U dacht misschien dat de machtigste man ter wereld de president van de Verenigde Staten zou zijn. Maar u heeft het helemaal mis.
En dat is, zoals de afgelopen week werd aangetoond, omdat Big Tech-bedrijven zelfs over hem de macht hebben. Niemand in onze geschiedenis heeft dat soort van invloed gehad zoals die nu wordt uitgeoefend door een kleine groep mannen aan de westkust van de VS.
Inderdaad, verschillende zaken die zich de afgelopen week openbaarden, toonden een dramatische escalatie aan rond de wens van de Big Tech-bedrijven om te kunnen beslissen wat iedereen op deze wereld zou moeten denken, weten en zeggen – met als hoogtepunt het ‘blokkeren’ van Donald Trump , de 45e president van de Verenigde Staten. Staten van Amerika – en nu permanent zijn opgeschort door Twitter , Facebook en Instagram.
De technologiebedrijven hebben natuurlijk al enige tijd een groot bereik. Het is een nog maar een aantal jaren geleden dat Google zijn kinderlijke motto ‘Don’t be evil’ liet vallen. En misschien is er een reden: naarmate de technologiebedrijven groeiden, realiseerden ze zich dat de wereld iets complexer was dan het liberalisme op de speelplaats hen had doen vermoeden. Toen ze de machtigste publicatieplatforms ter wereld werden, begonnen ze vragen te stellen die de vrije pers, regeringen en andere instellingen al eeuwenlang moesten aanpakken. Vragen zoals wat wel en niet gepubliceerd moet worden.
Wat maakt een mening respectabel en wat niet? Omdat ze in een verbijsterend tempo groeiden, hadden bedrijven als Twitter geen idee hoe ze met deze vragen moesten omgaan. En de mensen die ze binnenhaalden om voor hen te werken, hielpen hen ook al niet veel.
Nadat de Democraten de verkiezingen van 2016 hadden verloren van Trump, namen de Big Tech-bedrijven een groot aantal mannen en vrouwen in dienst die voorheen in dienst waren van de regering-Obama. En ze brachten hun voorspelbare vooroordelen over naar Silicon Valley, met vooroordelen die niet veel meer hoefden te worden aangedikt. Het was hetzelfde in het VK. Toen voormalig vicepremier Nick Clegg zijn zetel verloor bij de verkiezingen van 2017, waar vond hij de mensen die bereid waren hem een topsalaris te betalen? In Silicon Valley natuurlijk, waar de liberaal-democratische leider Facebook’s ‘hoofd van mondiaal beleid en communicatie’ werd. Net als zijn Amerikaanse tegenhangers sleepte Clegg (en in zijn lucratieve kielzog) grote aantallen verder werkloze liberaal-democraten naar Silicon Valley. Ze verdienen allemaal een topsalaris om te dicteren wat jij en ik en alle anderen mogen weten.
Want dat is wel de situatie waarin deze platforms zich nu bevinden. In het begin worstelden ze nog met de gemakkelijke vragen. Moeten ze het aanzetten tot moord en andere dingen die duidelijk de wet van het land overtreden, toestaan? Duidelijk niet, zou je denken. Maar de technologiebedrijven waren eigenlijk helemaal niet zo duidelijk. En toen ze er wel werk van probeerden te maken, gingen ze te laat aan de slag en sloegen dubieuze richtingen in. Terwijl Twitter bijvoorbeeld begon met het verwijderen van bepaalde ‘rechtse’ provocateurs zoals Katie Hopkins van hun platform, bleven ze de terreurgroep Lashkar-e-Taiba (die onder meer het bloedbad in Mumbai in 2008 uitvoerde) toestaan om een account te voeren. De krachtigste platforms ter wereld leken te worden beheerd door de langzaamste kinderen in de klas.
In feite zijn deze bedrijven ver van hun oorsprong gedreven. En het is niet alleen een soort van onwetendheid wat ze vertonen. Ondanks de beroemde vroegere slogan van Google, is wat zij en andere Big Tech-bedrijven gedurende hun ontstaansgeschiedenis hebben gedaan, door-en-door slecht. Twitter is bijvoorbeeld een van de machtigste bedrijven ter wereld geworden en heeft voor een beperkt aantal mensen enorme sommen geld opgebracht. Het bedrijfsmodel is eenvoudig. Elke keer dat er een grote controverse ontstaat, wordt Twitter daar financieel beter van, door geld te verdienen met advertenties, gegevensverzameling en nog veel meer. (Toch is het afhankelijk van anderen – jij, ik, mensen over de hele wereld – om hen op fouten te wijzen en te corrigeren wat het gratis publiceerde.)
“Sociale mediabedrijven
houden van geld”
De sociale mediabedrijven houden van het geld dat hun model hen oplevert. En dus hielden ze ook van Donald Trump. Ze deden natuurlijk alsof ze dat niet deden. Maar vijf jaar geleden gebruikte de toenmalige kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap Twitter met ongelooflijke vaardigheid. Trump wist dat de liberale media hem als een idioot zouden behandelen of hem verkeerd zouden citeren en daarom koos hij ervoor om met zijn aanhangers te spreken en nieuwe volgers te krijgen door hen rechtstreeks via Twitter op te zoeken. Elke keer dat Trump iets tweette, ging het binnen enkele seconden de wereld rond, waardoor het bedrijf (Twitter) onder de aandacht van steeds meer mensen kwam en hun merk groeide. Toen won hij het presidentschap en sommige democraten en andere linksen begonnen zichzelf de schuld te geven. Hadden ze misschien iemand geholpen wiens politiek ze niet leuk vonden? Zeker. Maar ze hadden ook nog iets ergers gedaan.
Platformen zoals Twitter, Facebook en YouTube gedijen bij onenigheid. Ze willen geen consensus. Ze willen juist woede en ruzies. Dat zijn de zaken die mensen ertoe aanzetten om op hun platforms deel te nemen. Met wat flauwe middelmatigheid haal je dat niet. Op YouTube zijn het bijvoorbeeld zelden de meer doordachte video’s die gepost worden die de meeste aandacht trekken. Het platform is opgezet om veel kijkers te trekken met video’s die beloven dat een bepaalde politieke figuur (bijvoorbeeld) hun tegenstander heeft ‘vernietigd’. Of ‘vernietigde’, of met een ander aantal computerspelachtige woordkeuzes.
Na verloop van tijd heeft deze computerrealiteit, opgezet door de technologiebedrijven, de echte wereld geïnfecteerd. Linkse commentatoren in Groot-Brittannië begonnen op te duiken in de media puur om iets te zeggen waarvan ze wisten dat het ‘viraal’ zou gaan op sociale media. Ze hoefden niet het echte werk van de journalistiek te doen – ze konden van de ene op de andere dag beroemd worden door simpelweg verbazingwekkend beledigend of respectloos te zijn tegenover iemand.
Onze politieke wereld – van Donald Trump tot radicaal links – is de oorsprong van het ontstaan van sociale mediabedrijven.
En nu ze zijn gaan domineren, is de manier waarop ze hun macht gebruiken steeds schandaliger geworden. Vóór de verkiezingen van november in de VS ontstond er een groot corruptieschandaal over de familie van Joe Biden. Het verhaal was gedurende opeenvolgende dagen ‘breaking news’ van de New York Post – Amerika’s oudste en meest eerbiedwaardige krant. Hoe reageerden de technische platforms? Op de meest flagrante manier die je je kunt voorstellen: Ze hebben het verhaal gecensureerd. Facebook en Twitter hebben de sociale media-accounts van de New York Post opgeschort. Bovendien hebben ze voorkomen dat alle andere gebruikers dit verhaal ‘deelden’. Dus voorafgaand aan een verkiezing besloten ze wat het Amerikaanse volk wel of niet mocht weten over een van hun kandidaten. Ze deden het omdat ze wilden dat Joe Biden zou winnen. (opm. Sta-pal: met deze blunderende en seniele bejaarde kunnen ze nog meer verdienen)
Maar dat is slechts een van de misdadige uitglijders die Big Tech dit jaar heeft gemaakt. Vorige week nog verwijderde YouTube het account van TalkRadio van hun platform omdat ze hen beschuldigden van het plaatsen van vraagtekens bij het lockdown- en gezichtsmaskerbeleid. Wie denken deze mensen in godsnaam dat ze zijn, om journalisten op deze manier de mond te snoeren? Er zijn veel goede vragen te stellen over het advies van onze regering – en het advies van autoriteiten over de hele wereld – over het coronavirus. Er is veel desinformatie verspreid door mensen in de regering en andere gezagsdragers. Een vrije pers moet dergelijk beleid in twijfel kunnen trekken en vragen kunnen stellen. Maar omdat ze nieuw waren in dat spelletje en enorm veel te machtig geworden, besloot YouTube dat ze eigenhandig konden beslissen wat het Britse volk wel of niet moest weten. Ze installeerden het account van TalkRadio opnieuw – zoals in eerdere gevallen – door te acteren alsof de ban een fout was. Maar dat was niet zo. YouTube heeft een lange geschiedenis van liegen over zijn eigen gedrag. Omdat het ermee wegkomt. Omdat Big Tech dat altijd doet.
Maar deze week hebben de bedrijven hun grootste misstap tot nu toe gemaakt, doordat Facebook en Twitter het Trump-account hebben verboden. Twitter schorst daarnaast ook zijn nationale veiligheidsadviseur Michael Flynn en voormalig federaal aanklager Sidney Powell, beide loyalisten van Trump. Het gedrag van de president en veel van zijn uitspraken sinds de verkiezingen waren natuurlijk schandalig. Maar hij is (in ieder geval voor nog een paar dagen) de president van de Verenigde Staten – technisch gezien de machtigste persoon op aarde. En hij is, in tegenstelling tot de tech-miljardairs, door miljoenen mensen gekozen.
Maar nogmaals, Big Tech weet het het beste. Het weet het het beste voor jou, voor mij en voor iedereen op aarde. Ze legden hun creatie – Trump – af omdat ze hem niet meer nodig hadden. Hij had hen geholpen rijk te worden, zoals wij allemaal hebben gedaan.
Omdat velen van ons, net als Trump, dachten dat we Big Tech gebruikten. En dat deden we eigenlijk niet; zij gebruikten ons.
——————–
Origineel artikel:
Douglas Murray: ‘Trump gebruikte Twitter niet, Twitter gebruikte hem’
Vertaling: red. Sta-Pal.