Prikbord nr 850

Het lijkt erop dat ministers zich niets meer aantrekken van hun achterban en ‘neutraal’ het regeringsbeleid (coalitie-akkoord) uitvoeren, ondanks alle kritiek op de energie-, stikstof-, immigratie- en pensioenplannen.

Daarmee bedienen ze wel de D66-kiezers en de overige Eurofielen. Dat Rutte de VVD-fractie moest sussen, omdat staatssecretaris Van der Burg (Asiel) en fractieleider Sophie Hermans dit niet konden, doet vermoeden dat daarbij leugens nodig waren of een grote ‘worst’ voor Hermans, gezien haar merkwaardige verklaring achteraf. Doch (de opvattingen van) de eigen achterban en opiniepeilingen doen er plotseling wel toe als er nieuwe verkiezingen moeten worden gehouden. Dus mag het kabinet niet vallen en probeert minister Kaag nog meer binnen te halen dan is afgesproken, want ook de wereldvreemde CU trekt de stekker er niet uit. Integendeel, minister Schouten dramt gewoon door met het pensioendossier, want daarin spelen de belangen van gepensioneerden geen enkele rol. Hoe eerder dit kabinet valt, hoe beter dit voor ons land is.

Defensiesamenwerking

Onze (opzettelijk?) onwetende Minister van Defensie Ollongren (D66), die het NAVO-project om ook Britse troepen snel in Europa te verplaatsen, ziet als een EU-project en ‘dus’ toenadering van Londen, heeft informatie achtergehouden over onze krijgsmacht. Een kritisch (concept) NAVO-rapport – vlak voor Prinsjesdag – paste niet in het nieuwe leiderschap, dus kwam ze met een nietszeggende toelichting. Dat Nederland het lenen van een aantal Duitse tanks naar verluidt zou compenseren met vuursteun aan Duitse eenheden. Let wel, waar Nederland tijdens de Koude oorlog naar verluidt ooit meer dan 1000 tanks had, waarvan bijna 500 zeer moderne, en ruim 20 afdelingen veldartillerie, zijn nu twee afdelingen kennelijk voldoende om Nederlandse én Duitse troepen te ondersteunen. De Kamer laat zich veel op de mouw spelden, maar iemand moet deze onzin toch eens op de agenda zetten, evenals de beweerde materieelsamenwerking binnen de EU waaraan ook Groot-Brittannië zou deelnemen? Een land dat – net als onze luchtmacht – sterk op de VS georiënteerd is, maar bovendien een defensie-industrie heeft die ‘alles’ kan bouwen en gericht is op de export.

En als Nederland dan toch ‘niet alles zelf wil doen’, stop dan met peperdure onderzeeboten. Inmiddels heeft de minister de toezending van het rapport beloofd, waarin met name ernstige terkortkomingen van de landmacht worden belicht.

Duimschroeven

Het lijkt erop dat de kabinetsdelegatie die in Brussel is gaan praten over de milieudictaten, reeds wist – of zelfs heeft aangemoedigd – dat hun wensen zouden worden afgewezen. In de energie-subcommissie van het Europarlement was immers al besloten dat de energiecrisis juist zou worden gebruikt om bij de landen de (duim)schroeven voor snelle klimaatmaatregelen verder aan te draaien. Ook voor Duitsland wordt geen uitzondering gemaakt en Den Haag was kennelijk ‘vergeten’ om met Berlijn een gezamenlijke interventie op te tuigen.

Doch ons stikstofprobleem heeft hier niets mee te maken, waardoor het merkwaardig is dat op dit punt eveneens bakzeil werd gehaald, terwijl er over de woningnood, asielafspraken en ECB helemaal geen agendapunten waren(?). Intussen gaf minister Kaag het wisselgeld weg door vrijwillig af te zien van de financiële afspraken over de (zuidelijke) lidstaten; boze opzet of incompetentie? De kiezer mag het zeggen.

EU-belastingen

De EU wil graag belasting heffen in de lidstaten; een zoveelste poging om steeds meer greep te krijgen op de nationale financiën. Laat Brussel eerst eens beginnen met inkomstenbelasting van de eigen ambtenaren en politici te heffen en belasting op de uitgekeerde pensioenen, want zelfs de 7% verhoging is netto. In Nederland zou daarvoor 14% nodig zijn om dezelfde inflatiecompensatie te krijgen. De € 1800 van Timmermans zou hier een loonsverhoging van bijna € 3600 betekenen. Maar deze privileges zijn kennelijk heilig en in beton gegoten; net als nationale belastingheffing moet blijven.

Groningen

Naar verluidt zijn de noordelijke provincies in het nationale infrastructuurplan nagenoeg ‘vergeten’. Met name voor Groningen is dit teleurstellend, omdat ook nieuwbouwactiviteiten daar hard nodig zijn om dorpen te verplaatsen of aardbevingsbestendig te maken, immigranten onder te brengen in betaalbare huizen en industriële bedrijven uit te breiden. In deze lege provincie kan stikstof nauwelijks een probleem zijn en – zoals al vele malen is herhaald – betalen de kosten zich terug, zodra de gaswinning kan worden hervat. Doch zonder nieuwe wegen, spoorlijn, energiecentrales/-transport en havenontwikkeling zal Groningen niet alleen een achtergestelde, maar ook een achtergebleven provincie worden. Een gemiste kans dus; ook voor de werkgelegenheid, spreiding van immigranten en investeringen door het ABP.

Kaag-doctrine

Minister Kaag heeft een ‘nieuwe’ doctrine ontwikkeld voor EU-overeenkomsten. Die gelden alleen als het D66 zo uitkomt; dus aan immigratie-afspraken moeten we ons houden, behalve als het over de Dublin-regels en uitzetting gaat. Maar begrotings- en staatsschuldafspraken kunnen bij het grof vuil, samen met de terugbetalingsverplichtingen.

En wéér worden we belazerd en beroofd.

Klimaatconferentie

Dat juist jongeren op de klimaatconferentie pleiten voor kernenergie kan betekenen dat ze zich echt hebben verdiept in de problemen en niet zijn gehersenspoeld door beroepsactivisten. Want vooral de opgeklopte angst voor straling belemmert het gezond verstand en de politieke besluitvorming. Hoe dit tot emotionele blunders kan leiden is zichtbaar geworden in Duitsland, maar ook in België en Nederland. Niet ondenkbaar is dat de afkeer van kernenergie en de activistische demonstraties daar tegen, gevoed werden door de gas- en oliebedrijven. Anders is de houding van minister Jetten onverklaarbaar, terwijl ook de klimaatconferentie de problemen niet echt gaat aanpakken, maar blijven vragen om meer geld te spenderen. Het maakt niet uit waaraan, zo lang er maar geen oplossing komt die hun (toekomstige) activisme en banen overbodig maakt. Overigens vinden ook klimaatwetenschappers de rapporten van hun internationale collega’s kennelijk zo onbetrouwbaar, dat ze al jarenlang allemaal dezelfde onderzoeken blijven doen met vele reizen naar verre oorden en conferenties. Op de ‘Zuidpool’ (Antarctica) is zelfs een heel dorp ontstaan.

MH17

De uitspraak van de rechtbank in het MH17-proces is zeker interessant voor de behandeling van de actuele oorlogsmisdaden in Oekraïne, maar omvat ook enkele juridische discussiepunten.

Hoewel de Russische minister van defensie in feite verantwoordelijk was voor het ‘uitlenen’ van een raketlanceerinrichting tegen luchtdoelen aan de separatistische troepen in Oost-Oekraïne, wil dit niet zeggen dat die troepen ook onder zijn verantwoordelijkheid vielen en dat daardoor het internationale oorlogsrecht van toepassing was. Dit blijkt wel uit de verwijzing naar het Oekraïense recht. Dit juridische uitgangspunt wordt echter niet helemaal gevolgd waar het de immateriële schadevergoeding betreft. Daar ontstaat jurisprudentie, omdat ook Nederlands recht daarin ontoereikend voorziet. M.i. terecht, omdat alleen toepassing van Oekraïens recht teveel uitgaat van de locatie van de ramp en niet van de nabestaanden die immers als immateriële slachtoffers (kunnen) worden aangemerkt.

Opvallend is overigens dat de schade aan het vliegtuig in deze procedure kennelijk niet is geclaimd.

Een derde aspect betreft de opmerking dat het afvuren van de BUK-raket mogelijk niet het opzettelijk neerhalen van een civiel vliegtuig beoogde. Indien de bemanning/bediening van de lanceerinrichting niet in staat was vriend en vijand te onderscheiden en ook de aanzienlijke vlieghoogte van het toestel werd genegeerd, dan zijn hogere commandanten wel degelijk verantwoordelijk voor de inzet van dit middel ten gunste van de separatisten. De bewering dat elders al eerder een groot militair vliegtuig van het type Antonov zou zijn neergehaald, doet niet ter zake. In tegendeel, die bediening heeft juist wel civiele toestellen ongemoeid gelaten.

Het is duidelijk dat in de huidige oorlog met (officieel erkende) Russische troepen op Oekraïens grondgebied, die verantwoordelijkheid doorloopt tot president Poetin. Zelfs zonder formele oorlogsverklaring. Ook dan speelt de keuze tussen het grondgebied waarvan een raket wordt afgevuurd en de locatie van de slachtoffers; oorlogsrecht moet dit dilemma overbruggen.

Privatisering

Van alle voorspelde voordelen van ‘privatisering’ en marktwerking is niets terecht gekomen; in tegendeel het gaat om de baantjes en niet om de burgers die telkens de tekorten moeten bijpassen. Schoolbesturen die geld op de bank zetten in plaats van gebouwen te onderhouden (dat doet de gemeente wel); sociale diensten die bv’s zijn geworden, met eigen loonschalen; waterschapsbesturen die kritische burgers weren en de baantjes langs politieke lijnen verdelen; de NS, de PTT, de ziekenfondsen; het ABP; de energiebedrijven; de studiefinanciering; het openbaar vervoer; de Jeugdzorg; het natuurbeheer etc. etc. Bijna alle geldstromen zijn ‘overgenomen’ door semi-overheid en erger met bijbehorende verspillingen en dubieuze bedrijfsvoering resp. machtsmisbruik. En het gebrek aan integriteit, controle en verantwoording heeft zelfs de betrokken ministeries geïnfecteerd.

Spanje

In Spanje is commotie ontstaan over het optreden van de Marokkaanse politie in het ‘niemandsland’ tussen twee versperringen rond de Spaanse enclaves en het achterhouden van informatie over het aantal doden bij een gewelddadige poging om Spaans grondgebied binnen te dringen. Nog afgezien dat ieder land het recht heeft om zijn grenzen te verdedigen, was er een reden voor de versperringen. Marokko is een veilig land en zal zelf echte vluchtelingen moeten opnemen. Geen enkele grond om iedere gelukszoeker die met geweld de EU wil binnenkomen, een ‘immigrant’ te noemen. De regel dat dergelijke groepen niet met tegengeweld mogen worden teruggedrongen, is te zot voor woorden. En mocht het niemandsland toch als Spaans grondgebied worden aangemerkt, dan kan in het contract met Marokko de overdracht ervan worden opgenomen, evenals de aanmeldingsplicht bij de Marokkaanse autoriteiten. Anders blijft de bescherming van de EU-buitengrenzen een farce, zoals in de Italiaanse havens, Griekenland, Polen en Hongarije reeds is aangetoond.

Trump-haat

De Trump-haat is bij sommige politici zo groot, dat de feiten er niet toe doen. Ook Paternotte (D66) ging weer eens in de fout door te beweren dat er bij de Capitoolbestorming politiemensen om het leven zijn gekomen. De vier doden waren echter alleen burgers; de politie telde 2 zwaargewonden en een aantal lichtgewonden. Als Paternotte geen andere redenen kan bedenken om bepaalde rechtse partijen te willen verbieden, dan kan hij zich beter met links geweld bezighouden. Ook onder politici die het niet kan schelen dat ons land door activisten, meelopers en profiteurs naar de filistijnen gaat. Hun straatgeweld, sabotage van bedrijven, illegale blokkades, vernieling van eigendommen en binnendringen van overheidsgebouwen/-terreinen teisteren ons land al jaren. Doch het zal toch niet zo zijn dat D66 op verzoek van Brussel bepaalde politieke partijen wil laten verbieden.

Tuig

De bangelijke burgemeester van Culemborg heeft de inkomst van Sinterklaas verboden vanwege mogelijke verstoringen door gewelddadige activisten. Hij had beter de ME kunnen oproepen, want dat is ook al bijna normaal bij voetbalwedstrijden. Bovendien was het tuig dan ontmaskerd in hun acties, gearresteerd en bestraft, terwijl de bevolking zou zijn gerustgesteld dat ook in de toekomst een consequente aanpak kan worden verwacht. Helaas heeft degene die verantwoordelijk is voor de vrijheden van burgers en de openbare orde, de activisten hun zin gegeven, waar in andere gevallen 11 jaar(!) wordt opgelegd wegens gewelddadige intimidatie. Maar de eerdere slappe houding tegenover milieu- en dierenactivisten en andere terreur heeft het laffe tuig juist aangemoedigd.

Werkweigering

De ambtelijke top van de Tweede Kamer mag dan geen ontslag hebben genomen, maar werkweigering is wel degelijk een ontslaggrond. Met name indien alternatieve functies (herplaatsing) ook worden geweigerd. Bovendien blijft merkwaardig dat de betrokken ambtenaren niet zelf eerst van de klachtenprocedure gebruik hebben gemaakt; ook dit kan de rechter hen aanrekenen. Een financiële ontslagregeling buiten de rechter om zal vermoedelijk niets anders zijn dan het afkopen van geheimhouding, met name ook over de salarissen (en pensioenen) van dergelijke ‘onmisbare’ topambtenaren.