Nieuwe Joden-boycot

Deze week publiceerden NRC en Trouw een rapport van een aantal anti-Israël clubs. Daarin werd gesteld dat het schandalig zou zijn dat een aantal grote Nederlandse beleggers – banken en pensioenfondsen – beleggen in bedrijven die ook zakendoen met Israëlische ‘nederzettingen’.

Drijfveer: antisemitisme

Een van die clubs is The Rights Forum, opgericht door Dries van Agt. The Rights Forum publiceert voortdurend antisemitische artikelen. Zo hebben ze het om de haverklap over Israël als Apartheidsstaat. Dit is antisemitisch, volgens de internationale definitie. Zie het antisemitisme handboek van de EU. Deze definitie van de EU is onderschreven door de Nederlandse regering en parlement.

Deze organisaties richten zich uitsluitend op een betwist gebied waar Joden bij betrokken zijn, als enige van de circa 200 betwiste gebieden in de wereld. Dat maakt duidelijk wat hun motief is. Immers, het meten met twee maten als het om Israël versus andere landen gaat, is uiteraard ook antisemitisch, volgens dezelfde internationale definitie.

Het Duitse parlement heeft dan ook in 2019 vastgelegd dat deze boycotbeweging (BDS): “een anti-Joodse beweging is die doet denken aan de tijd van het nationaalsocialisme in Duitsland.” Overheidssteun werd verboden.

Verzamelde nonsens

Zoals gebruikelijk wordt in het rapport druk geschermd met het ‘internationaal recht’. Echter, volgens dat internationaal recht dienen er Joodse nederzettingen gesticht te worden. Dat ligt vast in artikel zes van het Mandaat voor Palestina uit 1922, dat nog steeds rechtsgeldig is. Dat nederzettingen strijdig zouden zijn met het internationaal recht, is daarmee een politieke stellingname, geen juridische. Klik hier voor een uitgebreide toelichting.

En zelfs als de fictie overgenomen zou worden dat de Israëlische nederzettingen strijdig zouden zijn met het internationaal recht, dan is het zaken doen met bedrijven die actief zijn op de Westbank dat nog steeds niet. Laat staan het beleggen in ondernemingen die dat doen, waar hun rapport zich over opwindt.

Sterker nog, het omgekeerde is het geval. Dit bleek uit een rechtszaak die diende voor het Franse Gerechtshof in Versailles. Het bleek dat een Franse onderneming die een tram aanlegde in en rond Jeruzalem, niet strijdig handelde met het recht. Integendeel. Het zou juist strijdig zijn geweest met het internationaal recht als de Israëlische overheid geen voorzieningen zou verzorgen voor de burgers onder haar bestuur; Joden en Arabieren.

Effect van dit soort oproepen

Dit soort oproepen draagt zeker niet bij aan vrede. Integendeel. Israëliërs zien er de oude Europese anti-Joodse drijfveren in terugkeren en trekken zich nog minder van Europa aan. Economisch lijken ze eerder een positief effect te hebben! Sinds de oprichting van de boycot-beweging in 2004 beleeft Israël een voor de Westerse wereld ongekende economische groei. Het ene na het andere Europese land werd sindsdien qua welvaart ingehaald: eerst Italië en Spanje, recentelijk Engeland en Frankrijk.

Het afgelopen jaar is als gevolg van de Abraham akkoorden bovendien de handel met Arabische landen enorm toegenomen. Handel draagt bij aan vrede – boycotten niet.

Ongeloofwaardig

Dat de boycotbeweging uit ethische motieven zou handelen, zou pas geloofwaardig worden wanneer eerst opgeroepen zou worden tot boycot van Rusland, Turkije, China enzovoort vanwege hun betwiste gebieden.

Als na 2000 jaar van Europese Joden-discriminatie en boycots, nu eens alle anderen als eersten geboycot zouden worden, in plaats van zoals altijd weer de Joden.

Oude sentimenten blijken dus springlevend. Dat blijkt tevens uit het feit dat Trouw en NRC dit rapport volkomen kritiekloos weergeven. Er is ook geen wederhoor toegepast; de Joodse staat wordt geen verdediging gegund.

Zo erg is het dus in Nederland gesteld: sommige dagbladen schrijven een oproep om Joden – alleen Joden! – te boycotten klakkeloos over.

Likud Nederland