“Optimisme is de valse hoop van lafaards en imbecielen”.

Een persoonlijke mening als expressie van het vrije woord? Ja, zonder meer, maar sinds 2 weken is deze uitspraak van Eric Zemmour in Parijs mogelijk een strafbaar feit geworden.

Met de publicatie van ‘Le Suicide français’, een boek waarvoor hij de Prix Combourg Chateaubriand kreeg in 2015, werd Zemmour bekend en populair buiten Frankrijk. Hij staat bekend om zijn scherpe, analytische verstand en verklaart zich aanhanger van Gaulistische of Bonapartistische tradities. Hij is conservatief, maar staat ook kritisch tegenover de rol van het kapitalisme, dat hij de vernietiging van ‘het gezin’ verwijt ten gunste van ‘de markt’.

Pas op! Dit wordt geen kort artikeltje omdat het mijn bijna integrale, niet letterlijke, vertaling is van de briljante speech die Zemmour op 28 september jl. hield in Parijs tijdens de ‘Convention de la droite’.

Die kon ik niet inkorten, maar daarin zette hij glashelder uiteen wat veel mensen bezig houdt. Het is een magische analyse van de bedreiging niet alleen voor Frankrijk maar, in het algemeen, voor de westerse democratieën door hun eigen regeringen èn de Islam en dat viel slecht in het Elysée.

Zijn speech is zéér lezenswaardig getuige het feit dat héél links Frankrijk – er dat zijn er tientallen miljoenen – nu zijn bloed wel kan drinken, maar de salon-socialistische Macron kliek staat ook al klaar om een gerechtelijk onderzoek tegen hem te beginnen voor ‘hatespeech’ (een inmiddels ook in Frankrijk ingeburgerd links begrip). Ons ‘Wilders proces’ is hier kinderspel bij!

Dit is geen toevallige verwarring met ‘freedom of speech’, want die willen de linkse onheilsprofeten hem stante pede ontzeggen. Premier Edouard Philippe noemde hem ‘ziekelijk’ want Zemmour is een controversieel figuur door zijn ongezouten visie op de rol van de overheid en de islam. Navrant is dat hij van Joods Algerijnse komaf is, wat zijn geloofwaardigheid ten goede komt; hij is in grote lijnen representatief voor wat rechts Frankrijk daarover vandaag de dag denkt.

Wat ècht ‘ziekelijk’ is, is het feit dat de Franse regering probeert hem – net als Wilders – het recht van vrije meningsuiting te ontzeggen, maar wij weten al lang dat Macron – de zelfverklaarde ‘belangrijke (ideologische) partner’ van Rutte – een kleinzielige salonsocialist is met een groot ego.

Kortom, een ervaring waar Wilders op identieke wijze bekend mee is geraakt en nog steeds mee worstelt ondanks de reeds bewezen samenspanning jegens hem tussen onze corrupte uitvoerende en rechterlijke macht, die het Haagse Hof vooralsnog krampachtig probeert te negeren.

Waarom is ‘progressief’ Frankrijk plots zo gebeten op Zemmour? Omdat hij – zoals op Sta-Pal vaker geschiedt – het volledige linkse spoorboekje voor de linkse overname van de macht genadeloos blootlegt in al hun cynische gelieg en bedrieg. Zijn erudiete, ironische taalgebruik is moeilijk over te brengen, maar voor wie wil weten wat zijn uiterst realistische speech inhield geef ik hier een (min of meer) getrouw transcript, met een enkel cursief commentaartje mijnerzijds.

(voor Frans sprekenden: https://www.youtube.com/watch?v=ShnG7yThD7o ).

“Bonjour”.

Er zijn velen van u hier, dat had ik niet verwacht. Al die mensen die komen wanneer wij hen vertellen dat er een conventie is van de rechtervleugel, een populaire samenkomst, misschien wel ‘populistisch’? Waar denkt u dat u bent? Een coalitie van de Nationale Conventie der Republikeinen of zelfs een samengaan van de populisten met de dissidenten van la France Insoumise? Néén, al deze verboden, onmogelijke woorden…. Sommigen vertellen mij dat zij houden van hun illusies, maar ik geloof niet dat dat in die mate het geval is. Waar denkt u te zijn? In de USA? In Hongarije? In Polen? In Italië? In Oostenrijk? Nee, maar gelooft u dat u ontkomt aan een tweede ronde van Marine LePen tegen Macron en diens herverkiezing? U kunt toch niet serieus zijn? Dat gelooft u toch niet?

Ik weet dat Joseph de Maistre heeft gezegd dat de Fransen het makkelijkst zijn te misleiden en het moeilijkst weer op het rechte pad te brengen, het beste om anderen te misleiden? Kom op! Dan bent u voor niets gekomen, dus gaat u weer naar huis want hier hebt u niets te zoeken. U bent nog steeds in Frankrijk en hier hebt u de stomste rechter vleugel in de wereld. Wij zijn het land van de mensenrechten en de stomste rechtervleugel in de wereld, dat gaat samen. U bent echt niet rationeel.

Ik heb het thema van deze conventie gelezen. “Hoe vinden wij een alternatief voor ‘progressiviteit?” Waarom zouden wij een alternatief zoeken voor ‘progressiviteit’? Hoort u in deze termen niet de zoete naam van progressie? Denkt u aan het lot van onze boeren voorouders die leden onder hongersnood en aan Louis XIV? Nee, u bent niet rationeel!

Vooruitgang is van het allergrootste belang in onze tijd, de grootste religie van onze tijd: anders dan Jezus Christus en Mozes. Hoe kunnen wij vooruitgang weigeren die de armen uitstrekt naar ons. Hoe kunnen wij de magnifieke industriële revolutie niet prijzen die de slachting van de slag bij Verdun mogelijk maakte? Hoe kunnen wij niet prijzen dat deze wetenschap ons de atoombom gaf?

Hoe kunnen wij de Franse Revolutie niet exalteren die ons ‘het Schrikbewind’ gaf of de communisten die ons de Goelag gaven? Werkelijk, hoe kunnen wij niet ‘progressief’ zijn?

Het moet gezegd zijn dat wij lang geaarzeld hebben, met goede reden. Afgezien van hun moordpartijen waren er ook antibiotica, penicilline, sociale zekerheid en cortison. Maar, reeds sinds enkele tientallen jaren is de minste twijfel onmogelijk: ‘progressiviteit’ staat niet langer ter discussie!

De dominantie van het vrije individu heeft de barrières geslecht tussen mensen en hun voormalige vooroordelen. Het patriarchaat is dood, vrouwen zijn bevrijd van duizenden jaren van onderdrukking, slaven werden bevrijd. Caroline de Haas en Rokhaya Diallo zijn de koninginnen van de wereld; dit is het afscheid van Bonaparte en Victor Hugo. 

Succesvolle globalisering heeft honderden miljoenen Chinezen en Afrikanen uit hun ellende gered en heeft – helaas hebben zij pech gehad – tientallen miljoenen westerlingen in armoede en werkeloosheid gedompeld! Een ieder op zijn beurt; uiteindelijk hebben blanke arbeiders lekker geprofiteerd van de kolonisatie en onevenwichtige handelspraktijken. Zij betalen voor gerechtigheid.

De meest recente pareltjes van de vooruitgang laten mij, dagelijks, stomverbaasd. Hoe kunnen wij ons niet aangetrokken voelen tot de sfeer van vrijheid die over Frankrijk en het Westen hangt?

Hoe kunnen wij niet al deze wetten goedkeuren die gedachten en woorden straffen? Want wij zijn veel vrijer door aan leuke dingen te denken en sombere gedachten te onderdrukken.

Hoe kunnen wij niet gelukkig zijn als wij die dikke, harige mannen zien die eindelijk in staat zijn om hun vrouwelijke ‘natuur’ te beleven? Om vrouwen te zien die die geen weerzinwekkend contact nodig hebben met mannen om zwanger te geraken? Om moeders te zien die niet langer kinderen hoeven te baren om moeder te zijn?

Zoals Agnès Buzyn (minister van solidariteit en gezondheid) zei: ‘een moeder kan een vader zijn…’

Hoe kunnen wij niet lyrisch worden van het ‘fantastische niveau’ van ontelbare jaarlijkse afgestudeerden en hoe kunnen wij de overweldigende charme weerstaan van de inclusieve taal met alle details die doen denken aan de speelgoedtreintjes uit onze jeugd?
Hoe kunnen wij niet de smaak te pakken krijgen van de verbale inventiviteit van onze meesters: ‘feminicide, gender bias, intersectionele strijd, geracialiseerde vrouwen? Dit fantastische jargon dat ouderwetse mensen weigeren te accepteren?
Hoe kunnen wij niet onder de indruk zijn van de kleding van onze favoriete minister (woordvoerder voor Macron) Sibeth Ndiaye, het toppunt van Franse excellence?
Hoe kunnen wij niet in vervoering geraken van hedendaagse kunst wier schoonheid al onze grote schilders uit het verleden tot de vuilcontainer veroordeelt?
Hoe kunnen wij niet verrukt zijn van de elegante pennenstreken van een Christine Angot (schrijfster van “Incest”), die Voltaire en Stendhal doet verbleken? Laten wij ook niet het genie vergeten van hedendaagse architecten, naast wie Gabriel of Lebrun studeerkamergeleerden zijn!

Waarachtig, u bent niet verstandig. Omdat ik hier kwam, en u met zovelen bent, kan ik proberen u te helpen. Maar om een andere ‘progressiviteit’ te vinden moeten wij die eerst definiëren. Dat is althans hoe wij vroeger geleerd hebben om te werk te gaan.

Ik bied u een definitie: Progressiviteit – de religie van de vooruitgang. Een religieuze doctrine die het individu een god maakt en alles wat zijn of haar hartje begeert is een goddelijk recht.

Het is een goddelijk materialisme dat gelooft dat mensen gelijk zijn, onderling uitwisselbaar zonder geslacht, geschapen als uit een Lego doos, die weer net zo eenvoudig uit elkaar gehaald kunnen worden door de goddelijke progressieven die de wereld geschapen hebben.

Progressie is een boodschap van een Messias, een seculiere Messias. Progressie is, net als centralisering, communisme, fascisme, Nazisme, neoliberalisme of het mensenrechten-‘isme’, een revolutie. Vergeet niet dat de campagne van Macron een ‘revolutie’ werd genoemd! Revolutie tolereert geen obstakels, vertraging of twijfels.

Robespierre leerde ons dat wij de burgers moesten vermoorden en Lenin en Stalin voegden daar de heidenen aan toe. Een progressieve samenleving in de naam van de vrijheid verwoest de vrijheid. ‘Geen vrijheid voor de vijanden van de vrijheid’. De kreet van Saint Just staat altijd op de agenda, sinds de ‘Verlichting’, de Franse Revolutie, de Revolutie van 1917, zelfs tot de derde Republiek met de radicale Franse vrijmetselaars, tot vandaag aan toe. Het is altijd dezelfde ‘vooruitgang’, de vrijheid is voor hen, niet voor anderen. Slechts zij kunnen vrijheid appreciëren en zijn die waardig.

Wij geloven dat wij vrij zijn van deze duistere reeks van gebeurtenissen, maar wij zitten er midden in. Het probleem is dat onze tirannie een andere kleur heeft aangenomen en onze meesters de vaardigheid bezitten om de illusie van democratie te handhaven om die des te beter van binnen uit te hollen.

Om ons deze tirannieke macht op te leggen wordt onze democratie in een ideologie van ‘diversiteit’ veranderd die via TV, radio, bioscopen, reclame en, niet te vergeten, de waakhonden van het internet, bij ons binnensluipt. De effectiviteit ervan doet Josef Goebbels uitzien als een modern keuterboertje en Stalin als een timide nieuwkomertje. Progressiviteit is de alom aanwezige vrije meningsuiting, ondersteund door een technologie met een tot nu toe onbekende capaciteit om die aan de man te brengen enerzijds. Maar anderzijds is die progressiviteit een repressieve machine die met veel sofisticatie in staat is om te manipuleren en te censureren.

Enerzijds hebben de (decadente) liberalen en de markten ons land opengesteld voor de grote wind van globale vrijhandel, waarbij grenzen verdwenen en kleine bedrijven kapot gemaakt werden, burgers werden getransformeerd in individualistische consumenten en quasi hysterici, onderworpen aan de grillen van reclamebureaus en grote bedrijven. Anderzijds heeft extreem links het Marxisme en het handboek over de klassenstrijd verruild voor de ‘goede zaak’ van de ‘minderheden’, hetzij seksueel hetzij etnisch, en de barricades verruild voor de rechtszaal.

Rechters, beïnvloed door linkse propaganda sinds hun studiejaren, zijn de vertegenwoordigers – en vaak medeplichtigen – geworden van diverse belangengroeperingen die zij de wapens aanreiken om andersdenkenden te grazen te nemen en de – nog steeds zwijgende – meerderheid te verlammen.

Iedereen die zich ingeperkt voelt door de oude maatschappij die gecontroleerd werd door de kerk en het burgerlijk wetboek, al diegenen die wij de wortel van de vrijheid voor de neus hebben gehouden, en daar nu terecht in geloven; vrouwen, de jeugd, homoseksuelen, negers, Joden en atheïsten. Zij allen voelen zich een door blanke, heteroseksuele christelijke mannen achtergestelde minderheid. Zij allen waren de ‘nuttige idioten’ in de strijd tegen de blanke mannen.

Nogmaals, ‘nuttige idioten’ en geen zelfstandige beweging voor de bevrijding der vrouwen, geen strijd voor gelijkheid tussen man en vrouw, zelfs geen vernedering van mannen in naam van de universele wraak tegen het patriarchaat.

Niets van dit alles, de enige vijand die verslagen moest worden was de blanke man die, als enige, de dodelijke zonde moet dragen van kolonisatie, slavernij, pedofilie, kapitalisme, het plunderen van de planeet, de enige aan wie wij verbieden om zijn natuurlijke mannelijke gedrag te manifesteren in de strijd tegen ‘gender bias’. De enige aan wie wij de vaderrol ontzeggen, die wij het liefst in een surrogaat moeder transformeren of beschuldigen van huiselijk geweld, de enige die wij als een zwijn willen lozen. Wij halen de journalist Bernard Pivot door het slijk omdat hij verhaalt over zijn jeugd met mooie Zweedse vrouwen, maar vergeven een rapper die vrouwen grof beledigt en zelfs aanzet tot verkrachting en moord op blanke vrouwen…

Ik nodig u uit om het proza te lezen van geradicaliseerde, racistische vrouwen, van intersectionele strijd die onze universiteiten corrumpeert nadat zij de grootste Amerikaanse universiteiten hebben verloederd. Wat zeggen zij? Dat zij voor alles zwart zijn of moslim en tot hun ras behoren… Ja ja, zij hebben het recht om dat woord te gebruiken, het recht op hun Islamitische religie, op hun land of, in ieder geval, het land van hun ouders. Dat zij slechts solidair waren met vrouwen die voor alles Frans, bourgeoisie en vooral blank waren…. Dat hun echtgenoten zijn wat zij zijn, met hun fouten, hun enorme ‘gender bias’ en zelfs hun ‘geweld’, maar dat zij niet zo zijn omdat zij mannen zijn, maar omdat zij gedomineerd en onderworpen waren door de ‘blanke man’. Dat hun enige vijand de blanke man is en dat zij hun echtgenoten nodig hebben om de ‘blanke man’ te verslaan.

Zij hebben de evolutie van het machtevenwicht goed begrepen: die blanke man wordt helemaal niet aangevallen omdat hij te sterk is, integendeel, hij wordt aangevallen omdat hij te zwak, meegaand en tolerant is! Zo lang een natie zich bewust is van zijn superioriteit, is hij hard en wordt gerespecteerd; zodra die natie zich daar niet langer bewust van is wordt hij menselijk en telt niet meer mee.

Zo lang als blanke feministen met hen meedoen in deze strijd tegen de blanke, heteroseksuele man, zijn zij welkom. Hetzelfde geldt voor homoseksuelen, LGBTQ en andere XYZ bewegingen.

Zodra zij zich niet meer focussen op hun exclusieve rassenstrijd – tot de dood erop volgt – tegen de aartsvijand en op hun religieuze onmin, worden zij net als Assepoester’s koets weer een dikke pompoen: niets anders dan smoezelige blanke huisvrouwen. Fantastisch, een uitzonderlijk succes!

Onze opmerkelijke, arrogante, over de toekomst gepassioneerde en door de historie zo geplaagde progressieven – net als hun laatste iPhone – die geloven dat wij de archaïsche fase van de oorlogen tussen naties en de klassenstrijd achter ons hebben gelaten, hebben ons weer keurig teruggebracht naar die rassenstrijd en religieuze oorlogen. Zij hebben de toekomst teruggebracht naar Karel Martel en naar het beleg van Wenen in 1683.

Daarmee zitten wij tussen het aambeeld en de hamer van twee universele ideologieën die onze wereld verpletteren, onze bevolking, onze landen, onze manier van leven, onze culturen. De één is op de markten georiënteerd en jaagt onze geest, in de naam van mensenrechten, in de slavernij als ontwortelde zombies. De andere is de Islam, die héél eenvoudig profiteert van onze religie van mensenrechten om hun eigen bezetting en kolonisering van delen van het Franse territoir te beschermen, die het beetje bij beetje, dankzij de wet van de grote getallen en het gewicht der religieuze wetten in vreemde enclaves, zoals de Islamisten al met succes hebben gedaan in de jaren ’80 in Algerije, die nu opbloeiende Islamitische republieken zijn.

De universaliteit der mensenrechten weerhoudt ons ervan om ons te verdedigen in de naam van het bekrompen individualisme, dat niet doorheeft dat het door de massa wordt gecompromitteerd, maar dat het deze beschavingen zijn die elkaar confronteren in een duizend jaar oude strijd in ons moederland. Dat individualisme heeft niet door dat zij geen invloed hebben in hun korte verblijf op deze aarde. Deze zogenaamde liberalen vergeten de lessen van één van hun bekendste leermeesters,

Benjamin Constant, die zei: “tussen individuen speelt alles op een moreel vlak, tussen de massa’s speelt alles op een fysiek vlak”. Een individu is vrij omdat hij tegenover een ander individu staat, maar zodra hij toetreedt tot de massa verliest hij zijn vrijheid. (mijn vaker geciteerde argument dat laffe ‘progressieven’ zich altijd verstoppen in de veilige, anonieme collectiviteit ).

Beide universele beginsels zijn rivalen èn medeplichtigen. De vrije markt past zich aan alles en iedereen aan, zolang er winst mogelijk is. Het positioneert zijn mensen aan het hoofd van de staat om zijn monopolie van legitimiteit als wapen te gebruiken. Zo heeft de Franse staat die de welwillende geest der Franse bevolking schiep, die dit volk creëerde tussen de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan, die grote, in heel Europa en de wereld gevreesde natie zich in een volledige ommekeer veranderd tot een destructief wapen dat zijn eigen bevolking tot slaven maakt en die bevolking vervangt door andere mensen, een andere beschaving.

Het gaat om twee totalitaire systemen. Omdat onze grote progressieve gewetens, onze media en onze president zèlf de jaren ’30 zo verheerlijken, geven wij die aan hen. Wij vergelijken ons met die periode en wij leven onder het gezag van een nieuw Duits-Russisch pact: onze beide totalitaire systemen verscheuren ons opnieuw met huid en haar voor zij elkaar verscheuren. Het is hun beider doel, hun Heilige Graal. Voor het mensenrechten liberalisme de steden, voor de Islam de voorsteden. (de vaak criminele banlieu rond grote Franse steden). De een dient laat zich, voorlopig, bedienen door dienstbodes die de ander: pizza bezorgt, door taxi chauffeurs, dienstbodes en au-pairs, koks in restaurants en drugshandelaren. Die ander beschermt zijn ‘thuis’ tegen de media en tegen de justitie, tegen de doffe haat der Fransen, waarvoor zij zo’n weerzin voelen, alleen maar omdat zij Fransen zijn en geen Amerikanen èn omdat zij katholiek zijn en geen moslims.

Veel gezonde geesten hebben de EU van de laatste jaren vergeleken met de Sovjet Unie èn de monetaire arm van de Europese Centrale Bank met de tanks van het Warschau Pact die werden gelanceerd in dienst van de Brezjnev doctrine van beperkte soevereiniteit.

In werkelijkheid zien wij in Italië en in Engeland hoe de parlementen en de rechters, met succes, strijden tegen de wil van het volk. De wet en de grondwettelijke procedures worden misbruikt tegen de wil van het volk (net als in Nederland). Wij zijn afgezakt naar het niveau der landen die zich als ‘Volks Democratie’ presenteerden (zoals de DDR, de Volksrepubliek China en de USSR).

Voor wat betreft de Islam hebben wij het probleem van de keuze. In de jaren ’30 vergeleken de meest lucide schrijvers het Duitse gevaar met de Islam!!! Ja Islam, zij zeiden Islam en niemand nam er aanstoot aan dat zij de Islam stigmatiseerden. Velen vonden Nazisme soms weliswaar een beetje inflexibel en intolerant, maar om het met de Islam te vergelijken ging wellicht toch een beetje te ver…

Jaren later werd het communisme de totalitaire substituut in die vergelijking en toen zei Maxime Rodinson, één der grootste Islam specialisten: “het is een communisme met God.”

Altijd dezelfde vergelijking zullen sommigen zeggen, altijd dezelfde obsessie. Wel, ik weet dat mensen mij Islamofobie verwijten, maar wij weten allen dat dit mistige concept van Islamofobie uitgevonden is om kritiek op de Islam onmogelijk te maken (een vondst van de Moslim Broederschap).

Het voert terug op het concept van blasfemie dat in 1789 ( het jaar van de Franse Revolutie) werd afgeschaft in Frankrijk maar door de Islam via de achterdeur weer werd geïntroduceerd. De progressieven, die de Revolutie aanbidden, zien die contradictie niet en laten die historische winst glippen voor de bescherming van hun dierbare Islam.

Wat onze dierbare progressieven niet vatten is dat de toekomst niet bepaald wordt door economische statistieken maar demografische statistieken. Die zijn onverbiddelijk. Afrika was een leeg continent in 1900 met 100 miljoen inwoners, nu heeft het in 2050 meer dan 2 miljard inwoners terwijl Europa destijds 400 miljoen inwoners kende en nu – slechts – 500 miljoen. Het tegenovergestelde patroon.

Destijds stond de demografische dynamiek de blanke landen toe de wereld te koloniseren. Zij roeiden de Indianen en de Aboriginals uit en maakten de Afrikanen tot slaven. ( zij het dat de Arabieren, Perzen en Turken daar de grootse schuldigen waren en nog steeds zijn ). Vandaag is er een demografische inversie die de stroom omdraait, dus de vraag wie nu de Indianen en Aboriginals worden kunt u zelf beantwoorden… Dat bent u zelf!

Elke demografische golf komt met een ideologie, zoals Frankrijk – destijds het China van Europa genoemd – met de mensenrechten in de hand het continent veroverde.

Het 19^e -eeuwse Victoriaanse Engeland, met 9 kinderen per gezin, legitimeerde zijn kolonialisme met de superioriteit van de WASP ( White Anglo Saxon Protestant ).

Duitsland hanteerde het Pan Germanisme, dat reeds racistisch was, en vervolgens het Nazisme om hun vitale tocht naar het Oosten te rechtvaardigen.

De huidige Afrikaanse invasie hanteert de Islam! De Islam was al de vlag van het Oosten tegen het klassieke Griekenland en het christendom. Sinds de middeleeuwen is daar niets aan veranderd en de Islam is ‘panklaar’ om ons te overwinnen met onze mensenrechten en ons te domineren met hun Sharia, zoals de maniakale prediker Al-Qaradawi zei.

“Wij naderen de dagen der consequenties en onherstelbare feiten” (Drieu la Rochelle in de jaren ’30).

In Frankrijk, net als in de rest van Europa, worden onze problemen verergerd – ik zeg niet gecreëerd – door immigratie, scholing, huisvesting, werkeloosheid, sociale deficits, publieke schuld, openbare orde, gevangenissen, professionele kwalificaties en noodhulp in ziekenhuizen. En al die door immigratie verergerde problemen worden nog eens extra door de Islam verergerd.

Alle economen pretenderen dat de economie voor alles een zaak van vertrouwen is. Maar de grote Amerikaanse socioloog Robert Putnam demonstreerde dat vertrouwen tussen mensen vermindert als een samenleving meer etnisch is en minder homogeen. Desondanks blijven wij ons wijsmaken dat immigratie een verrijking is.

De vraag is nu of wij Fransen accepteren om als een minderheid te leven in het land van onze voorouders? Zo ja, dan verdienen wij onze kolonisatie. Zo niet, dan moeten wij vechten voor onze bevrijding. Maar hoe? Waar? Waarmee? Vechten wij, zoals vroeger door de jaren heen, met ouderwetse woorden zoals “secularisme, integratie en republikeinse orde”?

Die zijn helaas zinloos geworden. Immigratie, integratie, misdaad, onbeschoftheid, samen leven en zelfs assimilatie, republiek, republikeinse waarden, rechtsstaat… dit alles is niet meer van toepassing.
Alles is binnenste buiten gekeerd, geperverteerd, ontdaan van substantie. De oude socialisten als Jaurès en Blum zouden wat wij de Republiek noemen geen Republiek meer noemen. Zij die aan dat oude jargon hechten zijn net zo ouderwets als Karel X, die net zo gekroond wenste te worden als de absolute monarchen die hem voorgingen. Hij was belachelijk omdat na de Revolutie alles anders was.
Hedendaagse ideologische debatten zijn als liedjes van vandaag, gebaseerd op hits uit de jaren ’80.

Secularisme, vrijheid, integratie of assimilatie, asielrecht corresponderen niet met onze tijd. Deze zaken, deze debatten zijn overjarig, ouderwets. Dode vragen die nog rondzweven als de dode zielen van Gogol.

Immigratie impliceerde vroeger de wens om zich aan te passen en de kinderen een Franse toekomst te bieden. Vandaag willen immigranten blijven leven zoals dat thuis gebeurde, met behoud van hun historie en gewoontes, hun wetten die zij door hun wil of met geweld opleggen aan de Fransen, die zich moeten onderwerpen en accepteren om onder de hiel van Islamitische tradities en halal te leven, of om te vluchten. Zij gedragen, of liever misdragen zich, alsof zij in een veroverd land wonen, zoals de pieds-noirs in Algerije of de Engelsen in India, als kolonisten. De militaire gouverneurs en hun troepen collaboreren met de Imam om orde op straat te stellen en in de geest van de mensen, conform de oude samenwerking tussen het kruis en het zwaard, de kalach en de djellaba.

Er is een continuïteit in diefstallen, verkrachtingen, drugshandel tot de ontelbare aanvallen in 2015 met messen op de Franse straten. Het zijn altijd dezelfden die deze aanslagen plegen en zij zijn grotendeels ongrijpbaar (net als in Nederland door onderbezetting van de politie en wegkijken van de progressieve politiek). Het is Jihad, overal, voor iedereen en door iedereen.

Alle ministers van binnenlandse zaken in de laatste dertig jaren schepten op over hun prestaties tegen de drugshandel, maar geen van hen besefte zich dat voor succes zij eerst het stukje Frankrijk moesten heroveren op deze veemde enclaves waarin deze misdrijven en misdadigers kunnen floreren.

Op straat zijn gesluierde vrouwen en mannen in djellaba in feite propaganda voor een Islamisering der straten, zoals de uniformen der bezettingslegers de overwonnenen eraan herinneren wie de baas is.
De trilogie van vroeger, – immigratie, integratie en assimilatie – is vervangen door: invasie, kolonisatie en bezetting.

De vraag is of de bevolking de staat opnieuw wil opbouwen tegen de verdrukking in van globalisering, en de vraag beantwoorden of zij kapitalist ofwel moslim willen zijn. De Fransen zijn tegen de kosmopolitische landgenoten die zich meer verwant voelen met New Yorkers of Londenaren dan de mensen in Montélimar of Béziers. En zij zijn ook tegen het Islamitische universalisme dat Bobigny, Montélimar of Marseille transformeert in Islamitische rijkjes, dat met Algerijnse of Palestijnse vlaggen rondrent als dat voetbalteam wint, niet het team van hun paspoort. Wij ons moeten allemaal verheffen. Wij moeten ons bevrijden van die religie der mensenrechten die vergeet dat die zich richt tot burgers. Lamartine schreef in l’Histoire des Girondins “als er een contradictie is tussen principes en de overleving van een maatschappij, dan komt dat omdat die principes vals zijn omdat de maatschappij de waarheid spreekt.”

Wij moeten ons bevrijden van de heerschappij van onze meesters, de media, universiteiten, rechters… Wij moeten onze democratie herstellen, de macht van de burgers, tegen de (decadent) liberale democratie die het medium is geworden, in naam van de staat, om de wil van de burgers aan banden te leggen.
Wij moeten de repressieve wetten afschaffen die, in naam van niet-discriminatie, ons tot vreemdelingen in eigen land maken.
Wij moeten juist overal het tegenovergestelde, het principe van nationale voorkeur herstellen, wat niets meer is dan de fundering van de natie die slechts een bestaansreden heeft als het de voorkeur geeft aan de eigen voorkeuren boven die van anderen.
Wij moeten onze eigen ideeën van ecologie oppakken: datgene wat de schoonheid van ons land bewaart, van onze steden en onze levenswijze, onze cultuur, onze beschaving.

Natuurlijk moeten wij onze identiteit bewaken, maar wat kunnen wij nog bewaken als al het nadere is vernietigd? Onze taak is immens, bijna hopeloos: wij moeten restaureren. Ik zeg niet dat het thema van de identiteit de enige problematiek voor ons is. Ik zeg niet dat de economie niet bestaat, dat industrialisatie niet bestaat, dat moeilijke maand-einden niet bestaan, dat kleine pensioentjes niet bestaan, dat de arbeidswetten niet bestaan, dat outsourcing niet bestaat, dat de remmingen en de fouten van de Euro niet bestaan.

Ik claim slechts dat de identiteit der Fransen gaat voor al die andere zaken, zelfs soevereiniteit. Het is een zaak van leven of dood. Een Franse Islamitische Republiek zou ook soeverein kunnen zijn. Maar hoe kan die Frans zijn? Deze identiteitsvraag verenigt ons meer dan wat dan ook, omdat deze de werkende- en middenklassen verenigt en zelfs het deel der bourgeoisie dat aan het land vasthoudt. Ja, het verenigt de gehele rechter vleugel, tot een linker vleugel die dicht bij de Fransen blijft, behalve het ‘internationalistische links’ en het ‘globalistische rechts’ die al zijn overgelopen naar de zijde van de progressieve Macronisten, voor wie Frankrijk niet langer bestaat en voor wie slechts steden in de wereld bestaan waar hun banken zijn gevestigd.

Wij moeten weten dat deze vraag van de Fransen existentieel is, wanneer anderen de middelen van bestaan overnemen. Zal de Franse jeugd een meerderheid zijn in eigen land? Ik herhaal deze vraag omdat deze nooit met deze intensiteit gesteld is. Vroeger werd Frankrijk bedreigd door ongeregeldheden, Polonisering zoals men zegt in referentie aan de verdeling van Polen. Frankrijk werd bezet en drooggebloed, tot slavernij gedwongen. Maar nooit werden de bewoners bedreigd om op eigen grond verdrongen te worden.

Geloof hen niet die u 50 jaar hebben voorgelogen. Geloof hen niet die, zoals Macron, dezelfde woorden gebruiken als Hollande, Sarkozy, Chirac en Giscard. Wanneer u hoort dat onze immigratie politiek ‘zowel sterk als humaan’ moet zijn, wees dan overtuigd dat die niet sterk zal zijn maar wèl humaan voor de immigranten, niet voor de Fransen.

Geloof de demografen niet en hun media vriendelijke boodschap van goed nieuws, maar denk aan de woorden van Churchill die zei: “Ik geloof de statistieken niet die ik niet zelf gemanipuleerd heb”.

Geloof ‘de optimisten’ niet die u vertellen dat u ten onrechte bang bent.

U hebt gelijk om bang te zijn. Het is uw leven als mensen dat op het spel staat. Geloof de optimisten niet die zich als pacifisten voordoen van iedere leeftijd: zij verblinden zichzelf vrijwillig. Zij zijn als Aristide Briand, de grote pacifist die na W.O.I huilde: “voer oorlog tegen oorlog” en de Duitse kanselier Stresemann schreef: “Ik leg elke dag de bewijzen naast mij neer van mijn generale staf die mij bewijs leveren van de Duitse herbewapening”.

Zo leggen onze hedendaagse Briands de collecties Korans terzijde die wij hen aanreiken met de soera die instructies geeft om de kelen door te snijden van alle schurken, ongelovigen, Joden en Christenen. Geloof geen ‘optimisten’. Reciteer de beroemde frase van Bernanos die velen al kennen:

“Optimisme is de valse hoop van lafaards en imbecielen. Echte hoop is wanhoop die die fase al overwonnen heeft. Maar ik weet dat u vandaag hier bent omdat u overwinnaars bent.”

Sindsdien draait de corrupte Franse Justitie op volle toeren om Zemmour de mond te snoeren!

.