Er zijn inmiddels meer mensen die zich afvragen of de parlementaire democratie min of meer ‘dood’ is. Dat is een legitieme vraag; is er ook een legitiem antwoord?
Een parlementaire democratie heet ook wel ‘representatieve democratie’, waarbij de burgers invloed zouden hebben op het beleid via door hen gekozen vertegenwoordigers in het parlement. Het dood-verklaren of -veronderstellen van de democratie moet in het Nederlandse geval dus verband houden met een gebrekkige invloed van het volk op de vertegenwoordiging in, en samenstelling van, de Staten Generaal.
Nu klopt dat ook, want alvorens er gekozen wordt door het volk, wijzen schimmige partijcommissies eerst zelf ‘geschikte’ personen aan waarop het volk vervolgens mag stemmen. De kandidaat heeft zich dus alleen te bewijzen tegenover een groepje leidinggevenden in een partij die overigens zelf ook al niet over electoraat beschikken; zij beschikken slechts over ‘goedkeuring’ van een selecte groep ‘partijprominenten’. Met ‘het volk’ hebben zodoende een groot aantal latere Kamerleden weinig van doen: zij vertegenwoordigen vooral zichzelf en de partij, maar geen unieke standpunten.
Advocatenbaantje
Op die manier komen er ook ‘volksvertegenwoordigers’ in het parlement die zelfstandig geen electoraat hebben weten te werven. Hun ‘verkiezing’ is slechts gebaseerd op een goede verstandhouding met de leiding van de partij waarvan zij deel uitmaken: ‘op een verkiesbare plaats terechtkomen’ is inmiddels belangrijker dan daadwerkelijk steun verwerven voor de eigen standpunten. Met de mainstream-opvatting (woke!) meepraten is mede daardoor de belangrijkste taak van de stoelvullers. Om de verkregen zetel namelijk te behouden, zullen dergelijke volksvertegenwoordigers niet meer hun eigen, persoonlijke standpunten en opvattingen verdedigen, maar de standpunten van de partijleiding. Dat vergt vaardigheden die wellicht goed passen bij de advocatuur, maar in feite niet bij de functie van vertegenwoordiger van het volk of als specialist op een bepaald vakgebied.
NSC
Een aardig voorbeeld is wat dat betreft de nieuwe partij van Pieter Omtzigt: Nieuw Sociaal Contract (NSC). Toen Omtzigt zich in het CDA, op grond van een enorm aantal voorkeursstemmen (342.472), onafhankelijker van zijn partij opstelde in onder meer de kinderopvangtoeslagen-affaire, werd hij door zijn partij en anderen sluw en vakkundig de deur uitgewerkt. Hierop begon Omtzigt zijn eigen politieke partij en bij de verkiezingen van 2023 kwam NSC direct met 1.343.287 stemmen in de Kamer, ofwel 20 zetels. Hiervan werden maar liefst 1.203.181 stemmen uitgebracht op Pieter Omtzigt zelf en de overige 19 Kamerleden van NSC haalden geen van allen de kiesdeler van 69.551 stemmen die in een normale situatie recht zouden geven op een Kamerzetel. Het lid Idsinga uit Amsterdam bijvoorbeeld, kwam met slechts 504 stemmen (!) in de Kamer, terwijl er op de lijst van NSC maar liefst 13 kandidaten voorkwamen die (veel) méér stemmen behaalden. Kortom: zó ‘nieuw’ is dat sociale contract van Omtzigt nu ook weer niet. Overigens zit Omtzigt ziek thuis en de 19 andere Kamerleden van NSC, die gezamenlijk een mandaat hebben van 140.106 kiezers (2 zetels), passen nu op de NSC-winkel in de Kamer…
Politieke partijen
Politieke partijen ontstonden in Nederland in de tweede helft van de negentiende eeuw. Hun oorspronkelijke doel was om de belangen van verschillende delen van de bevolking in politiek opzicht te vertegenwoordigen. Aanvankelijk waren de partijen nog niet zo erg belangrijk en dat kwam voornamelijk omdat de leden van de Tweede Kamer toen nog per (kies-) district werden gekozen. In zo’n districtenstelsel is het veel gemakkelijker om op eigen titel campagne te voeren en de strijd om de standpunten aan te gaan, zonder steun van een partij. Die kandidaten overigens, waren toen veelal wel lid van een politieke beweging of (kerkelijke/maatschappelijke) stroming. In 1917 werd het districtenstelsel afgeschaft en waarschijnlijk is dat een historische vergissing geweest. Vanaf dat moment werd het voor individuele kandidaten veel moeilijker om een eigen achterban te mobiliseren voor afvaardiging naar de Staten Generaal, waardoor de leidinggevenden van een politieke partij de samenstelling van de Kamer vanaf 1917 als het ware konden ‘voorkoken’.
Stemrecht beperken
Overigens is het de laatste decennia normaal geworden om mensen of groepen van mensen die hun wortels niet in ons land hebben en over meerdere paspoorten beschikken, in ons land stemrecht te verlenen. Niet zelden ook, is de aanwezigheid van die ‘vreemdelingen’ veroorzaakt door een hevig falende cultuur in de landen van herkomst, op grond waarvan zij vanwege betere economische omstandigheden in ons land verblijven. Voorbeelden daarvan zijn er genoeg: een groot aantal allochtone, sociale uitkeringsgerechtigden (?), bevindt zich 5 maanden van het jaar in hun oorspronkelijke geboorteland, meestal vanwege familieomstandigheden of ‘gezondheidsredenen’, maar in werkelijkheid zijn zij uitsluitend 7 maanden in Nederland om de uitkering(en) veilig te stellen. Zij delen onze westerse waarden niet en benutten die 7 maanden voornamelijk om hun walging en afkeer van onze gewoonten en gebruiken breed te etaleren. Waarom zij in ons land stemrecht hebben, is zodoende een groot raadsel, maar niet raadselachtig genoeg om hier de hand van partijleidingen (GL/PvdA b.v.) in te herkennen, verlegen als zij zaten (en nog zitten) om stemvee.
Nieuwe technieken
Het in de vorige alinea’s geschetste beeld, omvat dus het politieke machtsverlangen van enkelen om de invloed vanuit het volk te minimaliseren. Daarin is men vanaf 1917 dus voortreffelijk geslaagd. De laatste jaren echter, zien wij nieuwe methoden en technieken ontstaan in – helaas – geheel Europa: onwelgevallige partijen of volksinitiatieven worden zonodig met behulp van de rechtelijke macht het zwijgen opgelegd. Het meest overtuigende in dit verband is nog wel het zogenoemde ‘Cordon Sanitaire’, waarin enkele politieke partijen – doorgaans het heersende gezelschap – voorafgaand aan de verkiezingen al een stemadvies uitbrengen: “wij zullen nooit samenwerken of regeren met partijen zoals X, Z of Y”. Mede op grond daarvan moet de kiezer dus, om tenminste nog op enige manier invloed uit te oefenen, die partijen X, Z of Y dus in de kou laten staan. Indien dat nog onvoldoende effect heeft, worden die partijen en hun bemanningen gedemoniseerd tot op het bot: zie PVV, FvD of in België Vlaams Belang. De heersende partijen laten zich daarin bijstaan door collaborerende omroepen die door de overheid worden voorzien van voldoende inkomsten om garant te staan voor schitterende salarissen en puike pensioenvooruitzichten. En als ook dat dreigt te falen, dan wordt de rechter verleid tot een uitspraak die zonodig de hele onwelgevallige partij verbiedt: zie de jacht op AfD in Duitsland en soortgelijke initiatieven in Frankrijk en Nederland, waar men poogt om bepaalde politieke opvattingen tot ‘delicten’ te verklaren.
Niet dood
Kortom: de democratie is gelukkig niet dood, maar het huidige systeem is niet in staat een correcte afspiegeling van de Nederlandse bevolking in de Kamer(s) te krijgen. We zouden kunnen zeggen dat de democratie momenteel aan de beademing ligt. Bovendien hebben een groot aantal mensen die niets met de Nederlandse cultuur te maken willen hebben en het liefst een middeleeuws, theocratisch bestuur gevestigd zien, het twijfelachtige ‘recht’ om te stemmen in Nederland.
De democratie is zeker niet dood, maar heeft inmiddels te maken met een groot aantal partijen die weliswaar de democratie zeggen te huldigen, maar zich desondanks ronduit feodaal gedragen; alsof zij duurzaam een heersende klasse vormen en geen weerspraak, tegenstanders of andere visies dulden.
De teneur van Ton’s artikel, ‘the rise and fall of societies’, is een herkenbaar proces. Bijbelse geschiedschrijving rept in het Oude Testament, al duizenden jaren voor Christus, van komende en gaande samenlevingen in het nabije oosten. Alexander de Grote slaagde er 24 eeuwen geleden bijna in om zijn visioen van een wereldregering (klinkt nog steeds bekend…) te realiseren met de creatie van een rijk dat zich uitstrekte van Griekenland en zuid Egypte tot delen van India, maar kwam op jeugdige leeftijd om het leven.
Na zijn dood verdeelden vier minder gedreven generaals het imperium dat met name in een culturele Griekse nalatenschap resulteerde, zelfs nadat nieuwe, sterke Romeinse leiders hetzelfde kunstje uithaalden op een exponentiëel grotere schaal. Zij wisten een imposant wereldrijk te creëren èn dat ook eeuwenlang efficiënt te besturen, maar ook hun sterke mannen werden oud en onvermijdelijk opgevolgd door non-valeurs wier knieën de weelde niet konden dragen van al het door hun voorgangers gecreëerde moois.
Wie zijn geschiedenis een beetje kent weet hoe de resulterende interne rot het Romeinse rijk verzwakte in onderlinge politieke machtsstrijd en de gedegenereerde bacchanalen van een verloederde élite. Die interne rot zette het proces van de ondergang in, de ‘coup de grâce’ werd destijds verzorgd door de Visigothen en in onze wereld zijn dat de barbaren van ‘woke’ die de deur openzetten voor de islam, want datzelfde proces doet zich bij ons voor anno 2024 in een vergelijkbare implosie dankzij een welhaast bijbelse plaag van ‘woke’ sprinkhanen, ‘progressieve’ parasieten die de eigen samenleving kaalvreten en in hun machtshonger en tomeloze hebzucht niets meer overlaten voor jongere noch oudere generaties.
Na W.O.II werd de wederopbouw van Nederland gestuurd door integere leiders en geraakte het land in een periode van ‘hoogconjunctuur’. Maar ook onze sterke mannen werden een dagje ouder en maakten, moegestreden, plaats voor ‘progressieve’ politici. ‘Nonvaleurs’ die nog nooit de mouwen hadden opgestroopt in een fatsoenlijke job maar prima konden gedijen in het warme nest der corrupte politieke partijen.
Denk aan een sluwe ‘woke’ premier die na een carrière in personeelszaken van een mayonaise fabriek zijn heil zocht in de VVD en het WEF. Denk aan een geestelijk beperkte schoolmeester die zijn geluk zocht in het CDA waar hij – ‘gelouterd’ in een carrière voor een klas met negenjarige kindertjes – bij gebrek aan soortelijk gewicht de scepter mocht gaan zwaaien over een ministerie van ‘woke’ ambtenaren, hèt recept voor een ramp. En vergeet niet de achterbakse opportuniste die al eens uit het ministerie van BZ was geschopt toen zij verzweeg dat zij met een Palestijn uit de hofhouding van massamoordenaar Yasser Arafat is getrouwd. Met haar spontane lidmaatschap van D66 werd alles plots vergeven en vergeten, waarna zij de geldkraan vol opende voor Palestijnse moordenaars en haar dubieuze gunsten verleende aan het WEF, uiteraard in het belang van de democratie, het landsbelang. Drie gewetenloze dilettanten die instrumenteel zijn in de linksextremistische, globalistische coup die het land sloopt.
Tot mijn verbazing heeft de 2e Kamer ingestemd met een onderzoek naar de dubieuze rol van Rutte en de Jonge in het Coronaschandaal, maar Kaag dreigt de dans te ontspringen terwijl zij alweer brutaal in Den Haag aan de deur staat te rammelen om geld voor de neocommunistische UNRWA, de bondgenoten van haar Hamas vriendjes.
Gelukkig lijkt de wal het socialistische schip te keren. Beetje bij beetje loopt een volgende generatie jongeren nu ook met de koppen tegen de muren van de samenleving nu zij zich realiseren hoe hun linkse indoctrinatie op school, eventueel in het hoger onderwijs, alleen maar leidt tot aan het socialisme inherente armoede en maatschappelijke chaos. Die valt hen nu vol ten deel in de vorm van torenhoge kosten van levensonderhoud en een vage illusie van fatsoenlijke huisvesting en daarvoor eisen zij nu verantwoording van de ‘woke’ zakkenrollers van het Kartel. Dat probeert wanhopig aan de macht vast te houden door hun toenemende protesten te negeren, die zelfs te diskwalificeren als populistische complottheorieën etc.
Alles om vooral geen verantwoording af te hoeven leggen voor hun ‘woke’ wanbeleid, reden waarom het kabinet op springen staat. Let op, nu begint de onnozelaar Bikker van de SGP al namens het Kartel voor te sorteren op de val van het kabinet met suggesties dat er dan géén verkiezingen gehouden moeten worden. Een ouderwetse formateur kan het Kartel wellicht weer in ere herstellen… Introspectie is hen vreemd, als het aan ‘woke’ ligt mag de kiezer nogmaals krom gaan staan. Stuiptrekkingen van Rutte’s linksextremistische schrikbewind?
We weten toch nog dat de “ Damschreeuwer” bij de Doden- herdenking, op De Dam in Amsterdam , honderden mensen in beweging kon zetten en bij EEN schreeuw er paniek uitbrak en……. Iedereen … zich naar een « veilige plek « spoedde . De conclusie is ; Dat de schreeuwer , naar mijn mening , psychisch niet in orde was . We hebben dan « twee » » feiten genoemd : 1 . De menigte begreep geen barst van de schreeuw , maar …. de primitieve angstgevoelens dominant waren . 2. De « schreeuwer » heeft zeker niet overzien wat de reactie zou zijn van « zijn schreeuw « , of hij juist daarvan echt heeft genoten . Ook hier zien we alweer dat « « de Mens » » een kudde- dier is en velen NIET het geestelijke vermogen bezat om te controleren of er ook gevaar was/ is. Het kudde instinkt nam alle ratio weg ……!! Dan kom ik op de woorden « « Geografisch Demografische Diversiteit « . Er is geen mens gelijk ….. maar de meest primitieve gevoelens zijn dierlijk . Immers : de mens is gewoon een dier met wat mogelijkheden te denken . En ook bij dieren zien we dat « het behoud van de soort en het dier zelf « steeds dominant is . Als een volk dat principe verlaat zal « onverbiddelijk er een misbruik door anderen ontstaan : de profiteurs …….. En moslims hebben daarvoor een « natuurlijke aanleg « , (! Zie stemrecht beperken ) . Wat wel vaststaat is dat partijen als PvdA , Groen Links , D.-66 in feite een verzameling van primitief denkende mensen betreft . Oh, neen zegt U ? Weet U dan ook nog dat Drs Marcel van Dam, ( PvdA) ex minister van Volkshuisvesting , Prof Dr Pim Fortuyn , een « minderwaardig mens noemde « wijl Fortuyn juist de Démocratie en het behoud van Historisch gegroeide gewoonten en gebruiken , wilde beschermen en hij het gevaar van Immigratie duidelijk het overheersende effect en het profiterende van de Nederlandse samenleving , door Moslims , zag aankomen en dat het cultuurrelativisme dodelijk is . Nu 2024 zien « we » de effecten al duidelijk . Immigratie is inmiddels een verdien model geworden en de demografische verhoudingen staat op springen als-ook de maatschappelijke ontwrichting zichtbaar is . Dat de Linkse Partijen dat niet begrijpen en ongeacht de consequenties voor Nederland, de « « gelijkheid » » prediken …… wat een illusie is …..! De laatste alinea van het uitstekende artikel van de heer Nijhof past precies onder dit commentaar . De opmerking van de Heer Dunki , dat de Democratie op sterven na dood en en
Per abuis commentaar afgebroken zie…..: de eerste zinnen van de Heer Dunki .
Een prima röntgenfoto van een doodzieke democratie die op sterven na dood is Ton. Jouw constatering dat de afschaffing van het districtenstelsel de deur opende voor de huidige verloedering is mij uit het hart gegrepen en wat mij betreft komt dat er morgen weer met een verhoging van de kiesdrempel.
En v.w.b. het thema van de dubbele paspoorten hebben wij een ex-minister cum actuele fractieleidster van de VVD met 2 van die dingen. Zij luistert naar de naam Dilan Yesilgöz Zegerius en heeft kennelijk in de naaste familie een broer van haar echtgenoot genaamd Rob Zegerius die een vonnis van 16 jaar aan zijn broek heeft voor zware criminaliteit waaronder moord ?
Ik hoop dat ik mij vergis, maar wat zijn de feiten? Zie : https://www.parool.nl/nieuws/cassatie-rob-zegerius-in-yellowstonezaak~b8173620/