Pieter Omtzigt tot september ‘elders’

In aanmerking nemend dat hij al maanden feitelijk op non-actief staat, zijn vier additionele maanden om te recupereren niet niks, maar begrijpelijk, gezien de louche streken die Mark Rutte hem jarenlang geflikt heeft. Hij is echter niet alleen slachtoffer van Mark Rutte’s subversieve intriges, maar net zo goed van Wopke Hoekstra’s gebrek aan solidariteit en leiderschap èn in feite van 90% van de corrupte Haagse kliek die zich zo graag veilig waant aan de ruif.

Die kliek zit – pro forma maar volstrekt nutteloos zoals steeds meer mensen zich gaan realiseren – in de 2^e Kamer onderling te kissebissen om een been, maar Mark Rutte en zijn globalistische associée Kaag gaan er lachend mee heen terwijl zijn Nemesis Pieter Omtzigt het risico loopt om zachtjes uit het blikveld der kiezers achter de horizon te verdwijnen en de deur voor Rutte IV daarmee verder opengaat. Wie hoop koesterde dat Omtzigt een blokkade kon opwerpen tegen Mark Rutte in persoon èn het eponieme vierde kabinet van die inmiddels onheilspellende naam, zal gefrustreerd moeten toezien hoe het nu ontstane politieke vacuüm gevuld zal worden.  Of is er toch hoop dat Omtzigt vanuit de coulissen het verderfelijke duo Rutte/Kaag alsnog zal doen struikelen?

Sinds de verkiezingen laten peilingen nogal wat verloop zien onder de kiezers. Met name G.L. – Kaag’s favoriete medeplichtigen om onze democratie om zeep te helpen – krijgt het voor hun kiezen, maar het is slechts onderling stuivertje wisselen tussen die verraderlijke slopers van onze democratie. Wie ook aan de beurt is, blijkt het stuurloze CDA te zijn, dat inmiddels voor een groot deel Pieter Omtzigt’s eigen thuisbasis is geworden, zoals Donald Trump ook feitelijk de Amerikaanse Republikeinse partij is. Zowel ‘ons soort mensen’ in het CDA als in de VVD vindt dat moeilijk te verteren, net zoals de ‘swamp’ in de USA met weemoed terugdenkt aan de dagen van hun ‘dolce far niente’ aan de Washingtonse ruif, voordat Trump er een schop onder gaf.

Uit recente peilingen komt naar voren dat ‘ons soort mensen’ steeds meer hun greep op het CDA aan het verliezen is. Voornamelijk dankzij hun eigen geborneerde denkraampje waarin een Hugo de Jonge als partijleider zou figureren terwijl de man ècht oliedom is, waarin een ‘fluistercampagne‘ tegen Omtzigt het beste is waarmee zij kunnen komen èn, als kers op de taart, het slappe leiderschap van Wopke Hoekstra die van alle walletjes probeert te eten. De partij valt ruwweg uiteen in drie grote groepen, de ‘diehards’ die een incestueus huwelijk met Rutte willen prolongeren omdat zij het nooit leren, de realisten die dat slechts met Omtzigt’s goedkeuring zouden willen – dus niet, en diegenen die Rutte niet kunnen luchten of zien.

Het probleem dat deze laatste groep pijnlijk zichtbaar maakt is hoe de intrigant Rutte ook zijn eigen partij ‘uitgewoond’ heeft om vooral maar koning te mogen blijven in het land der éénoogjes. Stuk voor stuk zijn potentiële concurrenten in een welhaast Stalinistische ‘zuivering’ uit de VVD weggepest door hun ‘leidertje’ die in alles het tegenovergestelde blijkt van een ware leider. Waar unanimiteit bestaat in het CDA is in de toenemende kritiek op Wopke Hoekstra, die steeds meer vetrouwen inboet door zijn doelloze twijfelen, reden waarom hij in ieder geval het verraderlijke duo Rutte/Kaag voorlopig ook buitenspel zet met zijn eeuwige ‘ de bal ligt bij anderen‘.

Hoekstra weet donders goed dat meeregeren een dubieus avontuur wordt omdat Pieter Omtzigt nu eenmaal ene Pinokkio dwars in de keel heeft zitten, maar trekt daar geen consequenties uit, want het pluche lokt voor ‘ons soort mensen’ dat op een baantje zit te wachten. In het Angelsaksische idioom bestaat de uitdrukking ‘shit or get off the pot’ en die is bij uitzondering van toepassing op zwakke leiders als Wopke Hoekstra die geen keuze durft te maken terwijl het CDA steeds meer als los zand door zijn vingers gaat… Wellicht dat zelfs een Pieter Omtzigt ‘in ruste’ de democratie ook nog een goede dienst kan bewijzen.