“Als het serieus wordt, moet je liegen” blijkt een van de gedragen adviezen van Juncker te zijn, die hij tijdens een van zijn heldere momenten de wereld om hem heen aanreikte. In de Westerse politieke en activistische wereld van de USA tot aan de uiterste punt van Griekenland wordt dat advies dankbaar gevolgd. Iedere Westerse staat heeft meerdere deugdenkers die zich regelmatig bedienen van een leugen ook wel vertaald als tijdelijke amnesie of geplaatst in de categorie vergissingen.

Volgens Jelte Wiersma vatte Juncker in één zin samen hoe de Europese Unie zich sinds 1950 heeft kunnen ontwikkelen: door burgers voor de gek te houden. Dat begint al met de naam. De Europese Unie, een titel die eenheid, samenwerken, respect en verdraagzaamheid in een term bundelt. Gelet op de belangentegenstellingen die zich de laatste jaren nadrukkelijk manifesteren en de manier waarop de Unie tegenstanders van zijn defaitistische en opportunistische denken op een bijna fascistische manier denkt te moeten behandelen, is dat een misleidende betiteling. De Gaulle had het tijdens zijn ambtsperiode helder uitgesproken: “Europa is Frankrijk en Duitsland, de rest is versiering” en die twee staten vertalen dat herhaaldelijk in een gebrek aan respect en verdraagzaamheid en proberen andersdenkende leden van die veronderstelde Unie doorlopend hun wil op te leggen. Het gevolg is dat er een wirwar van haarscheuren is ontstaan en een implosie in de nabije toekomst niet meer ondenkbaar is. Er is geen sprake van een Europese Unie.

Corrumperende instelling

Er is ook geen sprake meer van een homogeen en autonoom Nederland dat de beginselen van een representatieve democratische hoog in het vaandel heeft staan. Na een decennium Rutte Kabinetten wil een elitocratie de lakens uitdelen en is een politiek correcte samenleving ontstaan waar een meerderheid van de samenleving zich volledig heeft aangepast aan een dwingende, overgevoelige en snel gekwetste minderheid. Een Nederland waar bij de politieke besluitvorming, debatten in het Parlement en het herschrijven van de nationale historie, het zich goed voelen, cirkelredeneringen en het ‘spijt’ principe overheersen.

Nederland wordt bestuurd door een handjevol manipulerende deugmensen die door zijn linkse wegkijk-idealisme ons (en niet van dat handjevol personen) land veranderd heeft in een corruptieland, een democratuur, een land dat zijn onafhankelijkheid heeft verkwanseld. Dat kleine groepje machthebbers in de politiek, rechtspraak, bedrijfsleven bankwereld, universiteiten en media, streeft gepassioneerd en rücksichtslos naar machtsbehoud en – in het verlengde daarvan – zelfverrijking. Om dat streven te maskeren, wordt herhaaldelijk naar het breekijzer van de leugen gegrepen en blijft de geur van corruptie er omheen hangen.

“Bewindslieden laten alles
uit hun handen vallen en
gaan weken op ziekteverlof”

Het is voor de heldere nadenker (gelukkig bestaan ze nog bij sta-pal) geen verrassing dat segmenten van de elitocratie vooral moreel gecorrumpeerd zijn. Ieder dag presenteert het serieuze deel van de media daar sprekende voorbeelden van. Nederland met een demissionair Kabinet die missionaire besluiten neemt. Hoera, we hebben er weer drie nieuwe bewindslieden bij, wier namen en dus hun talenten bij het grote publiek onbekend zijn. Het nepotisme viert hoogtij. Bewindslieden die zich niet lekker voelen, een griepje voelen opkomen, last van de nekspier hebben, laten alles uit hun handen vallen en gaan weken op ziekteverlof. Een burgemeester die burgers oproept om zich aan te melden als waarnemer om te controleren of oom agent bij het fouilleren zich al dan niet te buiten gaat aan etnisch profileren. Misschien moet ze eerst de gewogen misdaad cijfers bestuderen om vast te stellen welke huidskleuren het hoogste scoren in de categorie ernstige misdaden, voordat ze gedragen termen als etnisch profileren in de mond neemt.

Niemand kan ontkennen dat het politie apparaat wel een duwtje in de goede richting nodig heeft, maar deze uiting van openlijk wantrouwen in de doorsnee diender gaat te ver. Niemand kan meer ontkennen dat het zwakke en machtloze politie apparaat zich liever lijkt bezig te houden met diversiteit en inclusiviteit; het pamperen van de nieuwlander prefereert boven de veiligheid van de doorsnee Nederlander. Niemand kan ook ontkennen dat Nederland mede daardoor voor de buitenwereld het uiterlijk van een narcostaat heeft gekregen. Helaas staat de politie daarin niet alleen; het heeft gelijkdenkenden in de politiek, bij de rechtbank en op universiteiten.

De rechterlijke macht en het Openbaar Ministerie, vaak gestuurd door de ambtenarentop van het Ministerie van Justitie, vertonen regelmatig verontrustende sporen van klasse justitie. Onderzoeksjournalisten worden onder druk gezet en geïntimideerd door politiek en Justitieel apparaat zoals het geval was bij Demmink-dossier, het dossier van de Bijlmer-ramp, de Enschedese vuurwerkramp en het IRT-dossier. Zij wagen zich niet meer aan de praktijkvoorbeelden van dubieuze processen, rechters met nevenfuncties, landsadvocaten die slachtoffers van de staat kapot procederen en rechters die kennelijk voorrang geven aan de belangen van grote banken, verzekeraars, hoge ambtenaren en bevriende advocaten en curatoren. Daardoor blijft het gezwel binnen het Justitieel apparaat dooretteren.

‘Woke’ universiteiten

Wat te denken van de universiteiten? Van de afwijkende kompasrichting van politiek, politie en justitie; van de propagandistische route die publieke omroep en een deel van de traditionele media volgen, krijgt de samenleving mondjesmaat informatie. Van de problemen die universiteiten proberen te verbloemen door het haastig omarmen van de woke ideologie, hoort de doorsnee Nederlander vrijwel niets.

Omdat de leiding snel overstag ging, veroverde de radicale woke ideologie in sneltreinvaart de Nederlandse universiteiten. Af en toe wordt de zoekende kijker, luisteraar en lezer lastig gevallen met die zouteloze ratatouille van overgevoeligheid en absurdistisch maakbaarheidsdenken dat zich uitstrekt van “sociale veiligheid en veilige ruimtes” via genderneutrale toiletten tot lijsten met “verboden woorden”. Vermoedelijk moet de aandacht worden afgeleid van de grote problemen waar veel universiteiten mee worstelen. Van werk gerelateerde suïcides, mensen die daadwerkelijk aan de werkdruk kapot zijn gegaan en voor hen blijkbaar geen sociale veiligheid en veilige ruimtes zijn gevonden. Van het groeiende volume Chinese beurspromovendi die in China een beurs aanvragen met onroerend goed als onderpand. Als het promotietraject in Nederland mislukt, bestaat er een kans dat papa en mama in Peking of Guangzhou door de deurwaarder uit hun woning worden gezet. Van het wetenschappelijke subsidie stelsel dat naadloos aansluit op de cancel cultuur. Diversiteit en inclusiviteit; het is goedkoop en opportunistisch scoren, maar heeft niets te maken met een oplossing voor de onmenselijke werkdruk, baanonzekerheid en cancel cultuur.

Ook banken en bedrijfsleven doen dapper mee in het uitknijpen van de consument. De gekste oplossingen worden bedacht om de winstmarges op te poetsen en glanzend te kunnen houden. Vanzelfsprekend moet de klant, de consument, de werknemer voor de kosten van die vindingrijkheid opdraaien.

Recht de rug en biedt weerstand!

“Als het serieus wordt, moet je liegen”  alle bovengenoemde segmenten van de elitocratie hebben blijkbaar die Juncker uitspraak als leitmotiv voor het denken en doen overgenomen om hun eigen problemen te verbloemen. Zij denken dat waarheid of objectieve geldigheid in het postmodernisme niet bestaat. Voor hen is hypocrisie een verkapte versie van eerlijkheid geworden. De Nederlandse burger voorliegen is de eerste en enige storingsreactie en die burger denkt nog steeds dat hij en zij leven in een representatieve democratie. Johan Derksen drukte onlangs zo uit: “wat een K-land”. Ik verwijs liever naar het motto van de Jehova getuigen: “Leest de Wachttoren en Ontwaakt!”