Een Europees leger? Een oorlogseconomie? Bedoeld wordt een door de wapenindustrie gesteunde Europese Krijgsmacht met gevechtskracht die in vier tot vijf dimensies succesvol de strijd kan aangaan. Een krijgsmacht met een coherent karakter die met niet-militaire, niet-NAVO, niet-EU bijdragen een homogeen geheel vormt en streeft naar unity of effort.
Dat lukt in NAVO-verband amper, maar in EU verband zouden alle problemen opgelost kunnen worden? Waarom dan? Bij de kreet ‘oorlogseconomie’ wordt blijkbaar gedacht aan een lenig functionerend gestandaardiseerde productie-infrastructuur met een soepel lopende toelevering van grondstoffen, metalen en halfproducten om de noodzakelijke gevechtskracht op peil te kunnen houden. Bij die politieke kreten van een Europese Krijgsmacht en een oorlogseconomie kunnen heel wat kanttekeningen geplaatst worden, die vermoedelijk nooit op tafels van verantwoordelijke regeringen en adviserende militaire autoriteiten terecht zullen komen. Dan hier maar even categoriseren en oplijnen.
Haalbaarheid van een Europese krijgsmacht
Laten we starten met de kanttekening dat Europa geen culturele eenheid is, aangevuld met de kanttekening dat de trend van het groeiende eigenbelang nog steeds opgeld doet.Dat betekent dat een probleem diverse, nationaal georiënteerde oplossingen kent en langdurige onderhandelingen moeten resulteren in een compromis. Een compromis gesloten tussen alle lidstaten betekent dat het gekozen alternatief het geconstateerde probleem nooit geheel zal wegmasseren en altijd ruis zal blijven bestaan. Die ruis vraagt vervolgens ook om een oplossing en het hele circus start opnieuw.
Een militaire strategie en een daaruit voortvloeiend operationeel concept en militaire doctrine is gebaseerd op een Europees Veiligheidsbeleid. Voor zover ik me kan herinneren is de discussie over een eenduidig, helder en aan de realiteit beantwoordend lenig[1] veiligheidsbeleid nog steeds een werk in uitvoering. Ieder land heeft een eigen benadering van zijn veiligheidsprobleem, formuleert zijn eigen prioriteiten en geeft daaraan financiële ruimte. Gelet op het feit dat meer dan 80% van de NAVO lidstaten niet kan en wil voldoen aan de NAVO 2% BBP ondernorm, is die ruimte in het algemeen niet toereikend om het probleem op te lossen. In feite formuleert iedere lidstaat een beleid van halve operationele oplossingen. Kijk naar Nederland waar een demissionair Kabinet wanhopig met geld loopt te schuiven om de ondernorm maar te kunnen realiseren.
De derde kanttekening: samenwerking gericht op effect. Bij het ontbreken van een veiligheidsbeleid als vertrekpunt voor een militaire strategie is het onduidelijk welk effect moet worden bereikt? Wat zijn de entry en exit strategieën? Wanneer grijpen we in en hoe grijpen we in. Wie bepaalt dat? Wanneer men constateert dat het geopolitieke gevecht in Brussel wordt ontkend, vraag ik me af of hier dan sprake is van een operationeel effect of van een politiek en/of diplomatiek effect. De problematiek wordt nog versterkt door de Force Generation problematiek, waar het consensus beginsel voorkomt dat een Europese krijgsmacht met de noodzakelijke 100% gevechtskracht aan de start kan komen en genoegen moet nemen met een 85% oplossing.
Voordat er kan worden gesproken over effectieve Europese krijgsmacht verdient het aanbeveling eerst de multikleuring, commandovoering, logistieke problematiek en de ondersteunende wapenindustrie in termen van standaardisatie onder de loep te bestuderen en de problemen te inventariseren en prioriteren. De combinatie van multinationaliteit, multicultureel, multi-etniciteit, multifunctioneel en multi-organisatorisch (aka multikleuring) dwingt tot een hoge mate van standaardisatie tussen hiërarchische rigide en horizontale losse structuren waarbij de militaire multikleuring dwingt tot een voortdurend zoektocht naar militaire compromissen en militaire en civiele multikleuring dwingt tot het realiseren van unity of effort. Een belangrijk element is de invulling van de vierde dimensie voor de commandovoering[2] en daarvoor benodigde informatie management, het kunnen realiseren van anticiperende logistiek, Full Dimension Protection en Information Operations. Dan laat ik de problematiek van het Full Operational Capable proces even achterwege.
Het gezegde “realisme bepaalt de begrenzing van het idealisme[3]” geeft ook aan waar de schoen bij de hedendaagse generatie politici en faciliterende militaire autoriteiten wringt. Helaas leeft het gros van de politici en hun militaire adviseurs in een parallelle wereld waarin problemen in het algemeen worden vertaald in uitdagingen. De consequentie is dat een mogelijke oplossing op papier wordt neergepend en de implementatie vooruitgeschoven wordt. Het formuleren en concipiëren van een Europees Veiligheidsbeleid is zo´n uitdaging. Politici denken dat het uiten van machtswoorden resulteert in de door hen gewenste oplossing. Dat is natuurlijk nooit het geval en dat zal ook bij een Europese krijgsmacht niet veranderen.
De financiële basis dan. Er wordt – zo wil de EU dat – een pot gesticht waar de lidstaten jaarlijks M€500 in moeten storten. De vraag is wie bepaalt de verdeelsleutel en is aan het bedrag dat een lidstaat in de pot doet nog voordeel in politieke en militaire zin verbonden? Hoe wordt bepaald waaraan jaarlijks een bepaald bedrag gespendeerd wordt? Gaat iemand in Brussel die inkomstenpot onder zijn beheer nemen? Ik heb niet het idee dat politici in Brussel bekend staan om hun integriteit, betrouwbaarheid en operationele inzichten.
Ik geloof pas in een Europese Strijdmacht als de volgende vragen beantwoord zijn. Wat willen ze in Brussel op veiligheidsgebied bereiken, welk militair vermogen (soorten eenheden, kwaliteit en volume) is daarvoor nodig, wie levert wat toe, hoe worden de taken verdeeld, aan welke criteria moeten nationale bijdragen voortdurend beantwoorden, hoe ziet het oefeningsprogramma in multinationaal verband er uit; hoe wordt dat programma gefinancierd en hoe wordt vastgesteld welke nationale wapenindustrie waar en wanneer een vinger in de pap krijgt?
Een oorlogseconomie. Nu!
Politici, die oorlogen op afstand en op papier voeren, brullen nu om het hardste om de invoering van een oorlogseconomie. Los van het feit dat het gros net als de kreten over een Europees krijgsmacht blijkbaar niet beseft wat strekking en gevolgen van die kreten zijn, blijft dat gros hameren op een oorlogseconomie. Want: Poetin en Oekraïne. Het is bekend dat Nederland en Duitsland dommeriken aan de knoppen van de krijgsmacht laat draaien en er blijkbaar geen militair met kennis van zaken is die kan en wil uitleggen wat de gevolgen van die kretologie is. Hoor wat de Nederlandse MinDef stelt: ”reële gedachte dat productiecapaciteit niet meer voor consumptiegoederen beschikbaar is, maar wordt ingezet voor defensiespullen”. En zij is in Nederland met de steun van hijgende media vertegenwoordigers en faciliterende (ex) militairen, niet de enige politicus die zich met geborneerde uitspraken politiek staande kan houden.
Misschien toch even het informatieve artikel van Raymond Peil op de website van OpinieZ, over de ‘”oorlogseconomie” bestuderen! Hij formuleerde die oorlogseconomie als volgt:”alle productie primair in dienst van defensie. Dit dient echter het oprichten van een Europees leger en een defensie-industrie, met oorlog als economische groeimotor en eurobonds als financier. De bevolking moet de onvermijdelijke verarming en ontberingen maar voor lief nemen, zelfs body bags, want de Russen en Oekraïne”. Hij gaat verder met:” Oorlogseconomie’ is een door spindoctors bedachte, politiek manipulatieve strijdkreet, die straf bekt en de complexe werkelijkheid versimpelt tot de Grote Strijd voor het zogenaamde goede doel, ‘onze oorlog’ in Oekraïne tegen het Russische kwaad. Het is ook een manoeuvre waarmee de overheid meer macht krijgt over de economie. Die macht is nu al bijna tot communistische dimensies opgerekt, net zoals de grip op de samenleving tot in de haarvaten. De oorlogseconomie zal dat nog wat tandjes opschroeven.”
Het vergt ontberingen van westerse bevolkingen; centrale planning en controle van de economie door defensie en overheid, gericht op inzet van alle beschikbare middelen, inclusief arbeid, energie, grondstoffen en industrie, voor productie van militaire geweldsinstrumenten. Het gevolg is schaarste en rantsoenering van goederen zoals energie, voedsel, brandstof en textiel. Om militaire inspanningen te bekostigen kan aan werkenden een solidariteitsbelasting worden opgelegd en kunnen banken en pensioenfondsen verplicht worden de overheid tegen kunstmatig lage rentes geld te lenen. Vervolgens wordt de inflatie opgejaagd, omdat we met zijn allen minder verdienen en er geen reëel rendement tegenover staat. Ben benieuwd hoe sociale voorzieningen en de uitbundige subsidiering gedekt gaan worden. Even geen windturbineparken, zonneweides, ondergrondse warmte-infrastructuur, geen elektrische voertuigen, geen migratie etc. Kaalslag op elektrisch gebied.
Politici en militaire autoriteiten wekken de indruk of een gestandaardiseerd Europese wapenindustrie overmorgen draaiende is, grondstoffen, edelmetalen, halfproducten gespecialiseerd personeel en de daarop afgestemde infrastructuur al in huis is om met gezwinde spoed alle – nu nog uitgeklede – nationale krijgsmachten op de noodzakelijke gevechtskrachtsterkte te brengen om het gevecht der verbonden wapens met het hoogste intensiteitniveau in een open einde raamwerk te kunnen voeren. Westerse krijgsmachten hebben een uitgeholde gevechtskracht, lege wapenarsenalen en voorraadschuren. Die krijgsmachten moeten eerst op het gewenste niveau gebracht worden voordat Brussel opdracht kan geven om het gevecht met Moskou aan te gaan.
Ik wil het gekrakeel wel horen en de chaos zien als aan de Leopold laan in Brussel bepaald gaat worden welke krijgsmacht voor wat prioriteit bij de productie moet hebben en welke wapenindustrie die bestelorder krijgt. Het probleem van een Europese krijgsmacht is in het begin al aangetekend. Een ander probleem zullen de essentiële grondstoffen en materialen zijn voor de productie van wapens, munitie en andere materialen. Die liggen in de bodem resp. worden geproduceerd door landen die in de achterliggende twee jaar lid van de BRICS zijn dan wel de intentie hebben uitgesproken om lid te worden of hun antiwesterse sentimenten duidelijk hebben gemaakt Zouden die landen genegen zijn om Europa hartelijk te ondersteunen in zijn oorlogshonger en broodnodige bodemschatten en producten fluks toe te leveren?
Geen culturele eenheid en eigenbelang; geen Europees veiligheidsbeleid en dus geen Europese militaire strategie met daarvan afgeleid operationele concept, doctrine en eenduidige operationele uitvoering; oefenen onder geconditioneerde omstandigheden, zonder fog of war en fricties elementen; geen gestandaardiseerde wapenindustrie en een productie gehinderd door schaarse bodemschatten en essentiële grondstoffen; idealisme in plaats van realisme.
Geloven alleen in de kerk. En dan nog
Klimaatangst en Coronapandemie hebben blijkbaar niet de machtshonger van door de WEF en Bilderberg gehersenspoelde elitocratie gestild en daarom moet de oorlogsangst de genadeklap aan westerse samenlevingen geven. Wilde, ongefundeerde kreten en beschuldigingen in de trant van de Russiagate-ontwikkelingen in 2016 om Trump uit het Witte Huis te houden. Oorlogszuchtige uitspraken vliegen in het rond en zijn te lezen op websites en in hardcopy media uitingen, binnen en buiten het alternatieve gebouw van de Tweede Kamer tot in vergaderzalen van de EU en NAVO. Met dank aan o.m. de voorzitter van het Militaire Comité. Want: Rusland en Oekraïne. Dus een Europese Krijgsmacht en Europese wapenindustrie. Onbenul en kretologie vieren hoogtij. En die juichkreten over de overwinning van Kiev dan? Die verhalen van politici en (ex) militairen die twee jaar lang gedroomd en uitgesproken hebben van/over de naderende overwinning van Kiev? Nepnieuws dus. Twee jaar lang. Nu moeten we die zelfde informatie bronnen wel geloven?
Het is duidelijk dat de voorzitter van de EU, Secretaris-generaal van de NAVO en talloze kakelende Nederlandse bewindslieden en politici niet weten waar ze over praten en veel te luchtig doen over het oprichten van een multigekleurde Europese krijgsmacht en instellen van een oorlogseconomie. In Nederland struikelen domoor-politici herhaaldelijk over eigen benen door enthousiaste doch geborneerde kreten over die twee met elkaar verbonden onderwerpen. Wanneer politici en militaire autoriteiten denken dat zij een angstbrenger als het Russische gewelddadige optreden in de Oekraïne kunnen gebruiken als drogreden voor een Europese krijgsmacht, beseffen ze blijkbaar niet dat sprake is van een dubbele geostrategische miskleun.
En dat na de mislukte begrenzing van de individuele bewegingsvrijheid m.b.v. het aanpraten van Klimaat– en Virus angst.
[1] Omdat het spectrum of conflict niet langer meer een geordende lineaire roltrap is, die getrapt van lage naar hoge geweldsintensiteit vice versa in een controleerbaar tempo oploopt, maar is veranderd in een continuüm met een bandbreedte aan mengvormen van militaire en niet-militaire activiteiten (hybride) die deel uitmaken van open einde conflicten waarbij sprake is van een glijdende geweldsintensiteit, die afhankelijk van overwinning en nederlaag kan worden opgeschaald resp. afgeschaald.
[2] Plannen en uitvoeren van meerdere lines of operations en gelijktijdig, geïntegreerd en/of volgtijdelijk plannen en uitvoeren van diverse operatietypen in een beperkte tijdsdimensie.
[3] In een artikel van Carré werd de term grens gebruikt maar die is te tweedimensionaal.
Laten we eens aannemen dat zo’n leger toch ooit tot stand komt. Dan volgt een nog veel groter probleem: de besluitvorming om het in te zetten. Ik vermoed dat dit pas gebeurt nadat de vijand zich heeft doodgelachen.
Laten wij de politiek geïnspireerde nachtmerrie van een Europees leger vooral zien voor wat het feitelijk is. Een natte droom van linkse Europese politici die leven in de door Monnet gecreëerde fictie van een herboren, schitterend Europa, uiteraard onder leiding van Parijs. Laten wij wel wezen, Europa wordt al tientallen jaren door zowel de USA als China respectievelijk oost Azië in politiek èn economisch opzicht gezien als de gekke Henkie op het wereldtoneel die nodig eens voor de spiegel moet gaan staan.
Nadat de EGKS en de EEG ten prooi waren gevallen is de Franse dwangneurose om, na hun smadelijke vertoning in W.O.II, de wereld de indruk te geven dat zij – ook in militair opzicht – weer een geopolitieke, of bij gebreke daarvan zeker Europese rol van belang konden spelen altijd gebaseerd geweest op het (achterbakse) concept van de Franse ‘deep state’, belichaamd in het ambivalente concept van Monnet voor een politieke unie waarin een herboren Frankrijk zou domineren.
Zakkenvullerij in optima forma.
Na het verdrag van Maastricht is die ‘ idée fixe ‘ q.q. gebaseerd geweest op het concept van “ jullie betalen – vooral Duitsland en Nederland – en Parijs vertelt wel hoe de wereld, of in ieder geval Europa, eruit moet zien”. Maar Parijs is al jaren feitelijk één der arme broertjes in de EU dat niet aan de simpelste financiële criteria voor budgetaire discipline voldoet maar praatjes heeft voor twee zoniet drie…
“Pecunia nervus belli “
Afgezien van de essentiële criteria voor militaire strategische, operationele, logistieke en industriële aspecten die Charles hier zo helder uiteenzet spelen nog enkele punten waarvan het afgehaalde bed op Defensie geen benul heeft. Bijvoorbeeld het eeuwenoude concept van “Pecunia nervus belli “, waarmee de Rothschilds in de afgelopen eeuwen zo blindrijk zijn geworden en waarvan het Amerikaanse militair-industriële complex zich nu zo schaamteloos bedient door 80% van de voor de Ukraïne bestemde fondsen binnen te harken.
Failliete boedel.
Een Europese strijdmacht is op voorhand een failliete boedel, een slap aftreksel van de NATO zonder de USA en mogelijk ook zonder Engeland, met als schrale troost een Frans kernarsenaal dat vraagt om MAD (Mutually Assured Destruction). Niet alleen failliet in militair opzicht maar ook in de morele en vooral financiële zin, want als dat geld er al zou zijn – quod non – wie heeft dan de beslissingsbevoegdheid bij afwezigheid van een duidelijke organisatie respectievelijk structuur om snel en professioneel daarmee om te gaan en te handelen? Onze ‘woke’ militaire top zeker niet!
Het altaar van globalistische oorlogszucht.
Als een treurig product als Ollongren Nederlandse jongens en meisjes denkt te kunnen opofferen op het altaar van haar puur stompzinnige, globalistisch geïnspireerde oorlogszucht dan mag zij eerst wel eens kijken of daar goede afspraken voor bestaan respectievelijk gemaakt kunnen worden. Het egotrippende Parijs zal uiteraard insisteren dat wij onze militairen blind aan de leidinggevende eigenschappen van een ‘woke’ haantje als Macron – die bijkans met iemand van de generatie van zijn moeder getrouwd is..?! – toevertrouwen. Maar het kader waarin beslissingen tot stand komen dient robuust en legitiem te zijn. Onze militairen hebben het volste recht om te weten wie hen orders geeft, waarom en voor wie zij hun leven eventueel moeten geven.
Tot slot speelt, bij het kerende politieke tij in Europa, natuurlijk ook dat de acceptatie onder de bevolking van deze immorele globalistische oorlogshitserij gestaag afneemt, zij het dat Nederland helaas nog steeds het meest communistische land ter wereld is en blijft na noord Korea.
Uw uitstekende commentaar noopt mij te melden dat U als een soort ” enquêteur” schrijft en Frankrijk de titel geeft van ” je l’ enquiquine ” ( ik heb er maling aan ) en U Frankrijk als een soort ” manager” ziet dewelke ” even ” ons moet melden wat we moeten doen, terwijl “”Parijs al jaren feitelijk één der arme broertjes in de EU is dat niet aan de simpelste financiële criteria voor budgettaire discipline voldoet maar praatjes heeft voor drie…!”” ….
Frankrijk is in feite al failliet maar noch ” Lagarde” en noch ” Von der Leyen” ( en Timmermans) daar iets van zegt. De Problemen binnen. Europa zijn zo groot dat geen enkele politicus, of wie dat wil zijn, zijn of haar ” verontrusting ” ons ter ore brengt.
“”———————————-
‘De euro is niet bestand tegen de volgende crisis,’ voorspelt financieel-economisch onderzoeksjournalist Arno Wellens al jaren. In 2015, 2017 en 2019 mocht hij de Tweede Kamer er zelfs persoonlijk voor waarschuwen.
Het is dan ook “” logisch ” dat het hele defensiesysteem NIET OP ORDE IS, te meer U meldt dat ,: **Een Europese strijdmacht is op voorhand een failliete boedel, een slap aftreksel van de NATO zonder de USA en mogelijk ook zonder Engeland, met als schrale troost een Frans kernarsenaal dat vraagt om MAD (Mutually Assured Destruction).**.
Dus de analyse geeft aan dat bij een aanval van Rusland, Europa slechts “”Pang, Pang”” kan roepen. **De Wederkerigheid verzekerde Vernietiging ten spijt. ** Het is tevens de vraag of Frankrijk in staat is of bereid is, haar atoom arsenaal ter gebruiken. ter verdediging .
Het is de onverbiddelijke consequentie van het links Utopisch denken, en de linkse bende “”NIET HET BERSEF HEEFT WAT EEN OORLOG IN FEITE INHOUDT. “”
Immers: **Tot ieders verrassing had Draghi onlangs het op-koopprogramma van de ECB weer opgestart, waarover grote verdeeldheid binnen en buiten de ECB ontstond. Volgens Eijffinger en Van Wensveen is de ECB hard aan een evaluatie toe die zijn opvolger Lagarde snel moet uitvoeren omdat het Draghi de ***stabiliteit in de eurozone bewust heeft ondergraven.*** Het op-koopprogramma moet stop gezet worden en Europese landen moeten maatregelen nemen die een hernieuwde crisis uitsluiten.””
De schulden in Europa zijn zo groot dat het zeer belemmerend werkt defensie drastisch te herzien en de noodzakelijke voorzieningen, zoals geavanceerde wapens. aan te schaffen.
Ik meen dat Ollongren onmiddellijk, ** een trap ** moet hebben, haar domheid is onvoorstelbaar en zij wil zelfs jonge mensen uit Nederland wil offeren voor het corrupte zooi in Oekraïne.
Al met al ……. zien we dat Mr Dr Thierry Baudet gelijk heeft gekregen toen hij waarschuwde dat wij ons niet moeten bemoeien met Oekraïne, en, zelfs per referendum in 2016 de regering is gewaarschuwd dat er een oorlog kan uitbreken in dat land……… De harde realiteit biedt zich nu aan. Een groot tekort aan realiteitsbesef is de oorzaak dat Europa, en dus ook Nederland, mogelijk onder de voet kan worden gelopen door een ” vreemde mogendheid”.
** Europa heeft het citaat van “” George Herbert”” niet begrepen: ** Het ene zwaard houdt het andere in de schede””.
Charles,
Chapeau voor de zeer heldere uiteenzetting. Niet met plezier, wel met grote instemming gelezen. En die oorlogs economie is alleen geblaat van de politici.
Een oorlogs economie is niet alleen het stoppen van windmolens, zonneparken, subsidies en toeslagen maar ook benzine, electriciteit en voedsel op de bon, nog meer censuur, bijna blanco volmacht voor de overheid. Het grondrecht van demonstraties die mogen schuren wordt even opgeheven.
Wat zullen de woke XR plakkers piepen….. Zou mooi zijn als die en masse asiel gaan aanvragen ergens in noord Afrika.