Er leven in Nederland verwarde personen die denken dat Nederland een parlementaire democratie is. Een staat waar stevig wordt vastgehouden aan de principes van de Trias Politica. Een staat waar het Parlement ervoor waakt dat de regering misstappen maakt en justitie de uitvoering van de wetgeving bewaakt Activiteiten die in het belang zijn van de samenleving.
Dass war einmal. Die tijd is al een decennium voorbij en de misselijkmakende politieke uitstapjes van de regenteske elite zijn het beste bewijs dat die Parlementaire democratie niet meer bestaat. Politieke partijen die van hun eigen partij programma’s een lachertje maken, zich niet houden aan verkiezingsbeloftes, uitslagen van verkiezingen voor kennisgeving aannemen, in rokerige achterkamertjes handjeklap spelen om partijen uit te sluiten, zich bij de verdeling van door belastingbetalers binnen geschraapt geld aan hobbyisme te buiten gaan en geen enkele verantwoordelijkheid willen nemen voor de talrijke misstappen die het laatste decennium zijn gemaakt.
Het decennium van Rutte
In het decennium van Rutte werd de Nederlandse samenleving geconfronteerd met crisis op crisis. Een groot aantal lezers zal beweren dat die niet helemaal aan het falen van Rutte c.s. kunnen en moeten worden toegeschreven. Die observatie is deels juist. Deels, omdat zijn ploegje herhaaldelijk oplossingen van experten om negatieve effecten te dempen terzijde schoven, omdat die niet in de politieke droomwereld van de huidige generatie politici pasten. De lijst van misstappen waar een machteloze samenleving de dupe van is geworden, is lang. Sommige worden en werden onterecht Rutte verweten zoals de belofte dat iedere Nederlander €1000 zou gaan opstrijken en de binnentrekkende migranten horde.
In het eerste geval beloofde hij om de arbeidskorting met €1000 te verhogen, maar wekte helaas de indruk dat iedere werkende Nederlander er €1000 op vooruit zou gaan. In het tweede geval sprak hij in 2016 niet zoals het gros van de fractie voorzitters in de Tweede Kamer over een volume van 100.000 personen, maar meldde het Parlement dat 58.000 de Nederlandse grenzen zouden passeren. Hoewel beide aantallen ruim boven het werkelijke getal van in 2016 geregistreerd getal van 31.000 migranten en nareizigers liggen, heeft de komst van een tsunami aan gelukszoekers de angst onder de samenleving opgestuwd. Vermoedelijk bedoeld om het migratiedebat op scherp te zetten. Het is vanuit die invalshoek niet relevant dat de daadwerkelijke data onder de genoemde aantallen liggen, wel wat het politieke en emotionele doel van het benoemen van die extreme aantallen is geweest.
Die onterechte verwijten vallen echter weg tegen de loze belofte om bij de MH-17 de onderste steen boven te krijgen. Volgens mij is voor nabestaanden de onderste steen pas boven gekomen als de verantwoordelijken voor het afschieten van de raket, beleidsbepalers en uitvoerders, door de rechtbank gevonnist zijn en hun straf in een gevangenis ondergaan. Dat is tot heden nog niet het geval. Ook de afwerking van het resultaat van het Oekraïne referendum, het koene “geen geld naar Griekenland” uitspraak en zijn gedraai tijdens de discussie over het Europese Corona fonds waarbij hij zich niet hield aan het mandaat dat de Tweede Kamer hem had meegegeven, verdienen zeker niet de schoonheidsprijs. Alsof het niet genoeg is, moeten daaraan gevoegd worden: het zwabberbeleid in de achterliggende door het SARS-COV-2 virus beheerste periode; het door de Belastingdienst in de achterliggende 10 jaar gevoerde maffia-achtige Toeslagenbeleid; de persoonlijke inspanningen van Rutte om een onderzoek naar de Nederlandse steun aan islamitische extremisten (o.m. Jaish al-Fatiheen, Mujahidi Horan, Levant Front, Brigade 51 ) in Syrië (het NLA programma) kalt te stellen en het abusievelijk herhaaldelijk lekken van staatsgeheimen door Buitenlandse Zaken die de steun bevestigen.
De misstappen die leden van de Regeringen Rutte in het achterliggende decennium hebben begaan, zijn niet meer op de vingers van twee handen te tellen. Het gelieg, gedraai en het veelvuldig gebruikte “Ich habe es nicht gewusst” over de door de Belastingdienst gevoerde criminele Toeslagenbeleid is treffend voor de instelling van de door Rutte geleide regeringsploeg en zijn sympathisanten in het Parlement. Een man als Wiebes (VVD) met in zijn zweetspoor gevolgd door de Jonge (CDA), Grapperhaus (CDA), Asscher (PvdA) is door zijn geschutter als staatssecretaris (uitstroombeleid Belastingdienst, ICT drama) en Minister (schade compensatie bevingen Groningen) een voorbeeld van politieke onbekwaamheid. Niet geschikt, desondanks niet opgestapt of weggestuurd. Wel weggestuurd of opgestapt: Bruins (VVD), Snel (D66), Harbers (VVD), Zijlstra (VVD), Hennis (VVD), Van der Steur (VVD), Mansveld (PvdA), Opstelten (VVD), Teeven (VVD), Weekers (VVD), Verdaas (PvdA). Een hoog VVD gehalte.
Helaas blijft het niet beperkt tot leden van de regering. Ook in het Parlement kunnen genoeg windvanen en in de politieke jungle verdwaalde personen gevonden worden. Individuen die hun verantwoordelijkheid niet nemen en aan het pluche geplakt blijven. Zie het gedoe bij het Forum van Democratie: niet-gekozen opportunisten die door een verondersteld politiek wij-gevoel op het pluche van het Parlement zijn gekomen, maar net zo makkelijk van politieke oriëntatie wisselen als hun stoeltje in gevaar dreigt te komen. Ik heb die opportunisten niet kunnen betrappen op een wezenlijke bijdrage om welvaart en welzijn van de Nederlandse samenleving te beschermen. U wel?
In de militaire organisatie huldigt men het principe dat de eenheid de kwaliteit van de commandant weerspiegelt. Dat is ook van toepassing op de Rutte kabinetten en gezien de bovenstaande teksten moet het hokje ongeschikt afgevinkt worden.
De status der Nederlanden
Hoe het met de staat der Nederlanden bij de start van 2021 gesteld is, wordt door de heer Brennikmeijer, de voormalige nationale ombudsman, het beste verwoord:
“De affaire (toeslagenaffaire) laat zien dat onze democratische rechtsstaat gewoon níet functioneert. We hebben een wetgever die zich niet aan de rechtsstaat houdt, een uitvoerder die de wet klakkeloos opvolgt, zonder zich om de grondrechten en de behoorlijkheid te bekreunen, en een rechter die zich gouvernementeel opstelt en het beleid alleen maar bevestigt. Alle macht is in Nederland samengeklonterd. Onze rechters geven burgers structureel minimale kansen om een zaak te winnen. Rechters richten zich vooral op het gouvernement. Die houding zit heel diep in de nationale cultuur van onze rechtspraak, en is zeer bestendig gebleken.
Wat hij bedoelt te zeggen is dat Nederland is afgegleden naar een autocratisch optredende elitocratie waar de samenleving door machtsingrepen, het oproepen en voortdurend stimuleren van angstgevoelens in het gareel wordt gehouden om in de door die elite gewenste levensrichting geduwd te kunnen worden. Wat hij ook bedoelt te zeggen, wordt door Sid Lukassen onderstreept: Nederland is cultureel en moreel ten onder gegaan aan “deugbalts, kosmopolitische segregatie, 10% klankborders[i] en cultuurmarxisme”. Kortweg aan een verdwaald deugdenken en desastreus globalistische wensdenken. En wie had de leidsels van de Staatskar in handen? Juist, ja.
Gaan we in maart weer strategisch kiezen of maar niet de weg naar het stemlokaal inslaan? Noch het een noch het ander zal enige invloed hebben op de politieke kompasrichting die windvanen, verdwaalde toeristen en ongeschikte politici na de verkiezingen ten nadele van welvaart en welzijn van de Nederlandse samenleving, zullen schieten, om een weg uit de Haagse politieke jungle te vinden.
[i] Teruglopend aantal burgers dat daadwerkelijk hoorbaar is binnen maatschappelijke discussies en toegang heeft tot de machinekamer van de macht. De bestuurlijke klasse plooit zich terug op het eigen, interne netwerk. Alles wat er daarbuiten gebeurt bereikt hen niet meer. De bestuurlijke klasse wordt zodoende niet tot nauwelijks geconfronteerd met de gevolgen van het beleid dat zij voeren.
Democratuur! 😉
Een goed “kompas” heeft 32 streken van elk 11,25 graden. Het is dus noodzaak een kompas te hebben met een minimale afwijking en waarop de koers goed is af te lezen.
Deze ” metafoor” heeft ook alle “politieke ingrediënten” . Immers: een goed kompas geeft de richting , koers, aan waarbij alle “obstakels”, zoals zandbanken, rotspartijen, dieptes en laterale tonnen langs de kust kunnen worden ontweken of aangestuurd.
De bemanning dient interesse te hebben met het varen op een zeilschip en de bediening van de “schoten” en het aantrekken daarvan met de lieren, in staat zijn het schip op de juiste koers te houden en de stand van de zeilen dienen aangepast te zijn aan de windrichting.
Het Kabinet Rutte III, mist elke interesse, heeft geen verstand van “de juiste koers aan te houden” en kan geen leiding geven omdat de wind niet wordt gemeten en uit welke richting deze komt. Dan is “het logisch” dat het schip op de klippen loopt.
Het “schip” Nederland is in zeer zwaar weer terecht gekomen en de “kapitein” kan zelfs geen ” noodsignaal” uitzenden op de marifoon en weet niet welke vlaggen moeten worden gebruikt om S.O.S aan te duiden.
Immers:”””De affaire (toeslagenaffaire) laat zien dat onze democratische rechtsstaat gewoon níet functioneert. We hebben een wetgever die zich niet aan de rechtsstaat houdt, een uitvoerder die de wet klakkeloos opvolgt, zonder zich om de grondrechten en de behoorlijkheid te bekreunen, en een rechter die zich gouvernementeel opstelt en het beleid alleen maar bevestigt”””. aldus de heer Brantz.
Dat de financiële situatie met de dag verslechtert en dat Rutte maar met geld smijt en zijn ziek maatje, Ingrid Kaag, zijn voorbeeld volgt.
De juridische kennis, om het schip Nederland door een wir- war van reglementen te loodsen, is bijna NUL Minister Fred Grapperhaus bakt er niets van en slechts zijn verbale, dictatoriale braaksel moet hem redden. Immers: De strafpleiter, Mr Theo Hiddema van FvD, verbeterde hem diverse keren en daarop had hij geen antwoord.
“”””Alle macht is in Nederland samengeklonterd. Onze rechters geven burgers structureel minimale kansen om een zaak te winnen. Rechters richten zich vooral op het gouvernement. Die houding zit heel diep in de nationale cultuur van onze rechtspraak, en is zeer bestendig gebleken.”””.( Brantz)
Het schip Nederland moet onmiddellijk :” een nieuwe kapitein” hebben en de bemanning zal nimmer in het gangboord kunnen lopen omdat dat ze niet weten wat “Bakboord of Stuurboord is,
Nederland is een bananen monarchie, er is maar één democratie in Europa en dat is Zwitserland, in ieder geval komen zij er het dichtste bij .
Mijn indruk is dat in een heel groot deel van de Westerse wereld politiek en grote media een groot oncorrigeerbaar blok vormen en dat we op die manier geen democratie meer hebben, maar praktisch een dictatuur, een destructieve sekte, waarin bepaalde absolute en onbediscussieerbare waarheden gelden, die zeggen bijvoorbeeld dat CO2 een gevaarlijk gas is, dat de islam de religie van de vrede is, dat massa-immigratie culturele verrijking is, dat de EU een ons gunstig gezinde instelling is, en dat speciaal de Westerse cultuur een racistische en slavendrijvende cultuur is. Het is vervolgens heel erg moeilijk, zo niet onmogelijk, om in die politiek en grote media een discussie te forceren over de effecten van CO2 bijvoorbeeld. Die discussie is er niet, kritische geluiden worden genegeerd, het wijzen naar bevindingen van wetenschappelijk onderzoek heeft geen effect. Hetzelfde geldt de islam. Discussie erover in de grote media is non-existent. En dit geldt ook al die andere onderwerpen. Discussie is er niet. De waan heerst, en kritiek op de waan maakt je al snel racist. Of fascist, enzovoort. En de grote media fungeren als massa hersenspoel apparaat dat maakt dat het grotendeels argeloze en goedgelovige electoraat steeds weer dezelfde politiek aan de macht houdt. Bovendien is die politiek dermate machtig tegenwoordig, met al haar middelen voor repressie en kweken van financiele afhankelijkheid, dat het beslist niet te verwachten is dat ‘het volk’ zich met rieken en messen naar de paleizen van de macht begeeft, om aldus tot enige correctie te komen. Correctie is misschien pas dan mogelijk als het echt overduidelijk wordt, voor ook de grootste imbeciel of psychopaat of meest volhardende wegkijker, wat voor een catastrofaal beleid hier wordt uitgevoerd.