Crimineel gespuis op het Binnenhof

In de afgelopen twee jaar heb ik 25 Coronagekleurde artikelen besteed aan o.m. de criminele activiteiten van  het politieke gespuis in Den Haag in termen van verspreiden van desinformatie, doorvoeren van vrijheid beperkende maatregelen, schending van grondrechten en negeren van de Grondwet.

Artikelen waarvan de inhoud gebaseerd was op wetenschappelijke onderzoekresultaten, meningen en visies van deskundigen en het eigen gezonde verstand. De meeste van die artikelen werden gedreven door irritatie, door het gevoel om op een verschrikkelijke manier bij de beer genomen te worden door kwaadwillende disfunctionerende bewindslieden. Als individu kan men alleen door het schrift te gebruiken, ten strijde trekken tegen een verstikkende bureaucratie en personen met een gebrek aan kennis, inzicht, overzicht, empathie, fatsoen en respect. Gelukkig is daar de Wet Openbaarheid Bestuur, de WOB, waardoor achteraf kan worden vastgesteld of de Nederlandse samenleving inderdaad bij de neus is genomen door het gespuis in Den Haag.

Dat is gebeurd. Vier onderzoekers met kennis van de materie o.m. onderzoeksjournalist Marc van der Vegt en data-analist Wouter Aukema, hebben (resp. zullen) tienduizenden overheidsdocumenten onderzocht die middels de WOB procedure vrij gegeven werden. Zij kwamen tot een eerste conclusie dat het allemaal nog erger is dan werd verondersteld.

Fout beginnen is fout doen en fout eindigen

Data op het bekende corona­dashboard werden dagelijks gemanipuleerd om de samenleving rijp te maken voor harde maatregelen. Centraal bij het willen en kunnen manipuleren van de dashboard data staan de besmettingen met de PCR-test. De uitvinder van de PCR test, Kary Mullis (1944-2019)[1], die daar een Nobelprijs voor ontving, zei in 2018 dat zijn PCR-test geen virusinfecties kan aantonen en daar ook niet voor bedoeld is. De PCR-test is een onbetrouwbare norm, omdat ook oudere virussen worden gesignaleerd als coronabesmetting.

Eind 2020 werd het allemaal nog leuker toen Koopmans en Van Dissel van het RIVM erkenden dat met de test geen onderscheid kon worden gemaakt of iemand ‘besmettelijk’ is, of sprake is van virus restjes die nog een tijd lang (weken tot maanden) in het lichaam zijn blijven zitten. Er spelen ook andere factoren die doen twijfelen aan de betrouwbaarheid van de PCR-test zoals het opschroeven van het aantal cycli, transport omstandigheden, opslag temperatuur, vaccinatie omgeving. Uit nader onderzoek is gebleken dat 89% tot 94% van de afgenomen PCR testen vals positief zijn.  Ze testen ook niet  op Covid-19. Desondanks werd het Nederlandse beleid niet aangepast. Uit de documenten blijkt ook dat de verantwoordelijke minister zelfs zo ver ging dat het RIVM zijn handen aftrok van het Coronadashboard en feitelijk onderstreepte dat data op basis van besmettingen niet geloofwaardig zijn.

In november 2020 vonniste het Portugese Beroepshof dat coronatesten onbetrouwbaar zijn en een verplichte quarantaine op basis van testresultaten om die reden onwettig is. De rechters suggereerden verder dat een gedwongen quarantaine voor gezonde mensen mogelijk in strijd is met hun fundamentele recht op vrijheid. Een grondrecht verankerd in een Grondwet. De rechters oordeelden bovendien dat een enkele positieve coronatest niet kan worden gebruikt als doeltreffende diagnose van infectie. Het vonnis werd onderbouwd met de resultaten van de studie van Jafaar c.s. van 20 september 2020 .[2]

De regering manipuleerde bewust de cijfers en framede de communicatie daarover om het beleid geloofwaardig te maken en geaccepteerd te krijgen. De paniek werd bewust gecreëerd. Het Britse Medical Journal berichtte in december 2021 dat de pandemie alleen op het scherm en het Corona dashboard zou bestaan en de westerse mens werd geconfronteerd met een pandemie van misleiding, manipulatie en angst. De Nederlandse regering misbruikte daarvoor aantallen en  geen percentages; besmettingen en geen COVID -19 patiënten en onthield de samenleving de juiste context. Dat was het raamwerk van het Nederlandse beleid.

Halve waarheden en hele leugens

Er wordt regelmatig in wollige termen uitgelegd wat framen in de communicatie wereld inhoudt. In gewone mensentaal betekent het: verkopen van halve waarheden en hele leugens om de door de overheid gewenste denk en doen richting door te drukken.

In die eerste analyse van de onderzoekers wordt een aantal voorbeelden gegeven over het doordrukken van teststraten, coronapas en corona-app. Een ambtenaar schrijft: “welke framing omtrent de teststraat levert meer thuisgedrag op?” In een document wordt geopperd om “de druk op de zorg te accentueren” en de NCTV[3] antwoordt: “laat meer beelden van corona longen zien”.  Het “verkopen” van de Corona pas en -app levert een ander voorbeeld van framen. Voor de pas werd “het overbelast raken van de IC’s” en voor de app waar in 2020 een controverse ontstond over de juridische haalbaarheid, werd geadviseerd om die te benoemen als een experimenteerfase totdat het wetsvoorstel door het Parlement was aangenomen.  

De NCTV speelde een stevige rol bij de Corona endemie, want criticasters die niet zonder slag of stoot het overheidsbeleid wilden volgen, werden blijkbaar beschouwd als terroristen die de nationale veiligheid in gevaar brachten!  Het NCTV werd bij die nobele opdracht ondersteund door het Land Information Maneuvre Center (LIMC). Een organisatie, die door Defensie in december 2019 (volgens de regering Rutte III pas in maart 2020) opgericht werd. Die moest criticasters van het overheidsnarratief  volgen en in diskrediet brengen. Criticasters met een groot bereik werden net als bij de belastingdienst met naam en toenaam op een zwarte lijst gezet. Voor dergelijke activiteiten heeft alleen de politie een juridisch mandaat gekregen en Defensie niet. Die overschreed of werd gedwongen om wettelijke bevoegdheden te overschrijden. Ook maakte het orgaan gebruik van psy-ops technieken en instrumenten om het gedrag van criticasters te analyseren en in de gewenste denk en doen richting te sturen.

Framen, unmasking en namecalling als essentiële onderdelen van een beleid om door de samenleving ongewenste maatregelen die de levensvrijheid in tijd en plaats ernstig zouden beperken, door te drukken. Het past in het liegen en bedriegen beeld van Nederlandse regeringen van het laatste decennium. De activiteiten van het NCTV en LIMC zijn vergelijkbaar met de walgelijke acties van de STASI. De voorbeelden bevestigen opnieuw dat Nederland is getransformeerd in een Democratie met sterke autocratische trekken en karakteristieken bezit van een ongewenste dictatuur.

Vriendjespolitiek en handjeklap

De inmiddels turbulent geworden mondjeskap deal is naast de dwalingen van de belastingdienst, een versterking van het terechte wantrouwen in de handel en wandel van de overheid. Uit de documenten blijkt dat de minister “de deal niet als concurrerend” beschouwde en ook bleek dat “de concurrentie wel actief is tegengewerkt”.  Het bevestigt niet alleen dat de verantwoordelijke minister goed heeft geluisterd naar “his masters voice”, maar hem zelfs in het liegen en bedriegen samengevat in de zin “ik heb er geen herinnering aan” naar de kroon steekt.

Boeven op het Binnenhof

Uit de eerste analyse van WOB documenten tot september 2020, is vast komen te staan dat het Nederlandse volk twee jaar lang werd geconfronteerd met framing, doxing, unmasking, namecalling en STASI-achtige activiteiten. De onderzoekershebben pas documenten tot de eerste helft van 2020 door kunnen spitten en zorgden met hun bevindingen nu al voor opschudding op Twitter. Die eerste onthullingen over het overheidsbeleid leveren een ontluisterend beeld op en onderstrepen dat de verantwoordelijke minister en de Minister-president onbekommerd regels overtraden en voortdurend alles in het werk stelden om de coronacijfers zo alarmerend mogelijk voor te stellen. Wanneer dit het bekende topje van de ijsberg weerspiegelt, dan zal er nog veel stank uit de opengebroken beerput komen en zal nog duidelijker worden dat de overheid de samenleving inderdaad, bij de Beer heeft genomen. Hoewel de bevindingen van de onderzoekers onweerlegbaar zijn, besteedden de reguliere media er nauwelijks of geen aandacht aan.

Bewindslieden die de grondwet overtreden, de samenleving hun levensvrijheid op een bedenkelijke manier tijdelijk en plaatselijk beperken en voortdurend met het verstrekken van desinformatie mensen in het gedrang brengen, kunnen niet anders worden neergezet als politieke criminelen. Die politieke criminelen besturen ondanks vier tot vijf verkiezingsrondes al jaren Nederland en dat zegt veel over de naïviteit, electorale luiheid en volgzaamheid van het gros van de Nederlandse samenleving. Karakteristieken die wij zo graag de Duitse burger toedichten.

[1] Amerikaans biochemicus, die in 1993 samen met Michael Smith de Nobelprijs voor Scheikunde kreeg. 

[2]  Zie https://academic.oup.com)

[3] Nationale coordinator Terrorisme bestrijding en Veiligheid.