De zwakke Turkse lira is de achilleshiel van Erdogan

In de Neue Zürcher Zeitung wordt een Turkse ‘bon mot’ aangehaald die onder economen in Istanbul circuleert: ’De enige oppositie die nog overgebleven is in Turkije is de lira, en Erdogan zou er goed aan doen zich niet langer in de geldpolitiek te mengen’.

Afb: Wikimedia

Erdogans tirannie heeft een valutacrisis zonder weerga veroorzaakt en de lira zakt van het ene diepterecord naar het andere, reden waarom buitenlandse investeerders in een stofwolk richting nooduitgang verdwijnen. Ondertussen maakt Erdogan zijn schokkende onwetendheid duidelijk door de bevolking te vragen om onder hun kussen of in een oude sok te kijken of er nog dollars in zitten en zo steunaankopen voor de lira te doen. Als een president zich zo vertwijfeld aan de buitenwereld presenteert omdat hij niet eens begrijpt dat hij zèlf vraag en aanbod naar de lira in de internationale geldmarkten beïnvloedt, dan begrijpt hij ook niet waarom de importen dagelijks duurder worden en de inflatie – die al lang in de dubbele cijfers zit – steeds verder stijgt.

Turkije was een economisch goed draaiend land tot een aantal externe, maar vooral interne, factoren de poten onder de Turkse economie vandaan zaagden. Trumps succesvolle economie biedt investeerders betere rendementen en onderliggende soliditeit in de dollar, i.p.v. een tiranniek heerschap dat zijn land terug wil brengen naar de middeleeuwen. Turkije had de economie al behoorlijk ge-‘leveraged’ met leningen in vreemde valuta, die nu door koers- en rentestijgingen de bedrijven kapotmaken, terwijl de olieprijzen in de laatse maanden ook weer aantrokken. Turkije heeft nauwelijks grondstoffen; reden waarom, bij de virtuele verdubbeling van prijzen, niet langer aan de enorme energiebehoefte voldaan kan worden.

In zijn typerende primitieve reactie maakt Erdogan nu buitenlandse investeerders voor rotte vis uit en doet zo het al kruimelende vertrouwen in zijn politiek volkomen teniet. De internationale ‘rating agencies’ zoals Moody’s et.al zijn nu uiteraard ook de kwade pieren met zijn beschuldigingen van het ‘internationale rente-complot’ (helemaal zèlf bedacht door deze grote denker) aan het adres van de internationale financiële wereld, maar de crisis is en blijft ‘home made’.

Wat ècht zorgen baart is zijn aankondiging van twee weken geleden in een interview met Bloomberg dat hij na de verkiezingen de geldpolitiek zèlf onder zijn hoede gaat nemen en de rente naar beneden drijven… Daarmee waren ook de laatste buitenlandse investeerders klaar met deze paljas en accelereerde de duikvlucht van de lira, dit temeer omdat hij de centrale bank geen enkele onafhankelijkheid gunt, terwijl het enige verstand dat hij van geld heeft de miljarden betreft die hij en zoontje Bilal ‘verdiend’ hebben aan de diefstal van aardolie uit Mosul, reden waarom Bilal 2 jaar geleden halsoverkop uit Italië moest vluchten omdat Interpol hem zoekt voor ‘witwasserij’.

Het probleem voor het arme Turkije is dat deze maniak op deze manier zijn greep nog meer kan verstevigen en via een complete crisis op de betalingsbalans Turkije tot een tweede Venezuela kan maken met zijn ideeën over ‘voodoo- economie’, waarbij hij in zijn veel te grote paleis honderden ‘adviseurs’ heeft die de ‘sultan’ per definitie gelijk geven in zijn economische schijnwereld.

Tegen Erdogans wens heeft de Centrale Bank vorige week de rente verhoogd, waarbij de hele politieke top van Erdogans ‘bruinwerkers’ obligaat protesteerde, maar uiteindelijk toestemde in een lichte aanpassing van de rente i.p.v. enkele broodnodige procenten. ‘Too little, too late!’

Er komt onherroepelijk een schuldencrisis aan; gelukkig valt die buiten de EU, maar als er in Turkije maatschappelijke problemen gaan ontstaan, eventueel zelfs voedseltekorten, dan kan de binnenlandse onrust makkelijk tot geweld leiden en overslaan.

Kortom, Erdogan heeft de relatie met het IMF al lang verziekt en nu ook met de buitenlandse investeerders die de zaak drijvend hielden, maar nu ook de stop uit het bad kunnen trekken.

Erdogan begrijpt het niet en heeft geen heldere kijk op de situatie omdat professionele adviseurs niet welkom zijn in zijn geborneerde wereldje, dus de bevolking is nu al volop slachtoffer van zijn incompetentie en dat is de enige garantie bij de komende verkiezingen dat men toch langzamerhand meer en meer twijfel aan deze brulaap zal krijgen. De lira is de enige oppositie!