Ongehoorde intimidatie

Enkele dagen geleden waren wij getuige van de geboorte van ‘Ongehoord Nederland’, dat opstaat tegen linkse, totalitaire, tirannieke intimidatie en wil knokken voor datgene waarin zij en met hen vele anderen geloven. Een loffelijk initiatief in een land waar de media als één politiek correcte éénheidsworst acteren zonder enig blijk van interesse in hun eigenlijke taak, het objectief verslaan van het nieuws.

Omdat ik ‘Ongehoord Nederland’ héél interessant vind, met 18.000 leden in één dag, en Arnold Karskens in mijn optiek altijd een eerlijke poging doet het wereldnieuws op objectieve wijze te verslaan, probeerde ik de ontwikkelingen van ‘Ongehoord’ te Googelen.

Wat slechts opkwam waren uniform negatieve columns, bijvoorbeeld van Trouw – een vodje dat ik al sinds mijn studentenjaren mijd, maar het leek mij interessant om mijn vooroordelen eens te toetsen aan het geschreven woord. Dus ik dook in een artikel van ene Lex Oomkes in Trouw getiteld: “Ongehoord Nederland moet vooral ongehoord blijven” d.d. 26 november 2019.

Nieuwsgierig geworden naar zijn argumentatie voor deze forse conclusie, stuitte ik in zijn eerste alinea op “De hysterie heeft dit land in de greep”, helaas niet gevolgd door enige toelichting in de trant van “wie heeft wie in welke greep?”.

Er volgden slechts wat wollige constateringen, o.a. over Zwarte Piet. Voor zover mij bekend leeft Piet inderdaad in een staat van hysterie die slechts afkomstig is van lieden als Oomkes, dus wat heeft hij te klagen? Vervolgens: “Dit weekeinde werd de hysterie weer een stukje intensiever. Een aantal beroeps-verontwaardigden, onder wie roeptoeter Arnold Karskens, kondigde luid aan een nieuwe omroep te willen beginnen, Ongehoord Nederland. We moeten immers terug naar de tijd dat je nog gewoon je mening kon geven, naar ouderwetse Hollandse vrijheid”.

Dat lijkt erop dat “Terug naar de tijd dat je nog gewoon je mening kon geven, naar ouderwetse Hollandse vrijheid” bevestigt wat Karskens pretendeert, namelijk dat dit anno 2019 niet het geval is.

Oomkes gratuite typeringen “ad hominem”, zoals “beroeps-verontwaardigden” en “roeptoeter” komen weinig intelligent, laat staan objectief over. Maar hij komt inmiddels lekker op toeren en verwijt in zijn ongestelde agressie “ad feminam” Ybeltje Berckmoes een “totaal mislukt VVD-Kamerlid” te zijn. Dit terwijl zij juist, als ik het mij goed herinner, als één der weinigen de moed had om aan te kaarten dat zij geen typisch stemvee wilde zijn en prima zelf een mening kon formuleren.

“Nadenkende Kamerleden” zijn wellicht een onderwerp waar Oomkes allergisch voor is, maar in één grote streek van zijn brede kwast worden ook FvD en PVV tegen de muur gezet omdat zij zich zouden presenteren als “slachtoffers der media”. Een redenatie “ad absurdum” omdat beiden juist keer op keer de vloer aanvegen met mische media als Trouw en idem ‘journalisten’ als Oomkes. Zou het gif soms daarin zitten?

Terwijl de lezer vergeefs speurt naar een helder argument pro- of contra “Ongehoord Nederland”, vervolgt Oomkes zijn tirade: “ De werkelijkheid is dat media veel te veel aandacht besteden aan de roeptoeters en de verontwaardigden. Of ze nu een partijtje willen oprichten, dan wel een omroep. De drempels om verontwaardiging om te zetten in actie zijn alleen maar lager geworden”.

Oomkes gaat daarmee opnieuw in de ideologische fout, want het feit dat de hopeloze versplintering van politiek Nederland en het daaruit resulterende polderen in linkse ogen juist zo’n enorme verdienste zou zijn omdat daarmee iedereen aan het woord komt, ook de allerkleinste, is kennelijk niet van toepassing op de bescheiden mening der “roeptoeters van Ongehoord Nederland”. Democratie en vrije meningsuiting zijn kennelijk alleen weggelegd voor de juiste mening…

Vervolgens duikt Oomkes in het gat dat hij voor zichzelf graaft: “ De vermeende missers die de media maakten bij de opkomst van Pim Fortuyn zijn ons duur komen te staan. De ongehoorden van Ongehoord Nederland overheersen nu de publieke debatten door de angst nogmaals de fout in te gaan. Het debat draait nog slechts om hun klacht dat ze zich niet mogen uitspreken.”

Of de geciteerde “vermeende missers der media” tot de dood van Fortuyn leidden, danwel slechts lieden als Oomkes “cum suis” duur te staan kwamen, wordt niet duidelijk. Maar de klacht die “Ongehoord Nederland” aanvoert dat het zich niet mag uitspreken is waarschijnlijk niets minder dan hoogst kwalijke “hatespeech”, dus die moet de kop ingedrukt worden.

Vervolgens las ik tot mijn onuitsprekelijke vreugde zijn inhoudelijk tegenstrijdige jeremiade over de uiteenvallende coalitie omdat partners niet in het gelid willen lopen maar zelfstandig pretenderen na te denken (Ybeltje?), en het verwijt aan de “roeptoeter” dat hij hierin het failliet van de coalitie ziet…

Oomkes moet het door hem zelf gesignaleerde faillissement van de linkse coalitie nu uiteraard wel tegen Karskens verdedigen en probeert dat met deze magistrale “contradictio in terminis”: “maar voor de weldenkende mens een bewijs dat er gelukkig nog ideologische verschillen bestaan”. Maar dat geldt dan expliciet weer niet voor “het mislukte Kamerlid Ybeltje Berckmoes”?!

Oomkes concludeert in zijn blijk van intellectueel en journalistiek onvermogen – zonder ooit serieuze appreciatie te hebben gegeven aan de constructieve redenen voor de oprichting van “Ongehoord Nederland” – met deze vermakelijke canard: “Het zou een klein stapje vooruit zijn als het Ongehoord Nederland lukt ongehoord te blijven en het minimale aantal leden voor een zendmachtiging niet weet te halen. Voor Hilversum is dit een relatief nieuw fenomeen, voor de politiek niet. De kiezer blijkt de nieuwigheid van Wilders en Baudet op zijn waarde te kunnen schatten. De twee partijen van de heren blijven in de marge. Ondanks het feit dat ze veel te veel gehoord zijn”.

In het verziekte Amsterdam wordt de nieuwste gender flauwe kul gebezigd die pretendeert dat “mannen kunnen menstrueren”, hetgeen ik als simpele binaire ziel nooit heb willen geloven, maar ik ben nu volledig bekeerd dankzij deze ongestelde, boze blanke Lex!

.