Crimineel gedrag

Dit artikel draagt een nog al stevig en beschuldigende titel en vanzelfsprekend zal het segment van de Nederlandse samenleving dat de huidige generatie politici een warm hart toedraagt, onmiddellijk moord en brand schreeuwen.

Toen ik die titel op papier zette, schrok ik van mijn eigen koenheid. Wanneer echter ontwikkelingen aan het politieke front en de schade die politieke beslissingen hebben toegebracht aan leden en groeperingen van de Nederlandse samenleving in kaart worden gebracht, kan niet anders worden vastgesteld dat hier sprake is van handelingen die door een wettelijke bepaling als misdrijf strafbaar gesteld kunnen worden.

Welvaart en welzijn

Een regering, een Kabinet wordt door de samenleving ingehuurd om welvaart en welzijn voor die samenleving te beschermen. Is het symbool van onze welvaart niet de economie uitgedrukt in het BBP of BNP? En staan gezondheidszorg en sociale voorzieningen niet garant voor ons welzijn? Kan iemand ontkennen dat in het Rutte tijdperk daar niet driftig aan gemorreld is. Kijk alleen maar naar de instelling en opstelling van het lichaam dat zorg draagt voor die twee overkoepelende waarden: de politiek. Is het niet zo dat er teveel ontwikkelingen en gebeurtenissen zijn geweest die het failliet van de politieke mores en het wegwuiven van de menselijke maat door politieke en door de overheid gesubsidieerde instanties hebben bevestigd? Die zijn inmiddels niet meer op de vingers van twee handen en tenen van twee voeten te tellen.

Veiligheid

Een van de levensvoorwaarden voor een samenleving is het gegeven dat die zich in binnen – en buitenland veilig kan voelen. NATO heeft een jaar of tien geleden vastgesteld dat die twee veiligheidsaspecten onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn m.a.w. de Krijgsmacht en het Binnenlandse Veiligheidsapparaat moeten samen in staat gesteld worden en in staat zijn om die veiligheid voor de Nederlandse samenleving te waarborgen. De Krijgsmacht kan door dertig jaar bezuinigingen niet meer de grondwettelijke taken uitvoeren en het binnenlandse veiligheidsapparaat vertegenwoordigd door politie, OM en rechterlijke macht, is door grensvervaging tussen onder – en bovenwereld, gemankeerde streven naar diversiteit en inclusiviteit en het beeld dat de overtreder meer rechten schijnt te moeten hebben dan de gedupeerde, moreel tot op het bot gecorrumpeerd. Veilig is de Nederlandse samenleving dus absoluut niet en opvolgende Kabinetten in de rug gesteund door een onmachtig Parlement gevuld met politieke opportunisten, schendt zijn belangrijkste verplichting: zorgen voor de veiligheid van de samenleving.

Migratie

Over de effecten van een onbeheersbare en onbestuurbare migratie voor het voortbestaan van de nationale verzorgingsstaat zijn weliswaar boeken geschreven, maar dat heeft niet geleid tot het aanpassen van het huidige desastreuze beleid. Verplichte belastingbijdrage door actieve arbeidsparticipatie, solidariteit en in het verlengde daarvan wederzijds vertrouwen (tussen samenleving en politici resp. belastingbetaler en zorgvrager) zijn de kernaspecten van een verzorgingsstaat. Die kernaspecten staan mede door het gevoerde overheidsbeleid sterk onder druk en men moet zich afvragen in hoeverre het Nederlandse model nog zal overleven.

In het Rutte tijdperk heeft de politiek en in diens spoor het politie apparaat met valse statistieken en mediamanipulatie de negatieve effecten van die inmiddels onbeheersbare migratie geprobeerd te maskeren. De inmiddels bekend geworden “verwarde man”, het niet noemen van ras en identiteit en inpassen in een minder ernstige misdaad categorie zijn de bekendste voorbeelden. Die Welt berichtte onlangs dat massamigratie uit islamitische landen niet alleen tot een verhoogd terreurgevaar heeft geleid, maar concreet in meer islamitische terreuraanslagen in de EU en in Duitsland heeft geresulteerd. Vrijwel dagelijks is ergens in Europa een steekpartij, een schietpartij, een aanranding/verkrachting, of een andere gewelddaad waar een of meerdere islamitische medelanders actief of passief bij betrokken zijn. Diverse grote Europese steden dreigen weg te zinken in een poel van oncontroleerbare criminaliteit.

De politiek weigert hardnekkig te erkennen dat door het binnenlaten van honderdduizenden – en mogelijk zelfs miljoenen – merendeel kansloze migranten die voor 70%-80% aan het uitkeringeninfuus moeten worden gelegd, een sociale zekerheidscrisis en in het verlengde een huisvesting en onderwijs crisis nakende zijn. De verhouding volume belastingbetaler en zorgvrager zal verschuiven naar de kant van de zorgvrager, waardoor de belasting inkomsten dalen en meer geld uit de schatkist nodig is om het kansloze gedeelte van de samenleving staande te houden. Wat de huisvesting betreft. Er is op dit moment al een tekort aan 300.000 woningen en de kansen slinken voor een doorsnee Nederlander om een (sociale) huurwoning te krijgen als jaarlijks een deel van de 50.000 migranten ook nog voorrang krijgt. Ook de kwaliteit van het onderwijs heeft klappen gekregen en in het streven naar gelijke kansen wordt de lat steeds lager gelegd.

Voor die overlevingskans van het Nederlandse model van de verzorgingstaat spelen de volgende economische grootheden een meer of minder belangrijke (sleutel) rol: status en ontwikkeling arbeidsmarkt, verhouding actieve – versus uitkeringsvolume; verschil tussen loon en uitkering[1]; belasting/premiedruk en consumptie ontwikkeling; begrotingstekort en noodzaak tot lenen. Men kan zelf bepalen of migratie een zegen of een last is.

Medische zorg

Wat kunnen we nog meer als bewijsvoering aandragen? De zorgsector werd in het Rutte tijdperk onaangenaam verrast door besparingen met sluiting van ziekenhuizen en ander medische zorg instanties als direct gevolg en in het verlengde minder handen aan bed, minder bedden in de IC en lagere medische voorraden. In een decennium werd de medische zorg zodanig afgebouwd dat geen enkele pandemie in voorkomend geval het hoofd geboden zou kunnen worden. Daarom werd en wordt de Nederlandse samenleving geconfronteerd met een zwabber beleid dat het verlichten van de druk op de medische zorg als speerpunt heeft. Een beleid dat misbruik maakt van data en die naar het gewenste doel manipuleert. Een beleid dat het stimuleren van angst en onrust als doel heeft en grondrechten van het individu schendt. Beleid dat de bewegingsvrijheid beperkt, de vrijheid van meningsuiting van hen die het niet eens zijn met het gevoerde beleid beperkt, artikelen met die toonzetting censureert en mensen en partijen uitsluit die een andere politieke kompasrichting willen volgen.

Pensioenen

Eric de Boer heeft dat voor mij geïnventariseerd. Met dank.[2]  Door het negatieve rente beleid van de ECB (de Europese Centrale Bank) stevent Nederland af op een pensioencrisis. De verwachting is dat miljoenen mensen de komende jaren fors gekort gaan worden. Diverse pensioenfondsen, vakverenigingen en politici sorteren daar al op voor. Het Nederlandse pensioenstelsel dat van oudsher bekend staat als het beste van Europa wellicht zelfs van de wereld, wordt door dat ECB beleid verzwakt en misschien zelfs vernietigd. Tijdens Rutte werd ons nationale pensioenvermogen voor andere doelen gebruikt: voor de behoeften van andere staten zoals miljardenleningen voor Italië, Griekenland en ook niet-Europese staten zoals Oekraïne blijken niet vergeten te worden door EU en NATO. EU en Europese financiële instituten hebben sinds 2014 een pakket van meer dan € 15 miljard aan subsidies en leningen aan Oekraïne verstrek om zijn economie en bestuur te hervormen (scherper gesteld om de institutionele overheidcorruptie te bestrijden, wat niet lukt); NATO (inbegrepen Nederland) heeft miljoenen naar Kyiv getransporteerd om diens krijgsmacht te versterken en de strijd in het Russisch- Oekraïens grensgebied te ondersteunen.

Nationale – versus Europese identiteit

Waarom het gros van de politici de Nederlandse samenleving haar nationale identiteit wil ontnemen en die in de richting van een Europese identiteit wil duwen, is voor velen een raadsel. Door de nationale wetgeving ondergeschikt te maken aan een Europese wetgeving wordt die samenleving in de ketens van Brussel geslagen en zal er geen sprake meer zijn van de zelfstandigheid waar onze Nederlandse voorouders eeuwen voor gevochten hebben. Bloed, zweet en tranen zijn dan voor niets geweest. De politieke krachten in Den Haag en Brussel worden gebundeld om de Nederlandse cultuur in een verhoogd tempo te vervangen voor de door Brussel geplande en geëiste monocultuur. Onze samenleving wordt vanuit diverse hoeken en door diverse organisaties, instanties en bewegingen valse schaamte aangepraat vanwege onze geschiedenis, vanwege onze welvaart, vanwege onze tradities. Rutte heeft Nederland in een decennium getransformeerd in de melkkoe van Brussel. Onze welvaart wordt stap voor stap uitgehold en in de verkoop gedaan.

Kunnen en mogen we niet meer trots zijn op onze iconen van de wetenschappelijke -, muziek – en kunstwereld of op de sporters die in het oranje mondiale successen behalen. Waarom staan Rutte c.s. dan vooraan wanneer de Nederlandse vlag voor die prestaties wordt gehesen? Voelen ze zich ineens trots om Nederlander te zijn? Een merkwaardige instelling.  

Huidige politieke generatie

De Toeslagenaffaire en Polen, Bulgaren, Albanezen en nog onontdekte fraudes etc. hebben de manco’s van de huidige politieke generatie en door de overheid gesubsidieerde organisaties als de Belastingdienst herkenbaar voor de buitenwereld bloot gelegd. Wel vooraan staan om op het pluche te kunnen neerstrijken, maar geen verantwoordelijkheid en verantwoording kunnen dragen en willen nemen. Hoe vaak moest Nederland niet horen “ik wist het niet…ik werd niet adequaat geïnformeerd…is buiten mijn blikveld gebeurd…het spijt mij etc.”. Hoeveel betrokken politici hebben zich verantwoordelijk gevoeld voor het duperen van bijna 100.000 personen? Niet de Belastingdienst die zich voortdurend beroept op het strikte fraudebeleid dat het Ministerie hen oplegt en vermoedelijk nog honderdduizenden belastingbetalers als belastingfraudeurs op een zwarte lijst heeft gezet. Kijk naar de opstelling van de grote roerganger die de verantwoordelijkheid op de schouders van zoveel actoren legde, dat het Parlement pardoes de keutel introk, behalve Omtzigt en Leijten. En de rest? Veel wind werd er in de papieren zak geblazen. Mensen als Hoekema en Rutte hebben bevestigd lak aan het Nederlandse electoraat te hebben en hoewel zwaar beschadigd doen ze vrolijk mee aan de verkiezingen als lijsttrekker van hun partij. Schuilend vanachter een grenzeloze arrogantie roepen ze met welke partijen wel en welke partijen zij niet in een regeringscoalitie willen zitten. Een zielige poging om het electoraat in de gewenste politieke richting te duwen.

Het huidige door Rutte c.s. gevoerde beleid vertoont verdacht veel overeenkomsten met het Merkel beleid in Duitsland. Die is druk doende om de middenstand te duperen, de bevolking te verarmen, een socialistische planeconomie door te voeren, de nationale identiteit te begraven, de rechterlijke macht en OM te politiseren, de grondrechten van het individu te beperken of delen daarvan af te schaffen en de energievoorziening te ruineren. Het lijkt er op dat de Nederlandse driehoek Kabinet-staatsmedia-gesubsidieerde deel van de wetenschappelijk instanties net als in Duitsland aan een strategie heeft gewerkt en werkt om angst en onrust in de Nederlandse samenleving te vergroten en op die manier rijp te maken voor de wensen van Brussel.

Crimineel gedrag?

De bovenstaande teksten gesteund door data en onafhankelijke studies bevestigen dat de huidige generatie politici zich op glad ijs heeft begeven en in de achterliggende jaren te vaak een scheve schaats heeft gereden. Het effect daarvan was en is dat de Nederlandse samenleving bewust geschaad is in zijn welvaart en welzijn en in diens streven naar een betere toestand herhaaldelijk in de wielen wordt gereden door besluiten van die generatie.

Nederland dreigt – net als Duitsland – door de huidige politieke generatie opgezadeld te worden met een armoede crisis: de belastingdruk is 42%, de economische groei – de laagste van alle EU lidstaten – is voorshands geraamd op 1.8%; het Nederlandse model van de verzorgingsstaat wordt onbetaalbaar en diens overlevingskansen dalen voortdurend. Steeds meer Nederlandse gezinnen zoeken hun overlevingsheil bij de voedselbanken.

Er is in overdrachtelijke zin heel wat papier besteed aan gedragingen van de huidige generatie politici in het achterliggende decennium en vooral tijdens de regeerperiode van het Kabinet Rutte III. In mijn beleving kan niemand ontkennen dat het huidige beleid de doorsnee Nederlander confronteert met een zorgelijke maatschappelijke en sociale toekomst. Beleid dat leidt tot verarming, trauma’s, frustraties, leerachterstanden en uiteindelijk resulteert in burgerlijke ongehoorzaamheid.

Het noodzakelijke licht in de tunnel is gedoofd door opdringerige, betweterige en armtierige overheden (in verticale en horizontaal opzicht) die ons denken en doen probeert te sturen in de door hen gewenste richting. Er zijn wetsovertreders voor minder misdaden jaren in het cachot verdwenen.

[1] Voor de mate van actieve arbeidsparticipatie en arbeidsethos.

[2] Zie artikel “De Geheimen van Kabinet Rutte III”op de website https://ejbron.wordpress.com d.d. 11 februari 2021.