Eén der meeste gelezen klassiekers van de westerse literatuur, Don Quichote de la Mancha, werd in 1605 door Miguel de Cervantes geschreven. De hoofdrol speelt Alonso Quixano, die zoveel ridder romans had gelezen dat hij besloot om zelf ridder te worden om het land te redden.
Wij mogen trots zijn dat in Den Haag een mogelijk verre nazaat, Don Marco de la Haya, wéér ‘geschiedenis schrijft’, een discipline die hij acht lange jaren, diepgaand heeft ‘gestudeerd’. (Lees: elk loodzwaar universitair jaar heeft hij dubbel gedaan!) Daarbij kan niemand uitsluiten dat ook hij Don Quichote heeft gelezen en delusies kreeg van zijn eigen ridderlijke kwaliteiten. Nu heeft Don Marco – na een gedegen aanloop van tien jaren, hij is nu eenmaal de snelste niet – aangekondigd dat hij nog vier lange jaren heroïsche strijd voor ons wil voeren tegen zijn Corona windmolens ‘van eigen leg’, om dit prachtige land volledig naar de donder te helpen ‘te redden’ van ‘de enorme uitdaging’ die Nederland (volgens hem) te wachten staat… Hij kan het weten als pater intellectualis van die enorme ballon vol van gebakken lucht die hij in stand houdt.
De grootste uitdaging lijkt vandaag de dag eerder hoe wij deze ‘redder des vaderlands’ lozen, voordat hij nog meer schade aanricht, want waar heeft ‘dit prachtige land’ het toch aan verdiend dat het in handen is gevallen van de Nederlandse versie van de dolende ridder en zijn hulpje Sancho Panza? Don Quichote huurde een boerenzoon in als schildknaap. De gelijkenis met onze hedendaagse dolende ridder is treffend, zij het dat zijn hulpje een simpele schoolmeester van de Rotterdamse onderbouw is. Het verschil is dat de originele Sancho Panza nogal rationeel van aard was en zijn broodheer vaak van gezonde repliek diende, terwijl de hedendaagse Hugo slechts uitmunt in gedweeë dienstverlening om zijn broodheer uit de politieke wind te houden, tot de verkiezingen. Daarna heeft Hugo uiteraard ontzettend pech gehad.
Hoe heeft het kunnen gebeuren dat dit duo het zover heeft kunnen schoppen zonder dat zij ooit enig vak geleerd hebben en daarop afgerekend werden? Het ontnuchterende antwoordt luidt: de politiek. Een duister mechanisme dat de belichaming is van het ‘Peter priciple’, een proces waarin binnen een organisatie elke employee kan opklimmen tot ‘het niveau van zijn eigen incompetentie’. Aanvankelijk werd Don Quichote gezien als een komedie, maar een Artur Schopenhauer, Alexandre Dumas en Mark Twain liepen ermee weg en in de vorige eeuw was het één der gevestigde namen bij de grondleggers van de hedendaagse literatuur. Het verbaast niet dat onze Haagse sprookjesverteller Don Marco weinig kans maakt op dergelijke mondiale erkenning, integendeel. Zijn literaire hoogstandjes van de laatste maanden variëren van “ bek houden “ tot “Als je de onbeschaamdheid hebt om op wintersport te gaan dan is dat gewoon asociaal.” Daar is in ieder geval geen woord Frans bij, maar geeft de ware aard van het intolerante beestje goed weer.
Naast zijn megalomane dagdromen mogen zijn pure leugens er ook wezen, getuige de uitspraken in de 2e Kamer over het Kabinetsbeleid, toen Asscher hem deze week verweet te sturen op ‘zorgcapaciteit’ en dit onverantwoordelijk en risicovol vond. Don Marco bleek terstond zijn huiswerk over Corona wéér eens niet gemaakt te hebben en viel door de mand met de bewering dat alle westerse en Aziatische landen diezelfde strategie hadden gekozen, quod non! Wat een trieste publieke afgang, voor de zoveelste keer… Vietnam kon makkelijk enkele duizenden zieken in quarantaine plaatsen gezien de relatief kleine bevolking en – let op Hugo! – er werd getest, getraceerd en geïsoleerd. Dat leer je niet voor de 3e klas lagere school, maar zeg dan ook eerlijk dat je geen idee hebt waar je mee bezig bent…
Rutte kreeg ook op zijn falie van experts als Diederik Heinink, specialist in Azië, die Rutte’s vertoning bestempelde als ‘tamelijk gênant’ en stelde dat ‘sturen op zorgcapaciteit’ niet in Azië speelde om te eindigen met de dodelijke woorden ‘goed praten omdat iedereen het doet, is sowieso een zwaktebod’. Terwijl Rutte al door de zijdeur afging, noemde ook de epidemioloog Zalpuri de stelling van Rutte “dat iedereen zorgcapaciteit als heilige graal ziet” een “leugen“. Hij citeerde het tijdschrift The Lancet om de geslaagde, maar totaal verschillende benadering van landen Taiwan en Nieuw-Zeeland toe te lichten. Ook de heer van Zelst die dagelijks Coronacijfers uit RIVM-data destilleert, vond dat Rutte loog. Hij contrasteerde Rutte’s wanbeleid met dat van Jacinda Ardern, premier van Nieuw-Zeeland die in augustus Auckland in lockdown plaatste wegens 4 besmettingen. Maar Rutte vond 5000 besmettingen per dag nog geen aanleiding voor extra maatregelen…
Wat is hèt grote probleem van het incompetente duo Don Marco en Hugo? Laurence J.Peter zal geen moeite hebben gehad, als uitgangspunt, met het idee van een mislukte leraar uit het Rotterdamse lagere onderwijs als ‘het helpertje’, en ‘een curieus figuur’ die het presteert om acht lange jaren te verdoen met zijn studie geschiedenis om vervolgens een baantje als onderknuppel in personeelszaken bij UnliLever te vinden, als de hoofdpersonen in dit drama. Tot zover prima, maar dan verzeilen onze beide sterren in het moeras van de politiek, en plots arriveren zij op dat vermaledijde ‘level of their own incompetence’, zij het voorlopig nog in de boezem van hun eigen CDA en VVD waar de politieke ambities van niet al te snuggere partij-(bestuurs-)leden de incompetentie van beide heren kennelijk onzichtbaar liet. De rest van het trieste verhaal kent u en het is een volstrekt ‘testimonium paupertatis’ voor de politieke partijen en de politiek in het algemeen dat brandhout boven kan komen drijven, maar dat doet het nu eenmaal want het is lichter dan ècht hout, dus er zit een zekere logica in dat proces.
Na tien maanden van Corona wanbeleid, kunnen wij slechts concluderen dat deze heren, die geen van beiden ooit een vak geleerd hebben, altijd te laat kwamen en ook met de verkeerde maatregelen. Nu hebben zij zich dermate vastgebeten in hun perverse Corona idéefixe dat zij niet meer terug kunnen. Zo zitten wij in een penibele situatie waarin duizenden kleine ondernemers genadeloos het faillissement in worden gejaagd en moegestreden landgenoten die de dagelijkse beunhazerij vanuit het torentje zat zijn, voor ‘onbeschaamd en asociaal’ worden uitgemaakt door de aanmatigende ridder Don Marco de la Haya. Hij moet maar lef hebben… Zelfs de communisten staan verbijsterd aan de kant: ‘heeft het kabinet met de laatste restricties hun prioriteiten wel op een rijtje?’ vragen PvdA en GroenLinks, die bij monde van Klaver aan Rutte vragen om terug te komen op zijn rampzalige voorstel. Zelfs D’66 willen de schoolsluitingen bekorten, maar onze keiharde CEO Don Marco is onvermurwbaar. Hij zal die ‘asocialen’ wel eens een lesje leren, nadat hij hen al eerder gemaand heeft om ‘hun bek te houden’.
Kortom, hij zoekt dezelfde dreigende windmolens die zijn Spaanse voorganger nooit vond en zal, dat is dan definitief, op 12 januari ‘ goed kunnen inschatten wat voor effect de viering van Oud en Nieuw heeft gehad op de besmettingscijfers. Als je het primair onderwijs ruim een week eerder wil openen dan hebben we nog geen zicht’, aldus de desperate Rutte. Ook deed hij de toezegging dat het kabinet onderzoekt of van reizigers die naar Nederland komen uit het Schengen gebied een negatieve coronatest kan worden geëist, zoals ook voor reizigers van buiten de EU gaat gelden. Dat daar een geringe 60% foutmarge op zit dringt nog steeds niet door, want Don Marco en Hugo hebben nu eenmaal nooit een vak geleerd. Arm land!