Code Oranje: foutje

Richard de Mos (lijsttrekker Code Oranje) heeft in een column op TPO een pleidooi gehouden om de (extreemlinkse) identiteitspolitiek een halt toe te roepen. De grootste werkverschaffer van de zieligheidsindustrie doet zelf namelijk precies wat ze zegt te willen bestrijden: mensen beoordelen op kleur en/of afkomst.

Geen speld tussen te krijgen. Maar dan loopt het helaas helemaal mis:
“Armoede, werkloosheid, taalachterstanden, criminaliteit, radicalisering en slecht onderhouden woningen, het zijn geen ingrediënten voor een succesvolle toekomst, maar vaak wél bestanddelen waar vooral migranten het mee moeten doen”. En wanneer De Mos heeft geconstateerd dat we nu snel van de instroom af moeten, komt er een verkeerd en onhaalbaar advies: “Daarnaast moet er in de zwakke wijken, waar zich sociale rampen voltrekken, worden geïnvesteerd. Mensen uit armoede helpen doe je door banen te creëren en te investeren in onderwijs. Alleen zo maak je een einde aan kansenongelijkheid en komt kwaliteit vanzelf boven drijven”. Was het maar zo simpel. We kennen allemaal nog de ‘krachtwijken’ van wijlen Ella Vogelaar (1949 – 2019), en ‘kansenwijken’ waar allemaal ‘kansenparels’ rond zouden lopen. Er werd, onder het genot van een staande ovatie door een lovende elite, geïnvesteerd met geld waar gewone burgers zich nog steeds scheel aan afbetalen via de belastingaanslag, terwijl die wijken inmiddels alweer grondig zijn afgebroken en verpauperd. Door de kansenparels zelf welteverstaan.

Culturele factoren

Verreweg het grootste gedeelte van de bewoners van die wijken is nazaat van een eertijds als ‘gastarbeider’ binnengehaalde allochtone arbeider, wiens intocht al gauw werd gevolgd door een aanzienlijke schare familieleden. De kinderen daarvan haalden hun huwelijkspartner vrijwel altijd (gedwongen door cultuur, religie en sociale omgevingscontext) uit het land van voorouderlijke herkomst. Vanaf de zeventiger jaren, toen ons land op grote schaal ‘aan het razend voordelige gas ging’ en er ineens ‘leuke dingen voor linkse mensen’ werden uitgevonden, begon de (socialistische) politieke elite een verdienmodel voor de eigen electorale achterban te ontwikkelen: ‘asiel-, integratie- en opbouwwerkers’. Nou: dat hebben we geweten. Jan van de Beek en zijn collega’s hebben onlangs uitgerekend dat de hele gasopbrengst linea recta in o.a. deze migratie moet zijn gekieperd.

De vraag is: hoe komt dat? We kunnen elkaar veel wijsmaken, maar niet dat mensen met een ander kleurtje geen of mindere talenten hebben. Als ze op jonge leeftijd ook nog eens op dezelfde scholen als de autochtone kinderen zitten, kan daar in principe ook al weinig misgaan en zijn de uitgangsposities gelijk. En toch zijn de uitkomsten van dat proces totaal verschillend, zodat we ons gerust af kunnen vragen wat die ‘werkers’ uit de achterban van de politiek precies hebben gedaan. Of ligt het misschien aan de cultuur die de ‘gastarbeiders’ meebrachten en die in het kader van de ‘diversiteit’ zorgvuldig bewaard moest blijven?

Misvatting

Zowel het eerste als het laatste. Wat wij in Nederland en elders in het Westen hebben verzuimd, is het handhaven en eerbiedigen van onze superieure cultuur. Daarentegen werd de islamitische cultuur – waarmee verreweg het grootste deel van de allochtonen vanaf hun geboorte is behept – geprezen als een alleraardigste en lovenswaardige cultuur die zich zonder meer zou laten vergelijken met de Westerse cultuur. En dat is een grove misvatting. Individuele moslims kunnen wel degelijk over geweldige kwaliteiten beschikken, maar de invloed van de religie verlamt de maatschappelijke ontwikkeling van degenen die deze religie volgen. De effecten zijn in de landen van herkomst ook duidelijk zichtbaar. Onverschilligheid in gewoonten, inefficiënte landbouwmethoden, een trage economie en voortdurende onzekerheid m.b.t. eigendomsrechten, hebben daar gezorgd voor een continue vijandige sfeer jegens anderen, maar ook binnen de eigen clans. Noem maar eens één islamitisch land wat succesvol kan wedijveren met een Westers land. Die cultus toestaan, evenals hen te concentreren in afzonderlijke wijken, heeft een verwoestend effect gehad op de integratie van al deze generaties, maar hield het verdienmodel in perfecte staat: levenslang volop werk. De ontwikkelingen in die zelfgekozen getto’s verschillen compleet van onze samenleving. Niet de Nederlandse wet wordt geëerbiedigd, maar vaker de wet van de moslimse dominee, van de islam en de wijk vervalt tenslotte in dezelfde treurige conditie van het land van herkomst.

“Wij zijn gekomen om
het hier op te bouwen”

We zijn nu al zover dat verschillende van deze nazaten ervan overtuigd zijn dat hun voorouders ‘dit land hebben helpen opbouwen’. In een uitzending vorig jaar van het gewraakte programma ‘Veronica Inside’, waarin Johan Derksen zich weer eens racistisch zou hebben uitgelaten, kwam de Marokkaans-Nederlandse ex-prof voetballer Dries Boussatta aan het woord.  Hij meende dat zijn ouders naar Nederland waren gekomen ‘om het land op te bouwen’. In een interview met de Turks-Nederlandse Sadet Karabulut – lid van de Tweede Kamer namens de SP – kon Het Parool optekenen dat ook zij vond dat haar ouders naar Nederland kwamen om ‘te helpen met de opbouw’. Ach werkelijk? Het enige wat zij hier opbouwden zijn moskeeën en theehuizen die in geen velden of wegen passen in de traditie en cultuur van het oorspronkelijke Nederland.

Toch kan die mening vaker worden opgetekend uit de monden van – kinderen van – immigranten, namelijk dat zij of hun ouders daadwerkelijk kwamen alsof dit land, in tegenstelling tot de landen van herkomst, dringend behoefte had aan ‘opbouwwerkers’. Nederland had weliswaar behoefte aan werknemers, maar de kiem voor dat economische succes was in de generaties daarvoor al gelegd. Juist dat economische succes van de Westerse democratieën, de vrijheid en de behoorlijk functionerende rechtstaat vormden het voornaamste motief voor de immigranten om hun geluk hier te beproeven.

Handhaven

We zijn in ons land nog steeds bezig met het doodknuffelen van allochtonen. Inmiddels zijn we ook al zover dat de exameneisen voor het voortgezet onderwijs stapje voor stapje zijn verlaagd, in de hoop dat het behalen van een schooldiploma de allochtone jeugd alsnog vooruit kan helpen. Maar wanneer de ouders van deze kinderen nog steeds overtuigd zijn dat uiteindelijk het hele Westen naar hun hand gezet kan worden en de islam hier de scepter zal zwaaien, dan ligt het voor de hand dat zij hun kinderen weliswaar toestaan naar school te gaan, maar al teveel babbels moeten ze ook niet krijgen, ‘want Allah weet het beter’. Dáárom blijven die kinderen achter bij onze moderniteit. Mensen haal je alleen uit de armoede als ze dat zelf ook willen. Hen daaruit halen kan door een goede scholing, maar niet door een scholing die is afgewaardeerd tot het niveau van een veterstrikdiploma. Alleen met een grondige en gedegen opleiding, zoals ooit de LTS, ULO of HBS.

Of die kinderen dat kunnen? Ja, om de mieter wel. Ze verschillen in niets van andere kinderen, met of zonder kleur, en kunnen dus ook hetzelfde als alle kinderen. De een met meer talenten, de ander met minder. De keuze ligt bij de ouders van die kinderen: willen ze eenzelfde klerezooi als in het land van voorouderlijke herkomst en wat ze zijn ontvlucht of willen ze een toekomst als van het land waar ze zelf hun toevlucht zochten?

Als ze dat laatste willen dan houden ze zich aan de overeenkomstige regels en als ze het eerste willen dan gaan ze maar weer terug. Het is een kwestie van handhaven en volhouden. Maar iemand die bedenkt dat er dan maar nog meer geld en inspanning in moet worden gestopt, die heeft ze alle 24 niet meer in het kratje…