Wie de politieke ontwikkelingen in de USA een beetje volgt, heeft kunnen ontdekken dat de Democratische Partij vooral gekaapt is door de vertaling van het eigen gelijk. Drie onderwerpen bewijzen de juistheid van die stelling: de Amerikaanse grondwet of Constitutie, economie en tolerantie.
Ambivalent gebruik van de Constitutie
Als het hen uitkomt, gebruiken Democraten de grondwet om dat eigen gelijk te onderbouwen dan wel om aan te tonen dat de grondwet moet worden afgestemd op het gedachtegoed van de Democratische Partij. Bevestigingen dat de constitutie willekeurig op tafel komt om Democratische besluiten onder het mom “it is our constitutional duty” zoals de afzetting van de president te bevestigen dan wel om aan te tonen dat de inhoud niet meer van deze tijd is “a document written by old white men, slave owners”, zijn de aanvallen op het tweede en vierde amendement. De aanvallen op wapenbezit terwijl de schreeuwende liberale elite achter dikke en hoge muren het dagelijkse leven slijten en binnen en buiten de woning beschermd wordt door een legertje stevig bewapende mannen en vrouwen, komt nogal ridicuul en zeker hypocriet over. Wat te denken van de Gouverneur van Virginia die de Nationale Garde van de Staat wil misbruiken om wapen bezitters van hun wapens te ontdoen.
Of de instelling van veilige havens voor illegalen die daardoor moordend de straten van vooral Californische steden opgaan en die door Democraten bestuurde steden hun wettelijke verplichting om de samenleving te beschermen tegen het opduikend kwaad, op de vuilnishoop gooien. Of zich onttrekken aan de verplichting om de soevereiniteit van het Amerikaanse grondgebied te beschermen tegen datzelfde kwaad door te streven naar open grenzen en daardoor massale mensenstromen vrije toegang geven inb. extreem gevaarlijke drugskartels en moordbendes uit Midden en Zuid Amerika,
Pelosi drukte het bij de start van het afzettingsdrama kernachtig uit “No one is above the law” en bedoelde te zeggen “no one is above our ideological agenda and our desire for control and power”. Voor de volledigheid voegde zij daaraan toe “president Trump should be treated fairly”. Het Midyear Exam” (het onder´zoek naar Clintons privé server misbruik), de operatie Crossfire Hurricane (het onderzoek naar de Trump-Moskou banden) en de hoorzittingen van de Schiff en Nadler commissies hebben bewezen wat een gevaarlijke nonsens in de hoofden van Democratische partij bonzen rondraast. Het is voor Democratische politici en overheidsfunctionarissen absoluut okay om 30.000 mails te vernietigen waarvan een aantal een geclassificeerde inhoud bezitten en een overheidsbezit als een blue berry, hard drives schoon te vegen en kapot te maken. Het is ook prima in orde om een politieke tegenstander onterecht te besmeuren om diens winstkansen te niet te doen en daarvoor overheidspersonen (Oekraïne) en inlichtingen functionarissen van andere landen te benaderen (Italië, Estland en UK) om de gewenste informatie op te hoesten resp. diens informatie te misbruiken. Het Democratische deel van de politiek vindt het helemaal geweldig als het vierde amendement geschonden wordt omdat een geheime rechtbank toestemming of een Democratische president op onwettelijke gronden toestemming resp. opdracht geeft om politieke tegenstanders af te luisteren, te volgen, te bespioneren en op diens virtuele communicatie in te breken.
Die hoorzittingen hebben bevestigd dat Democraten zich wel above the law wanen, omdat de wet niet naar de inzichten van de Democratische Partij is gemodelleerd. Niet alleen werden wetsartikelen herhaaldelijk geschonden om het eigen gelijk te bewijzen, ook van een rechtvaardig proces was absoluut geen sprake, omdat het wederwoord weliswaar werd gehoord, maar in het besluit om de afzettingsprocedure geen enkel gewicht in de weegschaal legde. Bovendien hangt rond de twee artikelen die de juistheid van een afzetting moeten onderbouwen, een stank die maar moeilijk verjaagd kan worden, omdat die twee instrumenten het privilege van de Democratische Partij en Democratische presidenten bleek te zijn. Op basis van die twee artikelen kan geen sprake zijn van een afzetting van de president. Ware dat wel zo dan zou de helft van de presidenten die na WO II het Witte Huis heeft bevolkt met terugwerkende kracht afgezet moeten worden. Wel een prima optie om de keuze van het electoraat te beïnvloeden, maar helaas gebeurt dat niet ten faveure van de Democraten.
The economy is not working for all Americans
De favoriete kreet van de verzameling Democratische politici om het economische succesverhaal van de regering Trump te kleineren. Tijdens de slaapverwekkende debatten die vooral gevuld worden door anti-Trump retoriek, de wens om de individuele Amerikaan in al zijn levensfacetten afhankelijk van de overheid te maken en geldverslindende energie transitievoorstellen, wordt gretig de beeldvorming van de nepnieuws media, de favoriete propaganda trein van de Democratische Partij geciteerd: “The economie is noot werking For all Amerikaans”.
Vanzelfsprekend bedoelen ze te zeggen dat het stimuleringsbeleid van Trump dat gebaseerd is op de theorie van de Amerikaanse aanbodeconoom Arthur Laffer, volgens hen nooit kan werken. Lafferty beweert dat er een omgekeerde relatie bestaat tussen de hoogte van belastingen en de motivatie om te werken. Bij 100% belastingdruk is de motivatie om te werken nul en ergens op de curve die Lafferty heeft ontwikkeld bevindt zich de optimale belastingdruk. De uitdaging voor de overheid is om te bepalen wat die optimale belastingdruk moet zijn. Democraten willen een totaal andere weg bewandelen en streven naar globalisering (gooi de grenzen open, stimuleer de ongecontroleerde massamigratie want die heeft (veronderstelde) positieve effecten op de arbeidsmarkt), een door de overheid gestuurde economie (Democraten willen bepalen en sturen hoe de welvaart verdeeld moet worden en zijn een voorstander van een nationale economie.). De Democraten willen de doorsnee Amerikaan weer in de slachtofferrol dringen. Een soort moderne economische slavernij waardoor zij kunnen bepalen wie in aanmerking komt voor kosteloze medische verzorging en onderwijs. Terug naar de glorieuze tijden waarin het gebruik van voedselbonnen piekhoogten bereikten.
De Trumpeconomie volgt een tegenovergestelde route en dus leidt die route niet naar het door de Democraten gepropageerde land van melk en honing. Misschien moeten ze even gaan kijken in landen als Duitsland en Zweden. Het gros van de economische experts komt herhaaldelijk met artikelen die het desastreuze karakter van Trumps economie onderstrepen. Een positieve en optimistische weergave daarvan is in de liberaal georiënteerde vakbladen amper te vinden. De doorsnee Amerikaan echter stelt zichzelf slechts drie vragen: heb ik morgen werk, komt er geld op mijn rekening en is een opwaartse trend in mijn beloning herkenbaar. Die heeft geen boodschap aan moeilijke analyses en evaluaties en doemberichten over de economie van morgen. In de afgelopen jaren is Trump er in geslaagd om werkgelegenheid uit het buitenland naar de USA terug te brengen, is het werkloosheids-percentage van Afro-Amerikanen en Latino´s spectaculair gedaald, is het gebruik van voedselbonnen sterk beperkt, groeit de economie en scoort Wall Street herhaaldelijk nieuwe records. Uit een recente omvraag blijkt dat 76% constateert dat het beter is dan voorheen en een deel van de resterende 24% bevond zich vermoedelijk onder de kijkers en luisteraars van het Democratische debat.
The economy is not working for all Americans is weliswaar een waarheid als een koe. Het blijft een wensbeeld dat een economie de welvaart en welzijn van alle leden van een samenleving in een voortdurende opwaartse trend kan stimuleren. In de USA krijgt de doorsnee Amerikaan de keuze tussen economische afhankelijkheid van de overheid versus de individuele vrijheid om de economische toekomst in eigen hand te hebben en te houden.
Tolerantie mist
Een ander stokpaardje is het voortdurend schreeuwen dat Democraten van nature tolerante mensen zijn om in dezelfde zucht te bevestigen dat er geen intolerantere personen binnen de Amerikaanse samenleving bestaan dan de links liberale mens die het merendeel van de DNC bevolkt. Hun favoriete manier om die tolerantie te onderbouwen is de kreet “Trump en zijn Republikeinse aanhangers zijn racisten” en soms wordt aan die uitspraak nog de term fascisten geplakt. Racisten en fascisten een verzameling tuig die gehaat wordt door de Democraat. Zegt die, maar hij/zij staat te juichen in de straten en op de campussen van de USA als agressieve groeperingen als Antifa, Black Lives Matter, Black Panthers en Planned Parenthood het bezit van de doorsnee Amerikaanse burger aan gort slaat of als een zich tolerant opstellende aanhanger van de Democratische Partij in openbare gelegenheden of voor de woning, andersdenkenden naar het leven staat. Ja, die Trump is een echte racist en dat komt uit de mond van een aanhanger of politicus/politica van een Partij, die de activiteiten van een Planned Parenthood steunt. Een organisatie die is gesticht door een racist, een zich superieur voelende blanke, die als spreker werd uitgenodigd op KKK wervingsbijeenkomsten.
Hoe tolerant deze figuren zijn, wordt duidelijk door de instrumenten die worden toegepast om meningen en visies die hun goedkeuring niet kunnen hebben op een agressieve wijze met hulp van de liberale media de kop in te drukken. Het starten van de afzettingsprocedure was volgens Democratische kopstukken een plechtige onderneming en de democratische vertaling daarvan kwam tot uiting in uitbundige feesten in de werkruimten van Democratische Afgevaardigden en Senatoren. Tijdens een van die niet zo erg ingetogen feesten begeleidde een van de liberale zich journalist noemende personen zijn toost met de kreet “Merry Impeachmas”. Heel respectvol en terughoudend.
Hindernissen, hinderlagen, valkuilen en overvallen
Behalve de drie boven beschreven controversies tussen Democraten en Republikeinen wordt de Amerikaanse samenleving regelmatig met het kleine werk geconfronteerd. Onderwerpen die niet regelmatig de voorpagina´s halen en voortvloeien uit het fenomeen van twee films op een scherm. Een constatering van Scott Adams, die door Sietske Bergmsa in haar column werd verwerkt en de strekking in een uitspraak helder over de bühne komt: “Als het bewijs van Trump zo evident is als het frame beweert, dan zou zijn populariteit dichter bij 10% liggen” en niet zoals al maanden ondanks of juist door de afzettingsfarce het geval is een stijgende lijn vertonen.
Het kleine maar belangrijke werk dus. Democraten pretenderen de doorsnee Amerikaan te vertegenwoordigen, maar zodra de stem van het volk niet correleert met hun wereldbeeld, moet die stem fluks tot zwijgen gebracht worden. Ze schetsen op een arrogante manier hoe het volk zijn leven moet invullen, denken de wijsheid in pacht te hebben, maar vergeten dat niet kennis of intelligentie, maar rijkdom, bekendheid of politiek hen een in een bevoorrechte positie gemanoeuvreerd heeft. Ze zijn voor het socialisme, maar betalen hun medewerkers en onderhoudspersoneel minder dan het afgesproken uurloon. Ze propageren biljoenen kostend Green New Deal (GND), die geen zoden aan de dijk zal zetten, maar verplaatsen zich in benzine en diesel slurpende auto´s en kerosine vretende vliegtuigen en helikopters. Ze willen ziektekostenverzekering voor iedereen, vinden dat ook illegalen daar recht op hebben, maar piepen als de kosten ook hun beurs raken.
De progressieve politicus vindt het heel normaal dat hij het voorrecht van voters suppression heeft. Een instrument dat dateert uit de tijden van de KKK, die door Democratische socialisten werd opgericht. Dat inmiddels tot een Democratische traditie verworden instrument wordt in de informatie tijd voortgezet door de New Black Panther beweging die tijdens de 2008 presidentsverkiezingen gewapend buiten de kieslokalen stond. De Democratische Partij heeft zich bewogen op het glibberige pad van “poll taxes”, litaracy tests” en “voter fraud”. Regelmatig worden tijdens president – en midterm verkiezingen ineens ergens weer verloren kiesbriefjes gevonden of zijn kiezers opgenomen die niet reageren op het verzoek om te kiezen[i], waardoor een verkiezingsresultaat werd omgekeerd ten gunste van een Democratische kandidaat. Onlangs kwam het fenomeen van rijbewijzen voor illegalen op tafel om verkiezingen middels de illegale meute in Democratische voordeel te doen verlopen. De onderdrukking van de legitieme keuze van de Amerikaanse burger.
In 2019 heeft de Amerikaanse samenleving in de aanloop naar en na afloop van de hoorzitting van rechter Kavanaugh herhaaldelijk de tekst “we believe the women” gehoord en duidde daarmee op de vrouw die het eens was met de Democratische en tegen de Republikeinse benadering van de oppoppende problematiek. Christine Blasey Ford, Julie Swetnick, and Deborah Ramirez moesten zonder meer geloofd worden; de vrouwen die een klacht wegens seksueel intimidatie en aanranding tegen Clinton neerlegden werden weggehoond, in een donkere kamer geplaatst. Vrouwen die een linkse liberaal aanklaagden en vrouwelijke Trump aanhangers werden en worden weggezet als dom en onbetrouwbaar, belasterd, afgepoeierd, geminacht en gepasseerd. Kortom, niet alle vrouwen worden blijkbaar zonder meer geloofd. .
In de drie jaar van Trump is helder geworden welke puinhopen Democratische bestuurders in grote steden hebben opgebouwd: het volume daklozen en illegalen in steden die zich als Veilige havens presenteren, drijven de harde criminaliteit naar ongewenste grote hoogten, vervuilen de straten, veroorzaken ratten en muizenplagen, verhogen de overlast dusdanig dat firma´s die steden ontvluchten en met hen de werkgelegenheid en bedreigen de gezondheidstoestand en veiligheid van bewoners. Democraten denken die problematiek weg te kunnen gummen door Trump van racisme te beschuldigen.
Vroeger komt voor de Amerikaanse kiezer nooit meer terug
In de
pre-Obama periode bestonden er nog marges voor samenwerking, bestond nog respect
voor de opstelling van politieke opponenten, kende de politieke arena nog
bruggenbouwers, werden het discours en de discussie nog niet gekleurd door
scheldpartijen en terminologieën waar een weldenkend persoon zich diep voor zou
schamen. Die wereld is voorgoed verdwenen en zal mogelijk nooit meer
terugkomen. Het is de wereld van Alynski waarvoor de Obama´s en de Clinton´s de
piketpalen binnen de Amerikaanse samenleving in de grond geplaatst hebben.
Trump c.s. zijn bezig die piketpalen op te sporen en te verontzijdigen voordat
het Alynski kwaad vaste voet kan krijgen. Als het maar niet te laat is.
[i] Judicial Watch ontdekte miljoenen inactieve kiezers op kieslijsten en heeft 19 grote kieskringen in 5 staten aangeschreven om te voldoen aan de inhoud van National Voter Registration Act of 1993 (NVRA) en de inactieve kiezers van de lijst te schrappen op straffe van een gang naar de rechter. De vijf staten die zijn aangeschreven zijn Californië, Pennsylvania, North Carolina, Virginia en Colorado. Kentucky heeft al aan dat verzoek voldaan en schrapte 250.000 inactieve kiezers van de lijst. Ook Georgia heeft dat gedaan en schrapte 300.000 namen. JW stelt: “Dirty voting rolls can mean dirty elections and Judicial Watch will insist, in court if necessary, that states follow federal law to clean up their voting rolls”
.