“It is neither politically nor morally defensible to send the young to war without a public consensus that the goals are understood and essential, and the restraints and the costs are acceptable”
Vorig jaar stond Iran – de westelijke poot van Calliper of Evil – door zijn voortdurende en steeds intensievere belangstelling voor het krachtenveld in de Syrisch-Iraakse zandbak en de vermaledijde kernwapenovereenkomst herhaaldelijk in de belangstelling. Dit jaar is die belangstelling verschoven naar de oostelijke poot: Noord Korea.
Dictator Kim. Afb: Flickr.
De kleine boze man in Pjongjang baadt door zijn provocaties in het heldere licht van de media schijnwerpers en geeft de rest van de wereld de indruk dat hij het machtsspel beter beheerst dan doorgewinterde despoten als Poetin en Xi Jinping. Met het beeld van de pratende en besluiteloze Obama voor ogen denkt hij ook de USA het vuur aan de schenen te kunnen leggen. Trump blijkt echter uit een ander hout gesneden te zijn en reageert. Het blijft tot nu toe tot gescheld van twee straatjongetjes die de rest van de klas willen bewijzen, de stoerste te zijn.
Kim Jong Un bevindt zich wat de steun van het thuisfront betreft in een betere positie dan de POTUS. Hij kan zich verheerlijkt wentelen in het gebulder van raketten en detonaties, terwijl zijn tegenspeler in dit drama regelmatig wakker wordt geschud door het triviale en soms banale geschreeuw van de politieke elite in Washington, fascistische antifascisten bewegingen, het geborneerde segment van Hollywoodsterren versterkt door brallerig schreeuwende sportsterren en het gebrek aan echte steun uit het westen. De rest van de wereld houdt de adem in en houdt zich bezig met weinig oplossende beschuldigingen aan het adres van de Amerikaanse president. Wat uit de westerse hoofdsteden te horen is, blijkt in ieder geval veel geruis en weinig opbouwend te zijn. Na wat uit het raam te hebben geroepen, verschuift de aandacht van westerse politici snel naar eigen binnenlandse problemen, verkiezingen, Brexit, migratie op een afstand gevolgd door de strijd tegen het islamitisch extremisme. Wie op zijn thuisbasis in betere omstandigheden verkeert, is niet moeilijk te raden. Het zij zo.
Helaas vergeet de westerse politieke elite dat NATO het beginsel van de onsplitsbare veiligheid tot het adagium in NATO´s nieuwe strategische Concept “Active Engagement, Modern Defence” heeft verklaard. Ontwikkelingen in en rond het Koreaanse schiereiland zouden tot zorgen moeten leiden voor de nationale veiligheid. Zeker in Nederland met zijn uitgeholde Krijgsmacht. Gezien de uitspraken in de media maken weinig politici zich echte zorgen en vermoedelijk hopen ze dat de door hen de laatste maanden zo verguisde POTUS de kastanjes uit het vuur zal halen. Zoals zo vaak het geval is geweest.
Niet alleen politici is een passieve houding te verwijten. Er verschijnen bitter weinig zinnige documenten over de opties die de westerse wereld zou kunnen hebben om de provocaties van die boze Koreaanse man te neutraliseren.
Problematiek.
…een gewapend conflict wordt verpakt in drie schillen: de herkenbare beschikbare geweldsmiddelen is de buitenste, de minder herkenbare organisatie structuren de middelste schil en de onherkenbare gevoelens in de binnenste schil…..de beschrijvingen van een gewapend conflict concentreren zich hoofdzakelijk op de buitenste en middelste schil……die twee maken slechts 40% uit van het geheel…de resterende 60% is de diepste schil….de onzichtbare binnenkant, die helaas niet te peilen is en de oorzaak kan zijn van verkeerde beslissingen en/of ongewenste geweldsuitspattingen…. Prof. Dr. Paul de Chauvigny de Blot(2017)[1].
Ook dit artikel moet zich beperken tot een observatie van de buitenste schil en relevante zielenroerselen in de binnenste schil blijven helaas buiten bereik. In de achterliggende periode is herhaaldelijk gebleken dat juist ontwikkelingen in die binnenste schil verantwoordelijk zijn voor de manier waarop militair vermogen zijn taken heeft uitgevoerd. Omdat niemand nog in staat is om bewegingen in die binnenste schil en langerdurende effecten op het krachtenspel in het betrokken theater te voorspellen, is het uiterst merkwaardig dat politici, activisten en experts tegenwoordig de sterke behoefte hebben om die bewegingen en diens effecten te beoordelen a.d.v. hedendaagse normen en waarden om ze vervolgens vanuit de luie stoel te veroordelen. Het zal met een toekomstig gewapend treffen op en rond het Koreaanse schiereiland niet anders zijn.
De Koreaanse krijgsgeschiedenis.
Het Koreaanse schiereiland vormt naast een geografische ook een culturele brugfunctie tussen China en Japan. In het verlengde daarvan volgde de ontwikkeling van militair vermogen de beschavingstroom die loopt van continentaal China via Mantsjoerije naar Korea en Japan[2]. In die ontwikkeling zijn in de loop der eeuwen nuance verschillen en verschuivingen herkenbaar. Aanvankelijk werd het noorden van het Koreaanse schiereiland sterk beïnvloed door geweldloze en gewelddadige contacten met nomaden beschavingen, terwijl het zuiden zich steeds meer ging richten op Chinese dynastieën. In de aanloop naar de 20ste eeuw, vooral na de Tweede Wwereldoorlog,, was een duidelijke kentering herkenbaar. Noord Korea ging zich intensief laven aan de Communistische bron en China werd het grote voorbeeld; Zuid Korea keerde zich voor zijn bescherming tot de USA, de enige westerse grootmacht met grote belangen aan de westkant van de Pacific Rim.
De strijd Communisme versus Kapitalisme veranderde het Koreaanse schiereiland in een speelveld van drie grootmachten. Zelfs de Koreaanse Oorlog, implosie van de Sovjet Unie en de Communistische krimp, heeft die opgedrongen en ongewenste functie niet kunnen veranderen. Een wapenwedloop was in dit deel van de wereld onvermijdbaar[3] en de resultaten zijn nu aan beide kanten van de DMZ te zien. Het Koreaanse schiereiland is nog steeds het toneel van politieke schaakspelen.
Koreaanse prisma.
Geografie Noordelijk deel Koreaanse schiereiland.
Om een inzicht te krijgen in de vermoedelijke strategie van Noord Korea is het wenselijk om een inzicht in de geografie van het schiereiland te hebben.
Het Koreaanse schiereiland vormt door zijn geografische ligging voor de drie betrokken grootmachten – USA, Rusland en China – en een regionale macht (Japan) een optie om middels power projectie en afsluiten van toegangen naar de Oost Chinese en Gele Zee en Stille Oceaan hun nationale belangen in die regio te beschermen. Om die twee redenen hebben China en Japan door de eeuwen heen talrijke – vaak vergeefse – pogingen gedaan om het Koreaanse schiereiland vast in handen te krijgen en te houden. Ondanks die Chinese en Japanse invallen die een aantal keren tot tijdelijke en/of langdurigere bezettingen hebben geleid, zijn de Koreanen erin geslaagd om hun inheemse unieke etnische identiteit te behouden. Een aspect dat bij een eventuele inval op en bezetting van het noordelijke deel van het schiereiland in gedachten gehouden dient te worden. Het gedwongen opleggen van eigen spelregels kan contraproductief werken.
Het Koreaanse schiereiland is een sterk begroeid, bergachtig, ruig gebied dat voor slechts 20% uit laagvlaktes bestaat. De bergketens lopen in het algemeen parallel aan de kustlijn met diverse uitlopers naar het centrum van het schiereiland. De combinatie bergruggen, rivieren, beperkte infrastructuur en m.n. in de maanden juli en augustus zware regenval, kanaliseren en vertragen een offensief optredende strijdmacht in noordzuid en zuidnoord lopende opmarsrichtingen
Voor het behoud van het Koreaanse schiereiland moeten dreigingen uit het noorden geneutraliseerd en maritieme toegangen tot de kustlijn beheerst en geblokkeerd kunnen worden. Binnengedrongen strijdmachten vanuit het Aziatische continent moeten in het westen op het Liaodong schiereiland aan de Liao rivier worden gestopt en in het noorden aan de Yalu rivier die de noordelijke grens met China en Rusland vormt. In het centrale deel van het schiereiland is beheersing van beide oevers van de Han rivier essentieel voor het afstoppen van een offensief optredende strijdmacht en verlies van het zuidelijke deel. Tussen Yalu en Han rivier biedt de geografie slechts twee opmars opties naar het centrale deel, waardoor het operationele optreden van een grondcomponent wordt gekanaliseerd en vertraagd, troepen concentraties op knooppunten niet vermeden kunnen worden en lange kwetsbare logistieke lijnen het gevolg zijn. Omtrekking van knooppunten en troepen concentraties dwingt tot amfibische landingoperaties eventueel in samenhang met luchtmobiele acties achter de eerste defensieve echelons om artillerie stellinggebieden, reserves, commando centra en bevoorrading eenheden te slijten, uit te schakelen en te binden. In voorkomend geval is het noodzakelijk om die operaties te combineren met luchtlanding operaties in de diepte van het schiereiland om commandocentra, logistieke installaties en knooppunten uit te schakelen en in handen te krijgen.
Het verleden heeft geleerd dat de fysieke kenmerken van het Koreaanse schiereiland niet in het voordeel zijn van een offensief optredende tegenstander die door het gebrek aan amfibische, luchtmobiele en luchtlanding capaciteit gedwongen is om de beslissing op het Koreaanse schiereiland door een ontplooiing van een grondcomponent te zoeken. Uit de beschikbare informatie over de Noord Koreaanse strijdmacht kan worden vastgesteld dat ondanks zijn bluf de boze man in Pjongjang buiten het massale volume van zijn krijgsmacht onvoldoende andere kwalitatief sterke breekijzers heeft om de deur van de Zuid Koreaanse kluis open te breken.
Openstaande vragen.
Wat zijn entry en exit strategie van beide contrahenten? Bestaan die überhaupt? Bluft Pjongjang over zijn militaire mogelijkheden en m.n. de vernietigende kracht van het raket potentieel? Onderschat resp., overschat de USA de kracht van de Noord Koreaanse krijgsmacht? Zullen westerse gevoeligheden een indringende rol spelen bij de ontplooiing van gevechtskracht om Pjongjang in het gareel te dwingen? In hoeverre beïnvloedt de neiging van het Westen om de ontplooiing van gewapend geweld te reguleren middels ROE, IHL en bij deelname van andere NATO lidstaten te zoeken naar een evenwicht tussen bereidheid, beschikbaarheid en noodzakelijke gevechtskracht de kans op succes? In hoeverre zullen binnenlandse emoties[4] en politieke krachtenveld militaire operaties qua doelstelling, tijdsduur en eindresultaat onevenredig beïnvloeden?
Lines of Operation (LOO).
In het verleden bleek de Chinese omsingelingsparanoia het belangrijkste leitmotiv te zijn voor diens onvoorwaardelijke steun aan Noord Korea. Een optische sterke Noord Koreaanse strijdmacht was binnen die context cruciaal om een buffer voor Beijing te creëren en in stand te houden. Daarentegen was met de verrassende resultaten in het begin van de Koreaanse oorlog en de Chinese ondersteuning, nog vers in het geheugen, een militair krachtig Zuid Korea essentieel om de bescherming van Amerikaanse belangen in dat deel van Azië te kunnen ondersteunen. De consequentie is dat het Noord Koreaanse militaire vermogen gestructureerd, gevuld en benut wordt cfm. het verouderde communistische model en de strijdmacht van Zuid Korea op een moderne westerse leest is geschoeid.
Wanneer een gewapend conflict ontbrandt, is het wenselijk om de strategische context waarbinnen het geweld wordt aangewend, helder voor ogen te hebben. In 1950 was het een ideologische strijd tussen communisme en kapitalisme, de Chinese omsingeling paranoia, het hebben van een buffer om m.n. het Chinese noordoostelijke industriële centrum te beschermen. Is nu het Noord Koreaanse streven om het behoud van de nucleaire capaciteit en het verder kunnen ontwikkelen van wapens die het vrije westen kunnen bestrijden – beter gezegd vernietigen – de strategische context? Daarbij moet nooit vergeten worden om in de gaten te houden of en hoe het Koreaanse schiereiland past in het Chinese strategische concept.
Het is alom bekend dat het westen terughoudend is in het gebruik van gewapend geweld en westerse politici voortdurend de neiging hebben om de draagkracht daarvan middels regulering te beheersen. Westerse gevoeligheden als het voorkomen van bijkomende schade en slachtoffers onder onschuldige burgers (collateral damage principe); taboe op vernietiging van humanitaire symbolen als scholen en ziekenhuizen; vermijden van slachtoffers in de eigen rangen; het handhaven van wettelijke en juridische regelgeving en de sterke neiging naar politieke correctheid, hebben de drang versterkt om toepassing van gewapend geweld m.b.v. Rules of Engagement (ROE) en International Humanitarian Law (IHL) te reguleren. Daarbij speelt de mens een bepalende rol en aanpassingen en/of maatregelen die hij/zij doorvoert resp. aanbrengt kunnen bereik, draagkracht, intensiteit en tijdsduur van een gewapende confrontatie beïnvloeden. Niet uit het oog mag worden verloren dat militaire operaties worden beïnvloed door permanente operatieve[5] en onvoorziene, onverwachte, verrassende factoren.
Voordat de stap naar het doorgeladen wapen gemaakt wordt en de vuurschakelaar van Safe naar Fire wordt verplaatst, is het noodzakelijk om eerst een antwoord te hebben op de bovengestelde vragen. Dan pas kan het operationele gebeuren echt gestart worden. Geweldsconflicten in het verleden hebben geleerd dat beheersing van het Koreaanse schiereiland meer is dan het schuiven met een grondcomponent tussen Yalu en Han rivier. Daarom moeten de plussen en minnen van de combinatie fysieke karakteristieken en klimatologische invloedsfactoren opgelijnd zijn teneinde het effect op het ontplooien van gevechtskracht op het netvlies te hebben. Vooral de invloed van die twee factoren op de personele en materiële inzetbaarheid en het logistieke vermogen om een meerdimensionaal optredende gevechtskracht op het noodzakelijke niveau te brengen en te houden, zijn belangrijke randvoorwaarden.
Gezien de gevechtskracht van de Zuid Koreaanse strijdmacht moet m.i. het accent van een door de USA geleide internationale strijdmacht niet primair op de ontplooiing van een grondcomponent gelegd worden, maar moet een joint optreden van maritieme, lucht en virtuele dimensie het speerpunt zijn. Operationele power projectie concepten als Operational Maneuver from Strategic Distance/ Strategic Maneuver off the Ramp[6], Operations from the Sea inb Sea basing/Littoral warfare[7]. en Operations at Sea[8] zullen die operationele gedachten moeten sturen. Dat houdt inherent in dat het harmoniseren en synchroniseren van geweldsmiddelen en een optimale Full Dimension Protection[9] prioriteiten moeten hebben om een coherent optreden van alle geweldsmiddelen te optimaliseren en de kans op snel succes te vergroten. De vraag die zeker ook vooraf beantwoord zal moeten zijn is wat met burgers in de gevechtsruimte gedaan moet worden. In dit geval onbeheersbare DP en vluchtelingenstromen en geïdentificeerde vijfde colonne bewegingen.
Vragen eerst beantwoorden.
Door het gebrek aan actuele informatie ontbreekt de materie om een evenwichtige evaluatie te geven van toekomstige gebeurtenissen op en om het Koreaanse schiereiland. Wat wel kan worden vastgesteld is dat bij een eventuele confrontatie opnieuw tegenstellingen herkenbaar zijn zoals kwantiteit versus kwaliteit; bluf versus ingetogenheid; agressie versus verregaande tolerantie. Verschuivingen in die tegenstellingen kunnen een inzicht geven in de intenties van de belangrijkste spelers in dit conflict. Helaas kan het effect voor het conflict pas achteraf worden vastgesteld.
——————————————–
[1] Honorair Hoogleraar Business Spiritualiteit Nyenrode Business Universiteit.
[2] De militaire geschiedenis van Korea start met de eerste worstelingen van Gojoseon (2000-108VC)[2] een stammenfederatie op weg naar volwassenheid. Gewapende inspanningen zijn in die periode geconcentreerd op bescherming tegen externe dreigingen in termen van invasies, piraten, bezetting, binnenlandse rebellieën, opstanden en burgeroorlogen van en door inheemse etniciteiten. In feite zijn de (f)actoren die de veiligheid van het Koreaanse schiereiland in gevaar kunnen brengen in de loop der jaren niet veel veranderd.
[3] De hedendaagse verschillen komen scherp tot uiting in gehanteerde militaire concepten en de daarop gebaseerde troepenopbouw (volume, echelonnering, resp. indeling van de gevechtskracht, wapensystemen, opleiding en oefening) en politieke intenties.
[4] Zoals de kanttekening dat de USA uit eigenbelang opnieuw ondemocratische regeringsleiders ondersteunt zoals in Afghanistan en Irak.
[5] Topografie, klimaat, seizoen, weer, daglicht en vegetatie.
[6] Projectie van grond, lucht en maritiem vermogen vanuit het thuisland resp. dichter bij de operatieve omgeving gelegen bases.
[7] Bij Operations from the Sea speelt het vermogen om een adequate Sea base op te bouwen en in stand te houden een cruciale rol om snel, effectief, proactief en reactief militair vermogen in termen van Air Power, vuursteun, amfibische, waarneming, inlichtingen en informatie vermogen in gebieden van aanhoudende instabiliteit te projecteren
[8] Als men sommige experts moet geloven, lijkt het erop dat de hoogtijdagen van Operations at Sea als power projectie concept voorbij zijn. Schijn bedriegt ook hier. De open zee is en blijft belangrijk voor het handelsverkeer en vervoer van bodemschatten
[9] Het beveiligen van hardware en software componenten om tijdelijke, plaatselijke of permanente uitschakeling van geweldsmiddelen in een of meerdere dimensies te voorkomen.