Desinformatie

Opblazen wat uitkomt, verzwijgen wat niet in het narratief past, framen wat niet te verzwijgen valt. Dat is de manier waarop de publieke omroep en commerciële zenders de berichtgeving naar kijker en luisteraar brengt.

Met die waarschuwing in het hoofd heeft Maaike van Charante de podcast van Erik Mouthaan over de Twitterfiles[i] beluisterd. In zijn podcast bespreekt Mouthaan met Sophie van der Meer ook de laptop van Hunter Biden. Zij heeft het 23 minuten volgehouden, maar was binnen 10 minuten zo kwaad dat ze het voor gezien wilde houden. Het getuigt van doorzettingsvermogen dat ze het daarna nog bijna een kwartier heeft volgehouden. Toen pas heeft ze het boek symbolisch dichtgeklapt.

Omdat het in de huidige woke en cancel wereld triest is gesteld met waarheidsvinding en een lezer, luisteraar en kijker voortdurend op zijn hoede moet zijn om niet in propaganda valkuilen te vallen, ben ik het artikel van Maaike van Charante gaan volgen. Is de podcats van Mouthaan c.s. weer een typische uiting van propaganda of kan men in de podcast echte informatie ontdekken die is te gebruiken voor eigen meningsvorming? Het ligt er maar aan of hij/zij het inzicht en intellectuele vermogen bezit om informatie van propaganda te kunnen onderscheiden. De artikelen van Van Charante volgend ben ik er van overtuigd geraakt dat een volger van haar artikelen niet in de propaganda wereld wordt getrokken.

De podcast

De podcast start met het framen van Musk als gek en een halve waarheid over het feit dat Twitter niet meer kan worden verbonden met Mastodon. Beide podcast sprekers lieten achterwege wat de reden daarvoor was: het doorgeven van de locatie van Musks privé vliegtuig. Door Musk te benoemen als een gek, diskwalificeert Mouthaan zichzelf als serieus volger van ontwikkelingen en gebeurtenissen in deze perfide geworden wereld. Of wellicht kan men stellen dat hij zich juist presenteert als een product van die perfide wereld. Ik zou na deze diskwalificatie al afgehaakt zijn. Mastodon overigens blijkt het platform van keuze voor pedofielen te zijn en zit volgens kenners vol met kinderporno. Ik hoop dat overstappers beseffen in welk wespennest ze zich hebben gestoken.

Na een minuut of negen gaat de virale tête-à-tête over de Twitter files en rolt al snel het eerste nepnieuws uit de mond van Sophie van der Meer: Musk heeft de files alleen aan rechtse journalisten gegeven. Op 9 december stuurde Bari Weiss een tweet waarin zij een heel team journalisten opsomde o.m. Matt Taibbi en Michael Shellenberger (schrijvers van de eerste zeven Twitterfiles) die de eerste serie van Twitter files ontvingen. Die twee zijn niet echt rechts. Eerder teleurgesteld links. Mouthaan corrigeert dat enigszins door te stellen dat “het om meer mensen gaat”, maar wekt de indruk dat die anderen ook rechts zijn en door het benadrukken dat “te weinig mensen de documenten mogen inzien” bekritiseert hij de openheid van Musk. Hij bedoelt daarmee dat de Twitterfiles niet uitbundig gefileerd konden worden door linkse media (vertegenwoordigers).

De podcast is een verzameling van semantische schilderingen om het linkse narratief niet te beschadigen. Voorbeelden te over zoals een verklaring voor het verwijderen van tweets over het Hunter Biden schandaal. Niet het feit dat het naaktfoto’s van Hunter Biden waren, maar “pornografisch materiaal dat aan Biden gekoppeld kon worden”. Natuurlijk neemt Mouthaan ook de naam Trump in de mond en stelt dat er in 2020 contact zou zijn geweest tussen Twitter en Trump campagne om maar te benadrukken dat beide presidentskandidaten zich bedienden van de diensten van Twitter. Door een van de bovengenoemde journalisten wordt dat ontkend. Ook het gegeven dat sprake was van shadow banning – verwijderen van tweets vanwege hun afwijkende mening – wordt door Mouthaan afgedaan met “verwijderen van haatzaaiende tweets”.

De kanttekeningen die de twee plaatsten bij de tweets over Hunter en Joe Biden accentueren de positie die de twee hebben ingenomen. Over het censureren van het artikel van de NY Post over de laptop van Hunter Biden (“ een artikel waarin Hunter niet goed naar voren kwam” )en het weglaten van Joe Biden wiens naam wel in het artikel werd genoemd als de persoon met foute connecties ( werd ondersteund met screenshots van mails waarin die verbinding werd genoemd) werd vergoelijkend gesproken. Volgens de twee had de man van de herstelwinkel de laptop niet mogen inzien, want het zou gestolen informatie zijn geweest. Maar die gestolen informatie werd wel door de NYP gepubliceerd en was ineens legitiem? Overigens staat in de herstel overeenkomst “left in the shop for more than 90 days the item becomes property and therefore the laptop would be the repairshop owner Legal property”. Kortom de eigenaar had het recht om de harde schijf van de laptop te bekijken en er mee te doen wat hij juist achtte.

Het gaat maar door. Mouthaan: “Hij gaf het aan Giuliani die het enkel gaf aan de New York Post en niet de andere media.” Hij laat weg dat andere (links georiënteerde) media het materiaal niet wilden hebben. Hij laat ook weg dat het artikel verdacht werd gemaakt doordat in de Amerikaanse liberale media ten onrechte werd gesuggereerd dat het Russische propaganda zou zijn. Hij verzwijgt ook dat Twitter tweets verwijderde op verzoek van het team Biden. Eigenlijk verzwijgt en negeert Mouthaan allerlei zaken die het links narratief onderuit halen. Beide podcast deelnemers vergoelijken ook het shadow banning (censureren) van het NYP artikel (“best wel opmerkelijk”) en negeren het feit dat de FBI de harde schijf van de Hunter laptop al in december 2019 in handen. Die inmiddels politiek geïnfiltreerde en gecorrumpeerde organisatie heeft er opzettelijk niets mee gedaan om geen voeding te geven aan de corruptie beschuldigingen in de Oekraïne tegen de twee Bidens en de kansen van Biden Sr. niet in de wielen te willen rijden.

Open vizier?

De afleidingsmanoeuvres van de linkse media om de Bidens uit het beklaagdenbankje te houden, worden door beiden klakkeloos overgenomen en geloofd. Doelbewust draaien ze minutenlang om de hete brij heen: corruptie van Joe Biden en de beschermende hand van de FBI. Fox News berichtte over geldstromen van de FBI naar Twitter en dus vinden de twee weer een vluchtroute. Want, tja Fox Nieuws en die kun je als links denkende rakker niet vertrouwen. Wel als de berichtgeving in negatieve zin over Trump gaat zoals dat tijdens de 2020 verkiezingscampagne regelmatig ook door Fox werd gedaan.

In de twintig minuten stoorde Van Charante zich vooral aan het door elkaar halen van inhoud van Twitter teksten en vaststellingen die anderen daaraan hebben verbonden. Ook het gegeven dat steeds maar weer Trump er bij gesleept wordt om een punt te maken. Alles wat met de man te maken zou hebben, wordt opgeblazen en in een zucht worden de duistere praktijken van de Democratische voorman gebagatelliseerd. Framing dus. In een reactie op een tweet van Van Charante stelt Mouthaan dat “we de files met open vizier hebben behandeld”. Misschien toch nog even natrekken wat “open vizier” inhoudt en dan de band opnieuw beluisteren. Hopelijk ontdekt Mouthaan dat framing, shadow banning, name shaming, gas lighting door hun duistere karakteristieken niet echt passen bij de term “open vizier”.

De podcast presenteert een beeld van alle fraaie instrumenten waarmee woke en cancel figuren zich bedienen om te proberen informatie die het erkende narratief onderuit haalt, in de prullenbak te kunnen deponeren. Voorbeelden van framing, name shaming, gaslighting, doxing en shadow banning kunnen naar behoeven beluisterd worden. Ook voorbeelden van container begrippen[ii] en etiketten om de inhoud te versluieren zijn uitbundig in de podcast te beluisteren.

Desinformatie

Voor rationeel denkende personen die onderbuikgevoelens niet als feiten accepteren en zich niet willen bezig houden met “guilty by accusation” en “ een persoon is schuldig totdat eenduidig is bewezen dat hij of zij onschuldig is en wij bepalen de geloofwaardigheid van de bewijslast” is de podcast “Bestemming Witte Huis” van Mouthaan en Van der Meer alleen een aanrader als de betrokken persoon zijn radio in een klap wil demonteren. De podcast beantwoordt diepgaand de waarschuwing aan het begin van deze tekst: “Opblazen wat uitkomt, verzwijgen wat niet in het narratief past, framen wat niet te verzwijgen valt”.

[i] De eerste  batch werd op 22 december 2022 gepubliceerd.

[ii] Duur uitziende termen zonder enige inhoudelijke betekenis.