Rechters zijn ‘niet schuldig’ – dat zeggen zij zelf…

In de late jaren ’60 was ik getuige van een sluipende, politisering in mijn rechtenfaculteit, specifiek in het strafrecht instituut, uitmondend in de latere Coornhert Liga (‘hervorming’ van het strafrecht).

Die ontwikkeling viel min of meer samen met de oprichting van D’66 en was, niet geheel toevallig, het startschot voor het ontstaan en de groei van een steeds meer ideologisch georiënteerde rechterlijke macht die vandaag de dag bij hoog en laag die affiliatie ontkent in een poging om hun onafhankelijkheid te bewijzen. Kees Sterk echter, tot vorig jaar voorzitter van de Nederlandse vereniging voor de rechtspraak, probeert in een interview in het Financieel Dagblad (F.D.) aan te tonen dat de ‘Europese’ rechterlijke macht het actuele wantrouwen jegens hun integriteit niet verdient, maar dat gaat hem niet al te soepeltjes af.

Waar wringt de schoen? Sterk trapt af met: ‘ rechters in Nederland en andere EU lidstaten voelen zich steeds onbehaaglijker. Zij vinden dat politici meer en meer hun integriteit ter discussie stellen.’ Hij argumenteert ‘dat rechters soms vaagheden in de wet moeten invullen, maar die vaagheid is het gevolg van compromissen van politici…’ Navrant is dat het F.D. al jaren lang een onvervalste spreekbuis is voor D’66 standpunten, bijvoorbeeld in hun niet aflatende afkraken van de Brexit met ‘argumenten’ die een blauwdruk waren van Pechtolds en Ruttes pro-EU propaganda.

Dan ben je in slecht gezelschap voor je geloofwaardigheid en als het F.D. interview over dit onderwerp dan ook nog eens de misplaatste titel draagt: ‘ Het voortbestaan van de EU is in het geding’, lijkt mij dat wéér een slordig weggevertje in diezelfde ideologische richting. Zijn daarop volgende jeremiade gaat al evenmin over rechters: ‘ gerenommeerde instituties lijden onder de aanvallen van argwanende burgers en politici. Cijfers worden betwist, adviezen afgedaan als onbetrouwbaar. Hoe houden zij zich staande? De handschoenen zijn uit en de maskers zijn af.’

Spannend, maar wat deze opsomming ten gunste van de ‘slachtoffers’ van de argwanende burgers moet bewerkstelligen is mij duister, maar met de integriteit der geplaagde rechters heeft dit alles niets van doen. Als klap op de vuurpijl volgt de conclusie ‘… als de EU niet ingrijpt, bestaat zij over 5 à 10 jaar niet meer in haar huidige vorm. De lidstaten zullen Polen niet uit de EU zetten maar zoveel mogelijk wegzetten als een elite die alleen maar belangen van een bepaalde sociale klasse behartigt. Dat zie je bij vele populisten in Europa’! (sic!) Daar zakt je broek toch van af?

Een pretentieuze rechter die intellectueel niet eens in staat is om zich tot het door hemzelf uitverkoren onderwerp – zijn eigen ‘bedreigde soort’ – te beperken maar via het twijfelachtige voortbestaan van de EU rechtstreeks naar zijn stokpaardje van het populisme doordramt. Als dat niet naar D’66 ruikt…

Ik sprak al van een ‘weggevertje’, maar deze automatische associatie tussen de moreel corrupte EU en de rechtsstaat getuigt van een benijdenswaardige mentale wendbaarheid; ik zou niet graag van zo’n rechter afhankelijk willen zijn gezien de dagelijkse liederlijke manipulatie van cijfers door de EU en de bedrieglijke, door linkse ideologen vervalste voorstellen, zoals ‘het onverplichte karakter’ van het verdrag van Marrakesh.…

Kees Sterk komt dan met een onnavolgbare conclusie: ‘ zij denken dat de rechtsstaat een onderwerp is dat je kunt ruilen tegen een ander onderwerp. Daar vergissen zij zich in’. Ik denk dat Sterk zich hier zelf deerlijk vergist omdat de ‘populisten’ juist héél graag die rechtsstaat van dergelijke ideologische rechters zouden willen inruilen voor een èchte, democratische rechtsstaat. Wellicht zouden rechters juist wat meer moeten proberen om zich aan de wet te houden en met twee voeten op de grond landen, in plaats van op hun wolk verder te vegeteren. Anders komt er een dag dat de gevreesde populisten die wolk met kromme rechters en al wegblazen.

.