Hoe kille communicatie en falend medicijnbeleid patiënten vermorzelen
Een sms die alles zegt
“NAAM, u krijgt een ander merk medicijnen vanwege leverbaarheid of beleid van uw zorgverzekeraar”. Koud. Onpersoonlijk. En zonder uitleg. Terwijl je afhankelijk bent van die medicijnen om te functioneren – om te léven.
Ik heb dit jarenlang meegemaakt met een naaste. Telkens kon ik, met eindeloze moeite, een oplossing afdwingen. Nu overkomt het mijzelf – terwijl dit medicijn al jaren op medische noodzaak wordt verstrekt.
Omdat ik het nu nog niet direct nodig heb (en uit principe), laat ik het liggen. Maar waarom moet het zo? Waarom wordt erbij gezegd dat apotheek X er “wat gemakkelijker mee omgaat” als je niet kunt of wilt betalen?
Waarom worden mensen in een kwetsbare positie behandeld als lastposten? Moeten straks alleen mensen met financiële middelen nog gezond gehouden worden – terwijl wie dat niet heeft maar moet hopen dat een steeds goedkoper alternatief nog werkt?
Van patiënt naar nummer
Die kille sms staat symbool voor een falend systeem. Apothekers, zorgverzekeraars en de overheid hebben de patiënt gedegradeerd tot administratief gegeven.
Ondertussen worden apotheekmedewerkers getraind in het omgaan met agressie. Begrijpelijk.
Maar: Wie traint de patiënt in omgaan met vernedering?
Vraag eens rond. Iedereen kent wel iemand die worstelt met medicijntekorten, onverklaarbare merkwissels of bureaucratisch getouwtrek. Op X regent het klachten. En altijd wijst men naar “het systeem”.
Wie bepaalt eigenlijk?
Niet de arts. Niet de apotheker. Maar de zorgverzekeraar – via het preferentiebeleid. Die bepaalt welk merk je krijgt.
Volgens de KNMP waren er in 2024 meer dan 2.000 medicijntekorten. Mensen met epilepsie, diabetes of kanker – die afhankelijk zijn van continuïteit – worden structureel de dupe van een systeem dat zich voordoet als ‘zorgzaam’.
De wortel van het probleem: staatsgeleide zorg
We zitten gevangen in een systeem dat werkt als een staatsgeleide economie:
• centraal aangestuurde zorg
• overheidsregulering op detailniveau
• prijsdruk zonder verantwoordelijkheid voor beschikbaarheid
Dat klinkt nobel – gelijke toegang, lage kosten – maar in de praktijk werkt het niet meer.
We hebben een systeem waarin:
• bureaucratie belangrijker is dan zorg
• apothekers verplicht worden te beknibbelen
• zorgverzekeraars artsen overrulen
• patiënten hun medicijnen niet meer vertrouwen
En ondertussen worden wij geacht begrip te hebben voor tekorten, prijsafspraken en “duurzaam transport”. Terwijl het vertrouwen van patiënten afbrokkelt.
De roze olifant in de zorg: immigratie
Laten we de roze olifant in de kamer eindelijk benoemen: ook in de zorg speelt immigratie een doorslaggevende rol in de oplopende druk op voorzieningen.
Mensen die nooit aan ons stelsel hebben meebetaald, doen vanaf dag één een maximaal beroep op zorg, opvang en ondersteuning. Dat is niet houdbaar, niet eerlijk, en niet uit te leggen aan mensen die hun hele leven premie hebben betaald en nu in de wachtrij staan – of het moeten doen met een goedkoop substituut.
Het zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit. Maar solidariteit vergt grenzen – letterlijk.
Wie deze realiteit blijft ontkennen, zadelt Nederland op met een failliet systeem en een verdeelde samenleving. De échte zorgcrisis is niet alleen een kwestie van personeel of geld – het is een kwestie van keuzes.
En zolang we blijven doen alsof iedereen altijd welkom is, ondermijnen we onze eigen voorzieningen.
De pijnlijke paradox
De overheid produceert zelf geen medicijnen. Die komen van private bedrijven – vaak uit China of India. Maar de overheid stuurt die markt wél, met keiharde regelgeving, aanbestedingen, prijsplafonds en onhaalbare eisen.
Een voorbeeld: bij het leerlingenvervoer in Enschede moest het vervoer ‘zero-emissie’ zijn. Het gevolg? Duurder contract. Minder kinderen komen nu in aanmerking voor vervoer. Besparing voor de gemeente, kosten voor kwetsbare gezinnen.
Precies datzelfde mechanisme speelt in de zorg:
Meer regels, meer bureaucratie – minder toegang.
Voor “nieuwkomers” gelden ondertussen andere standaarden.
Marktwerking?
Het is te simpel om te zeggen dat privatisering de zorg te duur heeft gemaakt.
Er is juist te weinig echte marktwerking in de zorg.
Probeer maar eens een zorgonderneming te starten of medicijnen te produceren in Nederland. Je loopt direct tegen een muur van regels op. Alleen de grote spelers – vaak met politiek netwerk – kunnen meedoen. En zij verdelen vervolgens het geld.
Dat is geen markt. Dat is kartelvorming onder overheidsvlag.
Conclusie
De zorg is kapot gereguleerd. De mens is eruit gehaald. Het systeem is leidend geworden – en de patiënt ondergeschikt. Zorgverzekeraars zijn boekhouders geworden. Apothekers uitgiftepunten. En de overheid blijft sturen alsof het een planeconomie is.
Maar wij zijn geen nummers. En medicijnen zijn geen inkoop product.
Ze zijn essentieel. Voor het leven. Voor de waardigheid.
En dus: Stop deze nachtmerrie; breng de mens terug in de zorg
In het belang van Nederland,
Nederland voorop en vooruit.
#GR2026 #BVNL #Enschede en #ElkAndereGemeente
Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Enschede is het waard!
U kunt het boek “” Zieke Zorg ” nu kopen en is geschreven door een ” Arts Specialist, Intensivist, Intensive-care, FARMACOLOOG , dewelke kritiek heeft op de ” zieke zorg” in Nederland.
“”Een intensivecareafdeling is een afdeling in een ziekenhuis waar intensieve zorg wordt verleend. Gespecialiseerde ic-verpleegkundigen en intensivisten werken op een ic-afdeling intensief samen om de zeer complexe en vaak levensreddende zorg die daar nodig is optimaal te kunnen uitvoeren.””
Het management in Ziekenhuizen is meer een plaag dan deze nuttig zijn. De management lagen hebben het slechts over ” Protocollen ” en hebben een eigen taal ontwikkeld: Wijlen Prof dr. Bob Smalhout, ( in leven anesthesioloog) heeft in zijn columns in de Telegraaf daar ruim aandacht aan besteed. Immers: Door de protocollen is de arts en verpleegkundige meer dan 40% kwijt aan tijd door het invullen van formulieren, omdat de protocollen voorschrijft dat alle handelingen geregistreerd moeten worden. Dat de artsen en de verpleegkundigen daarvan ” `ziek van worden ” wordt nimmer in de Media besproken. ” Het boek draagt niet voor niets te Titel, ” Zieke Zorg “,
De zorgverlener heeft maar één belang. Dat van de aandeelhouder.
Zelf maak ik al vele jaren uitsluitend gebruik van alternatieve zorg en -middelen. Ik voel me daar letterlijk en figuurlijk heel goed bij. De grote kunst is wel de juiste therapeut te vinden, maar als je verstandig bent doe je dat bij artsen ook. Daar zit ook het nodige kaf onder het koren.
Een familielid leverde jaren geleden therapeutische steunkousen aan patienten. Die kun je verdelen in twee groepen: confectiekousen en maatwerkkousen. Voor die maatwerkkousen moest aan huis van de patient de benen worden beoordeeld en de maten worden opgenomen. Meer kosten aan verbonden dan aan het over de toonbank aanreiken van een maat medium of zo, dat mag duidelijk zijn.
Maar wat deden de zorgverleners op een gegeven moment? Die verlaagden de vergoeding voor maatwerkkousen tot onder die van confectiekousen.
Mijn familielid bleef leveren wat voor de patient het beste was, maar hoeveel verstrekkers kozen voor de hogere vergoeding? En waar bleef het belang van de patient?
Dat de aandeel-houder in de “” zorgverzekeringen “ slechts het dividend willen opstrijken, is al jaren bekend : en “”Geld heeft geen ziel “” zodat de zorg voor de patiënt , dewelke zich bijna scheel betaalt aan premie, op de tweede plaats komt . De uitspraak van Mr Van Moerkom, oud directeur van de ANWB , krijgt steeds meer betekenis : Van Moerkom zei : “” Als het om geld gaat worden alle principes vloeibaar “” . Dat betekent, dat geld boven welzijn gaat, en ongeacht de situatie bij de Zorgverzekeraars en de zorgaanbieders , geld de “ heilige graal “ is en iedereen de Pecunia aanbid . Dat betekent tevens dat bij de verplichte premie betaling , de macht geheel bij de Zorgverzekeraars ligt en deze kan doen wat ze willen ……. Het is een absurde situatie , en ….. daar wordt al jaren over geschreven ……. Maar….. het “” geesteskind “”van de VVD ( Hoogervorst) wil men graag zou houden……… het is als vanouds …..”” pecunia Non O’ let . ( Geld stinkt niet ) ….!