Waar ligt de grens tussen Trumps grillen en zijn politieke virtuositeit? Trump heeft de flair om Washington horendol te maken en is zo grillig dat tegenstanders krankzinnige, contraire standpunten gaan verdedigen.
Nancy Pelosi. Afb: Flickr.com
Zoals de niet al te snuggere Nancy Pelosi, ‘House Minority Leader’, een verwende miljonairsvrouw die al sinds mensenheugenis in ‘the Swamp’ gedijt en het tijdens Obama niet al te moeilijk heeft gehad, maar nu gênante slijtagesporen vertoont. Zij weet niet hoe zij op Trump moet reageren en zegt van de weeromstuit zulke domme dingen dat de Republikeinen haar adoreren, maar zij is niet weg te branden. Daarmee zijn de Democraten voor de 2018 ‘midterms’ en Trumps potentiële uitdagers in 2020 verplicht steeds verder naar de extreem linkse vleugel op te schuiven om zich van haar en haar collega Chuck Schumer, ‘Senate Minority Leader’, te onderscheiden voor het activistische kiezersvolk.
Extreme, en van de weeromstuit ook gematigde Democraten voeren sinds begin 2017 een destructieve oppositie, die slechts als ‘tactiek van de verschroeide aarde’ gezien kan worden in hun emotionele staat, veroorzaakt door ‘de onacceptabele overwinning van the Donald’. Zij gaan daarbij zonder uitzondering voorbij aan het feit dat het de kiezers waren die de elite zo spuugzat waren dat zij hen hard afstraften. Het resultaat van tientallen jaren onverstandig, egocentrisch en dom ‘leiderschap’, ook van Republikeinen, maar weinigen zeggen dit hardop. Dit was duidelijk een negatieve beoordeling van de voorgaande ‘leidende klasse’ van beide partijen, in een feitelijk klassensysteem dat de economie niet begreep, amateuristisch buitenlands beleid voerde en het land in meerdere oorlogen stortte, waarvoor zowel Bush als Clinton veel boter op hun hoofd hadden. Acht jaren van Obama’s communistische elite spanden de kroon; hij legde de basis voor de huidige ellende in Noord-Afrika en het Midden- Oosten. De middenklasse heeft in die jaren geleden en werd in de periode-Obama bewust afgeknepen door een activistische egotripper die het land het liefst compleet communistisch had gemaakt.
Trump was ‘the right guy at the right time on the right spot’ en als wij hem beoordelen op zijn prestaties als regerend president komt er, ondanks al het lawaai, een verrassend positief beeld naar voren en dat realiseren de kiezers zich ook aan het einde van iedere maand.
Hij maakte Obama’s diepe verdeling van de maatschappij zichtbaar en kreeg in 500 dagen meer positiefs voor elkaar dan Obama in 8 jaar. Hij is de man van de grote lijnen, die bij zijn aantreden geen mandaat neerlegde bij alle ministeries, zoals Reagan. Hij zette alles op een rijtje en maakte voor iedereen het falen van de elitaire ‘swamp’, bestaande uit zowel de ‘never-Trump’ Republikeinen als de Democratische ‘swamp-bewoners’, goed zichtbaar. In feite was dat ook niet de scheidslijn, er was veeleer een verdeling tussen ‘the haves’ en ‘the have-nots’ door de massale transfer van rijkdom naar het meer reeds welvarende deel der bevolking. Geen wonder dat een gnoompje als Sanders zoveel respons kreeg, want de conservatieven sliepen met open ogen of deden vrolijk mee en de Democraten hebben ongegeneerd dik geprofiteerd. Manhattan en de Gold Coast zitten vol salonsocialistische multimiljonairs die er om gevraagd hadden, want zo ontstaan revoluties.
De vraag is nu wat de ‘midterms’ van november a.s. het land gaan brengen. De activistische kiezers die tegen de linkse elite aanleunden willen terugkrijgen wat zij zien als datgene waarop zij ‘recht hebben’, maar op grond waarvan? Omdat zij in het megalomane, links ideologische concept van democratie dat hen is ingedruppeld, zich niet kunnen voorstellen dat democratische instituten volgens de grondwet ook wel eens voor ‘andersdenkenden’ werken? Zij willen hun controle over het land terug, goedschiks of kwaadschiks. Desnoods wordt Trump aan de kant gezet met door Clinton betaalde FBI-dossiers en een activistische ‘special prosecutor’, danwel via de ‘deep state’ geliquideerd. Zij zijn ertoe in staat!
Die zelfdestructieve Democraten hebben na het wegvallen van Obama’s communistische agenda geen enkele eigen politieke agenda behalve primitieve zelfdestructie, en worden verder opgejut door de desperate Obama-groupie György Schwartz, a.k.a. George Soros. Trump daarentegen, heeft zijn agenda al jaren van de daken geschreeuwd en doet ook nog eens wat hij heeft gezegd, ondanks de schandalige sabotage waaraan de Democraten zich bezondigen. Trumps ‘politieke virtuositeit’ jaagt hen in de gordijnen en de decadente liberalen tonen dat, bijvoorbeeld in de persoon van voornoemde Nancy Pelosi, door de moorddadige en gedegenereerde gangsters van de centraal Amerikaanse MS-13-bende uit El Salvador te verdedigen omdat Trump hen voor ‘animals’ had uitgemaakt!
Zo dom kan men zijn in ‘the Swamp’; de Democraten lijken zich nog steeds niet te realiseren dat niet alle kiezers ideologisch verblind zijn, maar wel degelijk kijken of zij ‘value for money’ krijgen nu Trump hen laat zien hoe zij bedonderd zijn. Verder staan de Democraten, uit pure nijd, op de bres voor een prostituée die een keer Trump’s pad heeft gekruisd en daar nu een slaatje uit wil slaan. Dat John Kennedy het Witte Huis tot een virtueel bordeel maakte – lees het onthullende boek ‘The dark side of Camelot’ van Seymour M. Hersh – en Bill Clinton niet veel minder is symptomatisch voor hun oogkleppen. Trump heeft net $ 256 miljoen goedgekeurd voor de instandhouding der Nationale Parken maar krijgt uiteraard geen woord van dank van de linkse milieubeweging.
Als Trump morgen zegt dat de aarde om de zon draait zijn zij daar ook ‘tegen’.