Ontsla die incompetente hap!

De Kaaghaas inmiddels het synoniem voor kaasschaaf, wordt op Teletekst pagina 109 geciteerd. Ze vindt de inflatie extreem hoog en spreekt van een ‘balanceeract’ als het gaat om het nemen van maatregelen: “want we moeten ook niet al het geld uitgeven, waardoor we in het geval van een recessie niets hebben”.

Als een deskundige die teksten leest denkt hij dat een of andere ongeletterde idioot die woorden heeft uitgesproken. Niet al het geld moet uitgegeven worden want we moeten “sparen” voor een recessie? Voor een teruggang van de economie? In mijn perceptie is de achterliggende gedachte dat het subsidiëren van leuke alfa hobby’s als klimaat, migratie en Oekraïne en daarvan afgeleide activiteiten gewoon moeten doorgaan.

Feit is dat onder de bezielende leiding van het Kaagmens de inflatie in de negen maanden dat de nieuwe regering het staatsroer in handen heeft, is gestegen van 7% in januari 2022 naar 17% in september 2020. Als we de periode nemen waar Hoekstra, haar uitermate bekwame voorganger, gedurende 12 maanden de lopende zaken moest bewaken, dan betekent dat een stijging van1,5% in januari 2021 naar 7% in januari 2022. Stijgingen van 240% resp. 460%. Bezien in dat licht heeft ze het niet eens zo slecht gedaan. Al met al betekent het dat door de incompetentie van twee bewindslieden de inflatie in een jaar van 3% in september 2021 naar 17% in september 2022 is gestegen, zo’n 560%. En het einde is nog lang niet in zicht! Wanbeleid van de hoogste orde en het rapportcijfer 4-laag dat Minister-president en verantwoordelijke Ministers onlangs hebben gekregen (Rutte, Hoekstra en Kaag) moet naarstig worden bijgesteld naar een getal onder de 0. Zero!

Alleen in een bananenrepubliek van het onderontwikkelde deel van de derde wereldgemeenschap kun je zo’n stijging verwachten. Niet in een land dat zo ruimhartig omspringt met belastinggeld door ruimhartig sociale voorzieningen en subsidies uit te delen aan klimaat- en migratie-industrie. Nederlandse politici schudden nog niet zo lang geleden meewarig het hoofd toen de inflatie in Turkije ter sprake kwam en nu zit het rijke Nederland, het voormalige gidsland en land van melk en honing door economisch en financieel wanbeleid met een soortgelijk inflatieverloop.

Gezien hun reacties lijken verantwoordelijke bewindslieden die het allemaal moeten sturen en in de hand houden, nog steeds niet de ernst van de situatie in te zien. Vermoedelijk, door het gebrek aan kennis (het zijn alfa opgeleide personen, bezitten weliswaar enige bèta kennis maar zijn amper economisch en financieel geschoold) en omdat het inflatiespook niet op hun eigen deuren klopt. Er zijn behalve de Minister van Financiën (alfa) nog meer verdwaalde personen die de zaken in goede banen moeten leiden. Hoor, wat de Minister voor Economische Zaken en Klimaat (alfa) uitkraamt: “er is een boel gedaan om de inflatie te temperen, maar dat voorkomt niet dat bedrijven omvallen”. Je vraagt je af wat er dan gedaan is. Boeren pesten, geld schuiven naar de Oekraïne, financieren van klimaat, energiehysterie en leuke reisjes voor leuke onderonsjes met WEF joepen. Dat wel. De eigen staatsuitgaven op orde brengen? Dat weer niet. De Minister van Sociale Zaken (bèta, in natuurkunde en niet economisch geschoold) voegt daaraan toe: “het prijsplafond dat een van die maatregelen zou zijn om de inflatie te temperen, is ergens volgende week klaar”. Ergens volgende week? De inflatie groei is al 21 maanden zichtbaar. De hoofdverantwoordelijke Minister bijvoorbeeld, spreekt nu al van een recessie! Ga eerst maar die inflatiestijging dempen en die groeitrend omkeren.

Inflatie: wat is dat?

Misschien is de kennis van de drie verantwoordelijke politici niet voldoende om te beseffen wat die groeiende inflatie voor de samenleving betekent. Welnu, inflatie betekent letterlijk opblazen en heeft vooral betrekking op geldontwaarding. De consument kan dus minder doen met dezelfde kwantiteit muntjes, kan voor een euro niet meer drie kadetjes bij de bakker kopen, maar moet het doen met twee etc. Tenminste; als die bakker er inmiddels niet de brui aan heeft gegeven.

Veel mensen weten niet (wellicht de verantwoordelijke bewindslieden ook niet) dat er diverse soorten inflatie bestaan: prijsinflatie, kosteninflatie, bestedingsinflatie en winstinflatie en de combinatie van die vier is de inflatie waarmee een samenleving geconfronteerd wordt, in zijn beurs voelt en minder voedsel op zijn eettafel kan zetten.

Prijsinflatie ontstaat bij doorberekening van stijgende productiekosten, importprijzen en hogere belasting tarieven. De waarde van de euro daalt, de koopkracht krijgt een dreun, het vertrouwen van de burger in de eigen valuta daalt, investeringen door buitenlandse geïnteresseerden daalt. Dreigt de prijsinflatie de pan uit te rijzen dan moet de Centrale bank (DNB) ingrijpen door rentetarieven te verhogen, snelheid van de geldcirculatie te temperen en geldcreatie te ontmoedigen. Het monetaire beleid van centrale banken en de ECB is geconcentreerd op handhaving van prijsstabiliteit m.a.w. de inflatie moet de 2% grens niet passeren om het oppotten van geld tegen te gaan.

Als de kosten om een product te maken hoger worden door de stijging van lonen, importkosten van onderdelen of een ongunstige verandering van de valuta wisselkoers dan spreekt men van kosteninflatie. Van bestedingsinflatie is sprake als de vraag naar een bepaald product op de vrije markt stijgt. Bij een gelijkblijvend aanbod van dat product stijgt de prijs van het product. Kortweg de waarde van het betreffende product is hoger geworden. Wanneer de vraag naar alle producten op alle nationale markten stijgt dan ontstaat bestedingsinflatie. Winstinflatie is herkenbaar bij monopolie op de markt. Er is geen concurrentie en de vrager heeft geen andere optie; de monopolist kan vrijelijk besluiten om de prijs van zijn product te verhogen en de vrager moet betalen. Zijn er in een land veel monopolisten die hun prijzen in een bepaalde periode sterk verhogen dan resulteert dit in een stijging van het algemene prijspeil en dus tot inflatie.

Nederland is in de achterliggende twaalf maanden geconfronteerd met prijs – kosten – en bestedingsinflatie.

“Het gaat goed met Nederland“

Dat was de boodschap die de Minister-president aan ons, het volk, graag wilde verkopen en niet wilde of kon uitleggen wat hij daarmee bedoelde te zeggen. Want het ging zeker niet beter in het huishouden van het doorsnee Nederlandse gezin. Die kon steeds minder doen met zijn euro. Dus wat bedoelde de Minister-president? Hij bedoelde dat na twee jaren Corona de ingestelde commerciële beperkingen werden opgeheven en de Nederlandse economie zich snel heropende. Bedrijven verhoogden hun prijzen om de reserves weer op te bouwen; er werd weer geld uitgegeven; er stroomde meer belastinggeld in de schatkist. Gunstig voor Rutte c.s. .

Er kwamen echter kinken in de kabel. Het consumentengedrag veranderde tijdens de pandemie, waardoor vraag en aanbod naar en van producten veranderde. Die voor het ene product zoals elektronica en woonartikelen steeg en sommige producenten konden op de korte termijn wel, maar op de langere termijn door additionele problemen niet aan de vraag voldoen. De vraag naar andere producten daalde en het betreffende productienetwerk raakte in de knel. Additionele problemen die in de loop van de periode 2020-2022 de kop opstaken, hadden te maken met schaarsheid, toeleveringsbeperkingen uit nationale overwegingen en toeleveringshindernissen die het productieproces ongewenst vertraagden en uitlevering van het eindproduct verlengden.

Als producenten het tempo van de consumentenvraag niet meer kunnen bijhouden of de schaarsheid van producten groeit, worden de kosten doorberekend naar de consument, De prijzen stijgen en de wet van vraag en aanbod doet zich dan gelden. Bepaalde grondstoffen als hout werden schaarser of werden in eigen beheer gehouden om nationale industrieën niet in de problemen te brengen; levering van materialen en grondstoffen ondervond de nodige problemen en het productieproces werd langer. De kosten om eindproducten op de markt te brengen stegen, en werden doorberekend naar de consument. Prijsstijgingen werden onvermijdelijk. De hoop van de regering was dat het vraag en aanbod mechanisme zich in de loop der tijd (2022) zou gaan herstellen. Is een ijdele hoop gebleken door incompetentie en hobbyisme.

Energiekosten drijven de inflatie op

De inflatie werd vooral opgedreven door het onverstandige energiebeleid van de regering en het gulle uitdelen van geld aan Kiev. Wat de energierekening betreft was al vóór de Russische inval in de Oekraïne duidelijk dat de door regering, activisten, producenten en rechters warm omarmde klimaatbeleid tot een stijging van energieprijzen zou leiden en in het verlengde daarvan de inflatie. In de herinnering terugroepend, de inflatie steeg in die periode van 1,5% naar 7% en sinds de Russische inval is de inflatiestijging opgelopen naar 17% and counting.

De realiteit heeft bewezen dat de zo warm aanbevolen groene energie onbetrouwbaar is en niet in staat om het gat te vullen dat door het afwijzen van fossiele energiebronnen zou ontstaan. Fossiele centra blijven nodig om de doorsnee gebruiker voortdurend op zijn wenken te kunnen bedienen. De energieproblemen groeiden door het onverstandige en onevenwichtige anti-Moskou sanctie regiem, waardoor energieprijzen bleven stijgen. Die stijging werd niet alleen veroorzaakt door de schaarste van gas en olie, maar ook doordat de energiegemeenschap de kans zag om de eigen reserves op te toppen.

Blijkbaar was het bij de verantwoordelijke Ministers niet bekend dat de energiekosten een grote hap hebben genomen uit de inkomsten van kleine en grote huishoudens. Druk met eigen hobby’s hebben ze blijkbaar ook niet in de gaten gehad dat de prijs voor gas en stroom met 8% is gestegen en die stijging de inflatie tot 17% heeft opgestuwd. Geen verrassing dat vakbonden zich de afgelopen maanden hebben ingespannen voor een, vergeleken met het verleden, extreme verhoging van de lonen om de gestegen kosten van levensonderhoud enigszins te kunnen lenigen.

Weg met die criminele hap

De stijging van de inflatie is te wijten aan het onverstandige energiebeleid van de regering gevoed door de incompetentie van verantwoordelijke bewindslieden en kwalijke adviezen van top ambtenaren op de respectievelijke departementen. Naar verluidt hebben topambtenaren de Minister geadviseerd de kleinere bedrijven domweg failliet te laten gaan. Dat advies bevestigt dat de ambtelijke top is gevuld met economische misdadigers, die zich verschuilen achter het schild van niet –ontslagen te kunnen worden. In minder beschaafde staten zou een klopjacht naar hen gevoerd worden om hen ter verantwoording te roepen. Niet in Nederland…

Alle mooie praatjes ten spijt kunnen de betreffende bewindslieden zich niet aan hun verantwoordelijkheid onttrekken voor de derde wereld-achtige stijging van de inflatie. Zij zijn verantwoordelijk voor welzijn, welvaart en veiligheid van de Nederlandse samenleving en zijn schuldig aan de hedendaagse inflatie malaise die de burger in de straat neerknuppelt. Zij zouden dat probleem voor de Nederlandse bevolking op korte termijn moeten oplossen, maar het ontbreekt hen aan kennis, doorzettingsvermogen, betrokkenheid en empathisch vermogen. Zij worden gedreven door hobbyisme en richtlijnen van buiten.

Regeren is vooruitzien, maar de huidige regering huldigt het principe “regeren is het zoeken naar oplossingen voor eigen gecreëerde problemen”. Daarom moeten Minister-president en verantwoordelijke bewindslieden en hun top ambtenaren vervangen worden door technocraten die wel hun verantwoordelijkheid t.o.v. de Nederlandse samenleving willen en kunnen dragen en verantwoording willen afleggen voor hun beleid.