Ze zijn weer terug. De mannen en vrouwen die weliswaar geen lid zijn van een beweging die nogal twijfelachtige ideeën uitdraagt, maar zich gewillig voor een karretje vol extreem gedachtengoed laten spannen. Tijdens de Koude Oorlog ondersteunden zij de wijsheden van Marx, Lenin en Stalin, maakte daar propaganda voor, demonstreerden gepassioneerd zwaaiend met hamer-en-sikkelvlaggen, zongen te pas en te onpas uit volle borst de Internationale en probeerden medestanders te werven. Lenin noemde die westerse medestanders ‘useful idiots’ en die term drukte treffend zijn minachting voor deze meelopers uit.
Nu de communistische ideologie – tijdelijk – dood en begraven is, spannen bepaalde segmenten van de westerse samenleving zich niet meer in voor het communisme. Het blijkt nu bon ton te zijn geworden om de beginselen van de islam te ondersteunen en uit te dragen. Net als bij het communisme wordt stelselmatig het gewelddadige element genegeerd of gemarginaliseerd. In lijn met het islamitisch gedachtegoed worden ze nu useful infidel genoemd en zulke dwaallichten zijn in alle lagen van de samenleving te vinden. Het grote verschil is dat het communisme zich concentreerde op de intelligente bovenklasse en de islam op de politieke, media- en artistieke elite en op grote schaal daadwerkelijk extreem geweld gebruikt om volken zijn beginselen op te leggen
Ayman al Zawahiri. Afb: Wikimedia-commons.
Het is inmiddels bij onderzoekers duidelijk geworden dat de strategie van Al Zawahiri om westerse instituties te infiltreren om de westerse samenleving stap voor stap een islam kleur te geven ook door andere islamitisch extremistische netwerken zoals Moslimbroederschap en IS zijn geadopteerd. In de VS opereren islamitisch extremistische netwerken net als in Duitsland, Frankrijk, België, Zweden en op termijn ook in Nederland op twee lines of operations: infiltratie in instituties en aanslagen op religieuze en overheidsbolwerken en nationale symbolen[1].
De Moslimbroederschap is een van die islamitische stromingen die de Useful Infidel gebruikt om zijn invloed in de VS uit te breiden met het doel de Amerikaanse samenleving van binnenuit te destabiliseren. In 2004 kreeg de FBI een document van de Moslimbroederschap in handen “An Explanatory Memorandum on the General Strategic Goal for the North America” waarin wordt uitgelegd op welke manier de Broederschap het destabiliseren van de Amerikaanse samenleving wilde realiseren. De centrale boodschap luidt “Brothers must understand that their work in America is a kind of grand jihad in eliminating and destroying the western civilization from within and‘sabotaging its miserable house by their hands and the hands of the believers so that it is eliminated and God’s religion is made victorious over all other religions”. De kernwoorden zijn jihad, van binnenuit en eigen handen, m.a.w. het moet op een agressieve wijze gebeuren door Amerikaanse staatsburgers. Om dat doel van binnenuit te kunnen realiseren heeft de Broederschap de useful infidel nodig.
Het Middle East Forum heeft een onderzoek gedaan naar useful infidels binnen de Amerikaanse samenleving en zijn ervaringen vastgelegd in “A Journalists Manual; Field Guide to Useful Infidels” (27 december 2016) dat op de website http://www.meforum.org is gepubliceerd. In dat document wordt uitgelegd hoe vijftien (inter)nationaal bekende personen de islam benaderen en welke effecten hun benadering in de westerse wereld hebben. Onder die 15 is een acteur als Ben Affleck; een wereldberoemde journalist als Christiane Amanpour en John Kerry, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken van president Obama. Die als useful infidel gekarakteriseerde Amerikaanse personen hebben een aantal dingen gemeen. Zij betwisten de these dat de islam een gewelddadige politieke ideologie is die er naar streeft het westerse gedachtengoed te elimineren en te vervangen door de eigen ideologische beginselen. Ook ontkennen ze het bestaan van de islamitische extremist of islamist en houden zich tegen beter weten in vast aan de term moslim.
Om de wereld om hen heen daarvan te overtuigen dat het wel meevalt met het gewelddadige karakter van de islam, schuwen ze niet om uiteenlopende methodes te gebruiken. Het gros gebruikt de romantische semantiek: het op een positieve manier herdefiniëren van het veiligheidsrisico door IS- moordenaars als moslimterroristen neer te zetten, waardoor islamitisch geweld een min of meer legitiem sausje krijgt. Anderen proberen de aandacht van een islamitische dreiging af te leiden door te benadrukken dat sprake zou zijn van een stormvloed van anti-islamitische haatmisdaden en niet-islamitische geweldsuitingen. Sommigen werken nauw samen met extreem georiënteerde moslimgroeperingen als Council on American-Islamic Relations (CAIR). Politici ontnemen, resp. onthouden veiligheidsorganen de noodzakelijke opleiding, oefening en middelen om die islamitische dreiging te kunnen identificeren en te neutraliseren. Vaak worden islamisten ten nadele van gematigde moslims naar voren geschoven als de enige echte vertegenwoordigers en het geaccepteerde gezicht van de Amerikaanse Islam. Vaak kleineert de useful fidel anderen die het gewelddadige en destructieve karakter van de islam benadrukken en beschuldigt hen van dweperij. Omdat volgens de useful infidel juist die onterechte kritiek op de islam de oorzaak is van jihad, extremisme en geweld, kan het zelfs leiden tot het opstellen van zwarte lijsten met de namen van personen die zich volgens de useful infidel daaraan herhaaldelijk schuldig maken.
Ben Affleck bijvoorbeeld beschuldigt anderen iets te vaak van stemmingmakerij tegen de Arabisch-islamitische wereld. In 2014 verweet hij Bill Maher en Sam Harris tijdens een paneldiscussie op HBO racistisch te zijn en karakteriseerde Bill Maher als “You shifty Jew. Christiane Amanpour, die onlangs in het programma College Tour haar zienswijze op de islam aan kijkend Nederland mocht schetsen, vergeleek in haar serie “Gods Warriors” (2007) islamitische extremisten met Joodse kolonisten en kreeg een storm van kritiek over zich heen. Het is onduidelijk waarom zij die vergelijking maakte tussen individuen die een beschaving proberen te vernietigen en personen die een beschaving in stand wilden houden en zelfs een betere toekomst hebben gegeven. John Kerry, de man van de mislukte vredesbesprekingen tussen Israël en PLA en de voorbereidingen trof voor de discutabele nucleaire overeenkomst met Iran, kwam in de publiciteit met een aantal opmerkelijke uitspraken over IS “Daesh [ISIS] is in fact nothing more than a mixture of killers, of kidnappers, of criminals, of thugs, of adventurers, of smugglers and thieves… above all apostates, people who have hijacked a great religion and lie about its real meaning and lie about its purpose and deceive people in order to fight for their purposes[2] en “Iran was hurtling towards an unaccounted for, uninspected, full-fledged nuclear program with high levels of enrichment where they had enough enriched material to make 10 to 12 bombs. … Now, frankly, at Iran’s consent and agreement, they have rolled that back”[3]. We kennen inmiddels de waarde van die woorden.
Wie nog niet overtuigd is, kan een ander document bestuderen dat de wegen schetst die de Moslimbroederschap bewandelt om het Amerikaanse huis van binnenuit in een bouwval om te toveren. In het boek met de titel “Stealth Invasion: Muslim Conquest Through Immigration and Resettlement Jihad” legt de auteur (Leo Hohmann) uit wat die Moslimbroederschap, gebruikmakend van een positief en optimistisch Amerikaanse immigratiesysteem en wegkijkende politici in de achterliggende dertig jaar, in de VS heeft weten te bereiken. Geheime plannen om in honderden Amerikaanse steden de demografie een overwegend moslimkarakter te geven, worden al uitgevoerd. Door de steun van die useful infidels is een groot aantal Amerikaanse steden inmiddels veranderd in vluchtelingenbrandhaarden en is duidelijk geworden dat het traditionele melting pot and blending in- systeem niet meer functioneert. Het is een belangrijke reden waarom de huidige president het immigratie- en visumbeleid een stringenter karakter wil geven en daarbij wordt gedwarsboomd door het liberale deel van het electoraat, media en rechterlijke macht.
Ook in Nederland zijn het soepele asielbeleid en risicomijdende, diepduikende orerende politici ideale katalysatoren om doelen van IS, Al Qaeda en Moslimbroederschap te bereiken. Ook in Nederland treedt de useful infidel herhaaldelijk uit de schaduw en breidt onder het motto “de zielige migrant eerst; eigen volk laatst” zijn subversieve activiteiten uit. Het kost in Nederland weinig moeite de useful infidel te identificeren en vast te stellen tot welke gevolgen diens uitspraken en handelingen voor de samenleving leiden. Het trieste is dat de betrokken personen, net als tijdens de Koude Oorlog, zelf niet in de gaten hebben dat zij gestuurd worden en de indruk hebben een rechtvaardige zaak te ondersteunen. Ze hebben niet in de gaten dat de useful infidel het takenpakket van de voormalige useful idiot heeft overgenomen
———————————————————-
[1] In Europa en vooral in Nederland wordt terecht veel aandacht geschonken aan aanslagen in Europese steden, waardoor terroristische aanslagen in Amerikaanse steden als Chattanooga, Orlando, San Bernardino, St. Cloud, Minnesota, en de Chelsea-regio van Manhattan onder de radar zijn gebleven. Op die manier wordt de indruk gewekt dat de VS van aanslagen gespaard is. Net als een groot aantal tijdig geneutraliseerde aanslagen waren moslimimmigranten, resp. kinderen van moslimimmigranten verantwoordelijk voor planning, voorbereiding en uitvoering van die aanslagen.
[2] Persconferentie op 2 februari 2016 in Rome.
[3] Interview bij CNBC op 20 januari 2016.
Goed artikel, als vanouds!
De overeenkomst tussen de Russische propaganda in de koude oorlog en de actuele manipulatie en brainwashing van de Sharia zit in hun identieke zachte ‘targets’, die in dit artikel al afdoende zijn geidentificeerd. Beide strategieën mikken erop om onze maatschappij van binnen uit te hollen met de –enthusiaste-medewerking van voormelde zachte ’targets’. Het is ‘voer voor psychologen’ waarom mensen in een ontwikkelde maatschappij zo’n onvrede in zich kunnen dragen dat zij bereid zijn om hun eigen wereld daarvoor te willen vernietigen.
Communisme en socialisme hebben hun pretentie gemeen om de wereld te willen ‘verbeteren’ op, in hun ogen, ‘progressieve’ wijze en associëren dat impliciet met de vernietiging van het bestaande systeem, zonder dat zij nu een duidelijk idee hebben van hun ideaal. Die ‘knee-jerk-reflex om ‘progressie’ te vereenzelvigen met destructief gedrag naar hun eigen wereld is zo ingekankerd dat het gedachtenloos geschiedt, zonder enige consideratie voor de mogelijke gevolgen op langere termijn.
Het lijkt voor hen een geestelijke noodzaak, een onbedwingbare dwang om dwars te liggen, puur om het dwarsliggen, maar met als onverwacht neveneffect dat zij in de jaren ’70 plots merkten dat hun slachtoffers niet meer de energie konden opbrengen om zich hard (genoeg) teweer te stellen tegen hun subversie, resulterend in (politieke) invloed en zelfs regeringsmacht. Maar de leiders-kwaiteiten die daartoe vereist zijn ontbraken hen ten enenmale omdat de ‘progressieven’( bijvoorbeeld de Democraten in de USA) niet in staat waren tot de nodige empathie om de zorgen en angsten van hun eigen bevolking te adresseren omdat een groot deel daarvan, de oppositie, voor hen met een vijandbeeld werd vereenzelvigd. Waarschijnlijk uit eigen angst en onzekerheid omdat zij zich beter dan wie ook er rekenschap van gaven hoe onverwacht zij aan die macht waren gekomen en dat macht ook vertaald kon worden op een constructieve wijze voor het algemeen goed.
Enerzijds hebben zij de mond vol van democratie, anderzijds is simpele vreedzame coexistentie hen vreemd, zelfs niet met hun andersdenkende landgenoten, omdat zij zich, instinctief, liever als agitatoren manifesteren dan als verantwoordelijke bestuurders.
Ook in de huidige Islam is zulke vreedzame coexistentie ondenkbaar en enkele jaren in het midden-oosten hebben mijn ogen geopend, in langdurige gesprekken met cosmopolitische muslims, die uiteraard niet streven naar de door de Sharia nagestreefde wereld-suprematie die te vuur en te zwaard moet worden nagestreefd.
Het probleem tussen muslims onderling is dat zo ontzettend veel van hen zelfs andere muslims als ‘ongelovigen’ beschouwen zodra zij ertoe bewogen worden om de geborneerde, letterlijke, interpretatie van de Koran aan te hangen zoals de Wahabbis in Saudi dat doen met hun ‘zuivere leer’.
Wie het midden oosten en de geschiedenis enigszins kent verbaast zich over zoveel hedendaagse primitiviteit en daarmee samenhangende armoede, omdat in het verleden Joden en muslims in alle landen vreedzaam en welvarend konden samenleven. Tot de Moslim Broederschap rond het begin van de vorige eeuw alles op scherp zette met de intolerante ‘zuivere leer’. Het Oude Testament, dat een grote inspiratiebron was voor Mohammed waarbij veelal sprake lijkt te zijn van ordinair plagiaat, is helaas net zo primitief en haatdragend, met een jaloerse en wrede God die niet voor de Allah van de Wahhabis onderdoet. Voor ‘gematigde muslims’, zoals onze latere Christenen die zich met het Nieuwe Testament manifesteerden, is in de Sharia geen plaats, behalve onder de grond.
Dat de Islam ook anders kan zijn is de suffe wens van zwevers uit de school der naïeve, zachte ‘targets’ in het westen, want de laatse vreedzame coexistentie was t.t.v. Imam Shatibi, een 14e eeuwse jurist in Granada tijdens de Moorse overheersing van Spanje.
Shatibi argumenteerde dat de Sharia in feite vijf fundamentele intentie’s had, te weten de bescherming van de religie, van het leven, eigendom, intellect en de afstamming. Geen woord over een theocratische staat!
Let wel dat in Spanje een “verlichte” tak van de Islam woonde, die vreedzaam samenleefde met de Christelijke locale bevolking maar in feite in voortdurende onmin leefde met hun primitieve, ‘hard-line’ collegae in het midden oosten die de bloeddorstige Koran slechts letterlijk interpreteren, met alle 25 expliciete instructie’s tot het doden van ongelovigen etc.
Opvallend is dat Jezus, die als een grote profeet werd geaccepteerd door Mohammed, positieve invloed uitoefende door het koninkrijk God’s te beschrijven als een spiritueel rijk, niet als een theocratische staat zoals zoveel primitieve muslims de Koran vandaag letterlijk interpreteren. Helaas is de verlichte stroming in de Islamitische wereld (bijna) volledig uitgeroeid en is de invloed van de primitieve hardliners dermate veelomvattend dat de Sharia nu nog slechts één doel heeft: wereldoverheersing zonder enige concessie.
Daarom is de gewelddadigheid van de hedendaagse Islam zo verschillend van die lang vervlogen “verlichte Islam” in Andalusia waar Pechtold en Klaver geen flauw idee maar wèl de mond vol van hebben.
Ook de Ottomanen leefden eeuwenlang samen met andersdenkenden, maar toen het Turkse nationalisme opkwam leidde dit wel tot de Armeense genocide en de Christelijke bevolkingsgroepen die recentelijk door I.S. zijn uitgemoord hebben eveneens eeuwenlang vreedzaam gecoëxisteerd.
Lange Rede, kurzer Sinn: het grootste probleem voor ons zelfbehoud ligt in de zelfdestructieve aard van ons politiek-correcte salonsocialisme, dat de deuren wagenwijd openzet voor alle door Charlef Brantz gesignaleerde subversie van buiten af.
In tijd van oorlog zou dat als landverraad gezien worden, maar nu lijkt het wel een enorme verdienste te zijn.