De laatste jaren hebben politici geprobeerd om de argeloze burger ervan te overtuigen dat er nauwelijks Jihadisten te vinden zouden zijn in de schier oneindige migrantenstromen uit het Midden Oosten en Noord en Centraal Afrika. Blijkbaar hebben die roze bril dragers de belofte van IS kopstukken gemist dat ….IS will lose its caliphate… But then the insurgency will begin….
Vrede. Afb: flickr
Blijkbaar is ook het twitter bericht van Abu al-Baghdadi uit november 2014 aan hen voorbijgegaan. In de periode dat het Kalifaat in het Midden Oosten gepijnigd ging worden door gebiedskrimp gaf hij IS adepten opdracht om vanuit vijf nieuwe wilayata´s[i] – Libië, Egypte, Sinaï, Saudi-Arabië, Jemen en Algerije – de strijd tegen kruisvaarders en afvallige moslimsamenlevingen voort te zetten. Drie van die nieuwe wilayata´s dienen sinds 2016 als startpunten van nieuwe migratie stromen uit Noord Afrika en frequentie en volume van aanslagen in Europa zijn gegroeid. Louter toeval.
De aanslagen op Zaventem bij Brussel ( 22 maart 2016, 32 doden), Nice (14 juli 2016, 84 doden), New York (17 september 2016, 29 gewonden), Berlijn (19 december 2016, 12 doden en 48 gewonden), Parijs (3 februari 2017) en de reeks aanslagen in London onderstrepen dat IS aanhangers bezig zijn om dood en verderf te zaaien onder onschuldige burgers in West-Europese Kruisvaarderlanden. Gelet op het ruime aantal aanslagen en de verhoogde frequentie waarin aanslagen plaats vinden, is het inmiddels duidelijk geworden dat West Europa getransformeerd is in het favoriete strijdperk van IS adepten. Bovendien is na die aanslagen bevestigd dat het islamitisch extremisme in Europese criminele milieus en kringen van werkeloze jongeren potentiële selfmade Jihadisten rekruteert, die met huis, tuin en keuken middelen onschuldige burgers te lijf gaan.
Hoeveel vertrouwen kan de inwoner van een van de West Europese hoofdsteden in democratisch gekozen besturingsfunctionarissen hebben als de burgemeester van Londen begin 2017 op de vraag van een reporter waarom het budget voor terrorismebestrijding in een stad met een niet weg te poetsen volume moslims zo bedroevend laag uitvalt, antwoordde “we rather invest in the climate“. Inderdaad is het klimaat in Londen veranderd, maar niet in de richting die hij voor ogen had. In Brussel maken ondemocratisch neergestreken politici het overigens ook bont. EU Buitenland vertegenwoordiger Federica Mogherini was getooid met een hoofddoek bij de inhuldiging van de nieuwe oude president Rouhani. Merkwaardig genoeg resulteerde dat zowel in Europa als in Iran tot veel ophef. In Europa vond men het hoofddoek een vorm van onderwerping en in Iran betekende het maken van selfies door Iraanse politici met Mogherini onderwerping aan het westen. De onlangs benoemde Vice voorzitster van een nieuwe EC commissie die gaat adviseren inzake terrorisme bestrijding riep nog geen half jaar geleden in de media dat “beschuldigingen over in vluchtelingen bootjes meeliftende IS Jihadisten naar Griekenland absoluut onwaar waren en de rechtse hysterie daarover bevestigde“. Veel vertrouwen in haar doortastendheid wekt dat niet.
Afb: Twitter.
Nee, dan Zweden waar een zelfbenoemde ‘eerste feministische regering ter wereld’ aan het roer van het staatsschip staat. Die bracht begin dit jaar ook een bezoek aan een land waarin brute mannen heersen: de Islamitische Republiek Iran. Die Zweedse feministen paradeerden in islamitische kledij met gebogen hoofd langs de Iraanse president Rouhani. Een man die 3.000 executies op zijn naam heeft staan, onder wie ruim 70 vrouwen. Vicepremier Isabella Lövin zag geen enkel conflict tussen de Iraanse executies van homoseksuelen, opponenten, vrouwen, zelfs minderjarigen en de Zweedse handelsdelegatie in Iran. Geen wonder als het om geld gaat en helder is dat Zweden de op twee na grootste wapenexport heeft. Volgens Lövin is niet Rouhani maar Trump de grootste bedreiging. Daarmee schaart ze zich aan de zijde van een vredestichter als Kim. Het gaat door het open deur beleid en het intensief pamperen van islamitische migranten uitstekend met de Zweedse Heilstaat.
Dicht bij huis is het overigens niet veel beter. De doorsnee burger valt door de misstanden in Amsterdam van de ene in de andere verbazing en vraagt zich af of hier sprake is van domheid, naïviteit, arrogantie of boze opzet. Uit media berichten kan worden vastgesteld dat het een combinatie van de genoemde factoren is die in de hoogste bestuurslaag van Amsterdam heeft postgevat. Een deradicaliseringambtenaar met dubbele petten op, die de belangrijkste integratie adviseur van de burgemeester was, nepotisme als belangrijkste drijfveer had, niet terug schrok voor frauduleuze handelingen en het plegen van valsheid in geschrifte, enthousiast geschenken uitdeelde en een veroordeelde islamitische extremist inhuurde om het deradicaliseringprogramma een gezicht te geven. Politiefunctionarissen die van radicalisering verdachte moskeebestuurders informeren, die waarschuwen op hun beurt weer een verdachte van terreurplannen De hoogste politie autoriteit die het dragen van een hoofddoekje door vrouwelijke politie agenten een prima idee vindt en politie functionarissen oproept een bijdrage te leveren aan het vieren van het Suikerfeest. De man vindt dat de politie dan dichter bij het moslimsegment van de Amsterdammers staat en vindt het dus prima dat daardoor het neutrale imago van de politie ondergraven wordt. Een burgemeester die zich persoonlijk hard maakt voor het inhuren van een veroordeelde islamitische extremist en verantwoordelijk is voor een Amsterdam dat bij de bestrijding van radicalisering een eigen koers vaart, Hij ziet radicalisering als een hang naar avontuur en heeft volgens hem weinig met een religieus geïnspireerde ideologie te maken. Hoe bedenkt hij het en durft het ongestraft nog uit te spreken. In de hoofdsteden van het Islamitisch extremisme zien ze dat als een uitnodiging om even met een aanslag langs te komen. Overigens werd hardnekkig ontkend dat het incident bij de RAI terroristische trekjes had. Uit de beschreven voorbeelden komt duidelijk tot uiting dat het Amsterdamse bestuursbestel door en door verrot is, maar niemand voelt zich daarvoor verantwoordelijk en in Amsterdam gaat men vrolijk fluitend verder. Overigens is het op dat gebied in andere grote steden van Nederland nauwelijks beter. Of wat te denken van de IND? Een van de vragen die een migrant moet beantwoorden luidt of hij of zij al dan niet een terrorist is? Uiteraard is er niets aan de hand.
Politieke dwaallichten hebben kunnen zien wat er gebeurt als men ontkent dat Jihadisten meeliften met migrantenstromen en badinerend over die belofte van Abu al- Baghdadi spreekt. Inmiddels vraagt de burger in de straat zich af hoe het zover heeft kunnen komen. Die vraag is op zich eenvoudig te beantwoorden. Gebrek aan doortastende politici die de veiligheid van de burger boven aan zijn takenlijst zet; een open en tolerante samenleving; een soepel sociaal stelsel voor veronderstelde kansarmen en zielige mensen; een mild straffende rechterlijke macht die het lot van de dader prioriteit geeft boven het leed van het slachtoffer; media en politie die criminele en extremistische uitspattingen door daders met een andere huidskleur en cultuur achtergrond niet meer mogen en willen benoemen en zich beperken tot termen als verward en een zieligheidindustrie die stevig is geworteld in politieke en bestuurlijke instituties.
Morele Corruptie ten gunste van de islam en ten koste van de veiligheid van de bevolking en voortbestaan van de welvaarstaat.
————————————————–
[i] Een wilayata wordt benut voor rekrutering, een veilige haven voor Jihadisten om op adem te komen, een halte op de verplaatsingsroute naar een front en om een potentiële oorlogszone te modelleren
Wat mij trouwens niet bekend was is het verheugende feit dat Zweden ‘de eerste feministische regering’ heeft. Bijzonder verheugend voor neo-Marxistische sociologen die ook al bedacht hebben dat ras een zuiver maatschappelijk bedenksel is ‘omdat wij allemaal volstrekt gelijk zijn’… Geen tegenspraak svp.
Feit is dat in bepaalde matriarchaten veel minder of geen oorlogen zijn dankzij het wijzere beleid der vrouwelijke leiders dan door macho idioten, dus daar kanik goed mee leven.
Maar, het tegenwoordige, niet door enige wijsheid of rijpe levenservaring gekenmerkte giftige aftreksel van het goede oude, respectabele feminisme is een politiek-correct, extreem links hersenspinsel dat vrouwen coûte que coûte als onderdrukt door en ten opzichte van mannen wil zien, liefst sinds het begin der dagen.
Het feit dat ik zoveel vrolijke, aardige, constructief denkende en prettige vrouwen ken zal wel te wijten aan het feit dat ik een ‘male chauvinistic pig’ werd gedoopt toen de vorige generatie pottenkijkers in de jaren zeventig hun genadeloze aanval openden op het weerloze (blanke) manvolk zoals ondergetekende, omdat wij onuitstaanbare kwallen waren
Nu zijn de pottenkijkers er ook véél ernstiger aan toe omdat mannen hen – uiteraard bewust, want ‘wetenschappelijk aangetoond’ door communistische sociologen – belemmeren in hun zelf-ontwikkeling t.o.v. mannen, hetgeen hen voor een acute sociologische uitdaging plaatst t.g.v. mannelijk sexisme en hun vanzelfsprekende, eeuwenoude vrouwenhaat…. Dat dit eeuwenoude patronen zouden zijn betwijfel ik, want ik ga graag met (prettige) vrouwen om – liever dan met chauvinistische macho type’s – maar ik zou haast een hekel krijgen aan deze sikkeneurige neo-Marxistische krengepitten.
Zij roepen het toch over zichzelf af dat zij hardop worden uitgelachen?
Wat ik daarmee natuurlijk ‘ontken’ is dat er sociologisch/wetenschappelijk geen enkel verschil is tussen mannen en vrouwen ‘omdat wij biologisch ook volkomen gelijk zijn’.
Of heb ik dat soms niet goed begrepen?
Hier bestaat toch ook ‘sociologische, dus wetenschappelijke consensus’ over die uiteraard ook niet voor discussie vatbaar is, want anders ben je een ‘science denier’ en dan wordt het nooit meer mooi weer (of zoiets). Dus waar zeuren zij toch zo over?
Niet alleen het midden-oosten staat in brand, het wereldtoneel is chaotisch en ontvlambaar en veel van deze problemen hebben één factor gemeen : zij zijn ontstaan in de laatste vijf tot tien jaren en komen, grotendeels, voor rekening van een wereldvreemde Amerikaanse buitenlandse politiek die slechts door één ding gedreven leek te worden, te weten een starre linkse, ideologische kijk op de wereld.
De oude spelers op dit toneel komen en gaan, nieuwe sterren manifesteren zich aan het firmament zoals China (en t.z.t. India), uitdovende sterren (Rusland) gloeien na en ‘black holes’ (Europa) dreigen in de trieste vergetelheid te verdwijnen, terwijl de enige superster na jaren van wanbeleid het spoor bijster lijkt omdat Obama, de geborneerde activist van het linkse Amerikaanse toneel – zonder enig historisch, mondiaal perspectief – geen idee had hoe de wereld eruit ziet vanaf de eenzame hoogste post in Washington.
Niet dat hij daarvoor ver van huis hoefde te kijken: hij had Harry Truman’s advies « speak softly but carry a big stick » bij de hand en kon beschikken over superieure expertise van, bijvoorbeeld, een Henry Kissinger die tot op de dag van vandaag met wereldleiders in contact blijft en veelvuldig door hen geraadpleegd wordt. Als notabene de communistische Chinese president de wijsheid en de bescheidenheid heeft om die superieure bron van expertise te tappen, waarom heeft dan zo een pretentieuze, ideologisch verstarde Obama dat niet gedaan en daarmee de verantwoordelijkheid genomen voor de actuele volatiele en ontvlambare situatie?
Obama’s trieste ’legacy’ is ontstaan door zijn pretentieuze, ideologisch gedreven ‘poseren’, zonder enig spoor van een mondiaal historisch perspectief en/of de minste eruditie, maar ook door het ontbreken van een verstandige projectie van macht, als noodzakelijke component van internationale politiek, die zich gelijkmatig en evenwichtig op de hele globe richt. Dit was het grote gebrek van Obama, die het ene vacuum na het andere deed ontstaan, van het verre oosten/zuid Chinese zee tot de Ukraïne/Europa, en het midden oosten dankzij zijn kijk op ‘the world according to Saul Alinsky’.
Daarnaast zien wij Rusland, al jaren gestaag afglijdend van agressieve ‘evil superpower’ status dankzij een nucleair arsenaal, naar de status van economisch derdewereld land dat, dankzij de slappe Obama en idem EU, alle ellende in de Krim en de Ukraïne mocht veroorzaken en een ‘comeback’kon maken in Syrie, nadat Henry Kissinger de Sovjets in de jaren ’70 uit Egypte had gemanoeuvreerd .
Om maar niet te spreken van het trieste, pretentieuze maar tandeloze Europa dat vrijwel onhoorbaar spreekt door gebrek aan een uniforme visie èn door het ontbreken van die grote knuppel van Harry Truman.
China is een economische leider in de wereld geworden, maar telt ook mee dankzij hun projectie van militaire macht, niet alleen in de zuid-Chinese Zee maar tot in hun ‘kolonies’ in Afrika en elders toe. India ontwikkelt zich hard in die richting.
Omdat Trump alles in principe anders doet dan Obama is er hoop, maar enige visie en eruditie inzake de wereld buiten Manhattan ontbreken ook Trump ten enenmale; de starre ideologische domheid en arrogantie van Obama gelukkig ook.
Wat staat Trump te doen met Obama’s puinhoop? Obama heeft gefaald in het Midden Oosten, niet alleen in Syrie, Iraq en Libie, maar ook in Egypte dat hij aan de terroristische Muslim Brotherhood uitleverde (terwijl hij andere Arabische partners brusqueerde), maar ook in Iran dat hij carte blanche gaf voor verdere imperialistische en terroristische expansie èn voor het ontwikkelen van kernwapens, terwijl zijn anti-semitische houding als linkse activist zijn enige betrouwbare locale bondgnoot Israel, bewust, tegen hem in nam.
Obama had niet de visie noch de kwaliteiten om geschiedenis te schrijven, maar hij dacht dat hij een ‘staatsman’ werd door zich aan de ontwikkeling ervan te onttrekken. Zie zijn waanzinnige concept om een geopolitieke balans tussen Sunni en Shia muslims tot stand te brengen maar daar op geen enkele wijze actief in deel te nemen (alsof hij een vlieger aan een touw bestuurde). Het vacuüm dat hij zo in letterlijk alle regio’s veroorzaakte werd dankbaar opgevuld door ISIS, Rusland en China.
ISIS is en blijft een besmettelijke ziekte zolang de westerse politici – in navolging van Obama – niet erkennen dat de Jihad de kwaadaardige essentie is van de Koran.
China greep zijn kans met de virtuele annexatie van de zuid Chinese Zee, terwijl Noord Korea, dat al jaren hiermee bezig was, zijn nucleaire programma vrijelijk kon ontwikkelen, zodat dit land en Iran dankzij Obama tot nucleaire spelers werden.
Kortom, de onscrupuleuze Obama heeft nergens voor vrede kunnen zorgen maar wèl overal de zaadjes geplant voor bloedige conflicten – met alleen al in Syrie meer dan een half miljoen doden – en diverse rampzalige bewapenings wedlopen.
Trump zou er goed aan doen om aandacht te geven aan de al eerder genoemde éminence grise van de wereld politiek, Henry Kissinger, die al twee generatie’s terug bij zijn aantreden als Secretary of State zei : ‘US foreign policy has always been reactive, never proactive’ (maar de geborneerde Obama blonk slechts uit door Saul Alinsky’s subversie te willen projecteren op het politieke wereldtoneel).
Kissinger heeft gelukkig in zijn van 2014 daterende boek ‘World Order’ een aantal doordachte ‘guidelines’ gegeven:
1. Vermijd confrontatie met China, zowel over handel als de Zuid Chinese Zee. Zoek de dialoog en probeer samen te groeien, hetgeen hij ook president Xi Jinping, die hij regelmatig ziet, op het hart heeft gedrukt om een nieuw 1914 te vermijden, niet alleen in de zuid-Chinese Zee maar ook in cyberspace
2. De erkenning die Putin zoekt als (voormalige) ‘great power’ moet Trump hem gunnen om Rusland niet als de pauper te laten overkomen die het is. Dat zal het mogelijk maken om tot goede afspraken te komen en de Ukraïne tot een zelfstandig opererende brug te laten worden tussen oost en west, waardoor de politieke wrijvingen verdwijnen. Als Trump te hard leunt op Rusland zou dit wel eens kunnen leiden tot het ontstaan van een tweede Jugoslavie met tientallen regionale conflicten en brandhaarden van Sint Petersburg tot Sebastopol.
3. Zie Brexit als een gelegenheid om Europa te onttrekken aan bureaucratisch, Brussels navelstaren en terug te keren naar zijn lang vergeten historische en strategische rol
4. Begin het vredesproces in Syrie, naar analogie van dat in Jugoslavie, waarbij Assad de kans krijgt om via de zijdeur te verdwijnen
5. Belet Iran verdere terroristische expansie en nucleaire avonturen, maar wèl in de context van het bestaande accoord dat Iran nog steeds behoorlijk beperkt in zijn bewegingsvrijheid.
6. Maak gebruik van de de-facto toenadering tussen Israel en een aantal Arabische landen, die wellicht ook een feitelijke onafhankelijkheid voor de Palestijnen mogelijk kan maken zonder de moeizame formalisering daarvan (die slechts door activisten wordt misbruikt).
Kissinger’s erudiete ‘World Order’ geeft een constructieve blik op de eventuele toekomst. Hopelijk staat Trump ook eens open voor een andere ‘superster’ en krijgt hij deze week ook de moreel o zo corrupte U.N. mee