Toepassen

Ik vraag me al jaren af op basis van welke criteria personen geselecteerd worden voor functies als de Directeur van het NCTV. Op dit moment zit Pieter-Jaap Aalbersberg op die stoel. Op het oog een zwaargewicht: acht jaar Korpschef van het Amsterdamse Politiekorps. Maar als we gaan natrekken hoe goed dat Korps in de periode Aalbersberg  heeft gefunctioneerd, komen er toch wel enkele krassen op het blazoen van Pieter-Jaap.

Een paar berichten uit de laatste drie jaar op een rij gezet: “criminele asielzoekers terroriseren Amsterdam… Geen grip op Amsterdamse onderwereld… steun aan Ter Apel leidt tot problemen bij politie Amsterdam… ook Amsterdam sluit politie bureaus eerder door personeel problemen… politie Amsterdam in de problemen door de vele liefdesrelaties tussen medewerkers… opvallend veel medewerkers en leidinggevenden (honderden op een volume van 5500) hebben een relatie met elkaar en bij misgaan leidt dat tot gedwongen overplaatsingen en ziekteverzuim.” Wat valt bij al die berichten op? Het ontbrak bij zijn Korps aan het noodzakelijke volume en de juiste kwaliteit wetsdienaren om wetgeving effectief te kunnen toepassen. Normering was niet het probleem, die staat in de wet en daarvan afgeleide maatregelen van bestuur, maar de toepassing was het zorgenkind.

Daarom is het voor mij onbegrijpelijk dat Aalbersberg begrip voor die liefdestoestanden op de werkvloer kan opbrengen. Honderden en Aalbersberg had het zelfs over tientallen procenten van de 5500 politie ambtenaren die korte en langere tijd niet ingezet kunnen worden. Die liefdesperikelen beïnvloeden het volume van zijn Korps en is een van de oorzaken dat het vooral op straat aan een effectieve wetstoepassing schort. Bestaan er geen gedragsregels bij de politie?  Hij kwam met een uitleg waar dat begrip vanaf spatte” De politie werkt 24/7. Als je geregeld acht uur met elkaar in een surveillanceauto zit, bloeit er weleens wat op. Samen maak je spannende situaties en vreselijke dingen mee. Daar praat je dan over met elkaar. En dat kan ertoe leiden dat je met een collega een betere relatie krijgt dan met je partner thuis. Bovendien is het politievak allang geen mannenberoep meer. Tegenwoordig is 45% vrouw… al die jonge mannen en vrouwen worden bij elkaar gezet in een levensfase waarin ze op zoek zijn naar een relatie.” Het lijkt er sterk op dat bij het Amsterdamse Korps gedragsregels als een storende factor worden beschouwd en ook bij ongewenst gedrag in bureaulades worden gehouden. Ongewenst, omdat dat gedrag de effectiviteit en de autoriteit van de politie ondergraaft.  Het probleem is niet de normering, maar een consistente en consequente  toepassing van de wet.

Het rapport met de titel: “Georganiseerde Criminaliteit en Integriteit van Rechtshandhavingorganisaties” dat in 2017 n.a.v. een onderzoek in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van Veiligheid en Justitie, werd samengesteld, schetste een ontluisterend beeld van de politie als first responder voor schendingen van de wet. De inhoud van dat rapport samengevat: het politieapparaat is lek, criminelen kunnen de politie voor eigen gewin gebruiken en er heerst binnen het apparaat een verregaande corruptie. Wanneer zo´n rapport op het bureau van de leiding van een bedrijf dwarrelt, worden drommen werknemers van hoog tot laag de laan uitgestuurd. Niet bij gesloten organisaties als politie en Defensie. Daar blijven de betrokken overtreders doodleuk op hun functie of worden weggepromoveerd en kunnen klokkenluiders dikwijls hun verhuisdoosje vullen en naar huis gaan. Wat de laatste drie jaar bij de functievervulling van het Amsterdamse Korps te zien is, ligt in het verlengde van dat rapport. Het hapert bij de consistente en consequente toepassing van geformuleerde gedragsregels,  selectie, plaatsing – en bevordering eisen.  

Aalbersberg komt nu met een oplossing voor het omgaan met complottheorieën in Tweede Kamer en media. Want, volgens hem: “zinnen uitgesproken in de Kamer, zinnen uitgesproken in de media en talkshows hebben soms een effect. Opdrijvend, en dat heeft ook invloed op de samenleving”. Hij vergeet dat de samenleving de poppenkast in de Tweede Kamer, de hypocrisie van politiek Den Haag en hun aanhangers in het land, het liegen en bedriegen van bewindslieden en het gesmijt met belastinggeld voor mistige, de Nederlandse samenleving niet dienende  doelstellingen beu is.

Wat hij verstaat onder complottheorieën is onduidelijk, maar ik vermoed dat alles wat het overheidsnarratief niet volgt, door hem wordt gekwalificeerd als een complot. De door hem warm omarmde normering heeft dan als belangrijkste doelstelling shadow banning van andersdenkenden te versterken.  En wie bepaalt de norm? Het woke en cancel deel van de samenleving, de excuus Truusen? Als dat de bedoeling is dan praten we over monddood maken van hen die het overheidsnarratief niet willen ondersteunen. Dan krijgen we een samenleving waarin een andersdenkend persoon op basis van guilty by accusation op advies van Aalbersberg uit zijn huis wordt getrokken en een optrekje in een moderne goelag krijgt.  

Een ding is zeker: Aalbersberg grijpt het door hem veronderstelde probleem bewust van de verkeerde kant aan: niet normering is het probleem, maar de consequente en consistente toepassing van bestaande wetten en gedragsregels. Daar had de man tijdens zijn periode bij het Amsterdamse Korps al moeite mee. Dat belooft niet veel goeds voor de toekomstige bestrijding van het terrorisme en gecombineerd met de machteloosheid van het politieapparaat, de stevig gekortwiekte krijgsmacht en het gepolitiseerde justitiële apparaat resulteert dat in een afkalvende veiligheid van de samenleving.

Laat ik dit korte stukje tekst eindigen met een zin die de heer Aalbersberg in het radioprogramma: “Dit is de dag” uitsprak: “Uiteindelijk bepaalt iedereen zelf wat je wel en niet kunt zeggen, maar het normeren – wat kan wel en wat is de grens –  helpt uiteindelijk wel mee omdat een groot gedeelte van het midden van de samenleving ook zoekend is en wel wil horen: waar zitten we nu in en wat is de normering”,  Wartaal met een contradicterende strekking. Wie dat begrijpt mag het mij komen uitleggen.