Eergisteren hoorde ik een statige dame die door een van de publieke omroepen als terrorisme-deskundige werd opgevoerd, twee opmerkelijke uitspraken doen.
Ze wekte de indruk dat een afsplitsing van de Abu Bakr Islamitische Staat pas het laatste jaar vaste voet op Afghaanse bodem heeft gekregen en zich in Afghanistan razendsnel zou hebben uitgebreid en ze verklaarde dat deze afsplitsing het achtervoegsel K van Khorasan gebruikte om aan te tonen dat het levensvatbaar maken van het Khorasan emiraat het heilige doel zou zijn van die IS tak. Helaas benadrukte ze bij die laatste vaststelling dat het Emiraat zich zou uitbreiden over Pakistaans en Indiaas grondgebied. Een slip of the tongue wellicht?
Krimp van territoir en macht; aanpassing van strategie
Na het instappen van Rusland in de Syrische Burgeroorlog, werd het Abu Bakr in 2015 duidelijk dat hij het verlies van territoir en invloed in het Midden Oosten niet meer kon ombuigen. IS werd gedwongen om zijn strategie om de droom van een mondiaal Kalifaat te kunnen realiseren, aan te passen. Abu Bakr nam vervolgens een aantal besluiten waardoor de krimp van de IS invloedsfeer in het Midden Oosten in andere regio´s moest worden gecompenseerd.
Hij plande een aantal vervolgstappen waarvan sommige stappen volgtijdelijk en andere met elkaar vervlochten waren resp. raakten. Een van die stappen was de opdracht in 2016, om de strijd met Al Qaeda en de Taliban in Afghanistan, Centraal Azië en de Kaukasus aan te gaan en een Wahhabistisch deken te stichten bestaande uit de verbinding van het Khorasan Emiraat en (Noord) Kaukasus emiraat. Met die deken wilde hij een verdere uitbreiding van de Sjiitische invloed van Iran in noordelijke richting voorkomen.
Afghanistan een nieuwe wilayata[1]
In lijn met die gewijzigde strategie werd het in 2017 helder dat Jihad veteranen door de dreigende implosie van het IS Kalifaat in het Midden Oosten, inderdaad Afghanistan gekozen hadden als een van die bestemmingen en met logistieke steun vanuit Raqqa probeerden ze vanuit de oostelijke Afghaanse provincies hun invloed in westelijke richting uit te breiden. Het zag er even naar uit dat het hoofdkwartier van IS na de definitieve val van Raqqa naar Afghanistan verplaatst zou worden. Of dat inderdaad is gebeurd is voorshands onduidelijk.
Aanvankelijk bleef het onduidelijk of de groeiende onrust in de oostelijke en zuidoostelijke Afghaanse provincies onderdeel zou zijn van een beleidsmatige inspanning vanuit de centrale machtsbasis in Raqqa dan wel een geïsoleerde regionale inspanning van IS sympathisanten vanuit de Afghaanse boezem. Voor de korte termijn maakte dat overigens weinig uit, omdat die inspanning zich tot Afghanistan leek te beperken en een spill over effect naar omringende staten zoals Pakistan, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan en Tadzjikistan nog niet evident leek. Die hoop is inmiddels door de grensoverschrijdende activiteiten van IS vervlogen en het ziet er eerder naar uit dat IS zijn vleugels in Zuidoost Azië en het Indische subcontinent aan het uitslaan is.
De IS afsplitsing rekruteert actief op scholen en in moskeeën en mede door die aanwas stelden Amerikaanse inlichtingenorganen in 2019 vast: “…closest to having the capacity to attack the (US) homeland from Afghanistan….the US believes ISIS is gathering this social media information to determine whom they can use and whom they could exploit in potential future attacks on the US…”.
In opdracht van de ondergedoken IS leiding werd en wordt Afghanistan gebruikt als uitvalsbasis voor aanslagen op continentaal USA en om de machtsinvloed in Centraal- en Zuidoost Azië stevig en snel uit te breiden. Net als in Europa zullen Jihad veteranen gebruik maken van migrantenstromen die vanuit Cuba naar Florida gaan en van Midden-Amerikaanse landen opstomen naar het Mexicaans-Amerikaanse grensgebied. In Europa zullen de gebruikelijke routes via Turkije worden aangevuld met alternatieven door het zuiden en centrale deel van Rusland. Net als in Europa zullen links-liberale politici en activisten in de USA door hun losse emigratiebeleid een islamitisch-extremistische dreiging bevorderen.
IS versusTaliban
In de loop van 2018 bleken steeds meer Taliban strijders de oversteek naar IS te maken. Voor die oversteek waren twee oorzaken aan te wijzen:
- IS heeft een eenvoudige en compromisloze benadering van de Islam en belangrijker;
- In een land waar arbeid en toekomst schaarse goederen zijn, betaalt IS meer dan de Taliban. Tot $ 1000 krijgen IS Jihadisten en daarvoor schijnen Afghaanse jongeren best wel een bomgordel te willen aantrekken.
De Taliban schatte het IS gevaar op de juiste waarde, nam de handschoen op en bestreed resp. bestrijdt zijn extremistische concurrent vooral in het Oosten van Afghanistan. Daar is ISIS-K in de Nangarharen Kunar regio´s erin geslaagd om een aantal steunpunten te realiseren.
Een gevreesde samenwerking tussen IS en Taliban lijkt door de ideologische en religieuze verschillen voorshands uitgesloten. De Taliban kon Abu Bakr al-Baghdadi of een vervanger van Bakr niet als Kalief erkennen, omdat in 1996 Mullah Mohammad Omar werd uitgeroepen tot opperbevelhebber van alle loyale gelovigen (Amir ul-Momimeen) en volgens zijn volgers was de Kalief van Raqqa en zijn eventuele opvolger van een lagere hiërarchische orde. Abu Bakr beschouwde op zijn beurt Omar als een analfabetische hoofdman en een idioot die geen politieke en spirituele autoriteit aangemeten moest worden. Bovendien lijkt de Taliban zijn invloed te beperken tot de huidige grenzen van Afghanistan, terwijl IS Afghanistan als springplank wil gebruiken om zijn droom Kalifaat alsnog te realiseren. Door die verschillen zal een verbroedering tussen beide extremistische groeperingen niet eenvoudig zijn. Maar….wanneer een gemeenschappelijke tegenstander/vijand hun belangen bedreigt, kan een tijdelijke en plaatselijke samenwerking niet uitgesloten worden.
Vervlechting islam en marxisme
Het samengaan van links-extremistische – marxistisch georiënteerde bewegingen en religieus-extremistische structuren was een kwestie van tijd. Net als in de 20-jarige periode van het vorige millennium zal het erop neerkomen dat IS, Al Qaida en afsplitsingen van een of van beide netwerken graag terroristische kennis, ervaring, training, tactieken, veilige havens en explosieven zullen aanreiken in ruil voor de uitbreiding van Jihadisme in de Westerse wereld door links-extremistische bewegingen en individuen. Die gebundelde – extremistische – gevechtskracht plaatselijk en tijdelijk aangevuld met de ‘self made, home grown’ terrorist of lone wolves overschaduwt het grensoverschrijdend vermogen van Al Qaida in zijn topjaren voor de aanslag op het WTC in 2001. Vermoedelijk is die vervlechting een volgende IS stap om zijn invloed op het Amerikaanse continent te intensiveren. Dat is door een FBI onderzoek eindelijk op tafel gekomen
Gewijzigde opstelling t.o.v. de Taliban
Omdat IS de machtspositie van de Taliban bezig was – en is – te ondergraven, werden en worden Rusland, Iran en China gedwongen hun opstelling t.o.v. de Taliban te herzien. Het IS gevaar klopt op de poorten van die drie landen en ze kunnen het risico niet lopen dat ook op hun grondgebied het islamitisch extremisme aanslagen gaat plegen. Rusland zit al in zijn maag met extremistische krachten die streven naar een Kaukasus Emiraat, islamitisch georiënteerde staten aan de oostelijke en zuidelijke grens van de Russische federatieen extremistische aanslagen in enkele grote Russische steden. Bovendien is het onduidelijk hoe de Wolga- en Krim Tataren omgaan met hun islamitische doelen.
Rusland heeft zijn aanvankelijke harde benadering van de Taliban opzichtig aangepast. Nu blijkt plotseling dat de belangen van de Taliban en Rusland bij de bestrijding van IS samenvallen en er daarom informatie en inlichtingen uitgewisseld moeten worden. Maar opgepast; de geïntensiveerde Russische contacten met de Taliban kunnen ook als doel hebben de druk op westerse landen op te voeren en de Russische invloed naar het oosten uit te breiden.
Dat geldt ook voor Iran. De dood van de voormalige Taliban leider Mullah Akhtar Mansour (1968-2015) alias de Mullah, in mei 2016, was de bevestiging dat de wederzijdse banden snel en strak waren aangetrokken. Mansour op weg van Teheran naar Afghanistan, werd in de Pakistaanse provincie Balochistan door een Amerikaanse drone gedood. Het is nog onduidelijk welke stappen China genomen heeft om het islamitische gevaar te neutraliseren dat aan de westelijke grenzen dreigt. In ieder geval hebben ze het binnenlandse islamitische gevaar voorlopig ingedamd door miljoenen islamieten te interneren.
Khorasan Emiraat[2]
Khorasan blijkt binnen de Islam een belangrijke rol te spelen in de voorspellingen over het einde van de tijden, de oorlogen voor het verschijnen van Dajjal[3] en de terugkeer van Jezus. Khorasan werd in de loop der tijd een mythisch begrip en verwijst naar de regio van waaruit islamieten met zwarte vlaggen[4] de strijd aangingen tegen overheersers[5] en oprukten naar Jeruzalem.
Het heeft er ook alle schijn van dat IS vanuit Afghanistan zal proberen om het klassieke Khorasan emiraat in ere te herstellen. Het belangrijkste doel zal vermoedelijk de verbinding van de kernwapenstaat Pakistan met de olie – en gasbronnen van de Kaspische Zee, de open havens aan de Zwarte Zee en de transitie pijplijnen van Kaspische Zee naar Middellandse Zee zijn. De bijkomende bonus is een noordelijke Soennitische afsluiting van het Sjiitische Iran en door de Sjiitische minderheid bestuurde Irak.
.
Het Khorasan emiraat zal als opstap dienen naar een Kalifaat[6] dat zich uitstrekt over het Midden Oosten, delen van Europa en Noord en Centraal Afrika.
.
.
.
Goede informatie noodzakelijk
Blijkbaar kan iedereen die wat boeken en artikelen over een actueel onderwerp heeft bestudeerd door de publieke zendgemachtigden als expert naar voren geschoven worden. Er verschijnen ook steeds nieuwe experts op het scherm en vaak bevestigen die nieuwe en oude kenners weinig inzicht te hebben in de achtergronden van ontwikkelingen, bedienen zich van onjuiste informatie en informeren de kijker op een verkeerde manier.
IS is al sinds 2015 bezig in de Afghaanse samenleving binnen te dringen en zijn invloed met het zwaard in de hand vanuit het oosten van Afghanistan uit te breiden. Daarbij ondervindt die beweging concurrentie van zowel Taliban als afsplitsingen van Al Qaida. De drie islamitisch extremistische bewegingen willen uit religieuze- en machtsoverwegingen een Emiraat (Taiban) resp. een Kalifaat (IS en AQ) vestigen waarin Afghanistan de kern resp. de springplank vormt. Daarbij proberen die drie bewegingen nog steeds om de islamitische Tussen[7] – en Einddoelen[8] te realiseren en benutten daarvoor iedere geografische uitvalsbases.
De Taliban geeft aan zo’n emiraat de naam Islamitisch Emiraat van Afghanistan, dezelfde naam als tijdens hun bewindsperiode 1996-2001 over Afghanistan. Verondersteld wordt dat de Taliban zich zal beperken tot de huidige grenzen van Afghanistan. Zeker is dat niet. IS ziet zo’n emiraat breder en wil een verbinding tot stand brengen met het (Noord) Kaukasus Emiraat als aanloop naar het gedroomd IS Kalifaat. Al Qaida streeft naar de heerschappij over een homogene gemeenschap van meer dan een miljard moslims.
*****
[1] Een wilayata wordt benut voor rekrutering, veilige haven voor Jihadisten om op adem te komen, een halte op de verplaatsingsroute naar een front en om een potentiële oorlogszone te modelleren.
[2] Zie gevoegd beeld. Khorasan betekent in het Perzisch land waar de zon opkomst; de gebruikelijke benaming voor regio´s in het oosten en in dit geval de gebieden oost en noordoost van Dasht-e-Kavir, de grote zoutwoestijn centraal in het hoogland van Iran. Het emiraat bestrijkt de helft van het territoir van Turkmenistan, Oezbekistan, geheel Tadzjikistan en Kyrgyzstan, grootste deel van Afghanistan en het noordoostelijke deel van Iran.
[3] De valse Messias of als de antichrist en de grootste beproeving in de islamitische leer der laatste dingen/het einde der tijden. Hij zal het eerste ergens in het oosten in de regio tussen Syrië en Irak verschijnen en trekt vervolgens de wereld in om zijn valse leer uit te dragen. Hij heeft het woord kafir of ongelovige op zijn voorhoofd, die alleen door gelovigen gelezen kan worden.
[4] Overigens overgenomen van de Abbasiden, die het Umayyad Kalifaat omstreeks 750 ten val bracht en de macht in het Midden Oosten e.o. overnam.
[5] Umayyad Kalifaat.
[6] Een Kalifaat is een staat geregeerd wordt door een kalief, een opvolger van Mohammad. Met de benaming kalifaat (“opvolgerschap”) eist een staat zodoende rechtstreeks de politieke erfenis van Mohammed op, en staat daarmee in rang boven een sultanaat ( heerschappij van een koning of keizer) en een emiraat. (regio bestuurd door een prins)
[7] Tussendoelen: verjagen USA uit het Midden Oosten(dat lukt aardig); vernietiging van Israel en afvallige Arabische staten (moeizaam, meer mislukkingen dan winst); exploitatie van regionale energiebronnen en waterbassins van en voor islamitische staten (up hill battle); versterken van de cohesie onder moslims (moeizaam) en stapsgewijze uitbreiding van de sharia (moeizaam).
[8] Einddoelen: Omverwerpen van alle islamitisch georiënteerde regeringen die als afvallig en/of corrupt beschouwd kunnen worden; Verovering van alle (westerse) gebieden die na 711 eens islamitisch territoir/bezit waren en deel uitmaakten van Omayad Dynastie (632-732), Rijk der Seltsjoeken (1000-1300) en de Ottomaanse Dynastie (1281-1923) zoals het Iberisch schiereiland, het zuiden van Frankrijk en Italië, eilanden in de Middellandse Zee, Turkije en een aantal Balkan staten en Realiseren van regionale en mondiale hegemonie: stapsgewijze doorvoering van de Sharia leidend tot het herstel van het Kalifaat of “ons nationale territoir”, waardoor 1 miljard islamieten onder een leider vallen.