Het voordeel(?) voor zwartspaarders die binnen twee jaar tot inkeer komen(!), wordt afgeschaft. Staatssecretaris Wiebes (Financiën) wil dat alle belastingplichtigen die alsnog zelf over de brug komen, een maximum boete opgelegd kunnen krijgen van 120 procent over het verschuldigde belastingbedrag, meldt dagblad De Telegraaf.
Afb: pixabay
Dat heeft de staatssecretaris in een brief aan de Tweede Kamer geschreven. Tevens heeft hij voorgesteld dat fiscaal adviseurs harder kunnen worden aangepakt als zij hun klanten hebben geholpen bij belastingontduiking. Bovendien zou het fiscaal verschoningsrecht moeten worden ingeperkt, zodat notarissen en advocaten niet zomaar voor de Belastingdienst belangrijke informatie geheim kunnen houden.
Los van het gegeven dat de spaarrente tegenwoordig zó gruwelijk laag is dat het helemaal geen nut heeft om te sparen, en dat het wel niet lang meer zal duren voor je moet gaan betalen om je spaargeld bij een bank te mógen stallen, is dit het zoveelste voorbeeld hoe de Nederlandse bevolking als een citroen wordt uitgeperst en als ik zoal eens bezie wat er met de belastingopbrengsten gebeurt, kan ik mij bijzonder goed voorstellen dat de spaarders zelf beduidend betere bestemmingen voor hun geld weten te bedenken dan het ministerie van Financiën. Bovendien mag je je gerust afvragen of het wel helemaal terecht is om van zwartsparen te spreken of van belastingontduiking. Er is namelijk ook nog zoiets als belastingontwijking in plaats van -ontduiking en fiscaal adviseurs die hun vak verstaan, kennen gewoon de mazen in de wet. Dat betekent dat de wet niet deugt, niet de spaarders.
Bovendien zit er een verschil tussen ‘wet’ en ‘rechtvaardig’, en dat laatste is naar mijn mening een woord dat niet in het woordenboek van de Belastingdienst of het ministerie van Financiën staat. Belasting heffen over de door de Belastingdienst(!) gerekende virtuele winst van een stamrecht-BV, om maar eens een voorbeeld te noemen – geld dat in de realiteit niet eens bestáát – heeft weinig met rechtvaardigheid te maken, laat staan met de werkelijkheid. Eigenlijk net zo irreëel is de vermogensrendementsheffing in economisch mindere tijden als iemands vermogen juist krimpt in plaats van rendeert – onnodig te zeggen dat de dan geleden verliezen niet bij de Belastingdienst kunnen worden gereclameerd, maar die blijft wel aanslaan voor een rendement – dat niet is behaald.
Een jaar of vijf geleden heb ik een foto van een schilderij van de hertog van Alva – de Spaanse landvoogd over de Nederlanden die in de begindagen van de Tachtigjarige Oorlog de beruchte Tiende Penning wilde heffen – op mijn Facebookpagina gepost en sinds plaatsing heb ik een beetje bijgehouden wat ik in de krant zoal aan belastingmaatregelen tegenkwam. Het is inmiddels een aardige waslijst en het moge duidelijk zijn dat er niet één is geweest die in het voordeel van de belastingbetaler heeft uitgepakt. De tegen Spanje opstandige Nederlanders wisten destijds waarschijnlijk niet hoe gelukkig ze eigenlijk moesten zijn, als je ziet hoeveel we tegenwoordig kwijt zijn aan de Belastingdienst met zijn door de Staat gelegaliseerde diefstal. Het zou dan ook beter zijn als het ministerie van Financiën eens tot inkeer kwam, in plaats van de ‘zwartspaarders’.
Het is dus niet “De aandeelhouder wint”, maar “De fiscus wordt duur betaald”…