In Frankrijk staan de presidentiële verkiezingen voor de deur, na tientallen jaren van verloedering, morele en financiële corruptie door een steeds ‘progressievere’ kliek die – net als in Nederland – sinds de jaren ’60 een strak geregisseerde, ‘progressieve’ aanslag op de hoekstenen van de Westerse samenleving en vrijheid uitvoert.
In Nederland hebben wij onze stemmen tevergeefs uitgebracht want vandaag zien wij hoe een schaamteloze egotripper de resultaten daarvan vervalst ten gunste van het Kartel dat hem weer een paar jaar op het pluche moet garanderen… ‘après Mark le déluge’. Kartelpolitici worden geselecteerd op incompetentie en morele omkoopbaarheid, met het vooruitzicht van leuke baantjes later. Wie houdt de would-be tiran tegen? De weinigen die zijn progressieve corruptie aan de kaak stellen worden, met hun miljoenen kiezers, middels een cordon sanitaire weggezet, door D66 rechters aangepakt en gestigmatiseerd door een geïnfantiliseerde pers. Diezelfde media lopen zich het vuur uit de sloffen om progressieve rassenproblemen, rechten voor perverse sexuele aberraties of de immense gevaren van een (illusoire) corona- of klimaatcrisis te propageren, terwijl de ondermijning van rechterlijke macht, ontwrichtende migratie en onze vooraanstaande rol als Narcostaat Nederland, Europese draaischijf voor drugshandel en -misbruik op globale schaal, genegeerd worden, uiteraard – en vooral – ook in het regeerakkoord.
Mark Rutte’s marsroute naar Utopia is al zo ontaard dat moreel verzet tegen zijn toenemende schrikbewind op beschamende, gewelddadige wijze de kop wordt ingedrukt, waarbij iedere pretentie van ‘progressieve morele superioriteit’ al lang overboord is gegooid. Zie de schofterige wandaden van de M.E. op het Amsterdamse Museumplein jegens vreedzame demonstranten. Gelukkig worden die vervolgens wèl door buitenlandse media aan de kaak gesteld, terwijl de vaderlandse sufferdjes het allemaal voor zich houden. Dit tekent het morele verval van het toenemende schrikbewind van een Mark Rutte die op schaamteloze wijze zijn plekje op het pluche koopt – met tientallen miljarden van ons belastinggeld – door een ongekende collectie ‘progressief’ brandhout op tientallen overbodige ministersposten te benoemen. Voor een laffe politicus lijkt het motto ‘safety in numbers’ veiligheid te bieden, maar hoevelen van dat ‘aanmaakhout’ zullen niet bestand zijn tegen de historische molenstenen om hun nek als erfenis van tien jaren Rutte?
Wij staan niet alleen in deze globalistische tsunami, maar in Frankrijk is Marine LePen in feite ook al in het drijfzand van politiek en media terecht gekomen. Toch is er hoop! In de aanhef van “Optimisme is de valse hoop van lafaards en imbecielen” d.d. 10.10.’19 over de Franse presidentskandidaat Eric Zemmour, schreef ik: “Waarom is ‘progressief’ Frankrijk plots zo gebeten op Zemmour? Omdat hij – zoals op Sta-Pal vaker geschiedt – het volledige linkse spoorboekje voor de linkse overname van de macht genadeloos blootlegt in al hun cynische leugens en bedrog”.
Inmiddels, ruim twee jaar later, is Zemmour een “extreem rechtse kandidaat” voor het presidentschap en wordt, ondanks zijn Joodse komaf, door hen bijkans dagelijks als een Nazi afgeschilderd, want het globalisme werkt nu eenmaal niet langs fatsoenlijke, rationele denkpatronen maar speelt in op primitieve emoties op het intellectuele niveau van doorgesnoven voetbalsupporters. Wat ik ten gunste van die voetbalsupporters wil aanvoeren is dat zij tenminste uit eigen vrije keuze acteren, terwijl de ‘progressieven’ – zoals Sigrid Kaag zichzelf ook zo graag noemt – slechts gehersenspoelde ‘deugers’ zijn die willen uitblinken in uit het hoofd geleerde ideologische zuiverheid waarin sneeuwvlokjes nu eenmaal schitteren. In de afgelopen dagen noemde ik ‘de globale brainwashing fabriek’ van het Tavistock Instituut dat deze leeghoofden ertoe aanspoort om in die ideologische puurheid geen verwarrende andere meningen te accepteren. Daarmee hebben zij nooit leren omgaan, hetgeen goed te zien is aan de manier waarop zij zich voor de jaarwisseling al misdroegen bij de eerste politieke rally van Zemmour op een wijze die Hitler’s bruinhemden niet zou misstaan. Nu heet dat tuig Antifa, de bruinhemden van Georg Soros, de “filantroop“ van Sigrid Kaag die vanuit een vermeende morele superioriteit het land moeten beschermen tegen de gevaren van de vrijheid van meningsuiting. Kijkt u zelf eens naar Parijs anno 2022 in wat ook beelden uit Berlijn anno 1935 zouden kunnen zijn.
Wat Zemmour wil, na meer dan een halve eeuw van moreel verval dankzij de politiekcorrecte verloedering van Macron en voorgangers, die prominent figureert op de 2030 agenda van de VN, is de ‘herovering’ (la Réconquête) van de goede oude normen en waarden, iets waar de moreel hoogstaande ‘progressieven’ te vuur en te zwaard een einde aan wensen te maken in de naam van hun democratie, of iets dergelijks… Zemmour is, net als Baudet en Wilders al vergeefs veroordeeld door de corrupte rechterlijke macht, zij kunnen geen politiek geweten van Frankrijk gebruiken, want zij gedijen nu eenmaal veel beter in het geniep. Zemmour zei: “Als ik de verkiezingen win wordt het geen wisseling van de wacht maar een ‘herovering’ van het mooiste land in de wereld” en veegt daarmee de vloer aan met tientallen jaren van communistische subversie in de naam van ‘progressiviteit’, terwijl Mark Rutte die ellendelingen met karrenvrachten binnen harkt…
Die herovering weerklinkt in het feit dat hij zijn partij ‘la Réconquête’ noemt – naar de historische christelijke ‘Reconquista’ die Spanje bevrijdde van het islamitische juk van de eeuwenlange Moorse overheersing, dat spreekt aan nadat dit onderwerp jarenlang onder het kleed heeft gelegen.
Zemmour belooft ook belastingverlaging voor de overbelaste lagere inkomens, de ‘gilets jaunes’ (die in Nederland juist het kind van de rekening zijn) en voor kleine MKB-bedrijfjes (die bij ons ook willens en wetens, met duizenden tegelijk, kapotgemaakt worden) en een stop op de losgeslagen migratie (waarin Mark Rutte glorieert). Kortom, ‘stik er maar in Karl Marx’.