Geschenken aan Kiev

Politici zijn van modellen, papier en cijfertjes. Vaak van cijfertjes op papieren. Dat heb ik in 1994 persoonlijk moeten ervaren toen ik tijdens een plenaire vergadering over de uitzending van Dutchbat, moest ervaren dat de verantwoordelijke minister alleen geïnteresseerd was in aantallen wapens, munitie en militairen.

Niet in de open gevangenis waar hij ruim 800 militairen naar toe ging sturen noch in het feit dat Nederlandse militairen een vrede moesten bewaren onder (burger)oorlog omstandigheden en de slagkracht daar niet op was afgestemd. Hij zag aan de uitdrukking van mijn gezicht dat hij bezig was om pinda’s te verdelen in de slecht bezette Tweede Kamer.

De afgelopen zeven maanden is Nederland bezig om zijn eigen gevechtskracht uit te hollen. Nog meer, is de juiste vaststelling, want al voordat Moskou het nodig vond om het rijk van de Kiev moguls binnen te vallen, was de krijgsmacht niet in staat om zijn grondwettelijke taken uit te voeren en de gewenste militaire bijdrage aan de NAVO te leveren. Het was lang voor die vermaledijde Moskouse actie al kommer en kwel binnen de Nederlandse krijgsmacht.

Nationale problemen maskeren

De Nederlandse Sinterklaas en zijn hulpje in de personen van de Minister-president en Minister van Buitenlandse Zaken blijven desondanks wapens, munitie, directe ruil componenten, reservedelen en kennis aanbieden. Want “hun oorlog is onze oorlog”. Wie dat motto heeft bedacht moet onmiddellijk geestelijk scherp onderzocht worden. Merkwaardig genoeg gold dat motto gezien de geleverde gevechtskracht blijkbaar niet voor de missies in Bosnië en Kosovo. Met de ongewenste gevolgen als resultaat.

Maar dat terzijde. Politici in Europa en de USA staan blijkbaar te trappelen om het Zelensky en zijn kornuiten naar de zin te maken. Het heeft veel weg van het radiospelletje uit vroegere tijden “U vraagt en wij draaien”. Herhaaldelijk bevestigen verantwoordelijke politici het procesdenken niet onder de knie te hebben. Ze denken dat weggegeven wapens etc. op korte termijn een op een vervangen kunnen worden. Gelijksoortig aan de gedachte dat gekapte oerbomen voor biomassacentrales een op een vervangen kunnen worden door jonge bomen die vaak commercieel aantrekkelijk zijn, maar niet passen in de biodiversiteit van het betreffende gebied. Daarbij beseffen ze amper dat het decennia duurt voordat het verlies aan CO 2 opname enigszins gecompenseerd kan worden. Tijd is daarbij het draaipunt en dat is ook van toepassing op het vullen van wapen – en munitie arsenalen en mobilisatie complexen.

Om Zelensky c.s. te pleasen worden heel wat wapens beloofd en worden wapen en munitie arsenalen en mobilisatie complexen leeggekruid en naar opvanglocaties dicht bij de Oekraïense grens getransporteerd, waar Oekraïense militairen de kneepjes van het vak bijgebracht moeten worden. Angstvallig wordt geprobeerd te voorkomen dat nationale samenlevingen op de hoogte komen van het feit dat slechts 30% van de geleverde wapens daar komen waar ze het effectiefste zijn. Aan het front tegen Russische militairen. Westerse inlichtingendiensten ontdekten al snel dat wapens en munitie onderweg naar het front ergens de gewenste route verlaten en in de handen van illegale wapenhandelaren zijn gevallen. Ze stelden ook vast dat door de ingewortelde corruptie binnen de Oekraïense samenleving, de zwarte wapenhandel een enorme opleving heeft gekregen. Dat Zelensky steeds maar weer om wapens en munitie kraait, is een bewijs dat niet alles op de gewenste locatie terecht komt.

Dat de wapenleveranties een tegendraads effect kunnen veroorzaken, wordt door politici naarstig onder de mat geschoven. Westerse samenlevingen kunnen geconfronteerd worden met de dodelijke uitwerking van eigen aan de Oekraïne geleverd wapentuig. Veel van de moderne westerse wapens vinden de weg naar het criminele circuit en in het verlengde kunnen grootscheepse afrekeningen op straat en onschuldige slachtoffers als bijkomende schade het resultaat zijn.

Blijkbaar vinden de twee genoemde bewindslieden die ontdekkingen irrelevant en blijven geschenken uitdelen aan Kiev. Deugen is belangrijker dan welzijn en welvaart van de nationale samenleving en steunen van een oorlog die niet de onze is, blijkt een ideale optie te zijn om de talrijke problemen te maskeren waarmee Nederland wordt geconfronteerd.

Niet snel oplosbaarⁱ

De militaire voorraden van de meeste [Europese NAVO-) lidstaten zijn ten gunste van Kievs strijd tegen Moskou voor een groot deel opgebruikt. Aldus Josep Borrell, de Hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid. Dat het geen paniek uitspraak is wordt bevestigd door de speciale zitting van Jens Stoltenberg, Secretaris-generaal van de NAVO, op 27 september met bewapeningsdirecteuren van het bondgenootschap. Enig agendapunt: hoe snel kunnen de wapenbestanden van de lidstaten weer aangevuld worden. Mijn antwoord: niet snel, kost tijd, veel tijd.

Het proces om leegstromende wapen en munitiearsenalen en mobilisatiecomplexen weer te vullen, stuit op een aantal hindernissen. Landen die de broodnodige grondstoffen en basismaterialen moeten toeleveren, liggen steeds vaker dwars. Producenten voor essentiële wapensystemen moeten nationale belangen laten prevaleren en dat productievermogen is schaars. Dat betekent dat het productie proces vertraagt, de uitlevering van het volume eindproducten daalt en de onveiligheid van westerse landen nog groter wordt.

Militaire analisten zien nog een fundamenteel probleem: westelijke landen hebben in vredestijd veel minder wapens geproduceerd, omdat de regeringen besloten de zeer dure productie te reduceren en alleen bij behoefte wapens te produceren. Financieren van binnen – en buitenlandse hobby’s had prioriteit. Enkele van de wapens die nu opraken, worden niet meer geproduceerd en voor hun productie zijn hooggekwalificeerde arbeidskrachten en ervaring nodig. Aspecten die in de Amerikaanse productiesector al jarenlang schaars zijn. Niet alleen in de USA ook in Europa. Wrang is dat de wapenindustrie van Rusland juist op volle toeren draait en Moskou uitgeschakelde gevechtskracht veel sneller kan aanvullen dan toegeleverde westerse wapens aan het Oekraïense front gebruikt kunnen worden. Als ze daar aankomen. Hoe groot het probleem wel is en welke effecten dat zal hebben op de Oekraïense gevechtskracht wordt in het volgende voorbeeld helder.

De VS zijn met afstand de grootste leverancier van militaire hulp voor de Oekraïne en hebben sinds de invasie van Moskou wapenpakketten ter waarde van $ 15,2 miljard ter beschikking gesteld. Op Papier. De 155mm houwitser en het lange afstand artillerie systeem HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System) zijn cruciaal gebleken voor het realiseren van operationeel succes. De 155 mm houwitser (M44) voorraad uit de mobilisatie complexen is op en de HIMARS heeft het etiket beperkt leverbaar gekregen. Om aan de belofte van de regering Biden te kunnen beantwoorden, dreigt teruggegrepen te moeten worden op het operationele deel van US Army. Op de parate gevechtskracht en zo’n beslissing grijpt ook in op de opleiding van en oefening met die wapensystemen. Dat is voor US Army een no-go en dus zullen oudere en minder effectieve systemen als de 105 mm houwitser (M 52) met een kleiner afstandsbereik, vuursnelheid en effectiviteit die leegt moeten vullen. Het ontbreken van die wapensystemen betekent gezien de uitgebreide artillerie oorlog, een stevig operationeel nadeel voor de Oekraïense strijdmacht.

De 155 mm houwitser en de HIMARS zijn echter niet de enige problemen. Andere US wapens als Javelin – en Stinger raketten, M577 houwitser en artillerie munitie zijn net als de HIMARS beperkt leverbaar geclassificeerd. De Javelin is bepalend geweest bij de bestrijding van Russische tanks. De VS wapen industrie produceert ongeveer 800 stuks per jaar. Volgens het Center for Strategic and International Studies heeft de VS inmiddels 8500 stuks aan de Oekraïne geleverd. Meer dan de productie in een heel decennium!

Het Pentagon heeft nieuwe Javelins ter waarde van honderden miljoenen dollars besteld, maar het opvoeren van de productie vergt tijd. “We moeten onze defensie-industrie overschakelen op oorlogsbasis”, zei Des Roches. “En ik zie er geen signalen voor dat we dit gedaan hebben.”Vanzelfsprekend weeshet Pentagon de bewering af dat de wapenvoorraden van de VS voor de Oekraïne zouden opraken. “Het ministerie heeft aan de Oekraïne een mix van vaardigheden beschikbaar gesteld – wij en zij zijn niet overmatig afhankelijk van een enkele systeem”, zei Jessica Maxwell, woordvoerster van het ministerie van Defensie.

Het Pentagon werkt nu samen met de industrie om de uitgeputte bestanden “snel weer aan te vullen”. Een typisch voorbeeld van wensdenken, omdat ook de wapenindustrie afhankelijk is van beschikbaar productievermogen (mens en materieel) en derden voor de toelevering van de juiste grondstoffen.

Het is mooier dan het lijkt

Op Papier is alles in orde, maar de zaken zien er in de praktijk anders uit. Het is bij experts en vertegenwoordigers van de wapenindustrie helder dat het Westen niet ongelimiteerd zijn eigen arsenalen en wapencomplexen leeg kan kruien ten gunste van Kiev. Politici beseffen blijkbaar niet dat ze de eigen gevechtskracht aan het uithollen zijn en verloren gevechtskracht niet tijdig gecompenseerd kan worden Dat kost grondstoffen, materiaal, productiecapaciteit, geld en kost tijd. Veel tijd. Die zijn in het Westen schaars en bovendien geldt wat de productie betreft in veel gevallen eigen nationale gevechtskracht eerst.

Kortom, Nederlandse bewindslieden willen Sinterklaas spelen door keer op keer veel oorlogsmaterieel aan de ziener in Kiev te beloven. Intussen wordt de onveiligheid van de Nederlandse samenleving door de twee heren bewust vergroot, kan de krijgsmacht vermoedelijk het komende decennium nog steeds niet voldoen aan zijn grondwettelijke taken en is de gewenste bijdrage aan de NAVO een verdwijnende stip aan de horizont. Niet alleen heeft de huidige politieke generatie de bodem van de Nederlandse samenleving door een gebrek aan onderhoud laten wegrotten, ook de gaten in de veiligheidsparaplu zijn zo groot geworden dat die bij zware regen en onweer geen bescherming meer biedt.

Door het Sinterklaas gedrag van de Minister-president en zijn Minister van BuZa zal het nog jaren, zo niet een decennium duren voordat het gevechtskracht probleem van de Krijgsmacht is opgelost.

i^ Op de website www.exxpress.at staat die problematiek uitbundig beschreven. Een Nederlandse vertaling is opgenomen op de website www.ejbron.wordpress.com