Discriminatoire islam

‘De uitkomst is dat het altijd slecht gaat met moslimdiscriminatie’, schrijft Paul Cliteur. ‘Mooi’, was mijn eerste reactie, ‘dan is dat epische probleem ook weer opgelost’. Maar het bleek toch anders te zitten. Het gaat zó goed met dit soort discriminatie dat moslims er nu zelfs last van krijgen. Of is de islam zèlf wellicht een godsdienst met discriminatoire trekjes?

Het is eigenlijk net als met griep: als het goed gaat met het virus dan gaat het met de persoon die het virus draagt steeds slechter. Met bacteriële infecties is het al niet veel beter. Gaat het goed met de bacteriën dan gaat het steeds slechter met de patiënt. Maar de eminente professor maakt zijn ‘common slip of the pen’ meer dan goed met zijn scherpe observatie van het ‘rapport’ (wat die naam eigenlijk niet mag dragen want het is een pover verslag op MBO-niveau) uit een publicatie bij de Staatsomroep.

Religie of criminele organisatie?

Momenteel werk ik met dr. D. van der Blom samen aan een boekwerkje wat over religies gaat en dan met name de vraag of religies op den duur niet gewoon criminele organisaties worden. Dat valt overigens ook te vermoeden van het politieke bedrijf en van politieke partijen. Wie daar de wenkbrauwen van optrekt, moet nog even terugkijken naar b.v. de moord op Prof. dr. Pim Fortuyn of, momenteel weer actueel, de moord op de Amerikaanse president Kennedy in 1963. De premisse ‘op den duur worden alle organisaties crimineel’ is weliswaar moeilijk vol te houden, maar een ruimer criterium zoals ‘op den duur vertonen alle organisaties op deelterreinen een moreel verwerpelijk gedrag’, is wel goed te handhaven. Het is niet dat religies, bedrijven of politieke partijen worden opgericht met het unieke doel actief te zijn op crimineel of moreel verwerpelijke terreinen; integendeel eigenlijk. Zo’n beweging ontstaat meestal uit een gevoel van onvrede met een bestaande situatie, het ontbreken van een oplossing en met de nadrukkelijke (beweerde) intentie om die situatie te verbeteren.

Christendom

De in het Nieuwe Testament verkondigde moraalfilosofie vindt zijn oorsprong in de joodse ‘herdersfilosofie’ en geschiedschrijving (Oude Testament). De hoofdpersoon in de vertellingen blaast deze, uit onvrede met de dan geldende joodse religieuze praktijk, nieuw leven in; ‘vertaalde’ als het ware het oorspronkelijke gedachtegoed naar de dan geldende tijd en omstandigheden. Het daaruit ontstane christendom zou zich ontwikkelen tot een enorme, wereldomvattende organisatie, in wier handelen uiteindelijk nog maar weinig te vinden was van de oorspronkelijke moraalfilosofie. Met name in de vroege middeleeuwen ontspoort de religie tot een eeuwenlang heersende macht die wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht botviert in ronduit liederlijke ontsporingen, die met de oorspronkelijke moraal weinig meer van doen hebben. Uiteindelijk ging dat christendom gelukkig door de ‘wasmachine van de Verlichting’, met wasmiddelen van o.a. de joodse Portugees-Nederlandse filosoof Baruch Spinoza.

Islam

Met de islam is het zo mogelijk nog slechter gesteld. De hoofdpersoon in de Koran presenteert zich in zijn vaderstad aanvankelijk als een profeet die op wonderlijke wijze ‘openbaringen’ krijgt aangereikt van een hogere macht. Nadat hij zijn geboortestad min of meer gedwongen verruilt met het verderop gelegen Yathrib (Medina), ontpopt hij zich als een revanchegevoelig, maar listig en bedreven krijgsheer. De ‘toon’ van de openbaringen verandert ook sterk en hij lost dit op door abrogatie; het vervallen verklaren van oudere openbaringen (verzen) en deze te vervangen door nieuwe openbaringen. Wat overblijft is een moraalfilosofie die een opperheerser in de voortdurende staat van vaderlijke razernij voorstelt; die agressie en geweld eist jegens andersdenkenden.

In onze tijd zien we dat het optreden van tegenwoordige moslims nog steeds is gebaseerd op ‘het voorbeeld van de profeet’ en in dat verband kunnen ook de klachten over de ‘ervaren discriminatie door moslims’ worden gezien. De bevolkingsgroepen van islamitische kunne hebben zich aanvankelijk gepresenteerd als nieuwkomers met integratie voornemens, maar eenmaal in grotere getale aanwezig veranderde de toon. Het is als het verschil tussen Mekka en Medina; het ‘oude’ en het ‘nieuwe’ testament van de islam. Het doel is net als in de verhalen van de profeet in Medina: te overheersen, als een soort van übermenschen in een traditie die wij in onze tijd kennen van Hitler en Mussolini.

Discriminatie

Wie de Koran (‘voordracht’) wil lezen/bestuderen, zou beslist een editie van de Leidse arabist Johannes Hendrik Kramers (1891-1951) moeten nemen omdat daarin nauwkeurig staat aangegeven welke verzen ‘geabrogeerd’ zijn door latere verzen. De Koran is namelijk oorspronkelijk waarschijnlijk wel in een chronologische verhaallijn geschreven, maar latere – islamitische – ‘koranwetenschappers’ meenden dat het beter was om de volgorde van de Soera’s (hoofdstukken) min of meer te laten voortvloeien uit de hoeveelheid verzen. Soera’s met minder verzen eerst, et cetera. Daardoor is de Koran nogal een rommelig geheel geworden waarbij één van de edities van Kramer enige duidelijkheid kan verschaffen.

Het valt op dat de nieuwere verzen (de verhalen uit Medina dus) een uiterst agressieve toon bevatten jegens anderen/ongelovigen en joden/christenen. De aanbevelingen om ‘hen niet tot vrienden te nemen’ en hen te bestrijden zijn niet van de lucht. Volgens de Koran zijn uitsluitend de onderworpenen aan de islam waardig genoeg om op Allah’s Aarde te lopen en anderen moeten hoe dan ook onderworpen worden, althans zolang dat in het voordeel van de moslims is. Slavernij wordt niet afgewezen in de islam (integendeel) maar er wordt gelukkig wel opgedragen hen ‘goed te behandelen’.

Discriminatie in de islam

De islam predikt vooral onverdraagzaamheid en iedereen kan daar eenvoudig kennis van nemen, namelijk door gewoon de Koran te lezen. Ook al wil iedere beroepsmoslim u overtuigen dat “u dat niet kunt begrijpen” omdat het veel uitleg en toelichting vergt: lees het maar eens. Daaruit begrijpt u tenminste dat die onverdraagzaamheid niet iedere moslim kwalijk kan worden genomen. Zij zijn geen van allen geboren als haatdragende mensen, maar worden levenslang geïndoctrineerd met opvattingen die ook met hun eigen, aangeboren innerlijke moraal strijdig is. In de tijd van de profeet Mohammed (+/- 572 n.Chr. tot 6 juni 632 n.Chr.) was dat wellicht bittere noodzaak om de eigen bevolking te laten overleven, maar in de moderne tijd kan dit werkelijk niet meer als een acceptabele morele grondslag dienen.

Dat een oud boek aanbeveelt om te discrimineren is geen goede grondslag voor een religie. Dat kán vereffend worden door de predikers, die de oude verhalen in context plaatsen. Zoals het Oude Testament in zijn context werd hersteld door het Nieuwe Testament en later het christendom door de Verlichting van Spinoza et. al. Die islamitische predikers echter, doen dat uitdrukkelijk niet: Samuel Paty, Salman Rushdie en duizenden minder bekende (jaarlijkse!) dodelijke slachtoffers zijn daarvoor het onomstotelijke bewijs. In het Nederlandse geheugen staat de naam ‘Jneid’ nog vers gegrift met betrekking tot Theo van Gogh. De islam kortom, heeft zich inderdaad laten kennen als een min of meer criminele organisatie. Is die opvatting discriminerend? Nee: dat is mijn mening zoals bijvoorbeeld ook Minister Keijzer een mening heeft.

Virus

Terugkomend nu op het begrip ‘virus’ zoals waarmee dit artikel begon. “Als het goed gaat met het virus, dan gaat het met de persoon die het virus draagt steeds slechter”. In zekere zin is religie of een heilige overtuiging (De Aarde warmt op!) vergelijkbaar met een virus, maar moeten we het begrip ‘persoon’ vervangen door ‘maatschappij’. Dan ontstaat: “Als het goed gaat met het virus, dan gaat het met de maatschappij wat het virus draagt steeds slechter”. Mij dunkt dat dit ook precies is wat wij zien in het huidige, Westerse landschap. Het gaat goed met het religieuze virus en het heeft zich een aantal prima verdedigingsmechanismen eigen gemaakt, zoals het hanteren van het begrip ‘discriminatie’. De maatschappij weet daar normaliter goed raad mee; zie slechts motorclubs en aanverwante artikelen. Maar als het om ‘religie’ gaat dan wordt alles ineens anders lijkt het, dan werken de vaccins ineens minder goed. De wetgevende en de rechtsprekende machten hebben echter een geweldig serum wat zij aan kunnen wenden: de religieus neutrale staat en een religieus volstrekt neutrale rechtspraak.

Maar wat als het virus al is doorgedrongen in de staat of de rechtspraak?