De EU gaat het niet bepaald voor de wind, noch in economisch noch in politiek opzicht: op 25.10 jl. heb ik een poging gewaagd om de subversieve rol van Merkel en Macron in die situatie te beschrijven in ‘Banger voor het eind van de maand dan het eind van de wereld’.
Nu Angela Merkel op haar laatste politieke benen loopt en geplaagd wordt door interne problemen, cirkelt de aasgier Macron boven het continent in de opportunistische hoop dat hij zich kan opwerpen als haar politieke erfgenaam. Dat de penibele situatie op het Franse thuisfront ook, al tientallen jaren, schreeuwt om ‘een politieke leider die de bezem erdoor haalt’, deert hem niet. De ‘gilets jaunes’ zijn ‘suf geluld’ door deze Franse versie van Mark Rutte, hoewel hun protest voortduurt, maar vanuit het isolement van Marine LePen in haar cordon sanitaire komt bitter weinig tegengas tegen zijn egotrip.
Sinds Trump de EU leiders als kinderen op het matje riep inzake hun verzuim jegens de NATO en hun parasitaire handelspraktijken jegens de USA, heeft het grote kind Merkel verongelijkt rondgebazuind ‘dat Europa niet langer op Amerika kan vertrouwen’. Dat is niet verbazend met haar communistische ideologie, maar het haantje Macron wist niet hoe gauw hij moest meeliften op de pandjes van Merkel’s jas door die leugenachtige uitlatingen niet alleen te herhalen maar zelfs voor eigen gebruik te versterken. Hij deed dit in een lachwekkend interview in ‘the Economist’ waarin hij de ondergang van Europa signaleert als wij niet terstond in zijn reddende armen vallen.
Eén ding is evident, het hedendaagse Europa dankt zijn bestaan aan de USA die twee wereldoorlogen voor ons vochten terwijl de Amerikaanse diplomatie aan de wieg van de EU heeft gestaan. Amerikaanse troepen waakten over West-Europa tijdens de dreigende Russische invasie in de koude oorlog en de Duitse hereniging leunde zwaar op Amerikaanse staatslieden. Een arrogante Charles de Gaulle kon dit niet verkroppen en probeerde in zijn minderwaardigheidscomplex jegens de Angelsaksische wereld zijn ego te strelen met gratuite speculatie tegen de goudstandaard van de Dollar en met zijn pro forma uittreden uit de NATO. Nog zo’n verwend kind!
In voornoemd interview doet Macron’s vergelijkbare borstgeroffel je broek ècht afzakken met uitlatingen ‘dat de USA Europa in de steek laat’ en ‘dat het oude continent op de rand van de afgrond staat’! ‘Tenzij wij op tijd wakker worden, zullen wij geen meester meer zijn over ons eigen lot’…
Dat ‘wij’ doet het vooral goed voor zijn egocentrisch melodrama, waarmee hij probeert de EU naar zijn hand te zetten door alle lidstaten voor zijn salon socialistische karretje te spannen. Macron gaf in apocalyptische termen aan dat de NATO lijdt aan een ‘hersendood’, Europa moet onmiddellijk een eigen legermacht op de been brengen – uiteraard onder leiding van Macron.
De EU moet ‘niet denken als een markt maar als een politiek blok’, waarin uiteraard de globalistische toon wordt gezet door de salonsocialist Macron inzake technologie, automatisering en uiteraard zijn Parijse hobby van het klimaat. Sinds de Gaulle hebben Franse presidenten altijd geprobeerd om hun broek op te houden door de USA te kritiseren en ‘nu wordt het tijd dat Europa eens luistert naar Frankrijk’. Hij meent dat de USA en Europa bepaalde belangen delen en hij pretendeert ook dat hij er zèlf keihard aan gewerkt heeft om goede relaties met Trump te onderhouden…Wat een zelfkennis!
“Maar”, stelt hij, “het is nu voor het eerst dat de USA een president hebben die niet onze idealen deelt van het Europese project”. Er zijn historische krachten aan het werk die de twee continenten uiteen trekken en prioriteiten veranderen’. Trump’s recente afscheid van de Koerden in Syrië zou ook de NATO ondermijnen… Macron meent daarmee een strategisch en politiek probleem te hebben…
En dat alles van één der klaplopers die al jaren niet aan zijn betalingsverplichtingen jegens het NATO budget voldoet! Onderkant formulier
Desondanks schrikt hij er niet voor terug om twijfel te zaaien aan de goede bedoelingen van de USA en ‘moet Europa zich eindelijk eens gaan realiseren voor welke immense uitdaging het staat’. Wat Europa in zijn optiek is wordt hier verduidelijkt: een groep vazallen onder leiding van Louis Bonaparte Macron die onze zakken met de hulp van Rutte nog verder zal leegschudden en daarvan leuke dingen voor sommige mensen, vooral in Parijs, gaat doen.
Amerika, de beschermer van de vrije wereld, wordt hem te protectionistisch, terwijl Trump er juist op uit is om een enorme vrijhandelszone te creëren waar iedereen die voor ‘free trade’ te porren is welkom is. Eigenlijk loopt alleen het hersendode socialistische protectionisme van Europa, uit eigen vrije wil, het risico om buiten deze mondiale boot te vallen. Onze hedendaagse Napoléon raakte niet uitgepraat om een zo extreem mogelijk beeld van ‘Europa in nood’ te schetsen waarvoor alleen hij een oplossing heeft als ons aller beschermheilige. Bijvoorbeeld op het gebied van de defensie. Macron denkt dat zijn nieuwe ‘Europese Interventie Initiatief’ en de EU ‘Permanent gestructureerde coöperatie’, ondersteund door ‘het Europese Defensie Fonds’ militaire integratie kan bevorderen en Europa’s militaire capaciteiten kan vergroten – kennelijk in een post NATO fase waarin de wereld op deze non-valeur zou moeten vertrouwen die zelf nog nooit een uniform heeft gedragen en waarschijnlijk het verschil tussen de voor- en de achterkant van een geweer nog niet kent.
Voor zijn ego probeert hij de NATO weg te krijgen uit Europa, hetgeen de meest gigantische gaten in de West-Europese verdediging zou achterlaten, al was het alleen maar omdat Amerika’s militaire budget meer dan twee keer zo groot is als dat van de gezamenlijke andere NATO Leden samen! Het beste zou zijn om de NATO up to date te brengen, maar dat kan alleen maar als de Europese wanbetalers eindelijk eens aan hun contractuele NATO verplichtingen zouden voldoen zodat zij tenminste een redelijke bijdrage verlenen aan de verdediging van hun eigen continent door de USA.
Ook op diplomatiek terrein denkt hij dat Europa, uiteraard weer onder zijn leiding, een globale positie kan opbouwen om te mediëren tussen China en de USA… Alsof Trump en Wi zouden zitten wachten op zo’n mannetje die nog nooit één serieus vak heeft geleerd… Wat een gotspe!
Al deze flauwekul baseert op zijn infantiele assumptie dat de onderling juist zo verdeelde EU gemeenschappelijke doelstellingen zou koesteren, zoals zijn wereldvreemde idee om met Poetin aan te pappen terwijl diens wangedrag slechts tot de ene na de andere internationale sanctie leidt.
Wie denkt Macron niet dat hij is? Herstel van de relatie met Rusland zou een preliminaire voorwaarde zijn, en daarvoor zou hij een jaar of tien willen uittrekken, alsof zijn mandaat tegen die tijd niet al lang verlopen zou zijn en alsof alle centraal Europese landen, die net onder de hiel van Moskou vandaan komen, daar trek in zouden hebben. Landen als Duitsland, Italië en Spanje hebben het in eigen huis moeilijk genoeg om niet van Macron’s geraaskal gediend te zijn.
Ook wil hij de Europese industrie gaan stroomlijnen, hetgeen leuk zou zijn als Frankrijk, met zijn logge staatsbedrijven, als industriële natie leidend zou zijn in Europa, quod non. Een land dat permanent jaarlijks door ‘geïnstitutionaliseerde stakingen’ wordt geteisterd en het hoogste aantal stakingsdagen per sector in Europa kent zou er goed aan doen om eens de hand in eigen boezem te steken en definitief af te rekenen met de terreur der communistische vakbonden, iets waar het laffe mannetje Macron als de dood voor is. In zijn narcistische denkraampje is slechts ruimte voor een socialistisch systeem van geleide economie, terwijl vrije concurrentie iets is waar hij in eigen land al een broertje aan dood heeft en wat hij middels het protectionisme van de Europese tariefmuren en de verstikkende Brusselse bureaucratie het liefst helemaal de kop indrukt. Kennelijk ziet hij die tegenstelling niet eens.
Conclusie is dat deze machtsdronken, egotrippende aasgier dermate ontspoord is in zijn eigen falen op interne hete politieke hangijzers, dat hij nu maar probeert om de EU te annexeren voor eigen gebruik als antwoord op vragen die niemand in Europa hem ooit gesteld heeft.
.