Met zijn arrogante weigering om de onderzoekscommissie nog langer te woord te staan, naar verluidt vanwege een kwalificatie van de gang van zaken (‘stuitend’) door een commissielid, gedraagt voormalig korpschef Bouman zich meer als een verdachte dan als ‘onafhankelijke’ getuige. 
Natuurlijk moet het onderzoek uitgaan van een vermeend laakbare situatie, anders worden er geen ‘schuldigen’ gevonden en komt de zaak nooit voor de rechter die inderdaad onbevooroordeeld moet zijn. Doch Bouman laadt nu de verdenking op zich dat hij de schuldigen wil afdekken (inclusief zichzelf?), terwijl hij daarbij wel publiciteit zoekt. Is dit zijn methode van waarheidsvinding? Dan doen alle doorvragende politierechercheurs het fout. Het was aan hem geweest om – zo mogelijk – aan te tonen dat de term ‘stuitend’ onterecht is en dat er voorts geen grond is om uit te gaan van mogelijke omkoping van de COR. Want dan zou het OM reeds aan zet zijn.
Denemarken
Volgens de Denen heeft de EU vooral voordelen gebracht zonder dat het land het gehele juk van Brussel heeft geaccepteerd. Hoe verleidelijk ook, maar een uitzonderingspositie kan niet voor alle lidstaten gelden. Waarom eigenlijk niet: ondanks ‘harde’ afspraken worden er toch voortdurend uitzonderingen gemaakt? Zoals over het maskeren van de kosten van het asielbeleid, de omvang van de staatsschuld, de bestrijding van corruptie en misbruik, de begrotingstekorten, de EU-begroting en falende verantwoording, de steun aan banken, de controle op banken, de verplichtingen van (ex-)commissarissen etc. etc. Wellicht kan Brexit de blauwdruk worden voor een nieuwe samenwerking tussen landen zonder de dictatuur van de Brusselse ‘nomenclatura’ en de ECB.
Drogreden
Veel Turken, Marokkanen en andere immigranten met een dubbel paspoort beweren dat dit nodig is om zonder problemen hun land van herkomst te kunnen bezoeken. Inmiddels blijken er ook andere redenen te zijn, zoals met een uitkering terug te keren, hier met Turkse vlaggen te zwaaien, Nederland verwijten te maken, te stemmen bij verkiezingen elders, het recht op hun eigen cultuur, wetten en loyaliteit op te eisen, integratie af te wijzen en hun spaartegoeden elders onder te brengen. In bepaalde gevallen wordt het ook gebruikt om uit te wijken naar een land dat niet uitlevert, kinderen te ontvoeren, kindhuwelijken te sluiten, meerdere identiteiten aan te nemen of op vakantie te gaan in het land waaruit men is ‘gevlucht’. Het toejuichen van terreuraanslagen of van onbeschoft gedrag tegen het gastland, Joden, Amerikanen en vrouwen is daarbij slechts een nevenaspect dat vooral met religie te maken heeft.
Polen
De onverzettelijkheid van Polen is onder meer af te lezen op soldatenkerkhoven in Noord-Brabant. Doch ook in de EU laat de Poolse regering zich niet onbetuigd, waarbij hun kritiek zich zelfs op de voormalige ‘bondgenoot’ van Polen – mevrouw Merkel – richtte. Inmiddels is die verstandhouding iets verbeterd, hoewel niemand kan zeggen voor hoe lang. Want de Polen laten zich niet zo snel intimideren en Brussel moet voorzichtig zijn met verwijten, omdat die nagenoeg volledig omkeerbaar zijn en dan van toepassing op de EU: van ondemocratisch tot mediamanipulatie en van fout vluchtelingenbeleid tot belangenverstrengeling en gebrek aan (financiële) transparantie.
Vijand van de staat
In de Westerse wereld lijkt het voor linkse activisten – die zich soms antifascisten noemen – normaal om rechtse politici en kiezers te beschuldigen en aan te pakken alsof het vijanden van de staat zijn. Deze methode is in de vorige eeuw veelvuldig toegepast om de eigen gewelddadige doelstellingen te maskeren, maar ook Pim Fortuyn, Geert Wilders en Marine le Pen kregen er mee te maken. Op grond van recente onthullingen in de VS, Duitsland en Frankrijk over het afluisteren van politici die worden beschouwd als een bedreiging van de gevestigde orde, zoals Trump en zijn medewerkers, kan worden geconcludeerd dat de inlichtingendiensten zich daarbij ook met illegale praktijken bezighielden en hun aandacht richtten op de verkeerde ‘vijanden’.