Koude Oorlog 2.0?

Westerse media had twee uitspraken als spoorboekje voor hun berichtgeving moeten gebruiken. De eerste komt uit de mond van Assange, de tweede uit de mond van Leon Panetta, de voormalige Minister van Defensie uit de Obama periode. Twee uitspraken die het Oekraïense beeld dat westerse media voortdurend schetsen, onderuit halen.

Assange waarschuwde begin 2022 dat “Nearly every war has been the result of media lies”. De UN geleide missies in Bosnië en Kosovo en Amerikaanse invallen in Afghanistan en Irak zijn treffende bewijzen van de juistheid van zijn uitspraak. Leon Panetta accentueerde op 22 maart 2022 het Amerikaanse belang in de Oekraïne: “We are engaged in a conflict here, it’s a proxy war with Russia, whether we say so or not”. The goal—backed by tens of billions of dollars in aid—is to weaken Russia and insure a sovereign Ukraine outlasts Putin”. Hij werd in die mening ondersteund door een rits aan Amerikaanse politici, militairen en onderzoeksjournalisten.

Die twee uitspraken zijn in tegenspraak met het Europese politieke en media narratief dat de Oekraïne geholpen moet worden en de rest van Europa daarvoor op de blaren moet zitten. Aan de doorsnee burger is niets gevraagd. Daarom is informatie van gevestigde westerse mediabronnen door het hoge propaganda gehalte, absoluut  onbetrouwbaar om een evenwichtige mening te kunnen vormen over de aanloop naar, verloop van het gewapende conflict in de Oekraïne en het vaststellen van winst en verlies.

Een Amerikaanse proxy oorlog op Oekraïense bodem

De USA en zeker de Regering Biden gesterkt door de steun van de nationale wapenindustrie, is net als tijdens de Bosnische Burgeroorlog de motor van  de oorlog in de Oekraïne. Geluiden uit het Pentagon en diens politieke omgeving onderstrepen dat de USA een proxy oorlog voert tegen Rusland en misbruikt daarvoor de Oekraïense krijgsmacht gesteund door Amerikaanse militaire adviseurs, westerse wapens, inlichtingendiensten en huurlingen die uit alle windstreken op Oekraïens territoir  zijn neergestreken.

In 2015 voorspelde de Amerikaanse politicoloog John Mearsheimer dat de Oekraïne verwoest zou gaan worden: “We (Amerikaanse politici, inlichtingendiensten en wapenindustrie)  stimuleren de Oekraïners stoere taal uit te slaan naar de Russen.. we stimuleren de Oekraïners om te denken dat ze uiteindelijk onderdeel van het Westen zullen worden omdat we uiteindelijk Poetin zullen verslaan en onze zin zullen krijgen…Oekraïners zijn amper bereid om compromissen te sluiten met de Russen en willen in plaats daarvan een hard beleid voeren”. De adviseur van de Oekraïense president Zelenski zei in 2019: “De prijs om lid te worden van de NAVO is een grootschalige oorlog met Rusland.” Een oorlog met Rusland en vervolgens lid worden van de NAVO leek hem echt cool. Bosnië Déjà Vu.

“For god’s sake, this man cannot remain in power,”. Die Biden uitspraak is een beknopte samenvatting van de in 1992 door Wolfowitz geconcipieerde en door Cheney en Powell aangepaste Bush (Sr.) Doctrine: “USA moet de enige mondiale grootmacht zijn  en Moskou moest gestraft worden”. Versprak Biden zich in Polen? Had hij niet door dat hij het werkelijke Amerikaanse doel had verraden? Ik betwijfel dat. Wapenleveranties, economische sancties; een carrousel van bezoeken en steunbetuigingen van hordes westerse politici aan Kiev; vergelijkingen van Poetin met kopstukken uit nazi – en fascistische tijden; eenzijdige discutabele media berichtgeving over “Oekraïense successen en Russische nederlagen” onderstrepen wat het uiteindelijke doel is van de Westerse inmenging in een gewapend conflict waarin noch NATO noch EU lidstaten partij waren, maar door de genoemde activiteiten geworden zijn. Maatregelen en activiteiten niet bedoeld om Oekraïens grondgebied te beschermen, maar om Poetin te laten boeten voor de inval en de randvoorwaarden te scheppen voor zijn vertrek uit het Kremlin.

De Amerikaanse wapenindustrie spint er garen bij. Is het niet zo dat Amerikaanse wapenindustrieën het meest gebaat zijn bij een Amerikaanse inmenging in gewapende conflicten? Waar ook ter wereld? Is het niet zo dat de USA al $2 miljard aan militaire steun aan Kiev heeft gegeven? Is het niet zo dat in het verlengde van die wapenleveranties de koersen van onderdelen van de Amerikaanse wapenindustrie sterk zijn gestege? Is het niet zo dat vier (Raytheon, Northrop, Lockheed en Genral Dynamics) van de 25 Amerikaanse wapenfabrikanten door de oorlog op Oekraïense bodem ruim $102 miljard meer waard zijn geworden? Het bedrijfsmodel van die wapenfabrikanten steunt op een duidelijk en eenvoudig credo: “creëer strijd en angst en verkoop bescherming”. Een credo dat in westerse landen gebruikt wordt om ongewenste kostbare maatregelen door te kunnen drukken. Niet alleen in de Oekraïne, maar ook bij de veronderstelde strijd tegen klimaatverandering en COVID-19 besmetting.

Vanuit die invalshoek moet de Amerikaanse inmenging in de Oekraïense strijd beschouwd worden.

Het Amerikaanse “vredesplan” voor de Oekraïne?

Als twee uitspraken van Lloyd Austin, de huidige minister van Defensie, de kern van het Amerikaanse beleid vormen, dan is de toekomst voor de Europese burger diep zwart gekleurd. 

Eind april benadrukte hij tegen Zelensky: “US wants to see Russia weakened to the degree that it can’t do the kinds of things that it has done in invading Ukraine”. Een opmerkelijke uitspraak die weliswaar in lijn is  met de boodschap verwerkt in de eerder genoemde Bush Doctrine, maar Moskou nooit heeft uitgesproken andere aan Rusland grenzende staten binnen te vallen. Gezien de problemen die de Russische krijgsmacht heeft om terreinwinst in de periferie van het Oekraïense territoir te realiseren, lijkt een provocatie van NATO niet echt meer wat binnen het Kremlin leeft. Die uitspraak is zinloos, hypocriet of beide.

Austin kwam nog tot een tweede opmerkelijke uitspraak: “US believe that Ukraine can “win” the war with Russia given the right equipment and support from the West”. De vraag is wat onder winnen in die context moet worden verstaan. Betekent het handhaving van de Oekraïense zelfstandigheid en herstel van de soevereiniteit van het grootste deel van het Oekraïense grondgebied? De vrijheid om zich aan te sluiten bij welke Alliantie ook? Dat zijn zo op het oog legitieme doelen. Maar betekent het een overwinning in termen van het (tegen de zin in ) terugbrengen van de Russisch sprekende bevolking van De Krim en Donbas onder Kievs vleugels, dan vertoont de Amerikaanse doelstelling overeenkomsten met de verlenging van de Bosnische Burgeroorlog. Het betekent ook dat gestreefd moet worden naar de instorting van het huidige bestuursmodel van de Russische Federatie en een open einde proxy oorlog op Europees grondgebied met een vermoedelijk niet-realiseerbare exit strategie. De proxy oorlogen die Amerika in ander delen van de wereld hebben gevoerd (Koreaanse, Vietnam oorlog, de Cubaanse raket crisis, Afghanistan en Syrië etc. ) hebben alleen maar verlies en ellende opgeleverd en zouden een waarschuwing voor de beleidsbepalers in Washington moeten zijn om die weg niet te bewandelen.

De bevolking van Bosnië-Herzegovina werd door het westen een heilloze weg opgeduwd om Sarajevo vanuit een positie van sterkte en Pale vanuit een positie van zwakte aan de onderhandelingstafel uit te nodigen. Na twee jaar verlengde ellende werd het Dayton akkoord ondertekend dat nauwelijks verschilde van het 1993 Vance-Owen vredesplan. Vervolgens kostte de heropbouw het Westen miljarden en hangt Bosnië-Herzegovina 27 jaar na Dayton nog steeds aan het sponsor infuus. Wil het Westen die route ook voor de Oekraïne volgen?

Een nieuwe Koude Oorlog?

Het heeft er alle schijn van dat de regering Biden met een vertraging van 40 jaar alsnog de in 1992 door de voormalige Minister van Defensie Wolfowitz, geconcipieerde Bush (sr) Doctrine, wil materialiseren. Als dat inderdaad juist is wordt het interessant hoe Washington m.b.v. een proxy oorlogje Beijing ervan gaat overtuigen dat de USA de enige mondiale grootmacht is en China de kruimels mag opeten die worden achtergelaten.

Europese politici die zich haasten naar Kiev om daar met Zelensky op een foto te komen, hadden zich eerst moeten afvragen in welk geostrategisch, economisch en financieel wespennest ze terecht gekomen waren. Wie is Zelensky en wat wil de USA? Willen ze inderdaad de Bush Doctrine werkelijkheid laten worden? Is er dan inderdaad sprake van een nieuwe Koude Oorlog met mondiale gevolgen? In dat geval staat Europa nog heel wat hete zomers te wachten en wordt het politieke beleid, een beleid van intensieve verarming versterkt door een groot gevoel van onveiligheid.

Als er niet wordt onderhandeld. Als er niet wordt gesproken met Poetin. Als er alleen maar geluisterd wordt naar de opruiende taal van westerse politici. Asdit… asdat, as: verbrande turf.