Toen ik voor het eerst George Orwell’s ‘1984’ las, leek dat een voorspelling van een dystopische, verre toekomst. Toen ik het enkele jaren geleden herlas trof het mij als een triest makende waarschuwing tegen Big Brother voor een mensheid die, grotendeels, Big Brother reeds ‘tussen de oren heeft’, maar vaak te weinig historisch perspectief bezit om zijn waarschuwing te appreciëren.
Toen ik als student ‘1984’ las kon ik de waarschuwing nog niet appreciëren voor het naargeestige sadisme van Oceanië dat geregeerd werd volgens de principes van ‘IngSoc’, de naam in ‘newspeak’ (specialiteit van D’66) van de Engelse Socialistische Partij onder Big Brother die het land met een ijzeren vuist regeerde volgens de principes: ‘Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij en onwetendheid is macht’.
Geen roman heeft waarschijnlijk zo’n grote invloed gehad als ‘1984’, waarbij zelfs de naam van Orwell tot een bijvoeglijk naamwoord werd, en de vocabulaire van Big Brother’s almachtige IngSoc in de 21e eeuw is ingeburgerd met termen als ‘gedachtenpolitie’, ‘newspeak’, ‘ministry of love’, ‘thoughtcrime’ (denk aan de term ‘hatespeech’), ‘doublethink’ etc. – stuk voor stuk termen die vandaag een associatie oproepen met een nachtmerrie in elke discussie over de autoritaire linkse politiek (denk aan de EU). Orwell schreef een diep politiek essay, een werk van grote kracht dat, wonderlijk genoeg, nu veel gelezen schijnt te worden door mensen die Big Brother ‘tussen de oren hebben’, de Trump haters. Vroeger was ‘1984’ op Angelsaksische scholen een verplicht onderdeel van het curriculum, dat tijdens de koude oorlog grote aftrek vond in de landen achter het IJzeren Gordijn, waar Orwell destijds als een ware profeet werd gezien.
Orwell was een authentieke socialist in hart en nieren, per se géén salon socialist, die in Spanje tegen het totalitaire communisme aanliep van Stalin’s agenten die instrumenteel waren in de Spaanse Burgeroorlog. De linkse pers speelde – ook toen al – gretig in op hun communistische propaganda maar Orwell weerlegde hun stuitende manipulaties in zijn werk ‘Homage to Catalonia’. Later vatte hij deze gruwelijke perversie van de waarheid door de linkse pers samen in zijn werk ‘History Stopped in 1936’ (met de toevoeging: ‘… and Everything Since Is Propaganda’), uiteindelijk leidend naar ‘1984’, dat hij op zijn sterfbed voltooide. Terstond na de publicatie van dit werk ontstonden er discussies over de interpretatie ervan, maar Orwell zelf gaf nog op zijn sterfbed aan dat zijn roman geen aanval op enige regering in het bijzonder was, maar een satire op ‘totalitaire tendensen’ in de Westerse maatschappij, in het bijzonder onder (semi-) intellectuelen. De moraal van zijn boek is simpel: ‘ Don’t let it happen. It depends on you.’
Daarom is het zo navrant dat ‘1984’ de laatste jaren zoveel aftrek schijnt te vinden bij een totalitair Social Justice publiek, dat Orwell’s persoonlijke geschiedenis niet of nauwelijks kent, maar verwoede pogingen doet om Trump als Big Brother af te beelden. Maar in de afgelopen decennia is hun attitude er altijd één geweest van ‘het valt wel mee en Orwell zag het niet goed, want de USSR is historie’. Maar Orwell heeft daar nooit op gedoeld, hij probeerde slechts – let wel, in zijn eigen woorden – te waarschuwen voor het ‘perpetuum mobile’ van de totalitaire stromingen die keer op keer opkomen en zo steeds meer betekenis geven aan ‘1984’.
De leugen ‘dat het allemaal best meevalt’ is er een waarvan een Pechtold of Timmermans zich graag bedienen, maar pas op voor die landverraders, want Big Brother ‘zit al lang tussen de oren’ van hele volksstammen en wordt gevoed door extremisten – inclusief de corrupte media – die als drijfveer de ‘rechtvaardigheid’ (de Social Justice) in hun vaandel schrijven, maar net als de linkse pers tijdens de Spaanse Burgeroorlog slechts propaganda bedrijven. Donald Trump zei al: ‘What you’re seeing and what you’re reading is not what’s happening ‘ en dat geeft ‘1984 ‘ weer nieuwe betekenis! Wij mogen ‘1984’ nog steeds lezen, dus wij leven (nog) niet onder een totalitair systeem, maar de Social Justice zaagt onvermoeibaar verder aan onze stoelpoten. Ik heb al eerder het voorbeeld gebezigd van de ‘newspeak’ die het begrip ‘hatespeech’ heeft geïntroduceerd om dat gelijk te stellen aan ‘vrijheid van meningsuiting’ en die zodoende, zonder enige discussie, strafbaar te stellen… Let u vooral op gladakkers die ook al het begrip ‘huwelijk’ ondermijnd hebben door te betogen dat homo’s ‘gelijke rechten’ hebben en daarom …etc. Het huwelijk is een maatschappelijke hoeksteen van onze westerse maatschappij en mag daarom niet op zo’n perverse wijze gesaboteerd worden, maar de manipulatieve Big Brother heeft het erdoor gekregen en houdt ons al dagelijks scherp in de gaten. Hoe dan?
Bijvoorbeeld door de schermpjes waarmee een groot deel van de bevolking gemanipuleerd wordt omdat zij ermee getrouwd is, die zij zelfs aan het stuur van hun auto raadplegen, want zij kunnen niet meer zonder. De SJW politiek en hun handlangers in de media geven veel vermoeide kiezers het gevoel van een ‘onafwendbaarheid’ van de totalitaire eindzege van Big Brother, maar wij mogen nooit vergeten dan onze ‘onvrijheid’ het resultaat is van onze eigen keuze, de kiezer jaagt dit proces van beneden af aan door zijn geestelijke leegheid en luiheid. Niet zelfstandig nadenken is niet de enige oorzaak, maar ook de angst voor repercussies via dat ellendige schermpje als men een gebrek aan ‘conformiteit’ toont. Orwell’s Ministerie van de Waarheid is vervangen door Google en Facebook!
Dit fenomeen van ‘doublethink’ is al lang door Orwell gesignaleerd en leidt tot een vorm van zelfcensuur onder gebruikers van Facebook en Twitter die hen in het totalitaire keurslijf dwingt dat – niet bepaald subtiel – door linkse terreur in de media wordt gecreëerd. Navrant is dat de SJW nu probeert om Trump in de rol van Big Brother te manipuleren, de zoveelste leugencampagne waar Orwell voor waarschuwde sinds de bloedbaden van een eeuw geleden in Catalonië en Trump nu.
Maar de SJW heeft een pervers systeem van sociale druk gecreëerd, bijvoorbeeld op Twitter, waar de angst voor ‘shaming’ of ‘canceling’ overheerst en dwingt tot ideologische conformiteit met als gevolg dat men liever ‘ergens bij hoort’ dan onafhankelijk durft te denken. Als u de scheldkanonnades en bedreigingen met moord en doodslag voorbij ziet komen, zult u toch moeten concluderen dat het moeilijk waar te maken is dat plots Trump hier de mantel van Big Brother zou hebben aangetrokken, terwijl de communistische agressoren van de SJW weer eens de slachtofferrol op zich nemen.
Dit is een vrijwillige vorm van intellectuele zelfbeperking geboren uit lafheid, hetgeen ook de enorme behoefte verklaart onder de SJW ridders aan ‘safe spaces’ waar zij zich kunnen verstoppen voor de boze mensheid en die doodenge ‘andersdenkenden’ die niet dagelijks een uit het hoofd geleerd mantra opdissen, zoals zelfs diverse ministers doen als zij bijvoorbeeld over het klimaat aan de tand worden gevoeld. Zij raken haast in paniek als zij in hun gebrek aan eigen intellectuele nieuwsgierigheid en feitenkennis door de mand dreigen te vallen en vallen dan terug op uit het hoofd geleerde versjes.
In het reddeloos verloren Amsterdam gaat de verloedering al zover dat er € 110 miljoen aan subsidie wordt weggegooid door een communistische gemeenteraad aan ‘kunst’ die slechts aan eisen van ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’ voldoet… Een stad vol subversieve ‘progressieven’ houdt de adem in en probeert deze hersenschimmen te negeren omdat de commissarissen der Social Justice hen anders achterna komen en publiekelijk zullen ‘shamen’ voor hun ‘thoughtcrimes’.
Is het bangmaken van de mensheid, opdat zij liever ergens bij willen horen, soms democratie in de naam der kiezers? De vrijheid van meningsuiting, de intellectuele vrijheid, moet en zal door de gedachtenpolitie van G.L. en D’66 onderdrukt worden in naam van de ‘progressie’. ‘Kunst’ heeft niets te maken met ideologie, behalve in het oude Sovjet Rusland en in Amsterdam. Voor sociale problemen komt nooit een oplossing als degenen die die problemen zelf veroorzaken de ‘andersdenkenden’ verhinderen daarover in discussie te treden omdat zij zich dan aan ‘hatespeech’ schuldig maken.
In 1946 schreef Orwell ‘ Nothing is gained by teaching a parrot a new word ‘, dus er is in feite niets veranderd, want de historische en actuele greep naar de macht kenmerkt zich door haat aan de extreem rechtse zijde en door vermeende ‘deugd’ aan de linkse zijde die binnen de kortste keren omslaat in dezelfde haat, zoals wij nu al dagelijks zien. De waarheid is ontzettend fragiel.
.