In de NRC van 30 januari neemt columnist Jan Kuitenbrouwer het op voor de Belgische pro-Palestijnse beroepsactivist Dyab Abu Jahjah, die onlangs in de Vlaamse krant De Standaard een terreuraanslag in Jeruzalem had toegejuicht en vervolgens werd ontslagen.
Daarbij werden in onbetwist, laat staan bezet, gebied Israëlische dienstplichtige soldaten overreden door een vrachtauto die door een Palestijnse terrorist werd bestuurd. Deze soldaten waren niet op missie, maar namen deel aan een cultureel uitje. De argumentatie van Kuitenbrouwer vertoont daarbij flinke gaten, waarbij een gatenkaas in het niet valt.
Deze jongeren werden gedood bij de aanslag in Jeruzalem die Abu Jahjah en de NRC toejuichen. Afb: Likud-Nederland.
In de eerste plaats stelt Jan Kuitenbrouwer op basis van een resolutie van de Algemene Vergadering dat de VN terreur zou toestaan. Die resoluties hebben echter geen waarde in het internationaal recht. Terecht ook, want als politiek orgaan is de Algemene Vergadering van de VN flink bevooroordeeld tegen Israël gebleken, dat door de VN vaker wordt veroordeeld dan alle landen in de wereld bij elkaar. Dat is het gevolg van het machtsblok van 57 samenspannende islamitische landen in de VN. Het VN-Handvest heeft wél rechtskracht, en dat verbiedt terreuraanvallen.
Dit werd in de Belgische media nog eens bevestigd door de docent internationale politiek aan de Universiteit van Gent, Tom Ruys. De actie van de Palestijnse terrorist voldoet in geen enkel opzicht aan gerechtvaardigd geweld, zo stelt hij. Integendeel, het is te beschouwen als een oorlogsmisdaad. Abu Jahjah is dus volstrekt terecht ontslagen door de Belgische krant. Nu is het niet verwonderlijk dat Abu Jahjah, als voormalig lid van Hezbollah, deze overduidelijke oorlogsmisdaad verdedigt. Hezbollah is een organisatie die wereldwijd – ook door de EU – zonder terughoudendheid wordt aangemerkt als terreurorganisatie.
Dat Kuitenbrouwer zich hier achter schaart is bijzonder triest en een Nederlands dagblad volstrekt onwaardig.
Kuitenbrouwer verklaart deze aanslag als gevolg van ‘de bezetting’. Dat is onzin. In de jaren voor deze ‘bezetting’, in de jaren ’50 van de vorige eeuw, kwamen –veel- meer Israëliërs om als gevolg van Arabische terreur dan na de start van de ‘bezetting’ in 1967. Deze ‘bezetting’ ontstond nadat Jordanië in mei 1967 Israël aanviel, waarna Israël de Westbank veroverde op Jordanië. Nadat Israël de ‘bezetting’ beëindigde en de Palestijnen autonomie gaf op basis van de Oslo vredesakkoorden, nam de terreur juist toe, met name van de zijde van Hamas. Er is kortom geen verband tussen de zogenaamde ‘bezetting’ en de Arabische (islamitische) terreur tegen onschuldige Israëliërs.
In ruil voor deze autonomie hebben de Palestijnse leiders zich trouwens verplicht om alle geweld af te zweren (het zogenaamde ‘land voor vrede’-principe). Dat is nog een extra reden waarom al het Palestijnse geweld nimmer te rechtvaardigen is, wat de heren Kuitenbouwer en Abu Jahjah toch doen.
Er moet dus een andere verklaring voor de Arabische terreur zijn. En die is niet zo moeilijk te zien. Uit een opiniepeiling blijkt dat 73% van de Palestijnen het eens is met de stelling dat het een islamitische plicht is om Joden te vermoorden. De moordenaar wordt daarvoor zelfs beloond met toegang tot het islamitisch paradijs, zo verklaarde de Palestijnse minister van Religieuze Zaken Mahmoud Al-Habbash in 2014 op de Palestijnse televisie:
“De martelaar [iemand die sneuvelt in de strijd tegen niet-moslims, bijvoorbeeld bij een zelfmoordaanslag] doet een gunstige daad voor Allah, een verdienste die niemand anders heeft gedaan.
Allah zelf brengt ons de boodschap van de martelaren over: De zonden van de martelaar worden vergeven, met de eerste golf van zijn bloed uit zijn wond”.
Daarom worden niet alleen aanslagen op Joden in Israël gepleegd, maar de afgelopen jaren ook op Joodse toeristen in Bulgarije, op een synagoge in Kopenhagen, op het Joodse museum in Brussel, op een Joodse supermarkt in Parijs en op een Joodse basisschool in Toulouse.
Hoe onzinnig is het dan om de situatie te vergelijken met Nederlandse verzetsstrijders tegen de Duitsers, zoals Kuitenbrouwer doet. Dat is een vertoon van intense belediging voor hun nagedachtenis. Het is precies tegenovergesteld: Nederlandse verzetsstrijders waagden vaak juist hun leven om Joden te redden – Palestijnse terroristen geven hun leven om juist zoveel mogelijk Joden te doden. De echte overeenkomst met de Tweede Wereldoorlog is dat er weer een stroming in de wereld opkomt – de radicale islam – die een existentiële bedreiging vormt voor de westerse vrijheid, zo stelt ook de president van de EU Donald Tusk. Tijd dus om deze dreiging met z’n allen het hoofd te bieden.
Dat doe je niet door te staan juichen als er vier jeugdige Israëli’s op excursie door een vrachtauto worden overreden. Want dan juich je voor dat nieuwe gedachtegoed – inclusief haar verlangen tot het doden van Joden.
Overigens stonden er teveel leugens in dit artikel om allemaal te weerleggen. Zo schrijft Kuitenbrouwer ook: “Jahjah groeide op in een Zuid-Libanees dorpje waar tijdens een illegale, Israëlische bezetting 120 burgers werden afgeslacht”. In een ander tegenartikel heeft Ratna Pelle heeft dit al weerlegd; zij zocht uit dat het geen 120 burgers waren maar 20 en dat het niet tijdens een Israëlische bezetting gebeurde. Bovendien bleek de dader een christelijke militie – tijdens de Libanese burgeroorlog, toen over en weer wreedheden werden begaan.
Maar als je drie waanzinnige leugens in één zin kan proppen, ben je blijkbaar geknipt om als columnist bij de NRC op te treden. En wat deed de NRC met deze informatie? De redactie corrigeerde op de website slechts het getal 120 naar 20. De beide andere grove leugens bleven echter staan.
De NRC is daarom geen slijpsteen maar een molensteen voor uw geest.