‘Bek houden’ (vervolg)

In een jarenlange reeks van ‘faux pas’ van het koninklijk huis – ministeriële verantwoordelijkheid of niet – is het imago van de Oranje clan er niet beter op geworden sinds ons nationale boegbeeld Wilhelmina niet wist hoe snel zij, volledig gepakt en gezakt, haar biezen moest pakken ‘om op veilige afstand voor ons verder te strijden…’  Wat een gotspe was dat toch.

Joop was te slap om de brutale parasiet Bernhard keihard aan te pakken en Beatrix te benepen om haar zeiljacht zelf te onderhouden. Willem Alexander heeft meermaals trekjes van diezelfde aanmatiging getoond met zijn onroerend goed avonturen in Mozambique (of was het Angola?), in Griekenland waar de belastingbetaler al jaren geleden opdraaide voor een tuinhek van € 800.000 rond zijn optrekje aldaar, met zijn schaamteloze gedram inzake de aankoop van een Boeing 737 BizJet van ruim € 90 Miljoen zodat hij wat makkelijker uit de voeten kan met zijn 5 of 6 jaarlijkse vakanties, tot en met Patagonië toe. In het Engels heet dit ‘a sense of entitlement’, wat zich moeizaam laat vertalen, maar het is wèl ‘foute zaak’. Dat deze week hem geen ‘welverdiende vakantie’ gegund was in Griekenland, typeert – in diezelfde context – zijn grote gebrek aan maatschappelijke antennes, maar hij is nu eenmaal een telg uit een over het paard getilde clan.

Wie ook een fataal gebrek aan maatschappelijke antennes vertoont is onze premier ‘houd je bek’ Rutte, die in zijn aanmatiging met twee maten meet, één voor ‘ons soort mensen’ – net als Grapperhaus – en één voor het plebs, dat zich nu eenmaal dient te gedragen. Vervelend voor premier Rutte, die zich bij tijd en wijle kennelijk ‘boven de rest’ verheven voelt, is dat hij daarom vergat dat zijn formele ministeriële verantwoordelijkheid een addertje onder het gras kon betekenen.

Omdat onze premier nooit ongelijk kan bekennen (een aangeboren defect) draait hij zich in bochten met: ‘Ik heb te laat beseft, zeker na de persconferentie van dinsdagavond 13 oktober jl., dat de voorgenomen vakantie, die paste binnen de voorschriften, niet langer te rijmen was met de oplopende besmettingen en de aangescherpte maatregelen. Dit had mij eerder aanleiding moeten geven tot heroverweging van de voorgenomen vakantie.’  Het opvallende is dat noch u noch ik ook maar iets horen dat lijkt op ‘sorry’ of ‘ik was fout’, maar wij krijgen langzamerhand wèl het beeld door de strot gewurgd dat hier sprake is van een unieke ‘ministeriële onfeilbaarheid’. 

Hij zal altijd blijven proberen om onder zijn verantwoordelijkheid uit te komen met zijn gedraai, maar dat noch Hugo noch de RIVM bekend waren met het onderonsje van Rutte met Willem Alexander en diens resulterende afwezigheid,  geeft wel aan hoezeer onze premier zich als een onfeilbaar, dus onverantwoordelijk pausje gedraagt. Met een correcte opvatting van ministeriële verantwoordelijkheid heeft dit niets te maken, laat staan dat wij een sterke leider te zien krijgen die recht door zee is en niet aarzelt om zijn blunder te bekennen en daarvoor verantwoording te nemen in plaats van zich als een slappe draaikont te gedragen. Pas op, zolang u maar ‘uw bek houdt’ gaat hij vrolijk verder met zijn farce…