De Afrekening is een visionair boek

In 2019 publiceerden Ton Nijhof – bekend van De Nieuwe Zuil, OSL StaVast en Sta-Pal – en ondergetekende samen een boek. Het heet De Afrekening en ontstond toen Ton en ik samen wat borden stamppot zaten te eten. De strekking van het verhaal is als volgt, ik citeer een recensent:

“Dit is een interessant boek, dat de huidige zorgen van veel mensen goed weergeeft. Sommigen hopen zelfs stiekem op een escalatie van de problemen, ervan uitgaande dat hoe sneller alles instort, hoe sneller je ook weer kunt beginnen met opbouwen. Ondertussen lijkt de politiek deze signalen absoluut niet te zien, laat staan serieus te nemen, waardoor de kans op een daadwerkelijk conflict met de tijd toeneemt. Het referendum is afgeschaft; verkiezingsprogramma’s worden niet uitgevoerd door kleurloze compromissen tussen links en rechts. Ondertussen nemen de lasten met de jaren toe door immigratie en klimaatbeleid. Twintig jaar na Pim Fortuyn is er nog weinig veranderd.”

Laat staan verbeterd, kan ik daaraan toevoegen. Destijds heb ik me ingespannen om de volgende zin op de kaft te laten opnemen: “De werkelijkheid is vaak absurder dan fictie ooit kan zijn.” En jawel hoor, want wat brengen de WOB-verzoeken boven tafel? De volgende documenten zijn opgevraagd onder een wet waarmee de overheid verplicht inzage moet geven…

Lees het zelf gewoon maar na. Hier de link naar alle WOB documenten. (Tekst loopt door onder de afbeeldingen)

U leest het goed, ambtenaren die er trots op zijn dat zij antwoorden geven die op geen enkele wijze eenduidig te interpreteren zijn. Zij maken de gekozen politici bewust het werk onmogelijk en saboteren de controlerende taak van het parlement. Zij liegen het volk voor over het teruggeven van vrijheden die “bewust als een worst moeten worden voorgehouden om ze volgzaam te krijgen”.

Sabotage van controlerende taak parlement

Dit is ook meteen hét antwoord op al die lui die roepen: “Er zijn geen complotten want als het uitlekt is de schade te groot, dat risico neemt de elite niet”. Onzin! Keer op keer blijkt de realiteit absurder dan de fictie. En al komt het uit, men is gewend geraakt aan hoe volkomen decadent en corrupt het staatsbestuur is: de absurditeit is genormaliseerd.

We weten nu ook dat Kamerleden geen informatie meer krijgen over wanneer mensen worden gediagnosticeerd met corona in het ziekenhuis, ondanks dat eerder is beloofd deze informatie te overleggen. Oftewel, iedereen kan maar zo in een statistiek belanden en dan lijkt het op papier weer héél ernstig. Knie verdraaid en een beetje snotterig? We hebben weer een opname! Zolang deze informatie ontbreekt in het debat, kan de elite lustig door met paniek zaaien en het invoeren van QR social credit op Chinese leest.

De Afrekening, een boek over een opstand tegen een corrupte staat die zich tegen de burgers heeft gekeerd. Wat een visionair boek. Wat een broodnodig verhaal.