Asielgriep

Wat is het verschil tussen een onbekende, uiterst besmettelijke griepvariant en de instroom van talloze asielzoekers? Ingeval van die griep kun je tenminste de (inter-) nationale noodtoestand uitroepen en in het geval van een asieltsunami absoluut niet. Tot zover het oordeelkundig vermogen van Timmermans en Van Vroonhoven c.s.

Wanneer dat kabinet er echt komt dan zullen we zoveel mogelijk zand in de machine strooien. Dat zouden ambtenaren – nog tijdens de informatie – van het ministerie van J&V hebben gezegd tegen de schrijver Arnon Grunberg, toen hij een lezing hield voor dat gezelschap. In een eerder artikel heb ik voorspeld dat minister Faber het niet gemakkelijk gaat krijgen om de asielcrisis (want dat is het wel degelijk) in te dammen. Er bevinden zich namelijk nogal wat verdienmodellen rond de import en begeleiding van zogenaamde asielzoekers. Daarnaast zijn de meeste van deze ‘hulpbehoevenden’ gewoon gelukszoekers en dat is wijd en zijd ook bekend. Desondanks zorgt deze asielindustrie ervoor dat er rijkelijk met subsidies wordt gestrooid, die een dankbare en royale inkomstenbron vormen voor duizenden (semi-) ambtenarengezinnen. En een kip die gouden eieren legt ga je natuurlijk niet zomaar laten slachten, laat staan door Wilders.

Wiens ‘rechtsstaat’?

In de Kamer, tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen (APB), kon de politieke voorhoede van de grootverdieners in de moderne mensenhandel zich dan ook amper beheersen. Allereerst werd er verwarring gesticht rond “de rechtsstaat” die bij mevrouw Faber in totaal verkeerde handen zou zijn. Mij dunkt dat onze regering – en namens hen op dit dossier: mevrouw Faber – leiding geeft aan het uitvoerend (ambtelijk-) apparaat en dat dit niet andersom moet zijn. In dat laatste geval namelijk, functioneert een gedeelte van die rechtsstaat niet meer conform de opzet van onze democratie; de ‘trias politica’. Het ligt dus meer voor de hand dat het kabinet de besluiten neemt en dat de ambtenaren dat maar gewoon gaan uitvoeren waarna de Tweede Kamer de uitvoering ervan beoordeelt. Op het moment dat zij denken “zand in de machine” te moeten strooien, dan wordt het tijd dat deze ambtenaren een andere baan gaan zoeken, bijvoorbeeld in de politiek. Dan zullen zij zich op grond van hun persoonlijke beleidsopvattingen moeten voegen in de wetgevende macht. Dat is niet gek: onze huidige Ministerpresident was voorheen ook ambtenaar, naar verluidt “met een luisterend oor”.

Ambtenarenrazzia’s

We kunnen ons alleen maar verwonderen over de verstandelijke lenigheid waarmee politiek Den Haag deze, toch vrij fundamentele, kwestie behandelt. Kennelijk wordt het door met name linksige partijen heel gewoon gevonden dat de wil van de ambtenaar bijkans wet is. Dat is wel begrijpelijk omdat een groot deel van hun achterban zich nu juist óók in het ambtelijke circuit bevindt; het maandelijks incasseren van door anderen opgebracht (belasting-) geld is klaarblijkelijk uiterst populair onder de leden van ‘socialistisch’ georiënteerde partijen. Een flinke razzia op de ministeries kan zodoende helemaal geen kwaad, want alleen op die manier kan worden voorkomen dat politieke partijen hun (ambtenaren-) leden heimelijk opdragen om “zoveel mogelijk zand in de machine te strooien”. Wie wil weten hoe dat in de praktijk dan wel precies werkt, zou dit boek eens kunnen lezen.

Waar NSC zich in de meest wonderlijke bochten wringt met verwijzing naar de ‘rechtsstaat’, zou men zich daar toch nog eens achter de oren mogen krabben. Het was nu juist hun partijleider Omtzigt die, in samenwerking met anderen, een omvangrijk schandaal blootlegde waarin juist ambtenaren een ronduit dubieuze rol bleken te hebben gespeeld. Ambtenaren die compleet lak bleken te hebben aan de rechtsstaat, met in hun kielzog de Raad van State. Kortom: ambtenaren en de rechtsstaat zouden elkaar ook in dit dossier nog wel eens flink in de weg kunnen zitten, terwijl dat van de Minister van Asiel & Migratie bepaald nog niet vaststaat.

NSC ‘functie elders’

Na de merkwaardige bokkensprongen van interim-fractieleider Nicolien van Vroonhoven tijdens de algemene beschouwingen, is NSC in een zetelpeiling van EenVandaag naar een voorlopig dieptepunt van drie zetels gezakt. Het lijkt een kwestie van tijd dat partijleider Omtzigt het licht in de fractiekamer voor de laatste keer kan uitdoen; zijn partij is vakkundig en snel gesloopt door de voormalig CDA-Kamerleden Van Hijum en Van Vroonhoven. Ten gunste van hun voormalige partij overigens, zoals uit dezelfde peiling blijkt: het CDA haalt inmiddels 10 zetels. De PVV intussen, heeft nergens last van en stijgt in de peilingen door naar 41 zetels. Die redelijk comfortabele positie bracht Wilders er ongetwijfeld toe om stevig aan te dringen op drastische maatregelen zoals de ‘noodwet’ om de instroom van asielzoekers te beheersen. “Als ze daar niet toe zouden besluiten, is het niet zeker of wij dat kunnen dragen”, aldus Wilders tegen de Haagse pers.

De koek is op, de rek eruit

De koek in ons land is op: we staan op elk terrein aan de rand van de afgrond. Als we gewoon eens kijken naar de loonstrook van een willekeurige Jan met de Pet of een gemiddelde middenstander, dan prijkt daarop een nettobedrag wat minder is dan een geïmporteerde Fatima of Mohammed die een sociale uitkering, huurtoeslag, zorgtoeslag en talloze douceurtjes  van de lokale Sociale Dienst ontvangt, naast de vele taal en ondersteuningscoaches. Allemaal mogelijk gemaakt door die Jan met de Pet en die middenstanders.

Kijk eens naar al die dorpen die zich asielzoekerscentra moeten laten welgevallen. De asielzoekers zijn duidelijk niet blij met hun pas verworven veiligheid en maken er bij eerste aanleiding meteen dezelfde puinhoop van als in hun land van herkomst. En die falende culturen zouden wij dan moeten verwelkomen alsof zij een enorme verrijking voor onze cultuur zijn? Het lijkt mij dat als ons recht op dit moment nog niet een staat heeft bereikt waarop we de interne veiligheid duurzaam kunnen garanderen, het tijd wordt de NSC c.s. nu eens snel werk maken van een aanpassing van de rechtsstaat.

Met minder neem we geen genoegen.