Toen Comey (1960) in 2013 door Obama aangesteld werd als de nieuwe FBI-directeur, genereerde die keuze applaus van Obama-aanhangers en ontsteltenis bij de rest van de Amerikaanse politieke elite.
Comey deelde toen twee van Obama´s meest consistente en zenuwslopende wettelijke pijlers, namelijk een neiging naar massatoezicht en een aversie voor de verantwoordelijkheid van Wall Street. Een gevaarlijke instelling, zo zou in de daarop volgende periode herhaaldelijk blijken[1].
Afb: Vimeo
Trump ontsloeg op 9 mei 2017 – op advies van zijn attorney general (AG) en diens plaatsvervanger – de zittende FBI-directeur James Comey en schreef in de ontslagbrief “While I greatly appreciate you informing me, on three separate occasions, that I am not under investigation, I nevertheless concur with the judgment of the Department of Justice that you are not able to effectively lead the bureau“. Vrijwel onmiddellijk laaide een nieuwe mediastorm op. Volgens de Democraten en het liberale deel van de media zou Trump door het ontslag van Comey de indruk wekken het bijna acht maanden durende FBI-onderzoek naar banden die Trump en zijn inner circle met Russische autoriteiten zouden hebben, te willen frustreren.
Het zij zo. De vraag die mij blijft hangen is “Wie is James Comedy en waar ligt zijn loyaliteit?” Wellicht dat een uitspraak van Miller[2] – een voormalige topfunctionaris in het Directorate of Justice (DOJ) – een goed vertrekpunt is om dieper in te gaan op de voormalige FBI-directeur en zijn activiteiten in de achterliggende vier jaar “One thing I learned at DOJ about Comey: he leaves a protective paper trail whenever he deems something inappropriate happened”. Uit ervaring weet ik dat je zo´n papierspoor creëert als je de indruk hebt dat horden mensen paraat staan om je een mes in de rug te steken. De vraag bij zo´n notitie is vaak wat de achterliggende bedoeling is en of de interpretatie van het gesprek, zoals is neergepend in die notitie, ook beantwoordt aan de feitelijke realiteit. Ik vraag me af wat de motivatie van Comey is geweest om een gesprek met een of meerdere presidenten en/of topambtenaren te notuleren. Zou Comey dat ook doen bij gesprekken met mediavertegenwoordigers?
Volgens Miller is Comey al tijden bezig geweest om een obstruction of justice zaak tegen de Amerikaanse president op te bouwen, maar hij bestrijdt de kanttekening dat notuleren wijst op een achterdochtige geest. Volgens hem werd er altijd een notitie opgesteld als een medewerker van de DOJ melding wilde of moest maken van een ongepast verzoek of een in potentie onwettige daad. Het was een middel om te voorkomen dat de betrokken functionaris in het nauw kon worden gedreven. Als Comey inderdaad een obstruction of justice zaak tegen de Amerikaanse president wilde opbouwen, is ontslag nemen het laatste wat hij zou willen doen.
Comey is zoals Miller het noemt een showboat, een uitslover. Iemand die graag en vaak in het centrum van de belangstelling wil staan. Dat was het geval tijdens de regering-Bush Jr. bij het Ashcroft bedside incident[3], toen hij ,samen met Preet Bharara[4], de president in een kwaad daglicht wilde stellen en zichzelf in een voordelige positie t.o.v. de president kon manoeuvreren. Het resulteerde in een van de meest dramatische hoorzittingen voor het Congres. Dat is andermaal gebleken bij het onderzoek naar het gebruik van de privéserver van Clinton. Hij brak toen met de FBI-traditie, bracht schade toe een de geloofwaardigheid van de FBI en verzwakte Clintons beweringen door te stellen dat de manier waarop zij met geclassificeerde mails was omgegaan extremely careless was[5]. Hij was het stralende middelpunt in de berichtgeving van de media.
Net als de onlangs gepubliceerde notitie[6] is informatie van Comey al eerder naar een mediabron gelekt. Het betrof een notitie over het weer toestaan van waterboarding, waarin hij als deputy attorney general formeel had ingestemd. Tijdens een gesprek met de zittende AG Gonzalez benadrukte hij het een verkeerde beslissing te vinden en herhaalde dat tegen zijn chef-staf. De mail waarin de inhoud van het gesprek met zijn chef-staf was vastgelegd, was in 2009 opgenomen in een artikel van de New York Times. Het lekken van informatie is in het geval van Comey een bewuste actie op een voor hem gunstig tijdstip om het politieke krachtenveld te beïnvloeden.
Het is mij door de informatie uit diverse mediabronnen duidelijker geworden dat Comey graag op een positieve manier in de publiciteit wil komen, neergezet wil worden als de crimefighter die integer iedereen – ongeacht stand of functie – de maat zal nemen, als hij of zij volgens hem de wet bewust overtreedt. In dat opzicht past het bijhouden van aantekeningen en vastleggen van gesprekken met een gevoelige politieke lading in digitale notulen; een activiteit, die m.i. meer gericht is op beschadiging van een ander dan op bescherming van de eigen geloofwaardigheid. Bekeken door dat prisma heeft Comey een naar zichzelf gerichte loyaliteit en is voor zijn directe leidinggevenden een gevaarlijke en daardoor een geduchte tegenstander.
“This is very instructive of how Comey operates inside a bureaucracy.” aldus Miller en volgens hem zal de nabije toekomst uitwijzen in hoeverre de huidige AG en zijn plaatsvervanger kunnen voorkomen dat nog meer en wellicht voor de zittende president nog schadelijkere notities aan het Congres worden overhandigd. Op korte termijn zal de al maanden durende anti-Trump lastercampagne door Democraten en liberale media weer een bedenkelijk hoogtepunt bereiken.
——————————————————————
[1] Voorbeelden zijn de grootschalige NSA-afluisterpraktijken van sociale en informatie websites en zoekmachines, een schending van het Vierde Amendement; Associated Press (AP) en John Rosen zaak waarin de DOJ telefoongesprekken en e-mailberichtenwisseling van in totaal 18 journalisten onderschepte. De DOJ bediende zich daarbij van Noord-Koreaanse – en Stasi-achtige praktijken.
[2] Website www.independent.co.uk d.d 18 mei 2017.
[3] Ashcroft was de zittende AG die in het ZH was opgenomen, die door de WH-topadvocaat Gonzalez en chef-staf Card in het ZH onder druk werd gezet om zijn handtekening te zetten onder een document waardoor een verlenging van afluisterpraktijken door hem gefiatteerd zou worden. Ashcroft weigerde en Comey als zijn plaatsvervanger was daarvan getuige.
[4] Een Amerikaanse advocaat, gevreesd om zijn kruisvaardersinstelling.
[5] Website http://www.politifact.com . Het was overigens de derde keer dat hij betrokken was bij een onderzoek naar de handel en wandel van de Clintons. Het Whitewater- schandaal midden jaren ’90 en het pardonneren van Marc Rich in 2001 waren de andere twee.
[6] Trump zou volgens Comey hem gevraagd hebben om het onderzoek naar de afgetreden veiligheidsadviseur van het Witte Huis te beëindigen en hem hebben verzocht om journalisten te arresteren die geclassificeerde informatie publiceren.
Comey heeft altijd een eigen agenda en een groot ego gehad, lastig als je te maken krijgt met andere egotrippers als Obama en Trump…. Zo is Comey letterlijk tussen “ a rock and a hard place” terechtgekomen.
De D.o.J. was vorig jaar onder Obama panisch bezig om een vervolging van Hillary Clinton te saboteren, reden waarom de Democraten zich in de meest krampachtige bochten kronkelden om vooral geen Grand Jury te benoemen, omdat dan de lawine over Clinton zou losbarsten terwijl Comey donders goed wist dat dit de juridisch correcte procedure was.
Dit terwijl Bill Clinton het ook nog eens presteerde de Attorney General Loretta Lynch op eigen houtje te compromitteren door bij een “toevallige tussenlanding” in Phoenix naast haar vliegtuig te parkeren en “even gezellig langs te gaan”, waarbij het een publiek geheim is dat hij probeerde Lynch te manipuleren ten faveure van Hillary. Daarom moest A.G.Lynch zich excuseren van verdere participatie in resp. leiding aan het onderzoek naar de waslijst van strafbare feiten waaraan Clinton zich had schuldig gemaakt, zoals Jeff Sessions nu toekijkt terwijl Congress o.a. de toespelingen van de moreel corrupte en mogelijk strafbare Susan Rice verifiëert die alleen maar konden voortkomen uit haar strafbare ‘unmasking and leaking’ van namen uit lopende onderzoeken.
De Democraten hebben veel boter op hun hoofd en kunnen Trump moeilijk verwijten dat hij vertrouwelijke info over IS bespreekt met een potentiële partner in de terrorisme bestrijding, want uiteindelijk is de President bij wet degene die bepaalt wat al dan niet wordt gedeclassificeerd voor dat soort doeleinden.
Comey mocht strict genomen geen enkel commentaar op zijn lopende onderzoek doen, maar besloot dat toch te doen omdat de Democraten zo onbeschaamd Clinton uit de wind hielden, terwijl diezelfde rabiate Democraten nu niet uitgeraasd raken over Mike Flynn. Kortom, Comey zou sowieso door de hond of de kat gebeten worden, wellicht door beiden, maar Trump hakte de knoop door op zijn eigen temperamentvolle, weinig elegante wijze omdat hij (nog) niet kan terugvallen op zwaargewichten in zijn binnenlands beleid .
De permanente hysterie onder de Democraten komt deels voort uit het feit dat zij tientallen jaren het systeem hebben kunnen infiltreren en manipuleren in zo’n mate dat het nu onverteerbaar is dat zij worden tegengesproken en tegengewerkt èn dat bovendien Trump als verkiezingsbelofte het draineren van het Washingtonse moeras op de agenda had staan, waarvan Comey een goed voorbeeld is.
Opvallend is dat Tillerson op buitenlands beleid en Mattis op defensie dermate veel gezag en kunde uitstralen dat Trump hen volgt zonder één onvertogen woord, maar op binnenlands terrein zullen de Washingtonse elite en hun vriendjes in het land zich met hand en tand verdedigen.
Maar waar zij rook proberen te injecteren is niet altijd vuur; wat zij uit het oog verliezen is dat de tegenstellingen, die zij zelf decennia lang gecreëerd hebben met hun ideologische streven naar absolute macht, nu leiden tot meer en meer vastberadenheid onder de kiezers om het moeras effectief te draineren. De ideologisch gemotiveerde Washington Post, N.Y.T. en andere Democratische clubbladen gaan gouden tijden tegemoet…