Geen politieke inmenging a.u.b.

Het stond echt op teletekst: “De bewindsvrouw vindt het geschetste beeld onjuist. Ze stelt dat iedereen die op missie gaat getraind wordt en noemt de berichten ongenuanceerd”. De werkvloer van het veelgeprezen Korps Commandotroepen klaagt over het materieel en ziet welke risico´s zij daardoor lopen. Een klacht die al jaren loopt, zo blijkt nu.

MinDef Hennis. Afb: pixabay

De minister, die blijkbaar geen flauw benul heeft van de gevaren waaraan die mannen op hun missie worden blootgesteld, zegt in haar onmetelijke wijsheid dat die militaire topspecialisten niet weten waar ze over praten. Nog geen drie weken nadat ze haar handen blauw geklapt heeft toen die trotse mannen met de groene baret passeerden. In die mening wordt ze gesteund door de huidige korpscommandant die in de media een merkwaardige ommekeer maakt. Intern schijnt hij ontvankelijk te zijn geweest voor de klachten in de brandbrief om naar de buitenwereld toe te onderstrepen zich niet te herkennen in de beeldvorming van het korps in de media. Blijkbaar heeft een telefoontje uit Den Haag hem op andere gedachten gebracht..

De geciteerde uitspraak wordt gedaan door het troetelkind van de VVD. De partijleider heeft haar vier jaar geleden een politiek opstapje gegund bij Defensie onder het motto “Ga jij daar even indribbelen, we hebben grote verwachtingen van je en maskeer de in gang zijnde ontmanteling van de krijgsmacht”. Dat heeft de blonde bewindsvrouw onder de vleugels van haar patron prima uitgevoerd en daarom wacht ze tevreden op een telefoontje van de grote roerganger om op een ander departement de zaken in het honderd te kunnen gooien. Want zoals in het artikel “Onvermogen tot zelfcorrectie resulteert in zelfdestructie” uitgebreid belicht wordt, ontbreekt ook bij deze bewindsvrouwe het vermogen tot zelfcorrectie en is zij gesteund door gepolitiseerde militairen erin geslaagd om de krijgsmacht te transformeren in een tandeloos lichaam.

Blijkbaar hebben ze dat in de USA beter voor elkaar. Om niet door politiek geneuzel in de wielen gereden te worden, heeft het US Special Operations Command (USSOCOM), een joint venture van drie krijgsmachtdelen, die vanuit Fort Bragg missies stuurt en coördineert, een eigen budget. In mijn Amerikaanse periode bedroeg dat budget ruim $ 4 miljard, die toentertijd vooral aan de missies in Afghanistan en Irak werd gespendeerd. Problemen op materieel- of opleidingsgebied werden door de korte lijnen en het eigen budget onvervaard zonder politieke inmenging opgepakt en snel opgelost. Wellicht dat door het gepassioneerde knipgedrag van Obama en daardoor meer ruimte voor politiek gezever het vrij en ongehinderd vliegen van USSOCOM beperkter is geworden.

Om aan te geven hoe e.e.a. in die periode binnen de Amerikaanse context werd aangepakt, een voorbeeld. Tijdens de operatie Enduring Freedom werd vastgesteld dat ondanks de algemene tevredenheid over het ingedeelde materieel, toch nog een aantal aanvullende wensen op materieel gebied waren om m.n. de herkenbaarheid van SOF in relatie met inheemse strijdkrachten te verminderen, de effectiviteit te verhogen en de werkbelasting te stroomlijnen. Die verzoeken hadden SOF operators in Afghanistan via E-mail, faxen, brieven, en mondeling kenbaar gemaakt.

Het Pentagon werd gevraagd om:

• een lichtgewicht Counter Mortar Radar die opgevouwen, in een rugzak meegenomen en binnen 30 minuten operationeel gemaakt kon worden;
• een opvouwbare UAV die zowel in geürbaniseerd als in een landelijke omgeving kon worden gebruikt, goedkoop en een weggooiartikel moest zijn, in een doos paste en langdurig kon worden gebruikt;
• Laser Target Designators die lichter, kleiner zijn en een grotere afstandsbereik hadden;
• verbeterde communicatiemiddelen, die SOF in staat zouden stellen om met elkaar om de hoek, in grotten en in bergachtig terrein te communiceren en een snellere toegang hadden tot satellieten en tenslotte
• een grotere mobiliteit die hen niet kan onderscheiden van de lokale strijdkrachten.

Hoewel die wensen niet nieuw waren en een aantal bijna waren uitgeleverd, betekenden die verzoeken een operationele bevestiging van de behoefte die het SOCOM al voor de operatie Enduring Freedom had neergelegd bij het Pentagon. Korte lijnen, putten uit een eigen budget en wegblijven van politiek geneuzel verhoogde de flexibiliteit en slagkracht van de uitgezonden SOF-eenheden.

In Nederland is het de alles is anders-show. Politici als niet-militaire experts bij uitstek die het militaire handwerk uit de boeken (her)kennen, weten gesteund door met de minister meedenkende militairen het beter dan de militair in het veld. Het gevolg is dat het politieke kartel de krijgsmacht de middelen en instrumenten onthoudt om zijn takenpakket naar behoren te blijven uitvoeren en als melkkoe beschouwt voor het financieren van binnen en buitenlandse hobby´s. Decennia lang heeft de politiek een beleid gevoerd van openhouden van de Defensie winkel in combinatie met een voortdurend en slepend werk in uitvoering. Desondanks denken de leden van dat kartel nog steeds dat een uitgewoonde en uitgeklede krijgsmacht in internationale fora nog steeds benut kan worden om politiek gewin te halen. Wanneer het misloopt, wordt de schuld onmiddellijk bij de militair neergelegd.

Natuurlijk wordt een militair getraind die op uitzending wordt gestuurd. Het is alleen de vraag of hij en zij na die training “fit is for the job”. Voorbeelden uit het nabije verleden bevestigen dat militairen volgens Defensie- en Landmachtleiding uitermate goed getraind waren, maar in het missiegebied te kort schoten. Klachten van de werkvloer zijn ongenuanceerd? De geest in het Korps Commandotroepen een beetje kennende, moet er heel wat mis zijn gegaan voordat een groene baret een brandbrief naar de leiding schrijft en de klachten op een rijtje zettend is daarin weinig ongenuanceerdheid te ontdekken. Daarom rijst de vraag welke norm minister en korpsleiding hanteren om die klachten als ongenuanceerd te kunnen bestempelen? Het is de werkvloer die het vuile werk moet opknappen en daarom mag de Korpsleiding die klachten niet als niet-serieus wegpoetsen.

We praten namelijk wel over leden van een Korps dat drie Militaire Willemsordes telt. Drie!