‘Der Untergang des Abendlandes’, is een aan Oswald Spengler ontleende term uit zijn dissertatie van ruim een eeuw geleden. Daarin vergelijkt deze een cultuur met een organisme, een reusachtige plant die opbloeit, rijpt en weer vergaat.
Zo probeerde hij een prognose te verbinden aan de geschiedenis van een cultuur, in zijn thesis voor de ontwikkeling van Europa en noordelijk Amerika als het ‘Avondland’ en hun eventuele ondergang na een lange periode van natuurlijke achteruitgang, met een daarop volgende ‘Fellachen Unkultur’, een aan het oude Egypte ontleend begrip, waarin illiterate landbouwers de samenleving domineerden.
In zijn beschouwing van diverse grote culturen, teruggaand tot 2000 voor Christus, nam hij als laatste, weliswaar ook de oude Russische cultuur mee, zij het zonder referentie aan het moordlustige communisme dat toen nog in ‘statu nascendi’ verkeerde. Dat ook onze cultuur dankzij dat communisme inmiddels op een hellend vlak is beland staat buiten twijfel, maar past niet in Spengler’s ‘natuurlijk proces’, integendeel. Frappant is dat ons platteland, in de hedendaagse verloedering waarin ons ‘Avondland’ zich bevindt, slachtoffer dreigt te worden van een agressieve, arrogante ‘stedelijke cultuur’ die onze samenleving probeert te kannibaliseren. Deze glorieert in een puur communistische zelfdestructie, een concept van culturele zelfmoord van onze samenleving.
Zo verloederde het eens zo onvoorstelbaar machtige Romeinse rijk, na een roemrijk verleden, dankzij de degeneratie van binnen uit van een vergelijkbaar kleine, moreel doodzieke élite. In onze hedendaagse cultuur kan zo’n kleine maar luidruchtige élite de ‘hubris’ niet rechtvaardigen, waarin zij hun kannibalisme openlijk loslaten op onze samenleving. Het is een botte greep naar de macht. Zij hebben hun huidige positie opgebouwd in een slinkse ideologische infiltratie die resulteert in de huidige morele corruptie van ons bestuurlijk apparaat en ons onderwijs, en daarmee de lobotomisering van onze bijzonder slecht opgeleide jeugd. Maar, in een vicieuze cirkel krijgen zij nu zelf de rekening gepresenteerd van hun slinkse indoctrinatie, resulterend in volksstammen van werkeloze – vermeend hoger opgeleide – stakkers die veelal nog bij vader en moeder wonen maar trouw de revolutie preken. Als zij tenminste op tijd uit hun gespreide bedjes komen…
De ‘woke’ ideologie van deze verwende producten van de linkse waan heet ‘progressief’ te zijn. Dat wil zeggen zonder enige constructieve connotatie, per definitie respectloos naar dat wat bewezen goed is en zich uit in morele en spirituele waarden. Zij zijn geconditioneerd in zelfdestructief gedrag, waarvoor zij uiteindelijk zelf de rekening gepresenteerd krijgen. Maar anderen helaas ook, tenzij het tij eindelijk eens begint te keren. Wij zien dat nu, hoe die boemerang begint terug te komen, zoals in de door henzelf gecreërde corona hype die, net als het klimaat, volledig gepolitiseerd en misbruikt wordt in een greep naar de macht.
Maar hun intolerantie resulteert, beetje bij beetje, in toenemende verwerping door grote delen van de samenleving die hun intolerante bedilzucht met mondkapjes zat zijn, niet te vergeten hun insistentie op een voortdurende lockdown en hun goedkope bangmakerij voor ‘de tweede corona golf’. De contradictie is dat juist in steden als Amsterdam dezer dagen de terrasjes vol zitten met jongelui die, terecht, geen boodschap hebben aan het manipulatieve duo Rutte& de Jonge. Terwijl de cijfers uitwijzen dat er in Nederland slechts rond honderd èchte corona sterfgevallen – zonder voorgaande aandoeningen – waren, proberen desondanks de charlatans van het NOS Journaal dagelijks stemming te maken voor hun linkse broodheren.
Voor de grote massa is politiek echter anathema, en zoeken zij hun beproefde toevlucht in ‘brood en spelen’. Kijk naar (professionele) sport, waarin jongens met het verstand in hun schoenen multi miljonairs kunnen worden, hetgeen weer ‘gespreksstof’ opleverde voor praatprogramma’s op de buis.
Maar ook daar infiltreerde deze linkse élite in een poging om de vrijheid van meningsuiting, in casu quo Johan Derksen, te kortwieken. Dit leidde ook tot veroordelingen door niet al te snuggere voetballers van diens ‘racisme’. Te dom voor woorden, maar de ‘kantinepraat’ kreeg een modieus politiek randje, dat al snel groter werd en ook resulteerde in de ‘knieval’ van sommige F1 coureurs op insistentie van een leeghoofd als Hamilton. Ik gun hem een superieure bolide èn eigen mening, maar laat hij vooral niet proberen om de rest van het veld die mening op te dringen in zijn pedante morele superioriteit.
De druk van buitenaf op de sport, in het algemeen, middels de linkse insistentie op een lockdown èn de ondermijning van binnen uit, zoals hierboven geschetst, ondermijnen veel nietsvermoedende sporten en sporters. Want het leven gaat verder, zij zullen eraan moeten wennen dat zij straks niet meer hun oude maatschappelijke dominantie terugkrijgen omdat de mensen zich meer en meer gaan ergeren aan deze linkse ondermijning van onze samenleving.
Zo ook universiteiten, communistische broeinesten o.a. in Amsterdam en Nijmegen, waar hoopvol gestemde studenten kapitalen lenen voor een hogere opleiding, maar daar slechts linkse indoctrinatie voor terugkrijgen in een bedroevend niveau van educatie, door gewetenloze docenten. Het Joop den Uijl effect, dat hen doemt tot werkeloosheid of baantjes die niet sporen met hun politieke correctheid.
Dit kan niet doorgaan, ook bij deze ‘nuttige idioten’ gaat het kwartje vallen na een jaartje de revolutie gepreekt te hebben terwijl moeders thuis de vieze onderbroeken wast en strijkt. Wat heb je in hemelsnaam toch aan een € 40.000 studieschuld als je geen job kunt vinden, je geen eigen huis kunt veroorloven en dagelijks ziet hoe de ware schuldigen aan jouw mislukte bestaan rustig verder mogen gaan met hun onheilspraktijken? Zij hebben immers een gegarandeerde job en een maandelijks salaris…
Als studenten post-corona permanent de gelegenheid zouden krijgen om via het internet colleges te volgen gaat het hele concept van universitair onderwijs op de helling en wordt het een soort HBO, waarmee op zich niets fout is, integendeel! Maar waarom zou je je nog langer in de schulden steken? In een land als Zwitserland, dat al tientallen jaren het aantal studenten in academische studies beperkt ten gunste van (hoger) beroepsonderwijs, staan de standbeelden van Wilhelm Tell nog steeds overeind en hebben gekwalificeerde elektriciens, loodgieters, aannemers een veel dikker belegde boterham dan onze nutteloze en daarom werkeloze, ‘hoog opgeleide’, sociologen, politicologen of antropologen.
Die ‘woke’ werkelozen die nu nog standbeelden bekladden zijn de levende voorbeelden van het mislukte linkse experiment om progressieve ‘hoger opgeleiden’ te creëren, de boemerang komt terug. Desondanks gaan immorele bestuurders van onze universiteiten onverdroten verder met het verzieken van de toekomst van de naïeve jeugd die aan hen wordt toevertrouwd, omdat hun politieke beschermheren niet worden aangepakt door de kiezers. Ook de ‘woke’ narcisten in Hollywood beginnen te merken dat zij droog komen te staan als de bioscopen, mede door hun eigen gedram, leeg blijven terwijl Amazon, Netflix en Facebook die markt feitelijk al hebben overgenomen. Hun narcistische globalisme kannibaliseert zichzelf en de nieuwe filmmakers uit Silicon Valley hebben geen Hollywood nodig met hun trieste ‘woke’ propaganda in oude Disney films. ‘Woke’ voetballers moeten uitkijken dat zij niet te pretentieus worden en universiteiten moeten zich gaan realiseren hoe immoreel zij de toekomst van de aan hen toevertrouwde jeugd in de grond trappen.
Zij denken allemaal dat zij de wijsheid in pacht hebben, zolang de geldkraan (nog) openstaat, maar stralende voorbeelden van de verdwijning van oude culturen in Egypte, China, het Grieks Romeinse imperium of zelfs de Azteken zijn aan hen niet besteed in hun ignorantie. Wat wij vandaag zien is geen ‘natuurlijk proces’ dat leidt tot het eind aan onze cultuur, zoals Oswald Spengler beschreef. Het is puur fascisme dat geen tegenspraak duldt in hun wanhopige greep naar de macht. Het wordt hoog tijd dat die hedendaagse, van zelfhaat vervulde, ‘cultuurproleten’ eindelijk eens wat historisch perspectief opdoen voor zij zichzelf en hun kinderen de das omdoen in hun ‘culturele zelfmoord’.