Bevestiging

Een man uit Syrië heeft op straat vijf mensen neergestoken, waaronder een kind. De aanslag vond zaterdagmiddag plaats in Villach, een plaats in de regio Karinthië in het zuiden van Oostenrijk. Het voorval is een pijnlijke bevestiging van de situatie op ons continent en waarover de Amerikaanse vicepresident onlangs een stellige en stevige opvatting poneerde.

Het is inmiddels ‘normaal’ geworden in Europa dat mensen vanuit het niets als een wilde op omstanders insteken en als dat niet lukt huren deze types een auto om er met flinke snelheid mee door groepen mensen te rijden. Hoe ze het doen, doen ze het: als het maar zoveel mogelijk slachtoffers oplevert. De moordaanslagen gaan opvallend vaak vergezeld van de islamitische superioriteitskreet ‘Allhu akhbar’. Maar volgens mensen die verstand van islam hebben, hebben de aanslagen en de aanslagplegers met de islam eigenlijk niets te maken. Bovendien drukken de geestelijk leiders van dat theologische concept ons ook op het hart dat dergelijke aanslagen worden gepleegd door “mensen die de islam (nog) niet zo goed begrijpen”.

Vvm

Het kind van slechts 14 jaar oud is inmiddels dood omdat iemand de islam kennelijk nog niet zo goed begrepen had. Ik heb zo maar het idee dat de ouders en familieleden van dit kind de islam ook niet zo goed begrijpen, net als veel anderen die dergelijke ervaringen nog bespaard zijn gebleven maar wel waarnemen wat er gebeurt. En die waarnemingen stemmen niet overeen met de bezwerende toon van de geestelijk leiders en de grote groep van politici; de wetgevers en controleurs van de verschillende Europese naties. Een lid van de rechterlijke macht in Zweden bijvoorbeeld, oordeelde dat degenen die kritiek op een religie uitoefenen, er rekening mee moeten houden dat zij daarmee de leden van die religieuze gemeenschap beledigen. Kritiek leveren, in dit Zweeds geval op een religie, is volgens die rechter dus niet zo’n goed idee. De Zweeds criticaster was overigens al vrij snel na zijn kritiek ook vermoord: eveneens door een lid van de bekritiseerde geloofsgemeenschap. Volgens de Zweedse rechter had de criticus dus wat te weinig rekening gehouden met de groep die zich ‘beledigd’ voelde en ietwat teveel met de vrijheid van meningsuiting.

Nepnieuws en desinformatie

De vicepresident van de VS, J.D. Vance, heeft het gewaagd om precies die laatste opvatting van de Zweeds rechterlijke macht letterlijk te noemen in zijn toespraak tot de Europese elites tijdens de Veiligheidsconferentie in München. Hij vindt dat Europa zich minder zorgen moet maken over krachten van buiten, zoals China en Rusland, en stelt dat de landen op ons continent zich vooral moet richten op gevaren die “van binnenuit komen”. Dat zijn wat hem betreft bijvoorbeeld massamigratie en het verhinderen van een vrije meningsuiting zoals in Zweden. De ‘vijfde colonne’ is volgens de Amerikaanse vicepresident dus al prominent aanwezig op Europese bodem. Ik voorzie geen romance, maar Vance en onze minister van Asiel zouden een wel heel goede vriendschap kunnen ontwikkelen.

Volgens de NOS sprak Vance in dat verband ook “over de verkiezingen in Roemenië waar de verkiezingen ongeldig werden verklaard vanwege een desinformatiecampagne”. Vance – en wij als burgers ook – werd dus alweer impliciet bevestigd in zijn opvatting door staatsmediabedrijf NOS (hofleverancier van nepnieuws en desinformatie) want Vance had het eigenlijk helemaal niet over Roemenië, maar over een ambtenaar van de EU: Thierry Breton. Roemenië vormde slechts de aanloop naar zijn uiteenzetting.

In gesprek met de journaliste Apolline de Malherbe in een Franstalige ochtendprogramma, debiteerde deze Breton namelijk nog niet zo lang geleden dat de Roemeense verkiezingen waren ‘gestolen’ door buitenlandse (Russische) inmenging en op grond daarvan, vooral onder invloed van de EU ‘ongeldig’ waren verklaard.

Nu is Roemenië al decennialang zo corrupt als de neten en waarschijnlijk is ook de Amerikaanse vicepresident daar geen verdere toelichting bij nodig. Daar ging het hem dan ook niet om; het ging hem om de voormalig EU-commissaris Breton, die openlijk zei: “We deden dit in Roemenië en zullen het duidelijk opnieuw doen in Duitsland als dat nodig is”. Klaarblijkelijk doelde deze Breton dus op het verkiezingsresultaat van de AfD in Duitsland, aanstaande zondag. Als de uitslag de EU niet bevalt dan zouden die dus (volgens deze Breton) met hulp van de EU ongeldig worden verklaard.

J.D. Vance maakte, onder andere aan de hand van Bretons’ opmerkingen, daarop met speels gemak compleet gehakt van het hele Europese gezelschap en de politici van dienst zaten er als geslagen honden bij.

Huilbui

De voorzitter van de veiligheidsconferentie in München barstte zondag in tranen uit tijdens zijn slotspeech. Christoph Heusgen verwees naar de toespraak van de Amerikaanse vicepresident enkele dagen daarvoor, die zich in diens speech hardop afvroeg of wij (de VS en Europa) nog wel dezelfde waarden deelden en of de VS die steeds verder divergerende Europese waarden (censuur, massa immigratie en alfabetische onbegrijpelijkheden als WOKE, DEI, LGBHTI, et cetera) nog wel wilde verdedigen, waarna het Heusgen compleet te machtig werd.

Wie deze Europese politici en hun politiek beziet, kan weinig anders dan zelf ook in tranen uitbarsten; het is een rotzooi van ongekende omvang. De EU is een open inrichting geworden waar psychiatrisch patiënten zoals Heusgen inmiddels deel uitmaken van de directies. De realiteit is dat Oekraïne en dus ook de EU, de oorlog met Rusland hebben verloren. Die oorlog begon niet in 2021 en ook niet in 2022, maar al in 2014 toen EU-politici op het Maidanplein opriepen de pro-Russische Oekraïense president Viktor Janoekovytsj af te zetten. “Wij staan achter jullie, jullie zullen winnen” riep een dolenthousiaste Verhofstadt de menigte toe. Van grote afstand deden nationale politici hetzelfde en lieten zich propagandistisch toejuichen door de eigen (staats-) media. Cruyff zou echter zeggen: “die Russe kenne niet van je winne, maar je ken wel van ze verliese”. Daar weten Fransen (Napoleon) en Duitsers (Hitler) alles van inmiddels.

Europese functionarissen vrezen dat Trump op weg is naar een deal die Rusland in staat zou kunnen stellen om een ​​vijfde deel van Oekraïne te bezitten en de rest binnen een paar jaar in te nemen. Zij geloven dat Poetins uiteindelijke doel is om de NAVO-alliantie te verbreken.
Maar daar spreken zij zichzelf dus tegen. Namens Trump heeft Vance immers gezegd dat Europa op het eigen continent moet zorgen voor veiligheid, zowel intern als extern. Met andere woorden: “brengen jullie eerst maar eens de eigen defensie(s) op orde, bijvoorbeeld door eens wat te snijden in uitgaven aan rare flauwekul”. En die ‘flauwekul’ is massa immigratie, vergaande beperking van de vrijheid van meningsuiting, verloedering van de maatschappijen en het negeren van verkiezingsuitslagen. Een stevig en conservatief Europa kan rekenen op steun van de VS; mentale en morele wrakstukken, waarvan Heusgen het topje van de ijsberg vormt, kunnen dat niet. Kortom: Poetin wil de NAVO-alliantie om zeep helpen en vervolgens staan Europese ’toppers’ te huilen?

Schoften

Natuurlijk is Poetin een ongelofelijke schoft, een dictator die geen enkel ander doel heeft dan zichzelf en zijn familie te verrijken, zonodig over de rug van de argeloze Russische burgers. Maar Zelensky is geen haar beter: door Europa en VS aan Oekraïne geleverde wapens bijvoorbeeld, worden in grote aantallen elders op de wereld aangetroffen, zoals Afrika, Syrië en bij Zuid-Amerikaanse drugskartels. De voormalig komiek en tv-presentator is dan ook multimiljardair, net als Poetin. Maar laten we ook niet de illusie huldigen dat Trump, Von der Leyen en aanverwante artikelen, vredesduiven van formaat zijn want ook hun bankrekeningen doen vermoeden dat de moderne politiek een buitengewoon lucratief verdienmodel moet zijn.

De Europese politiek heeft gefaald. De burgers zien het op straat en in de wijken, waar de vijfde colonnes ongehinderd hun discutabele klusjes doen: is het niet in de misdaad, dan wel met ietwat grootschaliger aanslagen. Als onze maatschappijen maar ontwricht worden en rijp gemaakt voor de bevrijding door hun geestelijk voorlieden. Europese burgers willen dat helemaal anders, maar de Europese elites geven hun eigen verdienmodellen niet zo gemakkelijk op, ook niet door verkiezingen.

Het ziet er naar uit dat de echte vrienden van de Europese burgers in Washington zitten en bepaald niet in Brussel of Den Haag.