Effect van westerse sancties

Sinds het geweld in de Oekraïne in alle hevigheid losbarstte krijgen we dagelijks te horen dat “we Rusland moeten straffen door het opleggen van sanctie maatregelen”.

Maar het Westen “strafte” Rusland toch al met sanctie maatregelen om Poetin te dwingen zich te houden aan de twee MINSK akkoorden? Wat hebben die sanctiemaatregelen opgeleverd? Onduidelijk, maar in ieder geval werd het doel niet bereikt: het dwingen van Poetin om terug te komen naar de onderhandelingstafel. Poetin liet zich niet naar de onderhandelingstafel dwingen, omdat hij van oordeel was en is geen partij te zijn in het gewelddadige conflict tussen Kiev en de twee zich onafhankelijk verklaarde proxy republiekjes Luhansk en Donetsk. Opmerkelijk is dat de westerse traditionele media nooit melding hebben gemaakt van de groeiende weerstand in de Oekraïne tegen die twee overeenkomsten.

Interpretatie van de MINSK-akkoorden

Vermoedelijk tegen beter weten in bestreed het Westen voortdurend die stellingname van Poetin, maar de teksten van de Minsk akkoorden spreken een duidelijke taal: “Kiev en de vertegenwoordigers van de twee republiekjes moeten onderhandelen over de status van die twee proxy republiekjes”. Daarom heeft Rusland sinds 2014 systematisch de uitvoering ervan geëist en weigerde partij te zijn bij de onderhandelingen, omdat het volgens Moskou een interne aangelegenheid van Oekraïne was. Het Westen met Parijs als motor, heeft  daarentegen herhaaldelijk geprobeerd om de Minsk akkoorden te vervangen door het “Normandy-format”[1] om Moskou en Kiev als belanghebbende partijen tegenover elkaar te kunnen plaatsen. Daar is Parijs niet in geslaagd.

De beweringen van de Europese politici dat Rusland gevechtskracht binnen die twee republiekjes heeft binnengekruid is nooit door neutrale observaties bevestigd. Vóór 23-24 februari 2022 hebben ook OVSE-waarnemers nooit de aanwezigheid van Russische eenheden in de Donbas gemeld. In oktober 2015 bekende Vasyl Hrytsak, directeur van de Oekraïense veiligheidsdienst (SBU), dat in de Donbas slechts 56 Russische strijders waren waargenomen. Vergelijkbaar met de Zwitsers die in de weekends in de jaren negentig in Bosnië gingen vechten of het aantal Fransen dat hedentendage in de Oekraïne is gaan vechten. Op de door de Washington Postop 3 december 2021 gepubliceerde kaart van de Amerikaanse inlichtingendienst stonden ook geen Russische troepen in de Donbas. Het sluit overigens niet uit dat er geen Russische waarnemers, adviseurs, vertegenwoordigers van Vagner PMO in de Donbas hun adviserende taken hebben verricht. Andersom hebben Washington en andere NATO-lidstaten adviseurs en waarnemers in de Oekraïne gestationeerd. Dat is inmiddels overduidelijk bewezen en bevestigd.

Persoonlijke vendetta?

Terug naar de sancties. Die lijken een persoonlijke vendetta geworden te zijn tussen Westerse politieke Zelensky verheerlijkers en Poetin, omdat de laatste de verpersoonlijking van het kwaad is en westerse politici voortdurend de handen in  onschuld wassen. Europa hanteerde een duidelijk principe bij het bepalen van de inhoud van de sanctiepakketten: “de redenering van de Europese Commissie was en is steeds: als we maatregelen nemen, dan moet het effect veel groter zijn aan de Russische kant dan bij ons”.  Alle vijfduizend sancties die zijn opgelegd aan Rusland hebben als doel het zoveel mogelijk raken van de Russische economie en zijn vooral export gericht geweest. Daarom is een verbod op olie en gas lang uitgebleven en zijn ook Russische diamanten nog niet op de lijst opgenomen. Volgens economen zijn de effecten op de nationale markten nog niet groot geweest, omdat Rusland economisch gezien geen grote speler op de wereldmarkt is[2]. De Russische economie zou volgens westerse waarnemers 15% tot 20% gekrompen zijn, maar in Rusland lijkt de bevolking weinig te merken van de sancties.

Het breken van Poetin

Biden de verdwaalde man in het Witte Huis, kwam een maand na de invoering van de westerse sancties tegen Moskou met de volgende uitspraak: “ it (de sancties) had caused the Roeble to be almost reduced to rubble”. Wat blijkt echter in mei-juni 2022? De Roebel werd ten opzichte van de dollar 40% meer waard, is in zeven jaar nog nooit zo sterk geweest en is de valuta die mondiaal gezien het beste presteert. Vooral de eis dat gas en olie leveringen in roebels en niet meer in dollars of euro’s betaald moeten worden, is de oorzaak van de sterke wederopstanding van de Roebel. Het gevolg is ook dat de aanvankelijke paniek bij de doorsnee Rus en Russin verdwenen is, omdat de toelevering van voorraden weer op gang is gekomen en de prijzen weer op het niveau van voor de inval in de Oekraïne terug zijn gekomen.

Het door westerse politici gewenste isoleren van Poetin valt door de steun van India, China, Brazilië en Zuid-Afrika verenigd in de BRICS[3]  ook in het water. Het lijkt er veel op dat de BRICS landen van plan zijn om een alternatieve wereldorde te scheppen die sterk afwijkt van het WEF-model en zich niets aantrekt van de Amerikaanse Liberal Democracy in Noord-Amerika en Europa. Die BRICS -landen zijn graag bereid elkaar de helpende hand toe te steken zoals blijkt uit de groeiende handelscontacten tussen Rusland en zijn BRICS-kompanendie in de periode januari-april ruim 38% is gegroeid. India bijvoorbeeld koopt Russisch gas met een enorme korting, waardoor o.m. de Russische gas export met 11% is toegenomen.

Bovendien groeit ook het financiële marktaandeel van de BRICS New Development Bank (NDB)[4]; is de samenwerking op het gebied van toeleveringsketens versterkt; een initiatief ontplooid voor handel en investeringen voor duurzame ontwikkeling; een overeenkomst gesloten voor wederzijdse administratieve bijstand bij douanezaken; op het gebied van gezondheidszorg en strijd tegen het COVID-19 virus werken ze samen   aan het BRICS Vaccin and Research Center en is een strategie voor voedselzekerheid geconcipieerd en goedgekeurd. Ze hebben dus niet stilgezeten in Beijing, Moskou, Brasilia, Delhi en Kaapstad en in de nabije toekomst in Buenos Aires en Djakarta.. 

De uitspraak van Xi Ping tijdens de laatste online BRICS bijeenkomst is veelzeggend: “het is al bewezen dat sancties als boemerangs werken en tweezijdige zwaarden zijn die de wereldeconomie politiseren, instrumentaliseren en bewapenen”. Ze werken averechts. Poetin deed er nog een schepje bovenop: “de westerse partners tasten de basisprincipes van een markteconomie aan, van vrijhandel, en de onschendbaarheid van privé eigendom. Er is sprake van vernietiging van samenwerkingsverbanden; transport en logistieke ketens worden vernietigd. En dit alles is in strijd met het gezonde verstand en de fundamentele economische logica, het ondermijnt de zakelijke belangen op mondiale schaal en heeft een negatief effect op het welzijn van mensen, in feite van alle landen”. In het verleden zouden dergelijke teksten uit de monden van westerse politici gerold zijn om Sovjet leiders op hun verantwoordelijkheden te wijzen. Het kan verkeren.  Het is duidelijk dat het niet zo soepel loopt met het isoleren van Poetin en het breken van de Russische leider.

Verval van westerse idealen

Voor de afkondiging van die sanctiemaatregelen waarschuwden kenners en experts al voor het boemerang effect van de afkondigde en doorgevoerde sancties: krimpende economieën door vermindering van het BNP/BBP, verarming van westerse samenlevingen door prijsverhoging en exponentieel groeiende inflatie en krimp van het banenvolume door het omvallen van vooral bedrijven en bedrijfjes. Omdat de voortdurende verscherpende sanctie maatregelen niet het gewenste doel bereiken, het breken van Poetin, de Russische Roebel een groeiende valuta waarde vertoont, rijst de vraag wat het effect van die sanctie maatregelen daadwerkelijk is. Het doel dat het effect aan Russische kant groter is dan aan Brusselse kant, is niet bereikt. Russische economen zien weinig effect en stellen: “eigenlijk wordt Europa zelf het hardst getroffen door de sancties: hogere energie en voedsel prijzen een stijgende inflatie en een groeiende verarming”.

De bevestigingen van die uitspraak zien we iedere dag bevestigd worden, dus wat is het effect van die Sancties? Verarming van de westerse samenleving en erosie van democratische normen en waarden!

[1] Ook bekend als de Normandy contactgroep (initieel Duitsland, Frankrijk, Rusland, Oekraïne. Later aangevuld met Belarus, Italië en UK) is een groepering van staten die elkaar ontmoetten in een poging om de oorlog in Donbas en de bredere Russisch-Oekraïense oorlog op te lossen..

[2] Volgens experts net zo groot als de economieën van Nederland, België en Luxemburg samen.

[3] BRICS landen vertegenwoordigen meer dan 40% van de totale wereldbevolking en zijn goed voor 24% van het mondiale BBP. Aan de laatste online bijeenkomst namen ook Indonesië en Argentinië deel.

[4] In 2021 werden 80 projecten met een totale portefeuille van $30 miljard goedgekeurd en zal de steun aan de lidstaten in de periode 2022-2026 oplopen naar $30 miljard waarvan 40% wordt gebruikt om de opwarming van de aarde tegen te gaan.