Moslim Broederschap slaat zijn vleugels uit

In 2017 schreef ik een artikel/column over de Moslim Broederschap en die tekst startte met de volgende uitleg: “ De eerste keer dat het grote publiek “kennismaakte” met een islamitische structuur met de naam Moslim Broederschap (al Ikhwan al Muslimoun) was in 2011 rondom de gewelddadige demonstraties in de straten van een aantal Noord Afrikaanse en Arabische steden”.

“De Arabische Lente noemden Westerse politici en zelf benoemde kenners van het krachtenveld binnen de Islamitische wereld, die gewelddadige oprispingen van het volk. Tevreden keken internationale politieke autoriteiten toe hoe krachtige despoten als Khadaffi en Moebarak ten val werden gebracht en beseften niet dat een onbestuurbare explosie van geweld het gevolg zou zijn als de hand met de knoet werd afgehakt…”.

….”Ik hoopte toen nog dat bespiegelingen in vooral links georiënteerde opinieprogramma’s meer een uiting van hun welwillendheid om een faciliterende rol voor het betrokken links gedachtegoed te spelen dan een graadmeter voor hun intellectuele vermogen om de ontwikkelingen op een reële manier aan de man te brengen. Uit de gebeurtenissen sinds dat artikel weet ik dat het eerste een betere reflectie van de werkelijkheid is dan het laatste. Helaas houden ze nog steeds de ogen gesloten voor de islamitische ellende die het ten val brengen van de twee eerder genoemde despoten de Westerse wereld heeft gebracht. Visionair denken en handelen is niet sterk ontwikkeld bij de hedendaagse generatie Westerse en Westers georiënteerde regenten”.

De cartoon jihad

De cartoon jihad in 2006 was de voorbode van de ontwikkelingen in Egypte amper zes jaar later. Achteraf is pas duidelijk geworden hoe de Moslim Broederschap de publicatie van Deense cartoons heeft gebruikt om de rijen van moslims mondiaal te sluiten. Wellicht is het voor de doorsnee islam volger verrassend te lezen dat de Moslim Broederschap de regie in handen heeft gehad bij het doen erupteren van gewelddadige demonstraties en het uiten van bedreigingen aan het adres van instanties en individuen, die het waagden dergelijke voor de profeet Mohamed kwetsende cartoons te publiceren, De cartoon jihad was het eerste duidelijke signaal welke kompasrichting de Moslim Broederschap had geschoten en op welke manier zij zou proberen hun doelen te realiseren. Die strategie wordt omschreven in een manifest met de titel “The Project, hitherto little known outside the highest counterterrorism circles”.

De dirigent in het orkest van de Moslim Broederschap op dat moment heet Al-Qaradawi (1926 – 2022) en zijn islamitische troon staat in Qatar. Hij ziet de Moslimbroederschap als een universele islamitische beweging. Hij legde zijn ideeën in 1990 vast in een manifest met de titel “Priorities of the Islamic Movement in the Coming Phase“. (Pdf) Daarin wordt de beweging omschreven als een “georganiseerd, collectief werk, ondernomen door het volk, ter herstel van de islam als leidinggevend voor de samenleving en tot (her)vestiging van het islamitische Kalifaat zoals verlangd door de sharia“.[1]

In 2002 voorspelde hij dat “de islam zal terugkeren naar Europa als veroveraar en overwinnaar, nadat de religie tweemaal was verdreven: in 732 bij de slag bij Poitiers (Fr) en in 1683 bij het ontzet van Wenen (AT). Het doel hoeft niet noodzakelijkerwijs met het zwaard te worden bereikt, maar kan ook door demografische groei worden gerealiseerd”

Het is dus duidelijk waar deze Al-Qaradawi zich in het islamitische krachtenveld ophoudt. Door de steun van de Moslim Broederschap slaagde Abu Laban om in Europa een storm van grensoverschrijdende gewelddadige protesten op te doen laaien. Vanuit Qatar gooide Al-Qaradawi olie op het vuur door een  international day of anger for God and his prophet, te eisen en in zijn spoor volgde de Amerikaanse tak van de Broederschap de Muslim American Society (MAS) door alle moslims op te roepen hun economische kracht te gebruiken om alle Europese landen te straffen waar die cartoons gepubliceerd zouden worden.

Moslim Broederschap en het democratische proces

Binnen de wereld van jihadisten en fundamentalisten wordt de Moslim Broederschap als een van de marktleiders van de Holy War incorporated[2] beschouwd met vertakkingen in veel zo niet alle islamitisch georiënteerde staten en veel landen in West Europa en Noord Afrika. De Moslim Broederschap heeft regelmatig onderstreept dat zij gruwelt van een succesvolle verbinding tussen islam en democratie. Een dergelijk netwerk zal de kans om gehate Westerse tegenstanders schaakmat te kunnen zetten niet naast zich neerleggen en zich zeker niet willen beperken tot het van de zijkant volgen van de ontwikkelingen in een islamitisch land.

Wanneer men die vaststelling in gedachten houdt, is het op zijn minst merkwaardig dat een kenner als Barry Rubin die geroemd wordt om zijn expertise over de Moslim Broederschap, kort na het uitbreken van de Rebellie van de Straat beweerde dat de Moslim Broederschap zich (nog) niet zou hebben geconcentreerd op het overnemen van de macht in Egypte. Een merkwaardige observatie, omdat zijn waarneming in schril contrast stond met de inspanningen die de structuur decennia lang ontplooide om Sadat en Moebarak van de troon te stoten; tot mislukken gedoemde acties om in de jaren ’80 de macht in Syrië over te nemen; activiteiten van haar eigen schepping Hamas gepassioneerd ondersteunde en het beleid van haar voormalige leider Al Zawahiri die een sluipende integratie in democratische instituties van Kruisvaarderlanden entameerde.

Binnen het kader van die nieuwe Zawahiri opzet hebben Moslim Broederschap, Hamas en Hezbollah zich in de afgelopen decennia diep geworteld in moslimgemeenschappen in Westerse en islamitisch georiënteerde samenlevingen verspreid over de gehele wereld. Net als Mao slaagden zij er in om die gemeenschappen als een wapen te gebruiken om politieke doelen te realiseren. Die extremistische groeperingen concentreren zich i.t.t. IS en AQ en hun nieuwe bondgenoten Antifa en Black Panthers, niet op het laten imploderen van samenlevingen die zich weren tegen hun manier om de wereldorde te structureren. Net als Hugo Chavez spitsen die structuren zich toe op het ombuigen van de politieke wil van hun tegenstanders door het argeloze of naïeve deel van die samenlevingen – kortweg geïdentificeerd als useful infidel – als hun belangrijkste doelwit te beschouwen.

In de aftermath van de Arabische Lente zijn ze er zelfs in geslaagd om de verkiezingstrijd om het presidentschap van Egypte in hun voordeel te beslechten. Een betere structurering van het netwerk gaf de Broederschap bij een snelle verkiezing zoals in Egypte, een voorsprong op seculiere groeperingen. Het resultaat was dat de Broederschap de steun kreeg van de massa en in juni 2012 de macht over Egypte op een manier in handen kon nemen die door naïeve Westerse politici werd toegejuicht: via democratische verkiezingen.

De cartoon jihad en de tijdelijke machtsovername in Egypte hebben bevestigd dat de Moslim Broederschap d.m.v. zijn vaak verborgen en geweldloze manier gelijksoortige resultaten kan bereiken als de gewelddadige manier waarop IS en AQ te werk gaan. In wezen is de Moslim Broederschap door de manier waarop die haarscheuren weet te veroorzaken in het fundament van veronderstelde democratische samenlevingen, een gevaarlijkere tegenstander dan het onbehouwen rondspringen van islamitisch extremistische structuren als IS, AQ en met die twee verbonden regionale en lokale splinter groeperingen.

Chaos en vernieling

Amsterdam en Arnhem zijn twee steden waar gezien de gebeurtenissen en ontwikkelingen in de laatste 5 jaar mede door de lakse, overtolerante houding van regering, burgemeester en Gemeenteraad, het gedachtegoed van de Moslim Broederschap vaste voet aan de grond heeft gekregen. Het bewijs zijn de gewelddadige anti-Joodse en antizionistische protesten, demonstraties en uitspraken die getolereerd resp. met de mantel der liefde bedekt worden door linksdragende politici, mankerend en selectief optredend opsporingsapparaat en een openbaar Ministerie dat zijn onafhankelijkheid verloren heeft.

In de achterliggende jaren  hebben regeringen en lagere overheden de sluipende activiteiten van de Moslim Broederschap en diens geallieerden oogluikend toegestaan. De anarchie, de wet van de straat rukt mede door het groeiend aantal “useful idiots” steeds verder op. Die waarschuwing was al opgenomen in het initiële artikel/column “Moslim Broederschap, weinig Westerse broeders” dat op 22 november 2017 op de website van Sta-pal werd gepubliceerd. De anti-blanke, antichristelijke morele corruptie was blijkbaar toen al bezig zich in hoog tempo in de hersenen van de elitocratie te etsen, waardoor de Moslim Broederschap als aanvoerder van het islamitische extremisme op een gesubsidieerde manier vrijelijk haar gang kon gaan.

En kijk waar Nederland zich nu bevindt.  

[1] Uitleg Wikipedia.

[2] Een samenwerkingsverband van staten, legitieme en niet-legitieme organisaties en een extremistisch netwerk samengesteld uit gewelddadige structuren dat een mondiale Jihad voert. Men veronderstelt dat Sayyid Qutb (1906 – 1966) de architect is van de strijd tegen krachten en factoren die de moslim samenleving corrumperen zoals hij die in de geest van de Marxistisch-leninistische filosofie heeft beschreven in zijn boek “Ma’lim fi al-Tariq“ (1964).