Prikbord 865

Terwijl er bij de Belastingdienst, Politie, Justitie, Defensie, (GGZ)artsen, verplegend personeel en Jeugdzorg tekorten zijn, is het aantal ambtenaren nog steeds absurd hoog. Met name bij de ministeries voor Gezondheidszorg en voor Onderwijs zijn de aantallen verbijsterend en nauwelijks verklaarbaar, gezien de onopgeloste problemen in de dagelijkse praktijk.

Zou het kunnen dat we gewoon teveel ambtenaren hebben, die zichzelf in stand houden met teveel regels en te weinig efficiëntie? Hoe is het anders mogelijk dat bepaalde inspecties en ander toezicht niet plaatsvinden met het excuus dat er misschien volgend jaar capaciteit beschikbaar komt?

Intussen zijn er in het bedrijfsleven en de zorg – ondanks de aanwezige Oekraïners – zoveel vacatures, dat gastarbeiders moeten worden geïmporteerd. Neen, geen immigranten, want die hebben doorgaans geen opleiding/diploma’s, zoals ook in Duitsland zichtbaar is bij ruim 600.000 vacatures. Het ‘gevaar’ dat bedrijven door subsidies naar de VS worden gelokt, is vermoedelijk niet zo groot, omdat daar evenmin grote aantallen werklozen met diploma’s klaar zullen staan. En in gevallen dat dit wel zo is, kunnen we ons afvragen of onze scholen hier wel de juiste opleidingen en arbeidsmotivatie bieden. Uit gemakzucht zijn stages vaak van een zodanig laag niveau, dat ze beter achterwege kunnen blijven zodat leerlingen niet halverwege de opleiding er de brui aan geven.

China

Het Westen is nog steeds niet overtuigd van de noodzaak om onafhankelijk te worden van China. Ondanks de les die Poetin ons heeft geleerd, eveneens voorafgegaan door een militaire opbouw, is dit nog niet tot iedereen doorgedrongen. Het bezoek van Von der Leyen en Macron aan president Xi wekt de indruk dat de afwezige EU-Commissaris voor Buitenlandse Zaken wél heeft begrepen dat daarmee voor Europa geen belangen worden gediend. Zelfs niet als het gesprek ook over Rusland is gegaan, want Peking kent slechts één belang en doet vooral ‘zaken’ tegen een hoge prijs.

Macron vertegenwoordigt met zijn pro-Chinese uitspraken alleen Frankrijk en kan die beter voor zich houden, zolang Europa en de NAVO de VS nog hard nodig hebben. Ook in Moskou zal men niet ontevreden zijn over de Franse ‘dissident’, terwijl Taiwan zich kan afvragen wat nu eigenlijk het EU-standpunt is. Het valt namelijk niet uit te sluiten dat Macron in Peking ook over de boycots heeft gesproken en nu hier ASML aan de orde stelt… (naast onderzeeboten en kerncentrales)?

Opvallend zijn echter de onuitputtelijke fondsen waarmee China zich toegang verschaft tot landen die economisch of strategisch van belang zijn voor Peking. Heeft het Westen dit geld opgebracht of wordt het daar gewoon bijgedrukt, net als de ECB doet?

Hackers

Het is een misvatting te denken dat banken, verzekeraars, reisbureaus, woningcorporaties, ziekenhuizen, universiteiten, vliegmaatschappijen en energiebedrijven te beveiligen zijn tegen hackers. Dit geldt eveneens voor tientallen andere (overheids-) instanties die over privégegevens beschikken want zelfs de krijgsmacht, Interpol en geheime diensten kunnen kwetsbaar zijn.

Ook de oplossing met ‘eigen’ (geheime) internetkanalen werkt niet zodra de servers worden gehackt. Beter is: geen creditcard, geen internetbankieren, geen standaard ‘roepnaam’ (zoals het e-mailadres), geen Mijn Overheid en geen paspoortgegevens voor een on-line vliegticket. Het zijn slechts voorbeelden, maar zo lang een internetprovider na een week nog niet kan verklaren waarom mijn nieuwe wachtwoord niet werkt en het Russische Vulkan honderden specialisten software laat ontwikkelen en testen voor internationale hackers bij de overheid (GRU) en voor andere criminelen – of voor Chinese studenten aan Europese universiteiten? – heeft zelfs het regelmatig veranderen van wachtwoord weinig zin. Nu vele banken hun bijkantoren gesloten hebben en hun klanten willen dwingen tot internetbankieren, dient door middel van wetgeving een hoge schadevergoeding verplicht te worden, indien er rekeningen worden gehackt of leeggehaald door bankmedewerkers, notarissen en pinpas-oplichters of identiteitsfraudeurs dan wel privé-gegevens op ‘straat’ worden verhandeld.

En bejaarden dienen een beveiligde ‘spaarrekening’ te krijgen, die is gekoppeld aan de betaalrekening, zodat een te hoog saldo automatisch naar de spaarrekening wordt afgeroomd.

Inclusief onderwijs

Indien scholieren gaan bepalen hoe het onderwijs ‘inclusief’ moet worden gemaakt, omdat iedere leerling zich thuis moet voelen in het onderwijs, hoeveel variaties levert dit dan op en wie gaan dit invullen? Want taalverminking alleen is niet de ‘oplossing’ voor een fictief probleem. En het onderwijs is niet af te stemmen op de bestaande niveaus, beperkingen en uiteenlopender achtergronden van de leerlingen, maar op het niveau dat bereikt moet worden. Dat is al moeilijk genoeg zonder het toevoegen van modieuze, culturele, religieuze, activistische, taalkundige en verstandelijke eisen, wensen en voorwaarden. Dat de minister enorme bedragen beschikbaar stelt om het aantal voortijdige schoolverlaters een beetje te reduceren of het tekort aan leerkrachten te verminderen, wil niet zeggen dat iedereen in de onderwijspot moet kunnen graaien. Beter is om het aantal uren voor milieuprojecten, vluchtelingenprojecten, ontwikkelingshulpprojecten en politieke projecten juist te verminderen en het onderwijs te richten op de eisen van de beroepen waarin geld wordt verdiend, niet uitgegeven.

Krim

De suggestie dat Zelensky wellicht bereid is om over de Krim te onderhandelen, komt op een cruciaal moment tijdens de vermeende voorbereidingen van een Oekraïense aanval op de bezette gebieden.

Het zal echter weinig invloed hebben, zolang Poetin meent dat het Russische grondgebied daarbij blijft gevrijwaard van oorlogshandelingen. Immers, nu kunnen alleen teruggekeerde soldaten over de werkelijkheid berichten en dan wordt de Russische bevolking rechtstreeks getuige van de ‘oorlog tegen de NAVO’. Van die oorlog is pas echt sprake als Poetin zijn kernwapendreiging zou waarmaken, maar dat is twijfelachtig sinds het negatieve advies van de Chinese president. Om die reden zou een Oekraïens offensief het best op de Krim gericht kunnen worden, omdat alleen dan ‘onderhandelingen’ geloofwaardig genoeg zijn om verder gezichtsverlies voor Poetin te beperken. De vraag is echter of hij (het risico van) een militair fiasco zal willen voorkomen.

Olie

In diverse (internationale) tv-uitzendingen wordt een relatie gelegd tussen de winsten van Amerikaanse oliemaatschappijen en Shell met de oorlog in Oekraïne. Ik begrijp die relatie niet goed. Het gaat hier gewoon om kartelvorming en als de OPEC besluit minder te gaan produceren en niet met de Amerikaanse maatschappijen te (willen) concurreren, dan maakt het wegvallen van Russische olie hier of in Duitsland weinig verschil. Die olie wordt namelijk toch afgenomen – en wel tegen lage prijzen – door onder meer India (22x de hoeveelheid vóór de oorlog). Vermoedelijk verkopen die het aan de EU of de Amerikanen.

Met (vloeibaar) gas is het iets anders. We hebben ons zelf in de tang van de milieumaffia en de gasmiljonairs gemanoeuvreerd, waardoor gaswinning in Groningen en onder de Waddenzee onbespreekbaar is, met name door deze regering. En inderdaad, goedkoop gas uit Rusland willen we voorlopig niet meer zo lang de oorlog duurt . Doch waarom zouden alleen internationale wapenfabrikanten van een oorlog mogen profiteren en oliemaatschappijen niet? Als de NAVO sterker was geweest, had Poetin wellicht afgezien van de aanval op Oekraïne. Voor die bezuinigingen betalen we nu een hoge prijs; ook de Amerikanen, terwijl Iran, India en de OPEC-landen eraan verdienen.

Oorlogsmonument

De naamfouten op oorlogsmonumenten zijn niet alleen een voorbeeld van de slordigheid of gemakzucht en (opzettelijke) onverschilligheid waarmee er na de oorlog soms met de feiten en bewijzen over het verzet werd omgegaan. Ze zijn ook een teken van het eigenbelang waarmee sommigen hun eigen rol verhulden teneinde zelf een verzetspensioen te incasseren of daarmee nabestaanden verleidden om geen onderzocht naar de dood van hun verzetsheld te laten doen.

Bovendien werden getuigen van misdaden door zgn. verzetsstrijders zelfs na de oorlog nog vermoord en werden anderen mishandeld, belasterd en zelfs door rechters niet als betrouwbaar beschouwd. Hoe sommige (politie-) collaborateurs hun verleden trachtten uit te wissen wordt geïllustreerd door de anekdote over een Groningse student die later bij het toenmalige Rijksbureau voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) ging werken om daar in het geheim belastende dossiers te ‘schonen’. Andere pseudo-helden wilden zich bewijzen als kampbewaker van vrouwen, kinderen en NSB-ers die een behandeling kregen alsof het oorlogsmisdadigers waren. Maar het NIOD richt zich liever op vermeende oorlogsmisdaden in Nederlands-Indië, dan de verificatie van allerlei verzetsverhalen en collaboratie.

Opsporing Verzocht

Het tv-programma Opsporing Verzocht is doorgaans bruikbaar voor het beoogde doel. Een nadeel is echter het gebruik van reconstructies; de waarde daarvan is gering, gezien het afwijkende uiterlijk (en stem) van de acteurs. Echter, het kost geld en vooral tijd – zowel voor als tijdens de uitzending – waardoor soms een beroep wordt gedaan op het geheugen van kijkers voor een gebeurtenis van weken/maanden geleden, terwijl de daders intussen niet stil hebben gezeten. Daarnaast valt op dat de politie en het OM niet meer opgewassen zijn tegen de overvloed aan gekleurde en geïmporteerde criminaliteit, net als de rechterlijke macht.

Overlast asielzoekers

De toegevoegde waarde van Vluchtelingenwerk bij de opvang van asielzoekers lijkt tamelijk beperkt. Niet alleen door de incidenten tijdens de opvang, maar ook daarna. Vooral statushouders uit Afrikaanse landen tonen soms weinig begrip voor hun omgeving: nachtelijk lawaai, dumpen van afval, ‘samenkomsten’ met familie of vrienden op straat en in parken, gebrekkige communicatie, kamerverhuur aan illegalen, criminele activiteiten etc. Ook de uitkeringsinstanties en werkprojecten lijken weinig grip te hebben op de leefstijl van hun ‘cliënten’, terwijl het toezicht op de inburgerings- en taallessen te wensen overlaat. Reden tot bezorgdheid nu blijkt dat er Europese afspraken zijn gemaakt over de aantallen op te vangen asielzoekers; ook uit Italië. Onbegrijpelijk dat gelukszoekers uit veilige landen niet meteen in Italië (en Griekenland) worden vastgehouden totdat ze kunnen worden uitgezet. Ook het aantal rechtszaken wordt daardoor verminderd – zoals nu bij het veilig verklaren van Algerije – evenals de geweldsincidenten door kanslozen en de asielkosten. Die nemen alleen maar toe door het slappe toelatings- en uitzettingsbeleid.

Het is overigens niet duidelijk of onder asielkosten ook de ‘potjes’ voor gezondheidszorg, onderwijs/inburgering, politiebewaking/interventie AZC, criminaliteitsdossiers en de subsidie aan Vluchtelingenwerk worden gerekend. 

Sociale media

Bij veel klachten over de beschimpingen, bedreigingen en beledigingen van bekende Nederlanders, kan de vraag worden gesteld of al die tijd vretende communicatie werkelijk nodig is om geïnformeerd te blijven en jezelf te profileren. Idem bij staatsbezoeken en andere ‘uitjes’ waarvoor hordes journalisten tijd vrijmaken, vliegtickets kopen(?) en onzinstukjes in de bladen schrijven. En leidt al die informatie en communicatie tot betere, snellere beslissingen of raken politici en andere bestuurders juist verzadigd (en geïntimideerd) door de dagelijkse porties gewauwel? Net als de bevolking die allang niet meer onder de indruk is van opgeklopte belangrijkheid. Gewoon de kranten lezen – vooral ook columns en ingezonden brieven – of naar programma’s van echte onderzoeksjournalisten kijken en dikke rapporten negeren, met name uit activistische hoek, kan een heleboel blunders en wellicht ook ‘burn-out’ voorkomen. Niet alles kan relevant zijn, zeker niet in sociale media, en met gezond verstand moet het mogelijk zijn een selectie te maken uit betrouwbare en nuttige informatiestromen; de rest is ballast en tijdverspilling.

Tent

Het lijkt in Den Haag nog niet doorgedrongen dat bij 76.000 nieuwkomers per jaar, niet alleen compleet nieuwe steden gebouwd moeten worden met alle voorzieningen, maar ook 35.000 gelukszoekers zouden moeten worden uitgezet. En voor die laatsten is een collectieve tent goed genoeg om ze te overtuigen vrijwillig te vertrekken. Want de veel te milde toelatingsnormen zorgen juist hier voor die stijgende toestroom door een veelvoud aan nareizende familie en door het kiezen voor Nederland, nadat men op Lampedusa, in Spanje of Griekenland is gearriveerd. En premier Rutte hoeft ons daarvoor niet te ‘waarschuwen’, maar moet er wat aan doen. Op Brussel wachten we al 10 jaar en zijn sindsdien 1 miljoen statushouders en illegalen verder. Het daarmee gemoeide bedrag is verbijsterend.

Timmermans

Er was geen woord Frans bij. Timmermans maakte na zijn gesprek met Van der Plas (BBB) duidelijk dat Nederland de te beschermen natuurgebieden zelf heeft aangewezen en dat het ook om natuurherstel gaat. Dus de 24 miljard om onder meer boeren uit te kopen, zijn pas het begin…

Waarom de eerste miljarden nog steeds niet aan de provincies zijn toegewezen, blijft een raadsel. Of vindt nu ook het kabinet dat dit wel erg veel geld is, vergeleken met het herstel in Groningen of het versterken van de politie of de wederopbouw van het leger of gesubsidieerde woningbouw?

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald; een gezegde dat kennelijk in Duitsland niet bekend is. Daar worden de kerncentrales definitief uitgezet, want er is voldoende gas (en bruinkool) beschikbaar!

Intussen circuleren er al berekeningen voor de totale kosten van de ‘redding’ van het klimaat en het ‘herstel’ van de gevolgen: tenminste 125.000 miljard wereldwijd voor de laatste 0,5 graad die nog niet is overschreden. Daar komen de honderden miljarden voor de natuur nog bij! In Peking kan men gerust zijn: de westerse wereld regisseert zijn eigen ondergang.