De discussie over de relatie Mens-CO2-klimaat-opwarming sleept zich al jaren voort en verdeelt en ontwricht samenlevingen. Hoewel breed erkend wordt dat CO2 belangrijk is voor het leven van flora en fauna op aarde, wordt de CO2 uitstoot voortdurend als breekijzer gebruikt om samen met de door politici en belanghebbenden opgedrongen energietransitie, samenlevingen te sturen, te manipuleren en geld uit de zak te kloppen. Energietransitie en klimaatverandering zijn twee complementaire verdienmodellen voor activisten, lobbyisten en producenten. Uw verlies is hun winst.

Het 97% dogma

Discussies en debatten worden regelmatig kort gesloten door te wijzen op het 97% beginsel. Volgens klimaatactivisten zou John Cook, een Australische psycholoog en klimaatactivist, beweren dat na evaluatie van 12.000 wetenschappelijke artikelen 97% van de wetenschappelijke gemeenschap (hij bedoelt zijn als wetenschappelijke geïdentificeerd deel van de mondiale samenleving) meent dat mensen de klimaatopwarming veroorzaken. John Cook denkt dat de strekking van het werkwoord menen het best tot uitdrukking komt in een ander werkwoord: bevestigen. Gesteund door de voormalige president van de Verenigde Staten, een persoon zonder wetenschappelijke achtergrond en tot aan zijn kruinen gevuld met een van enthousiasme overlopend opportunisme, verspreidde Cooks 97% uitspraak als een olievlek binnen de westerse wereld en verankerde zich in de hersenen van links liberale en hoofdzakelijk alfa opgeleide politici en activistische bewegingen.  

Geen van bovengenoemde personen en bewegingen hebben zich afgevraagd hoe Cook tot die vaststelling was gekomen. Omdat Cook een klimaatactivist is, had zijn bewering juist aanleiding moeten geven om te onderzoeken hoe hij tot zijn vaststelling gekomen is. Vermoedelijk bang dat de bodem onder de klassieke bewering “de mens is verantwoordelijk voor de klimaat verandering” kon worden weggeslagen, gebeurde er niets. De uitspraak “vom Westen nichts neues” is zeker van toepassing op dat gebrek aan gezonde nieuwsgierigheid. 

Natuurlijk is het relevant om te onderzoeken hoe Cook c.s. tot die vaststelling zijn gekomen. Was hier sprake van een “self fulling prophecy?” of bevestigde de wetenschappelijke wereld inderdaad, de stelling “de mens is verantwoordelijk voor klimaatverandering en dus de opwarming van de aarde?”

Robert Bor is een van die wetenschappelijke nieuwsgierigen die wilde weten hoe Cook tot zijn 97%.vaststelling is gekomen. Uit zijn gedegen uitgevoerde onderzoek wordt duidelijk dat vraagstelling, wetenschappelijke achtergrond van bevraagden; benadering, instelling en opstelling van onderzoekers, de resultaten van het onderzoek van Cook diep hebben gekleurd. De veronderstelling dat publicerende klimatologen (wie zijn dat nu feitelijk) meer weten en hun steun dus belangrijker is dan die van andere wetenschappers, steunt op drijfzand. Dat voor de start van het Cook onderzoek nooit onderzocht is of bij de betrokken wetenschappers geen sprake is van een zelfbevestigend groepsvooroordeel, een subsidieverstrekker- en/of sponsorbelang of een meer activistische grondhouding, werpt een donkere schaduw op de resultaten van zijn onderzoek.

Hoe was Cook tot zijn vaststelling gekomen? Met een groep van 12 mensen, zorgvuldig uit zijn directe (activistische en bevooroordeelde) regelkring gerekruteerd, heeft hij naar eigen zeggen 12.000 wetenschappelijke artikelen onder de loep genomen om op basis daarvan te bepalen hoe wetenschappers denken over de opwarming van de aarde. De auteurs van die artikelen spraken blijkbaar geen onderbouwde visie uit anders waren andere termen gebruikt dan “menen” en ”denken”. De groep beoordelaars kreeg opdracht om ieder artikel in te delen in een van 7 categorieën:

• Categorie 1 was expliciet, in die zin dat de opwarming voor meer dan de helft aan menselijk ingrijpen werd toegeschreven.
• Categorie 2 stelde dat er sprake is van opwarming door menselijk ingrijpen en
• Categorie 3 betekende dat CO2 als broeikasgas werd gezien.
• Categorieën 5 tot en met 7: expliciete tegenstanders verzameld in categorie 4.

In het onderzoek zijn de resultaten van de eerste drie categorieën op één hoop geveegd om te bevestigen dat klimaatopwarming door menselijk ingrijpen is veroorzaakt. Kijkend naar de verklaring van de betrokken groepen kan geen expliciete waarde toegeschreven worden aan de resultaten van de eerste drie groepen. Het opmerkelijke is dat de bulk van die 12.000 artikelen in de neutrale categorie 4 (66,4%) valt. Ruim twee keer zo groot als de “pro-groep” (optelling van categorie 1 t/m 3), die slechts 32,6% telt en de minuscule anti-groep (categorie 5 t/m 7) van 0,7%.

Door die resultaten bevestigt Cook zelf dat meer dan de helft van de auteurs van de 12.000 artikelen twijfelt aan de vaststelling dat de mens de hoofdoorzaak is van de opwarming van de aarde. Dat kon dus niet juist zijn en dus telde Cook het resultaat van categorie 4 niet mee in het onderzoek. Zijn argument? de bestaande (volgens veel wetenschappers niet bestaande) klimaatconsensus maakte het volgens hem onnodig om deze “geen mening” categorie mee te tellen. Hij gebruikte zijn eigen hypothese om naar de gewenste conclusie toe te corrigeren: de mens is de hoofdoorzaak van de opwarming van de aarde en het broeikaseffect. En kijk daar eens: de pro-groep verdrievoudigde. Door dit gegoochel met cijfers steeg deze groep van 32,6% naar de beroemde of beruchte 97,1%.

Criticasters

Misschien is de vraag die Sietske Bergsma stelt wel het beste bewijs dat het gebruik van de 97% consensus een nul argument is. Zij stelt zich de volgende vraag: “…Het hele idee dat 97%  van alle wetenschappers het eens is’ over man made klimaatverandering is per definitie een onwetenschappelijk standpunt. Want gesteld dat dat percentage klopt: wat als die 3% het bij het rechte einde heeft? Wat is daar de consequentie van?”.

Ze kan gelijk hebben. Immers, wetenschap heeft geen democratische karakter en het is zeker niet zo dat de meerderheid die een bepaalde mening of visie heeft, het bij het rechte einde heeft. In vakgebieden als natuurkunde, scheikunde en wiskunde hebben meningen, visies, overtuigingen, politieke, religieuze en ideologische denkrichtingen of gerechtelijke uitspraken geen enkele waarde; alleen logisch denken, experimenten en bewijsvoering kunnen leiden naar een juiste conclusie. Daarom zijn er ook hordes wetenschappers die beweren dat de Cooks veronderstelling onjuist is en kunnen die uitspraak met wetenschappelijk bewijs onderbouwen. Uit (daadwerkelijk) onderzoeken is gebleken dat er een grotere verscheidenheid aan meningen onder wetenschappers bestaat dan politici en activisten samenlevingen graag willen doen geloven.

Op de website www.dailypaper.org verscheen op 17 februari 2019 een artikel waarin werd benadrukt dat 30.000 wetenschappers onderstrepen dat klimaatverandering een hoax is. Een hoax die door de elite in stand wordt gehouden om geld te verdienen. Een van die 30.000 is John Coleman de oprichter van Weather Channel. Hij waarschuwde opnieuw dat er enorme bedragen worden verdiend aan het in stand houden van de veronderstelde klimaatverandering en de rol van de mens daarbij. Vanzelfsprekend is Al Gore het beste voorbeeld daarvan. Volgens die 30.000, hebben verscheidene onafhankelijk onderzoeken van de literatuur die werd gebruikt om de “97%” verklaring te ondersteunen, juist uitgewezen dat de conclusies als misleidend en bedrieglijk moeten worden ervaren.

“Wall Street Journal publiceerde
in 2015 een artikel waarin deze
pseudowetenschap wordt aangevochten”

National Review bijvoorbeeld. Uit een onderzoek uit 2008 van twee Duitse wetenschappers, Dennis Bray en Hans von Storch, blijkt dat een aanzienlijk aantal wetenschappers sceptisch staat tegenover het vermogen van de bestaande mondiale klimaatmodellen om de wereldwijde temperaturen, neerslag, veranderingen in de zeespiegel of extreme weersverschijnselen zelfs in de loop van een decennium nauwkeurig te voorspellen; ze waren veel sceptischer naarmate de tijdshorizon groeide. Wall Street Journal publiceerde in 2015 een artikel waarin de Antropogene Global Warming (AGW) pseudowetenschap wordt aangevochten die wordt uitgedragen door voorstanders van de opwarming van de aarde.

Meer dan 31.487 Amerikaanse wetenschappers (tot nu toe) hebben een petitie ondertekend waarmee het verhaal over de klimaatverandering wordt aangevochten. Ruim 9000 van hen zijn gepromoveerd op hun respectieve gebieden. Veel van die wetenschappers zijn vermoedelijk de schellen van de ogen gevallen toen de gepensioneerde senior NASA atmosferische wetenschapper John L. Casey onthulde dat zonnecycli grotendeels verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde – en niet de menselijke activiteit. Volgens die categorie wetenschappers behoren wetenschappers die de 97% ondersteunen tot de categorie egoïstische politieke wetenschappers, door de overheid gefinancierde paniekzaaiers op het gebied van de opwarming van de aarde om de uitgebreide regelgevende en fiscale bevoegdheden van overheidsorganen zoals de Verenigde Naties,  te rechtvaardigen.

Klimatoloog en natuurkundige prof. dr. Werner Kirstein schreef een brief aan de “voorbeeldige” journalist Claus Kleber en legt daar helder een van de meest voorkomende fouten in het klimaat denken uit: de verwarring van correlatie met causaliteit. Die verwarring verklaar hij in zijn proefschrift uit 1981 “Frequenties van correlaties tussen zonneactiviteit en klimaatelementen”. In dit geval de verbinding van temperatuurschommelingen met CO2 uitstoot. Hij stelt de vraag aan de klimaatactivisten “Waarom luistert men niet naar klimatologen voor een verandering en zijn het vooral zelfverklaarde klimaatwetenschappers die deelnemen aan discussies over klimaatverandering. Wetenschappers, die alleen iets weten over computermodellen met CO2, maar helemaal niets weten over klimaatwetenschap?”

Wetenschappers wel en niet verbonden met de Heartland organisatie drukken het als volgt uit: “..this claim is not only false, but its presence in the debate is an insult to science. The purported proof of such a consensus consists of sloppy research by nonscientists, college students, and a highly partisan Australian blogger. Surveys of climate scientists, even those heavily biased in favor of climate alarmism, find extensive disagreement on the underlying science and doubts about its reliability…”

Waarom staan wetenschappers en instituten zo kritisch tegenover elkaar. Een van de hindernissen is de spraakverwarring over de CO2 uitstoot. Er is sprake van uitstoot in een gesloten kringloop en CO2 die buiten die kringloop door de mens wordt veroorzaakt. In een gesloten kringloop is de CO2 bijdrage niet meer dan 0,04% en van die 0,04% wordt 97% door de natuur geproduceerd en 3% door de mens. Daarnaast stoot de mens of door de mens ontwikkelde moderniteiten zoals verbrandingsmotor, industrieën, urbanisatie etc. een bepaalde hoeveelheid CO2 uit waarvan de helft in de atmosfeer blijft hangen. Aan die hoeveelheid wordt de benaming broeikas effect gegeven. Bij discussies en debatten worden beide uitstootsoorten op een hoop gegooid en door elkaar gebruikt. Duitse wetenschappelijke onderzoekers hebben zeven bewijsbare argumenten gevonden om vast te stellen dat de CO2 uitstoot geen bijdrage levert aan een veronderstelde opwarming van de aarde. De bewijsvoering kan men bestuderen op de website www.egbert1.bplaced.net.

Effecten

Personen die niet meelopen met het CO2 muziekkorps van politici, activisten, lobbyisten en producenten, worden al snel als samenzweerders als complotgekkies weggezet.  Die met de vinger wijzende groep beseft echter niet dat je pas een complotdenker bent als je niet in staat bent om je theorie/hypothese met een evenwichtige bewijsvoering te onderbouwen resp. geloofwaardig te maken. Wanneer die stelling wordt toegepast op de aanhangers van klimaatverandering veroorzaakt door de mens, dan blijkt dat juist zij zich kunnen bezondigen aan complot denken.

Ondertussen hebben de bombardementen van klimaat-nepnieuws wel een aantal zorglijke effecten veroorzaakt. Op de website www.climategate.nl wordt een overzicht gegeven van de effecten die het gevolg zijn van het wel of niet onderschrijven van de stelling dat de mens de hoofdoorzaak is van klimaatverandering en de opwarming van de aarde zou zijn:

• De splitsing tussen klimaatfatalisten en klimaat criticasters, waarbij klimaatfatalisten zichzelf de goeden vinden en criticasters als complotdenkers en wappies wegzetten om het geloof in de eigen goede denkrichting te versterken. Het boek ‘De twijfelbrigade’ is daarvan een goed voorbeeld.
• Ouderen worden weggezet als zeurders, opvreters, vervuilers die de huidige wereld bijna onleefbaar hebben overgedragen.Daar is zelfs een woord voor ‘boomer‘. Jongeren wordt geleerd dat ze beter zijn en alleen dat woord hoeven te gebruiken om niet in discussie te hoeven gaan.
• De politiek zet voortdurend de democratie buiten spel om de vrije hand te hebben zijn oplossing voor het klimaatprobleem zo nodig met dwang door te voeren. Voorbeelden zijn de SDE + regeling, herstelwet, rijkscoördinatie regeling en de rechterlijke uitspraak van het Urgenda proces.
• Als de Rekenkamer de vinger op de zere plek legt, proberen door de overheid gesubsidieerde adviseurs zoals PBL etc. door de gewenste ‘berekeningen’ dat recht weer krom te maken.
• Het ‘probleem’ is volgens de elitocratie zo groot dat de overheid zijn primaire taken verwaarloost en onderuithaalt met bezuinigingen: op onderwijs, gezondheidszorg, defensie, politie, justitie, jeugdzorg, huizenbouw etc.

Dat zijn een paar van de ongewenst effecten van het gedram van de Groene beweging en de vraag rijst “willen wij dat als samenleving?”. Nee, maar het wordt met verbaal geweld en kromme regelingen ons  door de strot gedrongen en het resulteert in verarming van midden en laagste laag van de samenleving hiërarchie.