Juichen in Kiev en Brussel

“Wereld veiliger door steun voor Oekraïne” was getekend Biden, maar het had net zo goed de handtekening van Rutte of  Stoltenberg kunnen zijn. Is dat zo?

Hele hordes “gelovers” zullen enthousiast “ja” knikken, maar die gevechtsvermoeide militairen aan de Oekraïense fronten verlangen naar stilte en rust, willen bij gezin en familie zijn en hun oude leven weer oppakken. Voor veel van die frontvechters zal dat een fata morgana, een utopie zijn. Die staan begrijpelijk niet als de geldgraaiers in Kiev, politieke demogogen en militaire papierschuivers in Brussel en Washington te juichen. Laten die juichklanten maar eens naar onderstaande video kijken en uitleggen hoe die steun een veiliger Oekraïne gaat garanderen?

De mobiele geldautomaat

Max Blumenthal, een Gray Zone journalist, legde in zijn 29 juni 2023 voordracht voor de VN-Veiligheidsraad uit dat de Oekraïnecrisis als cash cow fungeerde voor de Amerikaanse wapenindustrie. Hij sprak over de achtergronden van het Oekraïne-conflict en onthulde daarbij verbindingen van leden en hoge ambtenaren van de Amerikaanse regering met wapenconcerns. Enkele van zijn uitspraken met bijbehorende uitleg:

“De winnaars zijn mensen zoals minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, die in de tijd tussen de regeringen Obama en Biden een adviesbureau genaamd WestExec Advisors oprichtte, die lucratieve regeringscontracten voor geheime dienst firma´s en de wapenindustrie afsloot.” Tot de voormalige partners van Blinken bij WestExec Advisors behoren de directrice van de Nationale Inlichtingendienst, Avril Haines, de plaatsvervangend directeur van de CIA, David Cohen, de voormalige perswoordvoerster van het Witte Huis, Jen Psaki, en een dozijn huidige en voormalige leden van het nationale veiligheidsteam van Biden.

“Minister van Defensie Lloyd Austin is een voormalig en mogelijkerwijs toekomstig bestuurslid van Raytheon en voormalige partner van de investeringsfirma Pine Island Capital, die met WestExec samenwerkt en door Blinken werd geadviseerd.” De huidige Amerikaanse ambassadrice bij de Verenigde Naties, Linda Thomas Greenfield, zou bovendien als Senior Counsel bij de Albright Stonebridge Group geregistreerd staan, een zelfbenoemde “firma voor commerciële diplomatie”, die ook contracten voor de geheime dienstsector en de wapenindustrie uitwerkt. Deze firma werd door de inmiddels overleden Madeleine Albright opgericht, die vond dat de dood van een half miljoen Irakese” kinderen onder het Amerikaanse sanctieregime “de moeite waard was”.

Voor hen betekent een onderhandelingsoplossing van deze territoriale strijd het einde van de bijna $ 150 miljard zware Cash Cow genaamd Amerikaanse hulp voor de Oekraïne. De “financieel en politiek goed gekoppelde architecten van deze proxy-oorlog” plannen derhalve “door de draaideur te gaan om onvoorstelbare winsten te maken zodra hun tijd in de Biden-regering voorbij is”.

Hoeveel beschikbaar voor opwaardering AFU gevechtskracht?

De vraag die angstvallig onbeantwoord blijft, luidt dan ook: “wat verschijnt daadwerkelijk aan het front en wat gaat naar de Amerikaanse wapenindustrie; wat wordt verhandeld op de zwarte markt en wie profiteren daarvan (Moguls, oligarchen, DS politici, jihadisten en terroristen, criminelen.),

In de achterliggende twee jaar is helder geworden dat het gros van de verstrekte steunpakketten ten goede komt  aan de Amerikaanse Wapenindustrie om lege plekken in mobcomplexen, wapenarsenalen, munitiedepots  en logistieke voorraadschuren op te vullen. Volgens Biden zelf komt ongeveer 80% van het huidige steunpakket van  $61 miljard in de zakken van Amerikaanse wapenindustrieën en blijft een luttele $ 12 tot $13 miljard over.  

Bovendien berichtte NBC News in 2023 dat slechts ongeveer 30% van de militaire hulp de frontlinies in de Oekraïne zou bereiken en het hoofd van Interpol waarschuwde in juni 2023 dat de enorme wapenleveringen aan de Oekraïne tot gevolg hebben dat “we rekening moeten houden met een toestroom van wapens in Europa en verder” en dat “criminelen zich nu al, op het moment dat we praten, concentreren op deze wapens.” Dat zou betekenen dat van bovengenoemde $12 tot $13 miljard slechts $ 4 miljard aan materieel en munitie de AFU-eenheden in de frontlinies zou kunnen bereiken. Een leuke afroming t.b.v. wapenindustrie en zwarte markt.

Tot nu toe heeft de Amerikaanse regering nog geen officieel onderzoek naar haar financiering voor de Oekraïne uitgevoerd.  Vermoedelijk bang voor de misstanden die bekend worden. Daarom heeft “The Grayzone” begin 2024 een onafhankelijk onderzoek gedaan naar de Amerikaanse belastinggelden voor de Oekraïne in de belastingjaren 2022 en 2023 en heeft die gepubliceerd. Het onderzoek werd geleid door Heather Kaiser, een voormalige officier van de militaire geheime dienst en veterane van de Amerikaanse oorlogen in Afghanistan en Irak.

De resultaten bevestigen de teksten in een bovengenoemde sub-paragraaf “de mobiele geldautomaat” en een onderstaande sub-paragraaf “ Amerikaanse wapenindustrie als winnaar”

Tijd

Als aantallen wapens en munitie in de Oekraïne arriveren, wanneer kunnen die als gevechtskracht aan de diverse fronten gebruikt worden? De vertaling van aantallen naar slagkracht en de synergie van slagkracht naar gevechtskracht , vergt tijd.[1] Misschien wel teveel tijd. De beschikbare tijd is wel een randvoorwaarde die door Moskou wordt bepaald en is in alle gevallen veel krapper dan de benodigde tijd om aantallen te transformeren in gevechtskracht.

De Russische krijgsmacht stoomt (ietwat overdreven) via 3 of 4 opmarsassen in noordwestelijke en westelijke richting op vanuit – van noord naar zuid – Bakhmut, Avdiivka, Marinka en Zaporizja. Er staat al een gevechtskracht met een volume van 300.000 man gereed en 500.000 vrijwilligers klaar om omgeschoold te worden tot gevechtskracht. Dat betekent dat de gevechtskrachtverhoudingen op die drie tot vier opmarsassen aanzienlijk opgeschroefd kunnen worden.

Zelfs als het geld voldoende zou zijn, zou het Oekraïne niet voorzien van de wapens die het nodig heeft, omdat die wapens niet beschikbaar zijn voor aankoop. Ze zijn er nog niet en moeten nog aangemaakt worden. Gepensioneerd U.S. Army Kolonel Daniel Davis, Senior Fellow bij Defense Priorities, stelt dat de $ 61 miljard “klein is in termen van de totale behoefte.” Davis voegde eraan toe dat “zelfs als je het geld krijgt, je niet het aantal artilleriegranaten en onderscheppingsraketten voor luchtverdediging zult hebben. Je kunt de artilleriegranaten niet sneller maken dan we nu doen. Het is een kwestie van fysieke capaciteit: we kunnen het niet.”  De voormalige commandant van de AFU Valery Zaluzhny, noemde zelfs een getal dat  vijf tot zeven keer dat bedrag nodig zou zijn: $ 350-400 miljard.

Aan het proces om van aantallen naar slagkracht[1] te komen en via synergie gevechtskracht[2] te genereren, is in veel artikelen uitbundig aandacht besteed. Duidelijk is geworden dat in dat proces nogal wat verstoringen kunnen optreden, waardoor de noodzakelijke gevechtskracht niet de maximale 100% bereikt. Binnen de context van de oorlog op Oekraïens territoir rijst bovendien de vraag: wie, welk personeel, bedient, vuurt, onderhoudt resp. repareert dat materieel? Oekraïner of NAVO-militair? Dat besluit bepaalt de doorlooptijd van de transformatie van aantal naar gevechtskracht en van succes op het gevechtsveld.

Gevechtskracht

Zelfs als het Westen Oekraïne op tijd van wapens zou kunnen voorzien, is volgens Davis het “grote probleem voor Oekraïne” niet de levering van wapens, maar de “mankrachtkwestie.” Door de verliezen van Oekraïne op het slagveld, door doden en gewonden, heeft Oekraïne een groter mankrachtprobleem dan een artillerieprobleem. Een naaste medewerker van president Zelensky vertelde TIME magazine in een interview  gepubliceerd in november 2023 dat, zelfs als de VS Oekraïne alle wapens zou geven die het nodig had, ze “niet de mannen hebben om ze te gebruiken.”

De afgelopen maanden is duidelijk geworden dat niet Oekraïense militairen met de handen aan de knoppen van complexe wapensystemen zitten, maar de organieke bedienaars. Dus NAVO militairen. Moskou weet wat er aan de hand is en massale luchtaanvallen richten zich op huisvesting van buitenlandse militairen en entree punten van logistieke colonnes uit NAVO lidstaten. Tegelijkertijd stijgt het verliespercentage aan Oekraïense zijde wat het gebrek aan mankracht nog duidelijker maakt. 

Naar verluidt heeft de Oekraïne al bijna 500.000 manschappen verloren en het aantal geëlimineerde manschappen in de strijd groeit dagelijks. Oekraïne is wanhopig op zoek naar nieuwe rekruten en krijgt hulp van landen waar Oekraïense dienstplichtige vluchtelingen zich schuilhouden. Litouwen is van plan om Oekraïense mannen van de weerbare leeftijd naar huis te sturen en Polen is dat ook van plan.

Naar verluidt is het Russische leger nu 15% dan voor de oorlog in Oekraïne. Het is ook veel ervarener en de Russen hebben manieren gevonden om te kunnen omgaan met Amerikaanse hightech systemen zoals jamming en spoofing. Ondertussen ligt de NAVO ver achter op Rusland, zowel in wapens, mankracht als industriële kracht.

Onveiligheid

De militaire voorraden van de meeste [Europese NAVO-) lidstaten zijn ten gunste van Kiev’s strijd tegen Moskou voor een groot deel opgebruikt. Aldus Josep Borrell, de Hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid. Dat het geen paniek uitspraak is wordt bevestigd door de speciale zitting van Jens Stoltenberg, Secretaris-generaal van de NAVO, op 27 september 2023 met bewapeningsdirecteuren van het bondgenootschap. Enig agendapunt: hoe snel kunnen de wapenbestanden van de lidstaten weer aangevuld worden. Mijn antwoord: niet snel, kost tijd, veel tijd. De Europese wapen – en munitie voorraden zijn erg laag en is er zelfs materieel, munitie en materiaal dat zogenaamd voor nationale verdediging is bedoeld naar Oekraïne gestuurd, waardoor de bescherming van het nationale grondgebied en de veiligheid van de betreffende samenleving bewust in gevaar zijn gebracht.

Amerikaanse wapenindustrie als winnaar

Er wordt nogal luidruchtig gejuicht om de Democratische overwinning in het Huis van Afgevaardigden, maar niemand  heeft er blijkbaar bij stilgestaan of dat ook zou betekenen dat de gevechtskracht van de AFU een dusdanige impuls krijgt dat gevechtskrachtverhoudingen op de Oekraïense jachtvelden een gunstige impuls zal krijgen en zoals de man in Kiev verkondigt “de overwinning dichterbij kan komen”. 

Uit de cijfers blijkt dat Oekraïne in bijna twee jaar oorlog van 42 bondgenoten voor € 107,5 miljard euro aan militaire ondersteuning heeft gekregen. De Verenigde Staten zegden als grootste donor €42,2 miljard; EU (27 lidstaten) sinds het begin van de oorlog € 49,7 miljard aan militaire hulp toegezegd, al is tot nu toe slechts € 35,2 miljard toegewezen aan specifieke wapens en uitrusting.

Het bedrijfsmodel van wapenfabrikanten steunt op een duidelijk en eenvoudig credo: “creëer strijd en angst en verkoop bescherming”. Een credo dat in Westerse landen gebruikt wordt om ongewenste kostbare maatregelen door te kunnen drukken. Niet alleen in de Oekraïne, maar ook bij de veronderstelde strijd tegen klimaatverandering en COVID-19 besmetting.

De Amerikaanse wapenindustrie spint er garen bij. Vier (Raytheon, Northrop, Lockheed en General Dynamics) van de 25 Amerikaanse wapenfabrikanten zijn door de oorlog op Oekraïense bodem ruim $102 miljard meer waard geworden en hebben monstrueuze winsten gemaakt? 

Verlengen ellende

Om al deze redenen zal het hulppakket van $61 miljard niet voor de beloofde overwinning zorgen. Het enige wat het zal doen is de oorlog verlengen en doorgaan met het verlies van Oekraïense levens en land. Die stemmen steken steeds vaker de kop op:

“Hoewel het hoogst onwaarschijnlijk is dat het hulppakket enige invloed van betekenis zal hebben op de uiteindelijke uitkomst van de oorlog”, vertelde Alexander Hill, hoogleraar militaire geschiedenis aan de Universiteit van Calgary, aan TAC, “zal het zeker het bloedvergieten verlengen.” Geoffrey Roberts, emeritus hoogleraar geschiedenis aan het University College Cork, is het ermee eens dat de hulp “de lijdensweg van Oekraïne alleen maar zal verlengen.” Hij vertelde TAC dat “Oekraïne meer mensen, meer grondgebied en zijn levensvatbaarheid als onafhankelijke staat zal verliezen.”

“Dit besluit zal de lijdensweg van Oekraïne en Europa alleen maar verlengen,” vertelde Richard Sakwa, hoogleraar Russische en Europese politiek aan de Universiteit van Kent, aan TAC. Maar, voegde hij eraan toe, “het verhoogt ook de inzet en duwt de wereld een stap verder in de richting van een cataclysme zoals we nog nooit hebben gezien. Het is nu tijd om te beginnen met de-escaleren en aan te geven wat er nodig is om een soort diplomatiek proces op gang te brengen.”

Gezien strekking en toonzetting van de bovengenoemde teksten, lijkt mij het gejuich uit de kelen komend van naïeve politici en slecht voorspellende faciliterende voormalige militairen, nogal prematuur.

[1] Zie artikel “Tijd” (januari 2023)

[1] Bundeling van wapensystemen in vuursnelheid, vuurafstand, pantserdoorboring vermogen of effectiviteit en eigen bescherming.

[2] Optreden in eenheid en formatie verband in traditionele en niet-traditionele militaire gevechtsvormen, de logistieke ondersteuning incl. medische verzorging, personeel aanvullingssysteem en de beschermende paraplu verzorgd door full dimension protection in een 4-D raamwerk zoals de integratie van luchtverdediging en luchtnabijbeveiliging, informatie operaties en cyber oorlogvoering.