Het gaat prima met het Gidsland waar diversiteit, inclusiviteit en nepotisme speerpunten van beleid zijn geworden. Vooral in de Kabinetten Rutte en de speciale functiegebieden van het politieapparaat borrelt sindsdien de kwaliteit over de rand van de overheidsemmer.

De Telegraaf kwam op 4 oktober (op dierendag) met een overzicht van bewindslieden die op basis van een of meerdere van die speerpunten bij Rutte III een plaatsje aan de regeringstafel kregen toegewezen en zijn opgestapt of moesten opstappen: 8 van de 17 bewindslieden en 4 van de 9 staatssecretarissen. Bijna 50% heeft om de een of andere reden zijn biezen gepakt of moeten pakken! Getoetst aan de keren dat bewindslieden en staatssecretarissen van Rutte III “het spijt mij” hebben moeten uitspreken, kan men alle Kabinetsleden (Minister-president, bewindslieden en staatsecretarissen) de maat nemen en een vinkje plaatsen bij het hokje ongeschikt. Het blijft helaas niet beperkt tot het overheidsniveau, want ook op provinciaal- en gemeenteniveau is het herhaaldelijk bal en verschuilen ambtenaren zich regelmatig in de duisternis van de regel jungle. Geen wonder dat er sprake is van een bestuurscrisis in Nederland.

Veiligheidschaos

Niet alleen rommelt het in de overheid hiërarchie, ook bij het politieapparaat weten ze het laatste decennium van wanten bij het implementeren van diversiteit en inclusiviteit criteria. Het rapport “Diversiteit bij Politie” van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid uit 2009 probeerde richting te geven aan dat beleid. De Managementsamenvatting start met deze zin “Diversiteit bij de Nederlandse politie is van belang voor de kwaliteit van de taakuitvoering en voor de legitimiteit van de politie in de samenleving”. Verderop staat ook in de Management samenvatting “bij meerdere korpsen bestaat het beeld dat het bevorderen van de doorstroom van allochtonen en vrouwen als onderdeel van het voorkeursbeleid ten koste gaat van de kwaliteit”. In het rapport staan vijf aanbevelingen die een multiculturele samenleving als vertrekpunt hebben en accentueren op welke manier diversiteit geconcretiseerd kan worden in termen van snellere doorstroming van vrouwen en allochtonen naar hogere managementfuncties en een uitleg wat multicultureel vakmanschap inhoudt. Nergens staat dat de zoektocht naar diversiteit nooit ten koste mag gaan van de gewenste kwaliteit van de individuele functionaris en het korps dat hij vertegenwoordigt. Daar was de werkvloer dus bang voor.

In 2021 publiceerde de rijksoverheid op zijn website www.rijksoverheid.nl een rapport met de titel “Politie voor iedereen”, een propagandastuk van de hoogste orde waarin sterk wordt aangesneden hoe diversiteit en inclusiviteit resulteert in een beter politieapparaat. Het document staat vol van verheven teksten zoals: “we er zijn er voor ieder mens die hulp of bescherming nodig heeft, maar ook voor ieder mens die begrensd moet worden….. iedereen die zich in wil zetten voor en trouw is aan onze gezamenlijk gedragen waarden, is welkom om bij ons te komen werken… bij de politie werkt een brede variëteit aan politiemensen die (dat) allemaal hun eigen talenten meenemen (meeneemt) en inzetten (inzet). Het maakt ons in beginsel niet uit wat je achtergrond is, maar de diversiteit die je meebrengt is waardevol voor het verhogen van de kwaliteit van het politiewerk…. Iedere collega doet ertoe”. Het rapport oordeelt dat diversiteit (omschreven in het rapport als “being invited tot he party”) en inclusiviteit (in het rapport “being asked to dance”) synoniemen zijn voor kwaliteit.

“De Nederlandse samenleving
behoort zich kennelijk aan te
passen aan mensen met
een andere cultuur”

In de praktijk blijkt dat er van die verheven kreten weinig terug te vinden is. Dat bevestigde de inhoud van het rapport uit 2017 “Georganiseerde Criminaliteit en Integriteit van Rechtshandhaving organisaties”. Die stelde vast dat het politieapparaat lek is, criminelen de politie voor eigen gewin gebruiken en binnen het politieapparaat een verregaande corruptie herkenbaar is. Er heerst een groot wantrouwen tegen de leiding, binnen het gros van de afdelingen is sprake van manipulatie, er heerst een afrekencultuur en de begeleiding van medewerkers schiet tekort. Wanneer zo´n rapport op het bureau van de leiding van een bedrijf dwarrelt, worden drommen werknemers van hoog tot laag de laan uitgestuurd. Niet bij een gesloten organisatie als de politie. Daar blijven de betrokken overtreders doodleuk op hun functie zitten of worden weggepromoveerd en kunnen klokkenluiders hun verhuisdoosje vullen en naar huis gaan.

Toch blijven politieautoriteiten hardnekkig proberen om het streven naar een multiculturele kleuring van het politieapparaat ruim baan te geven en zich daarbij vooral te concentreren op het pleasen van de moslimgemeenschap. Met de mollen, informatie lekkende en geheimhoudingsplicht verzakende politieagenten en beveiligers van allochtone herkomst nog steeds in de herinnering, kwam de Korpschef van de Nationale Politie twee jaar geleden met de mededeling dat er meer diversiteit moest komen. Wat was het argument van de Korpschef: “Het is een keiharde noodzaak…steden veranderen in hoog tempo. Meer dan de helft van de stedelingen heeft een andere achtergrond (hij duidde op moslims) Om te begrijpen, zien en horen wat er in de wijken gebeurt, heb je die kennis nodig.” Volgens deze politieautoriteit behoort de Nederlandse samenleving zich aan te passen aan mensen met een andere cultuur, religie en normen en waarden patroon en niet andersom. Ze spreken geen Nederlands? Geen nood, onze politie gaat wel even Arabisch leren en als tijd over is ook nog Turks, Papiamento, Hebreeuws, Chinees.

Die Korpschef is het ontgaan dat het streven naar een multiculturele Nederlandse samenleving schromelijk mislukt is door m.n. de tegenwerking van islamitische culturen. Die willen in Nederland hun eigen cultuur op dezelfde manier invullen als in de respectievelijke herkomstlanden. Maar wel onder het genot van de verworvenheden van welvaart- en verzorgingsstaat. Bolkestein zei in de Elsevier wat de doorsnee Nederlander al decennia weet en ervaart “islam is niet verenigbaar met westers liberalisme”. Voor een onderbouwing van die stelling verwees hij naar de grondrechten van de mens: vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting ontbreken veelal in de islamitische wereld en een scheiding van kerk en staat wordt daar niet geaccepteerd. Islam combineert staat, kerk en rechtbank in zich en dat is in een westerse democratie ontoelaatbaar. Dat is nu juist waardoor een politiefunctionaris bij de wetshandhaving bij het moslimsegment van de bevolking voortdurend op grote problemen stuit. Omdat de multiculti kleuring van de Nederlandse samenleving mislukt is, kan men zich afvragen of je wel een politie moet hebben die een multiculti kleuring afspiegeling heeft.

Gevolgen van de selectieve benadering

In artikelen die op de website van stapal zijn gepubliceerd, is herhaaldelijk gewaarschuwd waar een gepassioneerde, starre toepassing van diversiteit, inclusiviteit criteria en nepotisme op overheidsniveau toe geleid heeft: bestuurlijk verval door herkenbare incompetentie. Personen die niet geschikt zijn om een bestuurlijke positie te bekleden en Nederland niet uit de huidige malaise kunnen en vaak niet willen leiden.

De bovenbouw van het politieapparaat is gepolitiseerd en laat zich souffleren door politici en voert hun wensen uit. De ene demonstratie wordt met harde hand en een overkill aan politiemensen uit elkaar geslagen; een andere demonstratie waarbij vernielingen, fascistische en racistische kreten de gebruikelijke routine zijn geworden, wordt met een fluwelen handschoen aangepakt. De Media staat vol van voorbeelden van die observatie. Martin Sitalsing, hoofdcommissaris en portefeuillehouder diversiteit bij de politie ziet bijvoorbeeld wel iets in het dragen van een hoofdoek als politieagente, omdat het volgens hem “niets zegt over hoe een agente in haar werk staat”. Het is hem kijkend door zijn diversiteit en inclusiviteitbril en het willen pleasen van de moslimgemeenschap even ontgaan dat politieambtenaren het overheidsgezag vertegenwoordigen én daarom religieus neutraal moeten zijn. In de wet staat duidelijk beschreven dat agenten door uiterlijkheden onpartijdigheid en objectiviteit moeten uitstralen, Sitalsing staat helaas niet alleen in die mening, omdat die geluiden ook bij de bovenbouw van het politieapparaat te horen zijn en Vitalsing zich vermoedelijk laat gebruiken als een boodschapper met proefballonnetjes. Daartoe blijft de gekte binnen politiekringen niet beperkt. Agenten die bij een BLM-demonstratie knielen uit solidariteit en niet beseften dat ze daardoor het hoofd buigen voor een activistische en zelfs terroristische beweging die ze juist in de hand moeten houden. Agenten die iftars bezoeken en zich laten bewieroken door islamitische autoriteiten en daardoor de indruk wekken zich bij voorkeur te schikken naar de wensen van de moslimgemeenschap.

Een half jaar na de affaire rond de suïcide van een undercoveragent, is het hoofd van de belangrijke afdeling Dienst Speciale Operaties in oktober 2021 weggestuurd. Binnen de dienst is het een puinhoop. Het is de tweede politiechef van de landelijke eenheid die in korte tijd het veld ruimt wegens structurele problemen en onvrede. Er loopt ook nog een groot onderzoek naar de onrust en problemen binnen de afdeling Afgeschermde Operaties door de Inspectie Justitie en Veiligheid. De inspectie en KPMG kwamen eerder al met vernietigende rapporten over problemen binnen andere onderdelen van de landelijke eenheid, zoals het voortrekken van collega’s, machtsmisbruik en structureel pesten en slechte internationale samenwerking.

Vaststellingen

De les die uit een decennium Rutte getrokken moet worden is deze: om te voorkomen dat het fundament van de Nederlandse democratie compleet verpulverd wordt, moet kennis, ervaríng, weerstandvermogen en stressbestendigheid binnengehaald worden om welvaart, welzijn en veiligheid te kunnen waarborgen. Dat eist de samenleving voor het vullen van de overheidsbeurs.  

Voor de politie zou moeten gelden: ga maar eerst de zaken verbeteren die in het rapport “Georganiseerde Criminaliteit en Integriteit van Rechtshandhaving organisaties” opgelijnd staan en verspil geen tijd aan de diversiteit en inclusiviteit hobby. Kwaliteit moet het vertrekpunt zijn en niet ras, huidskleur, religie of ideologie. De samenleving wil veiligheid voor zijn (belasting) geld krijgen.