“Klimaatverandering gaat steeds sneller”. Met die woorden opende nieuwslezer Rob Trip het 8 uur journaal. Aanleiding? Het nieuwe, zesde IPCC-rapport. Gestimuleerd door de fatalistische inhoud van het nieuwe IPCC-rapport kwam een “topbestuurder” met de kreet dat “de zweep erover moet, anders worden de klimaatdoelen niet gehaald”.
Dat is een koene, echter vrijblijvende uitspraak. Op sociale podia boeren heel wat ‘kenners’ iets op over klimaat en bewijzen dat ze er niet zoveel van afweten of beter gesteld; van af willen weten. Uitspraken zijn te vaak voorbeelden van blind geloof zonder voldoende inhoudelijke kennis.
Politieke verhalen
Net als het gros van politici baseert de betreffende topbestuurder haar kennis op IPCC-voorspellingen en propaganda berichtgeving in de media, waarin consensus en autoriteit argumenten domineren. Voor de onafhankelijke denker is het echter allang duidelijk geworden dat IPCC-klimaatmodellen niet meer zijn dan een bundeling van voorspellingen. In de achterliggende periode is herhaaldelijk wetenschappelijk bevestigd dat het gros van die vooral apocalyptische voorspellingen niet zijn uitgekomen. Kritische wetenschappers door de echte kenners ook wel benoemd als klimaatwappies, hebben op basis van empirische data en onderbouwde argumenten voortvloeiend uit wetenschappelijke onderzoeken, aangetoond dat de IPCC-modellen politieke verhalen zijn, die amper serieus aandacht besteden aan natuurlijke cycli in het aardse klimaat.
Hockeystick curve van Mann
De barrage van bewijzen heeft gaten en scheuren veroorzaakt in het overtuigingspantser van de klimaatfatalist. Een van de beste voorbeelden is de discussie over de hockeystick curve van Mann, die aangepast opnieuw in de Summary for Policy Makers van het laatste IPCC-rapport als bevestiging van de vaststellingen ten tonele is gevoerd.
Die Hockeystickcurve is een temperatuurconstructie over het achterliggende millennium. Mann wil daarmee aantonen dat de aarde sterk opwarmt en zonder maatregelen een ramp niet te vermijden is. Behalve door het Klimaatpanel van de VN kwam de curve prominent in beeld in Al Gore’s film “An Inconvenient Truth” uit 2006 om de theorie te versterken dat de wereldsamenleving geconfronteerd wordt met een dreigende klimaatramp. Een Engelse rechtbank heeft Gore veroordeeld omdat in die film negen flagrante leugens en opzettelijke overdrijvingen zitten.
Misleidend beeld
Vermoedelijk heeft Mann er nooit bij stil gestaan dat zijn grafiek een tsunami aan onderzoeken naar wetenschappelijke fraude zou losmaken en hij het middelpunt van een rechtszaak zou worden. Manns model is gebaseerd op een curve die begint in de kleine ijstijd (1850) en niet in de aanzienlijk warmere Middeleeuwen (rond 1000) zonder de significante menselijke uitstoot van CO2. Vikingen togen in die periode naar Groenland, noemden dat land ook Groenland (en niet bv. IJsland), bedreven er landbouw en wisten er enkele eeuwen te overleven. Dit soort informatie is onwelgevallig (voor het IPCC) omdat deze warme periode suggereert dat het in het recente verleden zelfs zonder uitstoot van CO2 al warm was op aarde Dat is een van de redenen dat Mann ervan werd beschuldigd een misleidend beeld te schetsen van de warmteontwikkeling van het achterliggende millennium.
De hockeystickgrafiek uit het derde IPCC-rapport uit 2001 werd door twee Canadese onderzoekers (McIntyre en McKitrick) aan gruzelementen geslagen. De kritiek van o.m. McIntyre, concentreerde zich op twee dingen: cherry picking van data en verkeerd toegepaste statistiek. Het tweede wordt al snel vrij technisch, maar het eerste is goed te begrijpen. Onderzoekers beschikken over databases waar de resultaten van proxy-onderzoek in zijn opgeslagen. Welke data ga je nu gebruiken voor een nieuwe reconstructie? Wat zijn je criteria? Het is verleidelijk om te zeggen: alleen die proxy’s die goed correleren met de gemeten temperatuur in de 20ste eeuw zijn ‘geschikte’ proxy’s. Immers; in die periode kunnen we de proxy’s ijken aan de daadwerkelijk gemeten temperatuur. Het merendeel van de proxy’s laat in de 20ste helemaal geen toename (vertaald als temperatuurstijging) zien.
“Professor McKitrick teamed in 2003 with a Canadian engineer, Steve McIntyre, in attempting to replicate the chart and finally debunked it as statistical nonsense. They revealed how the chart was derived from “collation errors, unjustified truncation or extrapolation of source data, obsolete data, incorrect principal component calculations, geographical mislocations and other serious defects” — substantially affecting the temperature index”.
De controverse rond de hockeystick, met name te vinden op de blog van Stephen McIntyre, www.climateaudit.org was jarenlang een centraal thema in het klimaatdebat en was uiteindelijk ook de aanleiding voor climategate, (Climatic Research Unit email controversy) in 2009, een affaire waarbij duizenden e-mails van prominente IPCC-auteurs gehackt werden en online gezet. De e-mails werden door diverse onderzoekscommissies bekeken maar uiteindelijk afgedaan als een storm in een glas water. In zijn boek “de Staat van het Klimaat” (2010) toont Marcel Crok echter aan dat diverse e-mails wel degelijk een zeer bedenkelijk licht laten schijnen op de integriteit van de betrokken IPCC-auteurs en zij met cijfers en modellen knoeiden om het rampscenario naar voren te brengen dat de UN eist.
Klimaatwetenschappers uit IPCC-kringen hebben toegegeven dat hun nieuwe generatie klimaatmodellen – de CMIP6 modellen – oververhit en veel te alarmerend zijn. Goddard Directeur NASA: “…het is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat we niet om die erkenning heen kunnen…je eindigt met cijfers voor zelfs de nabije toekomst die waanzinnig eng en onjuist zijn”. Niet verrassend dat klimaatwetenschappers verbonden aan dat lichaam gedwongen werden om gas terug te nemen en te bevestigen dat het IPCC door die twijfelachtige eenzijdige, selectieve “wetenschapsbeoefening” zich al decennia schuldig maakt aan propaganda.
Hardnekkig de verkeerde kompasrichting schieten en volgen
Het Nederlandse klimaatbeleid is het resultaat van politiek-idealistisme dat de belangen van het Eco-industrieel complex dient, waarbij de wetenschappelijke component zoek is geraakt. Er is een slaafs politiek-correct denkkader ontstaan rustend op een zichzelf toegedichte morele verhevenheid die de academische vrijheid van denken aantast en (vaak gesubsidieerde) wetenschappers/advies instanties afhankelijk maakt van politiek gewenste “onderzoek” resultaten.
Ondanks al het geschreeuw in geluid en tekst is geen politicus noch een activist en zeker niet een gepolitiseerde rechter in staat geweest om een concept te bedenken dat daadwerkelijk resulteert in klimaatstabiliteit. De groene energiesubsidies vormen de grootste kapitaaloverdracht van arm naar rijk in de Nederlandse historie, omdat energiekosten worden verpakt in belastingverhoging. Andere negatieve effecten zijn landschap- en milieuvervuiling, faillissement van traditionele energiebronnen, beursverlies van €500 miljard en verdamping van pensioenen doordat pensioenfondsen zwaar geïnvesteerd hebben in (grijze) energieaandelen.
Toch worden apocalyptische waanvoorstellingen herhaaldelijk aangegrepen om een groene dwingelandij door te voeren die de vrijheden ernstig inperken en de burger op gigantische kosten drijven. “We zitten in het begin van een proces dat de overheden totale controle gaat bieden over onze consumptie, mobiliteit, gedachten en uitspraken”, schreef columnist Leon de Winter. “We worden naar een groene heilstaat geleid die niets anders dan een tirannie kan zijn.
Door het onbegrensde enthousiasme dat de grafiek bij politici en activisten oproept, is de belastingbetaler al miljarden uit zijn zak gezogen en die belastingbetaler zal gezien het fanatisme van westerse, politiekcorrecte politici, klimaatactivisten en commerciële ‘klimaatangstuitbuiters’ vermoedelijk nog miljarden gaan kosten. Riemen vast…
[i] In het artikel zijn teksten verwerkt uit het artikel van Marcel Crok “Een nieuw IPCC-rapport, een nieuwe hockeystick” van 21 augustus 2021.