De morele corruptie van de Nederlandse justitie

Vrijdag heeft de Hoge Raad klakkeloos toegegeven aan de linkse waan van de dag in het Urgenda arrest, terwijl minister Grapperhaus en zijn ambtelijke staf van “deep state” ambtenaren al maanden wanhopige pogingen doen om het politieke Wilders proces alsnog in – voor hen – goede banen te leiden met hun obstructie van de instructie van de Rechtbank om voor Wilders potentieel ontlastend bewijsmateriaal te produceren.

Er doen zich zo vaak incidenten voor waarin ”Justitie” blijk geeft van hun ideologische voorkeuren, dat dit al jaren de toon zet voor hun stelselmatige verkrachting van Vrouwe Justitia, reden waarom ik hier een illustratief voorbeeld van schreeuwend onrecht wil aansnijden waaraan het ministerie van justitie, mogelijkerwijze het koningshuis, het Openbaar ministerie, de recherche en het ministerie van buitenlandse zaken hun nefaste bijdragen hebben geleverd.

Ex Transavia piloot Julio Poch heeft, volkomen, onschuldig, acht lange jaren in een Argentijnse cel gezeten omdat foute, ideologisch gedreven ambtenaren van het Nederlandse O.M. en wellicht zelfs de minister van justitie, hem zonder de minste scrupules, op volstrekt illegale wijze, daar deden belanden.

Wat was het smerige belang van de Nederlandse staat om Julio Poch te verraden? Poch wil nu in de Rotterdamse Rechtbank, terecht, achterhalen welke smerige belangen speelden om hem op te offeren. De redelijke stelling dat de – juridisch technisch onmogelijke – uitlevering van Poch aan Argentinië hemelhoog stinkt wordt onderbouwd door enerzijds het feit dat er plots een “onderzoek” wordt gedaan – voor wat het waard is – door advocaat-generaal Machielse en dat anderzijds minister Grapperhaus al op voorhand het aantal getuigen van Poch voor de Rotterdamse rechter heeft beperkt.

Waarom in hemelsnaam, als de man zo’n schrijnend onrecht is aangedaan? Wie moet er beschermd worden? Poch staat hier eenzaam tegenover de ministeries van Justitie en Veiligheid en Buitenlandse Zaken die, zoals inmiddels al jaren bekend, hierin een uiterst dubieuze rol speelden.

De voorgeschiedenis is in grote lijnen bekend: Poch werd op basis van ‘hearsay’ door collegae piloten bij Transavia ervan beschuldigd dat hij actief bij de dodenvluchten van de Argentijnse junta betrokken zou zijn geweest. Die keukenmeiden verhalen werden ontzenuwd maar desondanks werd er een slinks complot beraamd om Poch verdacht te maken en aan de corrupte Argentijnse justitie uit te leveren. Na acht lange jaren in de Argentijnse cel is zijn naam gezuiverd en nu eist hij een schadevergoeding van de Nederlandse staat van € 5 Miljoen. Ogenschijnlijk staat Grapperhaus aan zijn zijde met zijn brief aan de 2^e Kamer: “De waarheidsvinding verdient een uiterste inspanning, in de eerste plaats voor de heer Poch”.

Het feit dat Grapperhaus zich vervolgens verzet tegen de wens van Poch om zeven getuigen op te roepen doet denken aan de onrechtmatige inmenging van Opstelten in het Wilders proces, terwijl hij tegelijkertijd, inmiddels al bijna een jaar geleden, oud advocaat-generaal bij de Hoge Raad Ad Machielse opdracht gaf te onderzoeken welke rol zijn eigen voorgangers hebben gespeeld bij het strafrechtelijk onderzoek naar Poch. Grapperhaus maakt zichzelf verdacht, maar heeft anderzijds wèl toegegeven dat de Nederlandse politie in Argentinië over uitlevering van Poch heeft gesproken! Als er geen uitleveringsverdrag tussen beide landen bestaat valt er niets te bespreken… Helemaal niets!

Het feit dat Poch desondanks door het perfide Nederlandse O.M. op een uitermate slinkse wijze werd ‘uitgeleverd’, in samenwerking met de controversiële Spaanse onderzoeksrechter Balthasar Garzón, zet meteen alle lichten op oranje. Dat “Oranje” mogelijkerwijze ook nog bij deze affaire betrokken was valt niet uit te sluiten. Michiel Meijer, ex-directeur van Transavia, repte van het treurige feit dat hij in 2010 van de arrogante O.v.J. Guus Schram te horen kreeg dat hier “een hoger belang mee gediend zou zijn”. Daarmee werd volgens Meijer gehint op het Koninklijk Huis. Voor het Koninklijk Huis lag de zaak-Poch gevoelig, omdat de inmiddels overleden vader van Máxima minister van agricultuur was onder Videla. Uit meerdere officiële verklaringen zou op te maken zijn dat Transavia-piloot Julio Poch destijds door Nederland werd ‘opgeofferd’ om wijlen Jorge Zorreguieta uit de wind te houden.

“Pitbull” advocaat Knoops bijt zich nu vast in het dossier, dat eventueel “Oranje” behoorlijk op de tocht kan zetten als hun “voorkennis” bewezen wordt en zij zonder enige scrupules Julio Poch voor hun “acquit de conscience” blijken opgeofferd te hebben… 

Navrant was dat de als getuige opgeroepen ex minister Hirsch Ballin aan het eind van zijn getuigenverklaring antwoord meende te moeten geven op een helemaal niet gestelde vraag met: “ Alle suggesties over hogere belangen van het Koninklijk Huis hebben geen rol gespeeld in de maatstaven die ik in de kwestie-Poch heb aangelegd.”

Dat zal voor veel betrokkenen een pak van hun hart betekenen, maar Hirsch Ballin heeft de pech dat hij al als een gluiperd overkomt zonder dat hij zijn mond opent, maar zo’n ongevraagde verklaring geeft wel aan uit welke hoek de wind waait… Dit temeer omdat Transavia’s Meijer ook nog verklaarde dat het O.M. nooit enige persoonlijke info over Poch bij Transavia had opgevraagd en zelfs foutieve info in hun strafdossier had opgenomen!

Die misdadige uitlevering was te absurd voor woorden, maar hoe moreel corrupt kon de Nederlandse overheid zijn? Nederland heeft zich daarmee schuldig gemaakt aan onrechtmatig gedrag, reden waarom Poch – die plots tot vijf getuigen beperkt werd – oud-minister van Justitie Hirsch Ballin opriep. In deze context is het door Grapperhaus geëntameerde onderzoek van Machielse meteen al suspect, want het O.M. heeft in die dagen geen enkel serieus onderzoek gedaan zonder ook maar één kritische vraag te stellen. Julio Poch werd niet eens gehoord!!!

Na acht lange jaren in de Argentijnse cel dankzij het, ook toen al, duidelijk ideologisch gemotiveerde Nederlandse O.M. dat, volledig onnodig, Spanje en Argentinië alarmeerde met hun “keukenmeiden verhalen”, werd Poch uiteraard vrijgesproken. De drie betrokken Transavia piloten, op basis van wier ‘hear say’ Poch een oor werd aangenaaid, kregen van de malafide Nederlandse recherche te horen dat er “veel meer belastend materiaal” tegen Poch zou zijn, quod non!

Na bijna tien jaren in Argentinië weet ik wat te verwachten van de Argentijnse justitie, maar dat de Nederlandse justitie al nèt zo verrot is toont zij keer op keer aan. Dat Grapperhaus een onderzoek instelt om te bezien “of er fouten gemaakt zijn” is een travestie van de justitie, want hij zou onderzoek moeten doen naar een onrechtmatige overheidsdaad, die met de € 5 Miljoen die Poch nu eist als schadevergoeding nauwelijks gecompenseerd kan worden.

Sterker nog, er moeten eindelijk eens koppen rollen van de corrupte, immorele politici die hierbij betrokken waren èn van het al even corrupte O.M.

.